..

น้องอายุเท่าไรคะ?

ไหนๆก็ตั้งกระทู้แล้ว เสียพื้นที่ไปแล้ว ขออนุญาตท่านเจ้าบ้านใช้กระทู้นี้ เป็น blog ส่วนตัวเก็บเรื่องราวเกี่ยวกับไวโอลินไปพลางๆนะครับ

blog แรกนี้ขอให้ชื่อตอนว่า "น้องอายุเท่าไรคะ?"

ปัญหาของผู้สูงวัยที่พยายามเล่นไวโอลิน มีหลายเรื่อง สังขาร ภาระ เวลา และ ปัญหาช่องว่างของวัยกับการเรียน

อันที่จริงเท่าที่ผมประสบมาไม่มีอาจารย์ท่านใดปฏิเสธนักเรียนสูงวัย ไม่เคยเห็นโรงเรียนไหนจำกัดอายุ ทุกคนยึดปรัชญาเดียวกันว่าไม่มีใครแก่เกินเรียน แต่ปัญหาอยู่ในใจของผู้เรียนสูงอายุแบบผมเองมากกว่า ว่าเปิดใจรับมือกับสิ่งแวดล้อมที่เราเข้าไปอยู่ได้ดีแค่ไหน

ใครมั่นใจว่าตัวเองอาวุโสพอ ลองเข้าไปขอระเบียบการของโรงเรียนดนตรีดูได้นะครับ คำถามที่น่าจะไม่พลาดซึ่งจะได้กลับมาจากเจ้าหน้าที่รับสมัครที่หน้าเคาท์เตอร์ก็น่าจะเป็นคำถาม "น้องอายุเท่าไรคะ?" ตามที่เกริ่นไว้เป็นชื่อตอนนี่นั่นแหละ

ในวันนั้น ด้วยใจที่มุ่งมั่นเต็มเปี่ยม เมื่อชีวิตภาระกิจการงานก็เริ่มคลี่คลายแล้ว พอจะมีเวลาทำในสิ่งที่รัก อย่ากระนั้นเลยต้องหันมาเรียนไวโอลินให้มันจริงจังสักที จึงรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปที่โรงเรียนดนตรีในห้างดังแห่งหนึ่งของ กทม. พร้อมกับประกาศกับเจ้าหน้าที่สาวสวยที่หน้าเคาท์เตอร์ว่า "รบกวนขอระเบียนการเรียนไวโอลินหน่อยครับ" ซึ่งก็ได้กระดาษมาหนึ่งใบแจ้งรายละเอียดของการเรียน ค่าเรียน จำนวนครั้งที่เรียน การหักสิทธิ์กรณีขาดเรียน ฯลฯ หลังจากสอบถามข้อมูลจนเป็นที่เข้าใจดี ก่อนกลับผมก็ถูกสอยด้วยคำถามสุดท้าย "น้องอายุเท่าไรคะ?" คำถามนี้เล่นเอางงไปสามวินาที พร้อมกับคิดในใจว่า "เอ๋ ทำไมวันนี้หน้าตาของตูดูเด็กเป็นพิเศษขนาดเจ้าหน้าที่สาวๆเรียกเราว่าน้องไปได้ ?" แต่หลังจากสมองประมวลผลไปประมาณห้า Possibility ก็เหลือข้อสรุปเดียวที่มีความเป็นไปได้ "อ๋ออออ !! เขาคิดว่าเรามาขอระเบียบการเรียนไวโอลินไปให้ลูกนี่หว่า" พลันที่ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเพราะนึกว่าตัวเองหน้าเด็กเป็นพิเศษก็กลายเป็นหน้าปรกติ(หรือเป็นหน้าม้านก็ไม่แน่ใจ)

จากวันนั้นมาผมก็เรียนบ้าง หยุดบ้าง ต่อมาอีกหลายปี ตามสภาพของภาระงานในแต่ละช่วงของชีวิต ... แต่ก็ไม่เคยกลับไปสมัครเรียนในโรงเรียนที่เล่ามาด้านบนเลยสักที

นั่งอ่านทุกตัวอักษร ด้วยความสนอกสนใจ (ชอบ)

แล้วไงต่อครับคุณ olDlaD มีตอนต่อไปไหมครับ?

.

แสดงว่าติดตามมานาน คิดถึงเพื่อนๆเช่นกันครับ ยังแอบอ่านอยู่เสมอๆครับ  คุณolDlaD เขียนมาอีกนะครับ เรื่องราวแบบนี้น่ารักดีครับ

ขออนุญาตปูเสื่อ รออ่านด้วยคนนะคะ^_^

คุณ olDlaD เราก็เรียนมั่งหยุดมั่งเหมือนกันเลยค่ะ เลยเล่นไม่ได้เรื่องT^T

ช่วงนี้ก็ยิ่งยุ่งๆๆ เพื่อนชวนไปงาน Orkestra Bandida/Grand Bazaar e DJ Rica Amar

ก็ไม่ได้ไปเสียดายมากๆ

คุณ pann ขอบคุณครับ ผมกะจะเขียนเล่นไปเรื่อยๆแบบเจียมเนื้อเจียมตัวในกระทู้นี้ จนกว่าเจ้าบ้านเค้าจะมาดุแหละครับ คุณ pann เองก็มาจับไวโอลินตอนเป็นผู้ใหญ่เหมือนกัน คงต้องฝ่าอุปสรรค์พอสมควรเหมือนกัน จริงๆต้องยอมรับว่าอุปสรรค์ผมไม่หนักเท่าคุณ pann ครับ เพราะเคยจับเล่นเองมานิดๆหน่อยๆสมัยเป็นวัยรุ่นแค่ไม่มีโอกาสได้เรียนแบบคนอื่นเขา การกลับมารื้อฟื้นและหาที่เรียนในวัยนี้ ในมุมของการฝ่าฟันแล้วถือว่ายังน้อยกว่าคุณ pann พอสมควร ขอแสดงความนับถือคุณ pann อีกครั้งครับ 

คุณพ่อมือใหม่ ณ ตากสิน ดีใจจังครับที่คุณพ่อมือใหม่แวะเข้ามาทักทายในกระทู้ผมด้วย ท่านเป็น ไอด้อล คนหนึ่งของผมเลย ผมติดตามเพลงที่เอามาลงให้ฟังอยู่เสมอ ชอบมากครับ อยากเล่นได้เพราะๆแบบ ท่านบ้าง โดยเฉพาะเพลงไทย

ยินดีที่ได้รู้จักคุณ La Lombardia ครับ สารภาพว่าผมทิ้งบอร์ดไปก่อนคุณ La Lombardia เข้ามาครับ เลยถือโอกาสสวัสดีตรงนี้เลย จริงๆแอบอ่านกระทู้ด้านบนมาแล้ว ได้ทราบว่าคุณ La Lombardia เป็นทั้งคนทำไวโอลินด้วย เป็นทั้งคนเล่นไวโอลินด้วย สุดยอดเลยครับ ผมเองไม่เคยลงมือทำ แต่ได้คุยกับ maker อยู่บ้าง และ ตัดสินใจแน่วแน่ว่า ชาตินี้ผมคงขอเป็นคนเล่นอย่างเดียวดีกว่า ยกธงยอมแพ้ตั้งแต่แรกเลย เพราะการสร้างไวโอลินนี่เป็นงานฝีมือที่ไม่ธรรมดาเลย ต้องขุดไม้ให้เป็นทรงโค้งที่มีความสมมาตรด้วยมือ ในความเห็นผมแค่ทำให้เป็นทรงก็ยากแล้ว นี่ยังต้องไล่ความหนาให้ได้ตามแบบอีก และไม่นับรวมส่วน scroll ที่เห็นว่าเป็นงานที่หินไม่แพ้กัน คุณ La Lombardia มีความสามารถทำได้ นับว่าสุดยอดจริงๆครับ

ปล. งาน Orkestra Bandida/Grand Bazaar e DJ Rica Amar นั้นคือเป็น คอนเสิร์ตของวง Orkestra Bandida ในเฟสบุ๊คนี้หรือเปล่าครับ facebook.com/OrkestraBandida เป็นเพลงแนวไหนครับ ผมดูจากรูปเดาว่าเป็นตุรกีไม่รู้เดาถูกหรือเปล่า วันก่อนได้อ่านใครสักท่านตั้งข้อสังเกตุไว้ว่า ไวโอลินนี้ น่าเป็นเครื่องดนตรีที่ถูกนำไปเล่นในหลากหลายวัฒนธรรมที่สุดแล้วในบรรดาเครื่องดนตรีที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นในโลก ทั้ง  Classic, Country, Irish, Gypsy, Klezmer  และ อื่นๆอีกมากมาย ผมอ่านและนึกตาม ก็เห็นจริงอย่างที่ท่านนั้นตั้งข้อสังเกตุไว้  เพราะแค่ในประเทศไทยเล็กๆของเราก็สองวัฒนธรรมเข้าไปแล้ว คือ เพลงไทยสากล และ เพลงร็องเง็ง ของทางภาคใต้ ที่มีไวโอลินเป็นเครื่องเอก น่าภูมิใจดีครับ :)

