"ดวงใจในฝัน" จากใจถึงใครของลุงสุบ

30violin.pantown.com

ถาม-ตอบ ใช้ภาษาไทยอย่างสร้างสรรค์ << กลับไปหน้าแรก


วันนี้ ไม่สิเมื่อวานนี้ ท่าน ลุงสุบ ที่เคารพรักของชาวเรา 30 ได้แวะเวียนมาหา และมารับธุระที่ท่านได้ฝากฝังให้ผมจัดการ ซึ่งก็เสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยถูกใจท่าน นำกลับไปแล้ววานนี้ แต่เมื่อวันวานนั้น ท่านลุงนำไวโอลินในตำนานติดมือมาด้วย ท่านสมาชิกบอร์ด30 รุ่นเก๋าทั้งหลายต้องจำได้แน่ๆครับ แต่ผมเองนั้น ได้พบเป็นครั้งแรกครับ ที่ท่านต้องนำมาในวันวานเพราะเหตุว่า "หัวใจ"ของไวโอลินคันนี้หลุดร่วงหายต๋อมไปที่ใดมิทราบได้ มิช้าใยใหนๆก็ใหนๆ วันนี้ละต้องจัดการหาใส่ให้ได้ ท่านบอกครับ ผมก็จัดการให้ตามคำร้องขอทันทีก็เป็นอันเรียบร้อยไปสำหรับไวโอลินในตำนานนี้ และในเมื่อคืนชีพให้แล้ว ลุงท่านก็อยากกระตุ้น หรือป่าวประกาศให้ชาว 30 ทราบว่า ไวโอลินคันนี้ยังอยู่ดีมีปากมีเสียงได้อยู่นะ แต่ในวันนี้ขอแค่เบาะๆก่อน มิช้าใยงัดเพลงมาเล่นซะเลย ก็ในเมื่อใส่หัวใจให้กับไวโอลินที่ขาดหายไป ก็ต้องเพลงนี้เลยถึงจะเข้ากัน "ดวงใจในฝัน" เพราะท่านก็ฝันค้างมานานและว่า เมื่อไหร่หนอจะหาหัวใจใส่ให้มันได้ซะที และจะมีเหตุผลกลใดอื่นหรือไม่ ผมก็ไม่ทราบได้ครับ หรือจะส่งเพลงนี้เป็นข้อความถึงใคร คงต้องรอให้ท่านมาบอกต่อละกันนะครับ
โดย: หมี [9 มี.ค. 57 1:30] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 1 ไวโอลินคันนี้ ที่ได้ดวงใจดวงใหม่ใส่เข้าไป
โดย: หมี [9 มี.ค. 57 1:31] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 2
แต่ก่อนที่ท่านจะบรรเลง เจ้าไวโอลินคันนี้ท่านไม่ผลีผลามครับ ขอซ้อมก่อนตามประสาผู้รอบคอบ แต่การซ้อมมือครั้งนี้อาจไม่เหมือนใคร โดยท่านหยิบไวโอลินคันโน้นที คันนี้ที ผลัดเล่นไปเรื่อยๆ เบื่อตรงนี้ ก็เปลี่ยนลองใช้ตัวนั้นทีตัวนี้ที จนกว่าจะคุ้นหรือเข้าที่จึงจะ ประเดิมโน๊ตตัวแรกลงไปบนไวโอลินในตำนานนั้น

เดี๋ยวก่อนจะไปฟังเสียงแรกจากไวโอลินคันนี้ ลองมาฟังท่านลองกับไวโอลินคันอื่นๆไปพลางๆก่อนครับ

อ้อดูมาดเท่ๆของลุงสุบกันสักนิดครับ

โดย: หมี

[9 มี.ค. 57 1:40] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 3
แรกเริ่มจับคันนี้มาลองมือซะก่อน แต่ลองไปสักพักก็ต้องวาง ใครหนอโทรศัพท์เข้าเครื่อง ลุง แต่รับแล้วไม่ยักกะพูดสาย

