ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพิมพ์ทำไม? ตัวเองก็แค่ งูๆ ปลาๆ เกี่ยวกับไวโอลิน ก็ชีวิตคนเรามันสั้นมันต้องดับสูญไม่ยืนยาวแต่ดนตรีมันดันยังอยู่คู่โลกนี้ไปตลอด เสียดาย กับผู้ทรงคุณวุฒิทางไวโอลิน ที่สุมหัวอยู่กันแต่แค่ใน กทม เสียดาย ความงดงามของไวโอลิน โน้ต และโอกาสของผู้คนในจังหวัดอื่นๆ ที่จะได้เห็น ได้เล่น ได้พบความสวยงาม เสียดาย รักที่แสนจะคับแคบของผู้ทรงคุณวุฒิไวโอลินเหล่านั้น เสียดาย ผู้ทรงคุณวุฒิที่ต้องมาเล่นไวโอลินอันแสนจะไพเราะ ให้แค่คนกลุ่มเล็กๆในเมืองฟัง ทำไมพวกเขาไม่ตั้งสาขา หรือออกมาสอน ออกแสดงโชว์ สาธิตไวโอลินให้คนทั่วประเทศได้ดูกันบ้าง ทำไมไม่คิดจะเพิ่มคนเล่นคนฟังไวโอลิน ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะมาพิมพ์เรื่องราวเหล่านี้ทำไม ในเมื่อหัวใจของผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านไวโอลินเหล่านั้นเขากว้างได้แค่เนี่ย แล้วจะไปพูดถึงพวกเขาทำไม? ใครอยากจะเหนื่อย คนไทยรักไวโอลินอย่างมีขีดจำกัด ใครเขาจะไปสนใจ เรื่องไร้สาระของคนบ้าๆ ไม่เข้าใจเรื่องไวโอลิน พูดให้คนเขาเกียจขี้หน้าทำไม ใครจะชอบให้ใครว่า ใครตำหนิ หาแต่เรื่องจริงๆเลย พวกเขาสูงกว่าดินไปเยอะแยะแล้ว (จบดีก่า) . |