ไม้แก่ดัดยาก

ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบบันทึกคลิปที่ตัวเองเล่น เบื่อเวลาต้อง วางคันชัก คลิ๊กเปิดโปรแกรม จัดตัวเองให้อยู่ในเฟรมแบบหล่อๆ กลับมาหยิบคันชัก คลิ๊กเพื่อเริ่มบันทึก หันไปดูจอให้แน่ใจอีกครั้งว่ายังหล่ออยู่ ฯลฯ สรุปสั้นๆว่าเป็นพวกขี้เกียจนะแหละ เลยเล่นไปเรื่อยๆเปื่อยๆเพลินๆ ก็รู้นะว่าการบันทึกคลิปที่ตัวเองเล่นมาศึกษาจะช่วยให้พัฒนาได้ดีขึ้น แต่ทำงัยได้ ขี้เกียจมาเกินครึ่งศตวรรษแล้ว ปล่อยเลยตามเลย

เรื่องคือวันก่อนนึกสนุก อยากลองบันทึกคลิปดูกะว่าจะมาอวดในเว็บกะเค้าบ้าง(แหะๆ) เห็นหลายๆท่านมีคลิปเพลงเพราะๆมาแบ่งกันฟังเรื่อยๆ ตอนเล่นคิดว่าเจ๋งแล้วนา แต่ไม่เป็นอย่างที่คาด เพราะพอกลับมาเปิดดู เจอว่าเบสิคที่เรียนมา มันกระจุยกระจายหายไปทางไหนกันหมดก็ไม่รู้ เป็นเรื่องที่ครูสอนแล้วสอนอีกทั้งนั้นเลย หรือด้วยความที่เป็นนักเรียนอาวุโส ครูไม่ค่อยกล้าดุมาก ทำให้ไม่ค่อยจะเข้าหัวสักที (อันนี้เป็นข้อดีอันหนึ่งในไม่กี่ข้อของการเป็นนักเรียนไวโอลินสูงวัย อิอิ)

สรุปว่าก็มีคลิปจะมาลงนั่นแหละครับ แต่เปลี่ยนจากคลิปที่กะว่าจะเอามาอวด เปลี่ยนเป็นคลิปเอามาประจานตัวเองไว้ก่อน เพื่อประโยชน์ในการพัฒนาตัวเองในอนาคต

คลิปนี้ขอโชว์(ประจาน)ความผิดแรกก่อนแล้วกันเห็นได้ชัดดี 

จากการเรียนมาหลายปี หลายอาจารย์ ทุกอาจารย์จะสอนตรงกันเสมอว่า ที่มือซ้าย นิ้วชี้ (นิ้ว1) จะเป็นนิ้วหลัก เป็นนิ้วนำทาง เสมอ ไม่ว่าเสียงจริงจะกดที่นิ้วไหน นิ้วชี้ควรจะต้องถูกกดค้างบนฟิงเกอร์บอร์ดไว้ตลอดเวลาเท่าที่เป็นไปได้ แล้วก็การไล่เสียงก็ควรจะไล่โดยการวางนิ้วเพิ่มเช่น 1, 12, 123, 1234 คือเพิ่มนิ้วไปบนฟิงเกอร์บอร์ดตามเสียงที่ไล่ ไม่ยกขึ้นทีละนิ้วเหมือนเล่นเปียโน 1, 2, 3, 4 อันนี้ไม่ถูก อีกอย่างคือการเปลี่ยนโพสิชั่น ตามที่อาจารย์สอนไว้คือ จะเปลี่ยนไปโพสิชั่นไหนต้องเอานิ้วชี้นำไปเสมอ 

หากฝึกได้แบบนี้จะทำให้เสียงเพี้ยนน้อยเพราะนิ้วอื่นๆจะมีการอ้างอิงระยะห่างจากนิ้วชี้ตลอดเวลา การเปลี่ยนโพสิชั่นทำได้ราบรื่นเพราะนิ้วชี้เป็นนิ้วที่นำทางและจดจำจุดลงจอด และเร่งความเร็วได้ดีกว่าไม่สับสนเพราะใช้กล้ามเนื้อน้อยชิ้นกว่าในการไล่เสียง

ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ปัญหาคือ รู้แต่ไม่ยอมทำ กับ รู้แต่ทำไม่ได้ ผลก็ตามคลิปที่เห็น คือได้ออกมาเป็นเพลงซึ่งเพี้ยนไปเพี้ยนมา ให้เป็นที่ระทึกใจกันไป ... ไม้แก่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ 555

แหะๆขอบคุณ สำหรับคำชมครับคุณ olDnoiNa(EiEi) แต่ไม่ได้ถ่อมตัวอ่ะครับมันเป็นเรื่องจริง หลังจากได้ฟังเสียงที่ตัวเองเล่นจนสำนึกตัวว่า เดิมที่นึกว่าเจ๋งอันที่จริงนั้นมันออกแนวระทึกใจเสียมากกว่า(ระทึกใจว่าจะรอดหรือเปล่า อิ อิ) เมื่อพบแบบนั้นก็เลยไปโหลดโปรแกรมมาตัวหนึ่งชื่อ intonia (ตอนนี้ยังไม่ยอมจ่ายตังค์ใช้ trial ฟรี 30 วันอยู่ 555) แล้วเอาโปรแกรมนั้นมาลองจับวิเคราะห์เสียงที่ตัวเองเล่นดูว่าเสียงใดที่เล่นเพี้ยนบ่อย

ผลที่ได้ก็ตามรูปที่เอามาแสดงด้านล่างนี้อ่ะครับ โปรแกรมนี้ถ้าเล่นตรงเสียง จะแสดงเป็นเส้นสีขาว ถ้าเพี้ยนต่ำจะเป็นเส้นสีน้ำเงิน ถ้าเพี้ยนสูงจะเป็นเส้นสีแดง เวลานี้ที่ผมพบจุดบอดชัดๆของตัวเองคือ จะมีช่วงหนึ่งที่ต้องเล่นเสียง A# ซึ่งเป็นการสไลด์นิ้วลงครึ่งเสียงจาก โพสิชั่น 1  อันนี้ผมจะเพี้ยนสูงเกือบทุกคร้ัง คือไสลด์นิ้วถอยหลังน้อยเกินไปนั่นเอง อันนี้กำลังฝึกเพื่อแก้ไขอยู่ ส่วนเสียงที่เพี้ยนไปเพี้ยนมาประปราย โดยไม่ได้เปลี่ยนโพสิชั่นผมลองดูแล้วว่าคิดว่าน่าจะแก้ไม่อยาก แค่ต้ังใจและระวังตัวหน่อยเท่านั้น นี้แค่ประโยคแรกของเพลงอ่ะครับ ยังไม่กล้าเช็คไปไกลกว่านี้ กลัวตัวเองท้อเหมือนกัน (เห้อ!!) 

กะว่าจะลองค่อยๆซ่อมไปเรื่อยๆ หวังว่าจะดีขึ้นสักวัน สู้ๆๆ (เชียร์ตัวเอง 555)

การตามใจตัวเองทำให้เสียนิสัย

ห่างหายจากการเขียนบันทึกไปเสียนาน การซ้อมช่วงนี้เรียกว่าสม่ำเสมอพอควร แต่ผลลัพธ์ยังไม่ดีเท่าไร เลยยังไม่มีคลิปใหม่มาอวด สิ่งที่ได้เรียนรู้ในช่วง 12 วันที่หายไปมีดังนี้

1. การฝึก intonation กับโปรแกรมไม่ค่อยเวิร์ค แต่โปรแกรมก็มีประโยชน์นะ แต่ต้องใช้ในลักษณะที่เป็นตัวตรวจสอบหลังจากการแก้ไขแล้ว ว่าดีขึ้นบ้างหรือไม่ ใช้เป็นตัววัดอะไรแบบเนี้ย แต่ลองซ้อมไปตาดูกราฟบนจอไปแล้วพบว่าไม่ค่อยเวิร์ค มันไม่เป็นธรรมชาติเท่าไร ดูไม่ค่อยมีพัฒนาการ

2. พัฒนาการเรื่อง intonation ที่เห็นได้ชัดที่สุด น่าจะเป็นผลจากการเล่นตาม clip (ที่คนที่เล่นดีๆเขาเล่นไว้) หรือถ้าหาได้ ก็หาเครื่องดนตรีที่มันไม่มีปัญหาเรื่อง intonation ไปเลยเช่น flute เป็นต้น เล่นตามหลายๆรอบ แล้วเสียงมันเข้าหัวเองแบบเนียนๆ เป็นธรรมชาติดี

3. การเช็คกับกราฟทำให้รู้ตัวว่าส่วนหนึ่ง(จากหลายๆส่วน)ที่ทำให้เพลงของเราออกมาน่ารำคาญมากๆ คือเวลาที่วางนิ้วไม่ตรงเสียงแล้วพยายามขยับนิ้วเพื่อเข้าหาเสียง(ดูภาพประกอบ) อันนี้เป็นอะไรที่ทำจนติดเป็นนิสัย(ที่ไม่ดี) หลังจากทดลองดูหลายรอบ พบว่าถ้าวางนิ้วไม่ตรง ก็ยอมให้มันไม่ตรงไปอย่างนั้น แล้วไปแก้ให้ตรงที่โน๊ตตัวต่อไป เพลงจะออกมาน่ารำคาญน้อยกว่า คงต้องแก้เรื่องนี้อีกนาน 555