ตามคลิปนี้เลยครับ

โดย: หมี

[9 มี.ค. 57 1:45] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 4
เมื่อท่านลุงวางโทรศัพท์ ปิดเครื่องเรียบร้อยเพื่อที่ว่าจะได้มีอะไรมาทำให้เขวกลางคัน ท่านก็หันไปคว้าไวโอลินอีกตัวมาเล่นทันใด จึงเป็นอีกคลิปนึงที่จะได้ฟังกัน ดูว่าท่านอารมณ์ดีขึ้นมารึยัง

โดย: หมี

[9 มี.ค. 57 1:49] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 5 สักพักท่านนึกขึ้นได้ เอยังไม่ได้ตรวจงานเลยใหนขอดูหน่อยสิ ไวโอลินที่ท่านฝากมาทำหย่องเปลี่ยนสาย ขอลองตอนนี้ละกัน
โดย: หมี [9 มี.ค. 57 1:53] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่องานถูกใจ อารมณ์ก็มา ทีนี้ก็ถึงคิวของ "ดวงใจในฝัน" ที่ต้องปลุกใจกันวันนี้ ส่งเสียงให้เพื่อน30 ได้ฟังอีกครั้ง
โดย: หมี [9 มี.ค. 57 1:58] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 7
เมื่อวานนี้ผมก็ฟังจนอิ่ม "ดวงใจ" กันไป เมื่อลุงกลับไปแล้วก็ลองเล่นดูบ้างครับ ไว้ค่อยนำมาลง หวังว่าลุงคงจะมาเล่าเรื่องตำนานไวโอลินคันนี้ให้ได้ทราบโดยถ้วนทั่วกัน สำหรับตอนนี้ขอไปงีบก่อนครับ

โดย: หมี

[9 มี.ค. 57 2:03] ( IP A:124.121.173.73 X: )

ความคิดเห็นที่ 8
ดูคลิปนี้แล้วต้องลงชื่อลุงสุบลงในรายชื่อนักไวโอลินที่ชื่นชมอีกหนึ่งรายชื่อด้วยซะแล้ว (ลุงสุบคงหายงอนแล้วนะครับ) เพราะไม่ได้เจอกันมานานพอสมควร ไม่ได้ยินเสียงไวโอลินลุงสุบมาก็นานเช่นกัน วันนี้เห็นคลิปเล่นเพลงดวงใจในฝัน ลุงสุบเล่นไวโอลินเพราะขึ้นมากๆครับ อาจไม่มีเทคนิคมากมาาย แต่ก็เล่นด้วยอารมณ์ที่ไปด้วยกับเพลง สื่ออกมาได้อย่างดีเยี่ยมครับ มีหนัก เบา ขอชื่นชมครับ รอลุงสุบมาเยี่ยมบ้านอยู่นะครับ
และประทับใจไวโอลินที่มีรายชื่อเพื่อนๆไวโอลินในบอร์ดนี้ แสดงถึงความรัก ความมีมิตรภาพที่มีต่อเพื่อนๆตลอดมา เป็นไวโอลินที่มีค่ายิ่งครับ

โดย: คุณพ่อมือใหม่ ณ ตากสิน [9 มี.ค. 57 6:56] ( IP A:125.24.92.164 X: )

ความคิดเห็นที่ 9

ไวโอลินเป็นตำนานจริงๆ โดยเฉพาะไวโอลินคันที่มีรายชื่อคนที่รักสลักอยู่

มีคนเคยพูดไว้ว่าโปรไวโอลินตัวจริงจะต้องเล่นไวโอลินผ่านมือมาไม่ต่ำกว่า100คัน

ผมจึงไม่สงสัยเลยว่าคุณพี่สุบของผมทำไมถึงจะไม่เป็นโปร

โดย: pann [9 มี.ค. 57 8:16] ( IP A:223.207.160.89 X: )

