แม้วันนี้จะไม่มีบทความใหม่ๆของลุงสุบ เขียนให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆในบอร์ด 30 ไวโอลินแห่งนี้ต่อไปแล้ว ผมเองอยากแชร์โน๊ตแผ่นเล็กที่ลุงสุบเขียนไว้ให้ผมเมื่อไม่นานมานี้ครับ ผมเองเมื่อต้นเดือนได้พบปะกับท่าน โดยท่านเองมีเรื่องไวโอลินมาให้ผมช่วยแก้ไข และคิดไปว่า อีกไม่นานเมื่อทำเสร็จจะเอาลงให้เพื่อนๆในบอร์ด ได้ดูได้ชม และก็ได้อ่านข้อคิดข้อเขียน ชวนอมยิ้ม อ่านเพลินๆจากลุงสุบกันอีกครั้ง เพราะช่วงนี้งานการของท่านที่ทำอยู่ ทำให้ไม่ได้เขียนเรื่องราวใหม่ๆให้ได้อ่านกัน จึงคิดว่าลงเรื่องนี้แล้ววานท่านมาเล่าอะไรก็ได้สนุกๆต่อท้าย ให้ครึกครื้นกันอีก แต่เป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง ยังมิทันที่ผมจะได้เริ่มงาน หลังจากวันนั้นเพียง 3 วัน ท่านก็ได้เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล งานนี้จึงยังคั่งค้างอยู่ที่ผม การซ่อมก็ต้องชลอตัวไปอีก ด้วยเป็นห่วงในอาการของท่านเป็นอย่างมาก และในวันนี้ แม้นว่าท่านได้จากไปอย่างสงบแล้วก็ตาม งานที่ท่านฝากฝังไว้ ผมก็ได้เริ่มทำต่อ และจะสนองเจตจำนงค์ของท่านให้ลุล่วง ตามที่ท่านโน๊ตทิ้งไว้ให้ ด้วยนัยว่าท่านเองจะลืมบอกผม เพราะเวลาลุงมาที่บ้านท่านจะเล่นไวโอลินเพลินไปซะก่อน วันนี้จึงคิดว่า เราๆท่านๆในบอร์ดที่ตามอ่า่นบทความของ ลุงสุบ น่าจะได้เห็นสำนวนของท่าน ด้วยลายมือของท่านเองสักครั้ง ว่าเหมาะเจาะลงตัวเพียงใด ผมเองดูแล้ว แม้แค่มองเพียงตัวอักษรของลุง ก็อดยิ้มไม่ได้เลยว่าเรื่องราวสนุกๆจากคุณลุงสุบ ต้องเขียนด้วยลายมือแบบนี้เท่านั้น เป็นอื่นไปไม่ได้เลย สำหรับผม โน๊ตแผ่นเล็กๆนี้ จะขอนำไปใส่กรอบรูป ติดไว้ในห้องทำไวโอลิน เพื่อเป็นกำลังใจ ที่ผมมีคุณลุงท่านหนึ่ง ที่ให้ความกรุณากับผมเสมอมา แม้เราจะไม่ใช่ญาติกันโดยตรง แต่วันนี้คุณลุงเป็นญาติผูใหญ่ที่สนับสนุนผมในเรื่องไวโอลินดั่งญาติแท้ๆของผมคนหนึ่งเลยทีเดียวครับ |