แคปซูลแห่งความทรงจำ
   คำเตือน: ถึงผู้ไม่หวังดี หากจะด่าผมว่าเพ้อเจ้อส์แล้วล่ะก็ ไม่ต้องอ่านกระทู้นี้นะครับ แล้วพวกประเภทใช้นามแฝงแปลกๆเพื่อมาด่าอย่างเดียว ก็ไม่ต้องมาอ่านนะครับ เพราะผมเคยเจอคนประเภทนี้มาก่อน แม้แต่ในบอร์ดนี้เช่นกัน

เรื่องราวของผมที่ UEA นั้น ยังไม่มีใครรู้อย่างละเอียดหรอกครับว่า มีอะไรบ้าง แม้แต่เพื่อนที่ผมสนิทที่สุดก็ยังไม่รู้เรื่องราวเบื้องลึกที่เกี่ยวกับตัวผม มันเป็นความทรงจำที่อยู่กับผมเพียงคนเดียวมาตลอดเรื่อยมา มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมหลงใหลและชื่นชมกับวัฒนธรรมเกาหลีมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ผมอยากจะเปิดเผยเรื่องราวเหล่านั้นให้กับทุกๆคนได้รู้กัน (ถ้าฟังเปียโนเพลง Pachebel’s cannon คลอไปด้วยจะได้อารมณ์มากครับ)

มันเป็นเรื่องราวที่เเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่ผมย่างเท้าเข้าไปใน UEA ได้เริ่มเรียนหนังสือ ช่วงเวลานั้นผมบังเอิญได้รู้จักกับหญิงสาวชาวเกาหลีคนหนึ่ง เธอเข้าเรียนภาษาที่นั่นเป็นเวลาสั้นๆ และพักอยู่ที่หอพักเดียวกันกับผม เธอได้ทำให้ผมมีความสุขในแบบที่ผมไม่เคยมี ทั้งการใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นทำอาหาร
การร้องเพลง การดูหนัง และสิ่งต่างๆอีกมากมาย เธอเป็นชาวเกาหลีที่ต่างออกไปจากชาวเกาหลีที่ผมเคยได้ยินได้ฟังมา เธอเป็นหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง แต่ดูบอบบาง ผิวขาว นัยตากลมโต จมูกโด่ง แก้มกลม ดูน่ารัก นอกจากนี้เธอยังเป็นคนอ่อนโยน สดใสร่าเริง และชอบฟังดนตรีคลาสสิก แถมยังเล่นเปียโนได้เก่งอีกด้วย

ผมพบกับเธอที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ แถวๆ LCR เธอส่งยิ้มมาให้ผมอย่างเป็นมิตร ต่อจากนั้น เราได้รู้จักกัน และเริ่มสนิทกัน หลังจากนั้นเราก็ไม่ไหนมาไหนด้วยกัน ไม่ว่าจะไปดูหนัง ไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อมาทำอาหารด้วยกัน เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากเหมือนที่ผมบอกไปด้านบนนั่นแหละครับ จนในที่สุดผมก็ตกหลุมรักเธอเข้าไปเต็มๆ แม้ผมจะรู้ว่าเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเหลือน้อยเต็มที ผมหวังเพียงว่าจะทำช่วงเวลาที่เหลือนี้ให้ดีที่สุด ให้อบอุ่นที่สุด แต่แล้วเวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงวันสุดท้ายที่เธอต้องกลับบ้านเกิด ไปตามหาความฝันที่รอคอยมานานแสนนาน นั่นคือ การได้เล่นดนตรี และร้องเพลง และก่อนที่เราจะจากกันเธอได้บอกให้ผมเขียนจดหมายบอกความรู้สึกที่ผมมีต่อเธอในช่วงตลอดเวลาที่ได้รู้จักกัน และไปพบเธอในวันสุดท้ายของเธอที่ UEA

และวันสุดท้ายนี่เองที่เป็นวันที่ผมกับเธอได้ไปนั่งเล่นที่ลานกว้างหลัง Norfolk Terrace Block F บนเก้าอี้ยาวตัวหนึ่ง วันนั้นเธอจับมือของผมเอาไว้แน่น แล้วสบตาผม สายตาของเธอบ่งบอกถึงความอ่อนโยนและเศร้าใจ เราสองคนต่างนิ่งเงียบ ปล่อยให้สายตาของเราพูดกัน เพียงแค่ 3 เดือนที่รู้จักกัน มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนสองคนสนิทสนมกันมาก และก่อเกิดเป็นความผูกพันห่วงหา
โดย: Kim Sang Won [12 พ.ย. 51 13:42] ( IP A:61.19.227.2 X: )
Add to Facebook  Add to Twitter  Add to Multiply  Add to Google  Add to Blogger  Add to Live
ความคิดเห็นที่ 1
   (ต่อ) “ปิง” เธอเป็นคนเริ่มพูดก่อนพลางหยิบเอากล่องพลาสติกรูปกลมๆขึ้นมา

“เธอเอาจดหมายมาใช่มั้ย”

“อืมมม...” ผมพูดได้เพียงแค่นี้ ไม่มีอะไรจะพูดอีก เพราะหัวใจของผมมันกำลังจะสลายไปในไม่ช้า

“เอามาใส่ในแค็ปซูลอันนี้สิ”

“คุณก็เขียนจดหมายเหมือนกันเหรอ” ผมถาม หลังจากที่เธอหยิบซองจดหมายออกมาจากกระเป๋าสะพาย

“ใช่แล้วล่ะ...เอามาใส่ไว้ด้วยกัน แล้วฝังลงไปตรงนี้...มาช่วยกันขุดหลุมสิ” เธอชวนผมให้ขุดหลุมฝังแค็ปซูลเอาไว้เหมือนกับในหนังเลย ผมเคยดูหนังเรื่องนี้ ที่นางเอกชวนพระเอกให้ฝังแค็ปซูลเอาไว้ใต้ต้นไม้ หลังจากนั้นอีก 2 ปีก็มาพบกันอีกครั้งเพื่อเปิดออกดู แล้วทดสอบดูว่าทั้งสองคนยังคงรู้สึกรักกันเหมือนเดินหรือเปล่า แต่ในตอนนี้เรื่องราวต่างๆในนั้นมันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆกับตัวผมเอง เราฝังสิ่งที่เรียกว่า แค็ปซูลแห่งความทรงจำเอาไว้ใต้เก้าอี้ไม้ตัวนั้น

“แล้วอีก 2 ปี ค่อยมานัดเจอกัน แล้วขุดมันขึ้นมาอ่านใช่มั้ย” ผมถามเธอเพื่อความแน่ใจ

“ใช่แล้วล่ะ ในหนังมันทำให้คนสองคนที่ชะตาลิขิตให้รักกัน รักกันมากยิ่งขึ้น ชั้นอยากจะลองดูว่าในชีวิตของคนเราจริงๆเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้มั้ย เท่านั้นเอง”

เมื่อเรากลบดินเสร็จ เราสองคนก็เดินเลียบไปตามทางเดินริมทะเลสาปเพื่อทบทวนความทรงจำเก่าๆ ตอนนั้นเราสองคนอยู่ด้วยกัน แต่ในไม่ช้านี้ เราคนใดคนหนึ่งต้องจากไป แม้ว่ามันจะทำให้ผมรู้สึกเสียใจ แต่ผมไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยเสียดายเลยที่ได้รู้จักกับเธอ จนถึงนาทีสุดท้ายที่ผมเดินไปส่งเธอขึ้นรถเพื่อไปสนามบิน น้ำตาของผมใหลออกมาช้าๆ ในขณะที่เธอก้าวขึ้นรถ ด้วยสีหน้าอันราบเรียบ เย็นชา เธอไม่หันกลับมามองผม แม้เพียงสักนิดก็ไม่มี จนรถเคลื่อนตัวออกไป หัวใจของผมก็ขาดสะบั้นราวกับถูกมีดกรีด ผมทรุดตัวนั่งลงกับพื้นแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนกับเด็กที่สูญเสียของรักไป.....

จนถึงตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมากว่า 2 ปีแล้ว ผมยังไม่ได้กลับไปที่นั่น และผมก็ไม่รู้ด้วยว่า เธอกลับไปบ้างหรือเปล่า เธอไม่ได้ติดต่อผมมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้ผมจะติดต่อเธอไป เธอก็ไม่ยอมตอบกลับมา ไม่รู้ว่าเธอคิดถึงผมมั่งหรือเปล่า ชีวิตการทำงานที่ผ่านมาทำให้ผมลืมเลือนเธอไปบ้าง แต่เมื่อมานั่งคิดถึงเรื่องราวความหลังของผมและเธอ มันทำให้ผมยิ่งคิดถึงเธอมากขึ้น จนถึงตอนนี้ไม่รู้ว่าแค็ปซูลอันนั้นยังฝังอยู่ที่เดิมหรือว่ามันหายไปแล้วกันแน่....
โดย: Kim Sang Won [12 พ.ย. 51 13:43] ( IP A:61.19.227.2 X: )
ความคิดเห็นที่ 2
   แก...จะให้ฉันไปขุดให้ม่ะ อิอิ
โดย: น้องแนน ปูหนีบ [12 พ.ย. 51 16:24] ( IP A:89.243.45.198 X: )
ความคิดเห็นที่ 3
   พี่ไปช่วยขุดให้ก็ได้นะปิง อยู่ใกล้ๆ กับออฟฟิซพี่เลยแหละ แต่ถ้า capsule มันย่อยสลายไปแล้ว หรือโดนกระต่ายใต้ถุน Norfolk มันแทะทำลาย จดหมายทั้งสองฉบับก็คงไม่เหลือไปด้วย เฮ้ออ...เสียดายจัง อดรู้เลยว่าเค้าเขียนกันว่ายังไง อิอิ
โดย: พี่จุ๊บจิ๊บ [12 พ.ย. 51 17:20] ( IP A:81.156.183.88 X: )
ความคิดเห็นที่ 4
   จริงด้วยเนอะพี่จิ๊บ ถ้าโดนกระต่ายเเทะไปเเล้ว เราก็อดรู้เลยว่าจดหมายเขียนอะไรบ้าง เฮ้ออออออ
โดย: น้องแนน ปูหนีบ [12 พ.ย. 51 18:27] ( IP A:89.243.45.198 X: )
ความคิดเห็นที่ 5
   เศร้ามากๆ
เรื่องจริงป่ะครับเนี่ย
โดย: โบ้ [12 พ.ย. 51 23:15] ( IP A:130.88.170.47 X: )
ความคิดเห็นที่ 6
   ลองไปขุดดูสิครับ...ไม่แน่ว่ามันอาจจะยังอยู่ก็ได้ หรือไม่เค้าอาจจะมาขุดแล้วเอามันกลับไปแล้วก็ได้ เพราะเนื้อหาที่ผมเขียนในจดหมายมันเลี่ยนสุดๆ เค้าอาจจะอ่านแล้วตัดสินใจเลิกคบผมไปเลยก็เป็นได้นะครับ 5555
โดย: Kim Sang Won [13 พ.ย. 51 8:46] ( IP A:61.19.227.2 X: )
ความคิดเห็นที่ 7
   แล้วผมจะเขียนเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับ UEA มาให้อ่านกันบ่อยๆครับ
^__^ หวังว่าคงไม่เบื่อกันซะก่อนนะครับ อีกอย่างคือ มันจะได้ถึงกระทู้ที่ 100 เร็วๆหน่อย อิอิ

ด้วยรักจากใจ

Kim Sang Won และ Lee Ji Jeon
Kim Sang Won
โดย: Kim Sang Won [13 พ.ย. 51 8:53] ( IP A:61.19.227.2 X: )
ความคิดเห็นที่ 8
   เอ่อ...ขอถามนิดเดียวนะว่า "เรื่องจริง" หรือ "จินตนาการ"
.
.
ถ้าจริง..อย่างน้อยก็มีคนที่น้องคิมรักและคิดถึงนะ ดีกว่าไม่มีซะเลย..:)
โดย: พี่ป้อม [13 พ.ย. 51 14:09] ( IP A:202.28.48.66 X: )
ความคิดเห็นที่ 9
   เพิ่งมาอ่านว่ะ...ชอบๆ เหมือนนิยายเลยอ่ะ
........เขียนดีๆ

ปล.จะมีตอนต่อไปป่าวอ่ะ รออ่านๆ
โดย: (นุบ) เจ้าบ้าน [13 พ.ย. 51 21:38] ( IP A:124.120.41.179 X: )
ความคิดเห็นที่ 10
   ใช่ครับ จะได้ถึงกระทู้ที่ 100 เร็วๆ พี่จิ๊บเค้ารออยู่ อิอิอิ
โดย: โบ้ [14 พ.ย. 51] ( IP A:130.88.170.47 X: )
ความคิดเห็นที่ 11
   555+กะให้ถึงกะทู้ที่ร้อยเองหรือนี่

แล้วเรื่องที่บอกมานี่จริงปะ

แต่เราก็เคยทำนะ (แต่ฝังสร้อยในกล่องใบเล็ก)

พอไปดูอีกที ดันลืมว่าฝังตรงไหน

555+
โดย: 555+ [14 ก.ย. 52 17:56] ( IP A:118.173.195.188 X: )
คลิก เพื่อเปลี่ยนกลับไปแสดงความคิดเห็นแบบเดิม

ชื่อไฟล์รูปห้ามมีอักขระพิเศษ เช่น (#),(<),(>),(&) เป็นต้นค่ะ
ชื่อ / e-mail :    แทรกไอคอนน่ารักๆในข้อความ
e-mail :
ส่งอีเมลทุกครั้งที่มีการตอบกระทู้       (ใส่ Email เมื่อต้องการให้ส่ง Email เมื่อมีคนมาโพสในกระทู้)


CAPTCHA code



คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน