ความคิดเห็นที่ 4 ข้อสงสัยที่ว่าก็มีหลายอย่างเหมือนกันนะครับ แต่เอาเป็นว่าสรุปรวม ๆ ก็คือ เขาว่ากันว่า เสียงไวโอลินจะไพเราะมากเมื่อมีการเปลี่ยนโพสิชั่นให้หลากหลายและควรพยายามหลีกเลี่ยงการเล่นสายเปล่า ซึ่งผมก็มีแนวโน้มที่จะคล้อยเชื่อตามทฤษฎีนู่ี้อยู่มากทีเดียว (หรือจะตัดคำว่า "ทีเดียว" ออกเสียก็ได้) แต่เท่าที่สังเกต คุณพ่อ ฯ มิได้ดำเนินตามทฤษฎีที่ว่านี้เลยมาแต่ไหนแต่ไร ทั้ง ๆ ที่โดยศักยภาพและฝีมือ ผมรู้ดีเหมือนกับที่พรรคพวกเพื่อนฝูงหลายท่านรู้ดีว่าฝีมือระดับคุณพ่อ ฯ จะสำแดงลีลาการเปลี่ยนโพสิชั่นให้พริ้งพราวอย่างไรก็ได้ แต่ก็แปลกนะขอรับ เพลงไหนก็เพลงนั้นที่คุณพ่อ ฯ เล่นให้เพื่อนฝูงฟัง รวมทั้งเพลงนี้ด้วยนั้น ทำไมจึงไพเราะจังล่ะครับ คำถามก็คือ "หรือว่าทฤษฎีที่ผมหลงเชื่อมาอย่างยาวนานนั้นจะไม่ถูกต้อง หรือว่า ผมไปสรุปและ/หรือจดจำมาอย่างไม่ถูกต้อง" ขอความกรุณาคุณพ่อ ฯ วิสัชนาด้วยเทอญ นึกว่าตอบเอาบุญเถิดครับ |