ความคิดเห็นที่ 10
ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณหมี สำหรับ 1) การซ่อมไวโอลิน 2) การให้ยืมไวโอลินเล่น และ 3) การอัดภาพ/อัดเสียง พร้อมกับโพสต์ให้เพื่อน ๆ ดู ซึ่งทั้งสามอย่างนี้ผมทำไม่เป็น และไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิตนี้ (ยกเว้นข้อ 2) เมื่อวานตอนที่คุณหมีบอกว่าเราควรอัดภาพการทดลองเล่นไวโอลินให้เพื่อน ๆ ดู ผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร มีข้อแม้อย่างเดียวเท่านั้นคือขอเล่นเพลง "ดวงใจในฝัน" ซึ่งคุณพ่อมือใหม่เล่นให้ฟังเมื่อวันก่อน และ ผมเขียนวิพากษ์วิจารณ์ออกความเห็นไปตามเรื่อง ว่าจะเขียนยาว ๆ เมื่อวันก่อน ก็มีเหตุให้ต้องไปที่โน่นที่นี่ ยังเขียนไม่จบเลยครับ พรุ่งนี้ (อีกแล้ว) จะตามไปเขียนต่อให้จบ

เรื่องการทดลองเล่นไวโอลิน 4 คันด้วยเพลงเดียวกันคือเพลงดวงใจในฝันนี้ เบื้องหลังการถ่ายทำไม่มีอะไรมากหรอกขอรับ มีสั้น ๆ เพียงแค่ว่าผมอยากลองดูว่า ไวโอลินที่มีความแตกต่างกันมากด้วยปัจจัยต่าง ๆ เมื่อเล่นด้วยคน ๆ เดียวกัน ด้วยคันชักเดียวกัน ด้วยเวลาเดียวกัน และ ด้วยอารมณ์เดียวกัน เสียงที่ได้จะแตกต่างกันอย่างไรบ้าง และ ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ผู้เล่น รู้สึกอย่างไร

ตอนนี้ขออนุญาตแวะไปเล่าเรื่องอื่นก่อน ด้วยผมเห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญหนักหนา

โดย: ลุงสุบ

[9 มี.ค. 57 21:42] ( IP A:171.101.177.41 X: )

ความคิดเห็นที่ 11
วันนี้ ด้วยความเป็นพุทธมามกะคนหนึ่ง ผมจึงไปงานพระราชทานเพลิงสมเด็จพระวันรัตน์ (เกี่ยว อุปเสโณ) ที่วัดเทพศิรินทราวาส มาครับ ตั้งใจไว้นานแล้วว่าจะต้องไปให้ได้ ก็ได้มีโอกาสไปสมกับที่ตั้งใจ เพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อตะกี้นี้เอง กลับมาแล้วก็มาดู 30 ไวโอลินเนี่ยะ

เล่าหน่อยดีไหมครับ ถึงแม้ไม่เกี่ยวกับเรื่องไวโอลินแม้แต่น้อยนิด ก็ขออนุญาตให้ผมได้เล่าเถอะ พรรคพวกเพื่อนฝูงจะอ่านข้ามเรื่องนี้ไป ผมก็ไม่ว่าอะไร เพราะการที่บันทึกไว้เนื่องจากผมอยากจะบันทึกเรื่องการไปงานของท่านในวันนี้ ก็เท่านั้นเองแหละขอรับ

โดย: ลุงสุบ

[9 มี.ค. 57 21:48] ( IP A:171.101.177.41 X: )

ความคิดเห็นที่ 12
ใคร ๆ ก็ย่อมทราบล่วงหน้าอยู่แล้วว่าการไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพพระมหาเถระผู้ใหญ่อย่างนี้ ผู้คนย่อมมืดฟ้ามัวดิน ตามข่าวที่อ่านก่อนไป เห็นสื่อมวลชนประมาณการว่าจะมีพระภิกษุไปงานนี้ประมาณสองหมื่นคน และ แน่ละ ผู้ที่มิใช่ภิกษุ อันได้แก่ ประชาชนทั่วไปเช่นผมเองเป็นต้น ย่อมมีจำนวนมากกว่านั้น

คิดสะระตะได้ดังนี้ ผมก็ตั้งใจว่าจะรีบไปตั้งแต่หลังเที่ยง โดยไม่ขับรถยนต์ไปให้เปล่าประโยชน์เนื่องจากนึกไม่ออกว่าจะไปหาที่จอดรถตรงไหนได้ ก็เลยตัดสินใจว่าขึ้นรถเมล์ไปดีกว่า ซึ่งการขึ้นรถเมล์นั้น เป็นสิ่งที่ควรจะเป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหมครับ แต่สำหรับไม่ธรรมดาตรงที่ว่าผมไม่ทราบว่ารถเมล์สายอะไรผ่านจุดที่ใกล้วัดเทพศิรินทร์ ฯ มากที่สุด ผมก็จึงขึ้นรถเมล์สายเรื่อยเปื่อย และ คิดเอาว่าจะลงป้ายอะไรก็ได้ที่เลียบคลองที่ผ่านหน้าวัดเทพศิรินทร์ ฯ เพราะผมจะเดินไปเรื่อย ๆ จากจุดที่ลงรถเมล์

พรรคพวกเพื่อนฝูงที่อ่าน อย่าหมั่นไส้นะขอรับ หากผมจะบอกว่าผมขึ้นรถเมล์ไม่ค่อยเป็นหรอก แต่ การที่ขึ้นไม่เป็นนั้นเพราะเกือบตลอดระยะเวลาที่ทำงานมาก่อนเกษียณ ผมทำงานอยู่ที่ ตจว. เป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นประสบการณ์การขึ้นรถเมล์ของผมก็คือช่วงระยะเวลาไม่กี่ปีในขณะที่เรียนหนังสือและทำงานใหม่ ๆ เท่านั้น

ช่วงเวลาที่เหลือตลอดระยะเวลาสามสิบกว่าปีนั้น ประสบการณ์ตรงที่มีก็คือปั่นจักรยานเป็นหลัก และ ขับรถยนต์เก่า ๆ เป็นรอง โดยสถานที่ที่รองรับการปั่นและการขี่ที่ว่าก็คือ ต่างจังหวัดล้วน ๆ ทั้งหมดนี้ทำให้ขึ้่นรถเมล์ไม่ค่อยเป็นยังไงล่ะครับ

ไม่รู้ว่าคันไหนผ่านที่ไหน และ เราควรจะจ่ายค่ารถเมล์เท่าไหร่ อย่างไร ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดนี้ฟังแล้ว อย่าว่าแต่ใครที่ไหนเลย แม้ผมเองก็ยังรู้สึกหมั่นไส้ตนเองไม่ใช่น้อย ๆ

วันนี้พอรถเมล์วิ่งผ่านโรงพยาบาลมิชชั่น ผมก็เดินตามผู้คนจำนวนหนึ่งลงจากรถเมล์ เพราะมองเห็นเส้นนำทางคือคลองที่จะผ่านหน้าวัดเทพศิรินทร์ ฯ ลงรถแล้ว ผมก็เดินเรื่อยเปื่อยไปทางบ้านมนังศิลา แล้ว เดินย้อนมาทางสะพานขาว อ่า..เมื่อจับเส้นทางได้แล้ว ผมก็เดินลัดเลาะตลาดบ้าง สี่แยกบ้าง ฯลฯ ไปตามเรื่องจนกระทั่งถึงวัดอันเป็นเป้าหมาย ในระหว่างนั้นผมก็ถอดเนคไทที่ผูกมาจากบ้าน พับไว้ในกระเป๋าเสื้อ รวมทั้งพับแขนเสื้อขึ้นมาเหนือข้อศอก เพราะยิ่งเดิน ยิ่งร้อน และ รู้สึกว่ากำลังเดินอาบเหงื่อ

เอาเถอะ เอาเถอะ เรากำลังไปงานออกเมรุพระเถระ ลองฝึกความอดทนหน่อยเป็นไร ผมบอกตัวเองเช่นนั้นในขณะที่แว่บหนึ่งแห่งความคิดกำลังจะเรียกแท็กซี่

โดย: ลุงสุบ

[9 มี.ค. 57 22:07] ( IP A:171.101.177.41 X: )

ความคิดเห็นที่ 13
ในชีวิตนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ผมไปวัดเทพศิรินทร์ หรือจะเรียกว่าเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ เพราะจริง ๆ แล้วครั้งแรกผมไปโรงเรียนวัดเทพศิรินทร์ต่างหากเล่า แต่มันนานหนักมาแล้ว สามสิบปีเห็นจะได้ จำได้เลา ๆ แต่เพียงว่าไปพบและพูดกับนักเรียนจำนวนมากกว่าร้อยคนในเวลาเดียวกัน แต่นึกไม่ออกว่าในวันนั้นไปพูดเรื่องอะไร และไปในฐานะอะไร ในฐานะนิสิตแก่ ๆ หรือ ครูหนุ่ม ๆ ก็จำไม่ได้เพราะมันนานเต็มที แต่ช่างเหอะ นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เรื่องสำคัญอยู่ตรงที่ว่า ผมเคยอ่านประวัติของผู้คนในอดีตที่ผมชื่นชอบหลายท่าน และ จำได้แม่นยำว่าท่านเหล่านั้นจบการศึกษา (หรือมีบ้างที่ไม่จบ) จากโรงเรียนเทพศิรินทร์ จะให้ยกตัวอย่างชัด ๆ ก็เช่น คุณครูยาขอบเป็นต้น

ดังนั้นพอได้ไป "วัดเทพศิรินทราวาส" ในวันนี้ ผมจึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ ด้วยรำลึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น เดินผ่านจุดนั้นจุดนี้ ก็นึกถึงเรื่องเล่าในสารคดีบ้าง นวนิยายบ้าง ฯลฯ นึกอย่างนี้ไป ผมก็เดินลุยไปตามกระแสคลื่นของมหาชนที่คิดและทำอย่างเดียวกัน คือแต่งตัวอย่างเรียบร้อยออกมาจากบ้านเพื่อจะได้ถวายสักการะเจ้าประคุณสมเด็จพระวันรัตน์ในโอกาสที่สังขารของท่านจะได้แปรเป็นรูปอื่นอันได้แก่ เถ้าและอัฐิ ตามภาวะอันไม่มีผู้ใดจะหลีกเลี่ี่ยงหรือหลบพ้นได้

โดย: ลุงสุบ

[9 มี.ค. 57 22:18] ( IP A:171.101.177.41 X: )

ความคิดเห็นที่ 14
ความจริงแล้ว นอกเหนือไปจากกุศลจิตอย่างที่เล่ามา ก็มี "อกุศลจิต" บางอย่างที่เป็นแรงผลักดันให้ผมอยากไปในงานครั้งนี้ นั่นก็คือความอยากได้หนังสือที่ระลึกน่ะครับ เห็นสื่อมวลชนบอกชื่อหนังสือจำนวน 4 เล่มที่เตรียมไว้แจกในงานแล้ว ผมก็อยากได้และอยากอ่านขึ้นมาติดหมัด เพราะผมไม่เคยอ่านทั้งสี่เล่มนั่นแหละครับ

ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น นั้น ทางพระท่านถือว่าเป็น อกุศล อย่างหนึ่งนะขอรับ คงไม่จำเป็นต้องพรรณนาในที่นี้ว่าเป็น "อกุศล" อย่างไร เพราะขืนบรรยาย เรื่องจะกระโดดออกจากเรื่องของไวโอลินไปอีกแสนไกล แต่ที่น่ากลัวกว่านั้น ก็คือ ผมอาจจะบรรยายผิด ๆ ถูก ๆ

จะว่า โขคดี ก็ว่าได้ ที่หนังสือที่ผมอยากได้มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นั้นหมดเกลี้ยงไปตั้งแต่ก่อนที่ผมจะไปถึงวัด ทำให้ผมพยายามคิดว่า ไม่ได้มีแต่เราคนเดียวเฟ้ยที่ไม่ได้รับหนังสือ แต่มีชาวบ้านอื่น ๆ อีกมาก ชาวบ้านเหมือนเรานี่แหละ จำนวนหลายพันคน ก็ไม่ได้หนังสือเหมือนกัน ถ้าอยากอ่านมาก วันหลังก็ไปวัดสระเกศเข้าซี เขาต้องมีเหลือไว้ให้อ่านเป็นสมบัติสาธารณะ โดยไม่ต้องเดาว่าจะมีเหลือหรือไม่อยู่แล้ว

ถ้าอยากอ่านจริง ต้องได้อ่านหนังสือเหล่านั้นอยู่แล้ว ไม่มีทางที่จะไม่ได้อ่านหรือหามาอ่านไม่ได้

เมื่อผมคิดได้อย่างนี้ ความอยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ (คือความอยากได้หนังสือมาเป็นสมบัติของตน มีหนังสือเพื่อเก็บไว้อ่านคนเดียว ฯลฯ ) ก็ทุเลาเบาบางลง รวมทั้งเมื่อคิดได้อย่างนี้ ผมก็หันหน้าไปทางเมรุที่ตั้งโกศของท่าน ประนมไหว้พร้อมกับนึกถึงหลักธรรมะข้อนี้

อย่างไรก็ดี ผมได้แผ่น ดีวีดี. มาแผ่นหนึ่งแหละครับ ตอนนี้ยังไม่ได้เปิดดูเลย จึงไม่ทราบว่าเนื้อหาสาระนั้นว่าด้วยเรื่องอะไร

โดย: ลุงสุบ

[9 มี.ค. 57 22:33] ( IP A:171.101.177.41 X: )

ความคิดเห็นที่ 15
ผมต้องขอขอบพระคุณ ลุงสุบ มากๆครับ ในฐานะศิษย์เก่า โรงเรียนชายล้วน เด็กวัดสระเกศ คนหนึ่ง ขอบคุณที่ได้กรุณาเล่าให้ฟังในเรื่องของงานสำคัญในวันนี้ ยังระลึกถึงพระคุณ ของท่านสมเด็จเกี่ยว ในสมัยที่ผมยังได้ร่ำเรียนมัธยม 1-6 ที่โรงเรียนแห่งนี้ ในวิชาพุทธศาสนาหรือกิกรรมที่เกี่ยวข้อง พวกเราจะได้รับการสั่งสอน การแนะนำจากท่านสมเด็จด้วยดีเสมอมา และผมต้องขอบคุณสถานที่ของวัด ที่ทำให้เราได้ใช้เป็นที่ศึกษาหาความรู้จนเติบใหญ่ได้จนถึงทุกวันนี้ครับ

โดย: หมี

[9 มี.ค. 57 23:30] ( IP A:124.122.11.135 X: )

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ คุณพ่อมือใหม่ และคุณPann ด้วยครับ ที่ได้เข้ามาติดตามตำนานไวโอลินของชาว 30 ของพวกเราครับ
โดย: หมี [9 มี.ค. 57 23:32] ( IP A:124.122.11.135 X: )

* ขณะนี้พี้นที่เต็ม ไม่สามารถโพสต์กระทู้เพิ่มได้ *

คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน