ความคิดเห็นที่ 1 มีคนชอบว่าผมเป็นหมอทั่วไปที่ไม่ได้รับการอบรม(จากแพทยสภา??????) และหาว่าผมไปแอบดูแล้วมาหัดกับคนไข้ เขาไม่รู้หรอกว่าสมัยผมเรียนหนังสือ คณบดีบอกว่าผมให้พวกหมอได้แค่สมองกับสองมือ นอกนั้นหมอต้องไปหาเอาเอง ผมเรียนเพิ่มเติมสิ่งที่เมืองไทยยังไม่เคยสอนไม่เคยทำ เอามาใช้ที่เมืองไทย คนทำไม่ได้ออกข่าวด่าผม ทั้งบทความหนังสือพิมพ์ที่เขียนโดยโรงเรียนแพทย์ก็ลงว่าผม ตั้งแต่การใช้เลเซ่อร์ การผ่าตัดนมทางรักแร้ รวมถึงการดูดไขมัน นี่ผ่านมา 20 ปี ผมก็ยังซ่อมพวกปากเสียฝีมือไม่พัฒนาทุกวัน บางคนเป็นศาสตราจารย์ไปแล้ว ยังซ่อมให้ทุกวัน อย่าผยองเลยครับ ผู้เชี่ยวชาญบางประเทศสอบตก ก็ขอกันได้ให้ผ่าน อยากรู้ไหม ประเทศไหน ให้โทรมาถามก็ได้จะระบุชื่อประเทศและชื่อหมอที่สอบผ่านให้ ผมอยู่มัธยม 7 ครูของผมทำข้อสอบตรีโกณไม่ได้ ก็บอกว่าเอาของผมมาดูหน่อย เพราะทำได้แล้ว และครูเขาก็ทำแบบนี้บ่อยๆ โดยครูเขาบอกว่าครูเพิ่งจบ และคณิตศาสตร์แบบนี้ครูไม่ได้ทำนานแล้ว เอาของเธอนี่แหละ นักเรียนทั้งชั้นเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้ดูถูกครู รวมถึงผมด้วย ถือว่าครูให้เกียรติ ผมอยู่ ม.8 ก็ได้รับเกียรติให้ไปเฉลยวิธีทำที่หน้าชั้น เพราะตอนเปิดเทอมการบ้านผมก็ทำหมดแล้วที่บ้าน ครูเขาทำได้แต่เขาให้เกียรติผม เพราะพบว่าข้อยากๆที่ไม่เคยมีใครทำได้นั้น เสร็จผมหมดแล้ว ก่อนผมจบ ครูผมเรียกไปหาที่ห้อง บอกว่าเธอจบแล้วไปเรียนคณิตศาสตร์นะ อย่าไปเรียนอย่างอื่นเลย ผมดันไม่เชื่อ ก็เลยซวยทุกวันนี้ ต้องมาทะเลาะกับพวกปัญญาอ่อน ผมเป็นนักเรียนแพทย์ ข้อสอบทดสอบไอคิวที่โรงพยาบาลบ้านสมเด็จ อาจารย์ที่ทดสอบ บอกว่าข้อนี้ลองมา 7 รุ่นแล้ว รามาธิบดียังไม่มีใครทำได้เลย แล้วก็นั่งทำหน้าเหมือนบอก อย่าหวังเลยเธอ อยากรู้ไหมใครทำได้คนแรก ไปถามหมอธวัชชัยที่โคราชดู ว่าคนที่ทำได้เป็นผมหรือเปล่า เพราะมันนั่งทำแข่งกับผม ผมไม่ได้ผยองหรอกครับ แต่อยากบอกพวกปากสุนัข ว่าอย่าเห่าหอนมาก หัดใช้มือและสมองทำงาน ปากกับประกาศนียบัตรเอาไปห่างๆผมหน่อย ใช้กับผมไม่ได้หรอก ตอนผมเป็นแพทย์ประจำบ้านปีที่ 2 ก็เถีบงอาจารย์เป็นประจำ เวลาอาจารย์ไม่ถูก หัวหน้าบอกผมประจำว่าอย่าเถียงอาจารย์ ผมบอกวิชาการถ้าอาจารย์ไม่ถูก ผมก็เถียง ไม่ได้หมายความว่าผมไม่เคารพอาจารย์ อาจารย์เฉลยข้อสอบไม่ถูกผมก็แย้ง บอกไม่ถูกที่ถูกต้องอันนี้ พร้อมกับส่ง เอกสารอ้างอิงให้ว่าเอามาจากที่ไหน บอกว่าความจริงไม่อยากแย้งหรอก แต่เป็นเรื่องสำคัญ สงสารพี่ปี 3 จะไปสอบปีหน้า ตกเย็นอาจารย์เรียกไปพบที่ห้อง นึกว่าโดนด่า อาจารย์บอกว่าจบแล้วจะให้เธอเป็นอาจารย์ เพราะมีเธอคนเดียวที่ทำการบ้านมาก่อนฉันเฉลย แต่ผมตอบปฏิเสธไป ผมคงไม่มีวาสนาอยู่โรงเรียนแพทย์ ผมรับไม่ได้เงินเดือนไม่พอกิน ต้องเอาเวลาราชการไปผ่าตัดเอกชน เอาเครื่องมือหลวงไปด้วย แต่ผมไม่มีอะไรจะว่าอาจารย์เรื่องนี้ ผมเห็นใจ เพียงแต่ผมไม่อยากทำแบบนี้ |