วันหัวใจสลาย-อาการป่วยครั้งสุดท้ายของนายขนุน
    หมายเหตุ บทความนี้ยาว เป็นการบรรยายความทุกข์
ของผู้ที่เสียสิ่งที่เป็นที่รักดั่งดวงใจ
ตลอดระยะเวลา7-8ปีที่ผ่านมา
ความผูกพันมันมากกว่าสัตว์เลี้ยง
ดังนั้นหากใครเบื่อหน่ายที่จะอ่านอะไรยาวๆ
ขอแนะนำให้ผ่านเลยไป

หลังจากพ้นเรื่องโรคปอดมาได้ ขนุนก็อยู่รอดปลอดภัยต่อมาอีกหลายปี
จนกระทั่งเริ่มแก่ตัวลง ตาเริ่มฝ้าฟางเป็นต้อ คอก็เอียงระบบประสาทงกๆเงิ่นๆ
แต่...ไม่ว่าจะแก่เฒ่าเหลาเหย่แค่ใหน เขาก็ยังเป็นพ่อขนุนสุดหล่อของแม่
เหมือนเมื่อครั้งที่เราสบตาแรกพบที่งานเกษตรเมื่อหลายปีก่อนโน้น
ในสายตาของแม่แล้ว ขนุนหล่อเสมอน่ารักเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ความรักของแม่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสังขารหรือรูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนไป

พาไปตรวจร่างกายตัดฟันทุกครั้ง หมอก็มักจะบ่นเสมอว่า
แก่มากแล้วนะ แก่จริงๆ ซึ่งแม่ก็พยามทำใจมาเสมอว่า
ลูกคงต้องจากแม่ไปสักวัน แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
วันศุกร์ที่30และเสาร์ที่31พฤษภาคม2551 แม่ต้องไปสัมมนาที่หัวหิน
แม่ฝากขนุนและมะลิกับยายไว้ แม่เตรียมอาหารต่างๆไว้ให้เป็นชุดๆ
ว่าเช้าต้องให้อะไร เย็นต้องให้อะไรflower

โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:04] ( IP A:118.174.140.155 X: )
Add to Facebook  Add to Twitter  Add to Multiply  Add to Google  Add to Blogger  Add to Live
ความคิดเห็นที่ 1
   เย็นวันเสาร์แม่กลับถึงบ้านประมาณ1ทุ่ม แม่พบขนุนนอนซมผิดปกติ
อาการหอบหายใจแรง มึนงงเหมือนโดนสารพิษอะไรสักอย่าง
แม่พยามป้อนน้ำเกลือแร่ขนุนทุกๆชั่วโมงทั้งคืน ต้องการให้ขนุนถ่ายออกมา
โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:05] ( IP A:118.174.140.155 X: )
ความคิดเห็นที่ 2
   วันรุ่งขึ้น อาทิตย์ที่1 มิถุนายน 2551
พอเช้าเห็นขนุนถ่ายออกมา(ถึงแม้จะไม่มาก)แม่ค่อยโล่งใจ
แต่วันนั้นขนุนก็ยังไม่ยอมกินอะไร แม้แม่พยามป้อนหนูก็บ่ายหน้าหนี
แม่กังวลมาก พอตกเย็นจึงตัดสินใจพาไปหาหมอ
คุณหมอบอกว่าเกี่ยวกับระบบประสาททำให้ไม่อยากกินอะไร
หมอให้ยาบำรุงประสาท และยาขับเสมหะขยายหลอดลมมา
(เพราะหนูมีอาการหายใจแรงผิดปกติ)

แม่พยามป้อนยาป้อนอาหารเหลว(เกอเบอร์)แต่ก็ยากเหลือเกิน
หนูมักจะปฏิเสธ ส่ายหน้าหนี เอาเท้าหน้ามาเหยียบหลอดไว้
ป้อนเข้าไปก็บ้วนออกมา
แม่โมโหมาก ขึ้นเสียงใส่ขนุนว่าทำใมไม่รักตัวเองเลยลูก
แล้วอย่างนี้เมื่อไรจะหาย(เป็นสิ่งที่แม่ไม่ควรทำเลย)cry
โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:08] ( IP A:118.174.140.155 X: )
ความคิดเห็นที่ 3
   วันรุ่งขึ้น จันทร์ที่2 มิถุนายน 2551
แม่ต้องพายายไปหาหมอตามที่หมอนัดกลับมาพบว่าขนุนท้องพอง
ออกมามาก แม่ตกใจ รีบพาไปหาหมอ คุณหมอเอ็กสเรย์พบว่ามี
แก๊สในระบบทางเดินอาหาร ด้วยความที่หนุนไม่กินอะไรเลย
หมอจึงให้น้ำเกลือใต้ผิวหนัง จากนั้นหมอจ่ายยาระบาย กับยาขับแก๊สลดกรด
มาให้ โดยหมอป้อนให้ครั้งนึงก่อน แล้วบอกให้แม่กลับมาป้อนหนุนเอง
ทั้งเช้า-กลางวัน-เย็น
โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:09] ( IP A:118.174.140.155 X: )
ความคิดเห็นที่ 4
    วันรุ่งขึ้น อังคารที่3มิถุนายน2551
แม่ต้องไปทำงานแล้ว เพราะต้นเดือนงานแม่จะยุ่งมาก
แต่จะทำยังไงกับขนุนหล่ะ
แม่ตัดสินใจพาขนุนไปที่ทำงานด้วย พาก็แอบๆเข้าไป
เพราะเขาไม่ให้เอาสัตว์เลี้ยงขึ้นตึก เวลาป้อนอะไรๆ
ก็แอบๆทำ แม่ทำงานไปก็คอยก้มมองขนุนที่อยู่ใต้โต๊ะไป

เย็นนั้นเลิกงาน ขนุนไม่ดีขึ้นเลยท้องยังพองเป่งเหมือนเดิม
แถมหอบหนักกว่าเดิม ยาที่ป้อนเข้าไปไม่ช่วยอะไรเลย
ตอนกลางวันแม่โทรหาหมอ บอกถึงความกังวลใจ
หมอบอกให้เอายาแอร์เอ็กของคนบดละลายน้ำป้อนช่วยเสริม
แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น แม่พยามลุ้นให้ขนุนถ่ายหรือตดออกมาสักนิด
ก็ยังไม่มี
ที่ทำงานแม่อยู่ใกล้คลินิกคุณหมอปานเทพ แม่จึงหิ้วขนุนไปหา
แต่ปรากฏว่าคลีนิคหมอเปิด6โมงเย็น ตอนนั้น5โมง แม่รอไม่ไหว
เพราะขนุนหอบหนักเหลือเกิน แม่จึงกลับไปหาหมอวีที่คลองหลวงเหมือนเดิม
หมอวีบ่นว่าทำใมไม่ได้ผล หมอฉีดยาช่วยลดการปวดเกร็งช่องท้องให้1เข็ม
พร้อมทั้งจ่ายยา(อีก)ระบายซึ่งสกัดจากน้ำมันละหุ่งมาให้
แม่หอบขนุนกลับบ้านคืนนั้นแม่แทบไม่ได้นอนเหมือนเคย
โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:11] ( IP A:118.174.84.115 X: )
ความคิดเห็นที่ 5
    วันรุ่งขึ้นพุธที่4มิถุนายน2551
ตอนเช้าเหมือนจะดีขึ้น ขนุนถ่ายเหลวออกมานิดหน่อย
แม่เริ่มใจชื้น แต่ท้องยังพองและยังหอบเหมือนเดิม
แม่พยามป้อนแต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิม ขนุนปฏิเสธทุกอย่าง
ป้อนอะไรเข้าไปก็ไหลออกมาหมด
แม่กลุ้มใจมาก โทรหาหมอ ขอเอาขนุนไปแอ๊ดมิทให้อยู่
ในความดูแลของหมอดีกว่า เผื่อมีอะไรฉุกเฉินหมอยังฉีดยา
หรือให้น้ำเกลือช่วยได้

วันนั้นแม่ได้กอดขนุนเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากป้อนยา+อาหารเหลวตอนเที่ยง
แม่ก็เอาขนุนนอนบน อกแม่ ลูบตัวเขาไปพลางบอกให้อดทนนะลูกๆ
จนหลับไปทั้งแม่ทั้งลูก ตื่นมาบ่ายสามจึงเอาเขาวางบนโซฟาแล้วแม่ก็
ไปเตรียมข้าวของ(กรง+อาหาร)เพื่อเอาขนุนไปฝากหมอ

ที่โรงพยาบาล หมอให้น้ำเกลือหนุนอีก คราวนี้ให้ค่อนข้างนาน
แม่รู้ว่าหนุนเจ็บ แม่ประคองด้านหน้าหนุนไว้ปากก็พร่ำบอกว่า
ทนอีกนิดลูก ทนอีกนิด
หนุนพยามเอาขาหน้ามาตะกายแขนแม่ เหมือนจะบอกว่า
แม่จ๋า......หนุนเจ็บ หนุนไม่ไหวแล้วแม่

แม่น่าจะให้หมอหยุดตั้งแต่ตอนนั้น แต่ก็ไม่ แม่ยังคงให้หมอ
ปล่อยน้ำเกลือจนสุดทั้งๆที่แม่ก็น้ำตาร่วง อยากเจ็บแทนลูกจับใจ
พอถอดเข็มออก ขนุนมีอาการเกรง แม่ตกใจมาก ถามหมอ
แต่สักพักหนุนกระพริบตาได้ แม่ค่อยโล่งใจ
แม่เอาขนุนนอนในกรง ซึ่งหนุนก็ยังนอนแบบหอบ+เกร็ง
แม่ปวดหัวใจเหลือเกินลูกเอ๋ย แม่บอกกับหนุนว่า อยู่กับหมอนะลูก
พรุ่งนี้แม่จะมารับ
หมอบอกคืนนี้จะลองเอาถุงน้ำร้อนประคบท้องดู

เย็นนั้นแม่กลับมาบ้านด้วยความเพลียมาก จึงหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ
พอ5ทุ่มข่าวร้ายก็มา ยายขึ้นไปปลุกแม่ ยื่นโทรศัพท์ให้
สิ่งที่แม่ไม่อยากได้ยินก็เกิดขึ้น นั่นคือขนุนได้จากแม่ไปแล้ว
หมอบอกแก๊สไม่ยอมออก มันไปดันจนหัวใจเขาล้มเหลว
แม่รู้ว่าหมอพยามเต็มที่แล้ว แต่ ณ วินาทีนั้น แม่หัวใจสลายไปแล้ว
ต่อให้แม่ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด แต่หนูก็ไม่กลับมาแล้ว

หมอพาร่างหนูมาส่งที่บ้านตอนเที่ยงคืน แม่กอดร่างไร้วิญญาณไว้แนบอก
พร่ำจูบหนูครั้งแล้วครั้งเล่า บอกว่าแม่ขอโทษลูกจ๋า แม่ทำให้หนูเจ็บตัว
จนวันสุดท้ายของชีวิต ยกโทษให้แม่ด้วยลูก
คืนนั้นแม่เหมือนคนบ้า ร้องไห้กอดลูกไว้ทั้งคืน cry

โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:17] ( IP A:118.174.84.115 X: )
ความคิดเห็นที่ 6
   วันรุ่งขึ้น พฤหัสบดีที่5มิถุนายน
ตอนเช้าแม่โทรไปหาน้าโอ๋ บอกให้ช่วยมาฝังขนุนที
แม่ไม่มีแรงจะทำอะไร
น้าโอ๋มาถึงบ้านตอน9โมง ขุดหลุมตรงใต้ต้นขนุนหลังบ้านอยู่
เป็นชั่วโมง หลุมค่อนข้างลึกเพราะแม่เอาหนูลงทั้งกรง
กรงที่เคยพาขนุนไปใหนต่อใหนกับแม่
บัดนี้กลายเป็นบ้านพักหลังสุดท้ายของขนุน

ในกรง.......แม่ปูพื้นด้วยหนังสือพิมพ์รองด้วยขี้เลื่อยอีกชั้น
ขวดน้ำ ก้อนเกลือแร่ยังคงแขวนไว้เช่นเดิม
ด้านขวาเป็นถาดอาหารเม็ดกับอัลฟาฟ่า
ด้านซ้ายเป็นถาดผักกาดหั่นฝอยกับแครอทซอยเส้น

แม่วางขนุนนอนในกรงที่รองด้วยขี้เลื่อยอันอ่อนนุ่ม
แม่เอาผ้าขนหนูผืนโปรดของลูกห่มคลุมร่างน้อยๆอีกชั้น
จากนั้นโรยด้วยดอกมะลิที่เก็บจากต้นหน้าบ้านพร้อมทั้ง
วางกล้วยไม้อีกช่อข้างๆ เพื่อแสดงความไว้อาลัยลูกเป็นครั้งสุดท้าย

ตอนหย่อนกรงลงหลุมแล้วปิดกลบ น้ำตาแม่แทบเป็นสายเลือดอีกครั้ง

ตอนบ่ายแม่ไปทำสังฆทานที่วัดให้ลูก แม่เอารูปเขียนชื่อ+วันเดือนปีเกิดและตาย
ให้พระท่านบังสุกุลให้

กลับมาบ้าน.........แม่อุ้มมะลิ ยืนน้ำตาไหลพราก มองดูหลุมที่ฝังร่าง
เจ้าตัวน้อย ผู้ที่เป็นที่รักดั่งดวงใจ
ลาก่อนลูกจ๋า.........ขอให้หนูไปสู่สุคติ ไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่าเดิม
ขอให้มีแต่ความสุขสงบ อย่าได้เจ็บได้ทุกข์ทรมาณอีกเลย
หลับให้สบายเจ้าตัวน้อย สุดหล่อของแม่ หนูเหนื่อยมามาก
แม่รู้ว่าหนูเองพยามทนจนถึงที่สุดแล้ว แม่ผิดเองที่ดูแลหนูไม่ดีเท่าที่ควร
สิ่งใดใดที่แม่เคยทำให้หนูทุกข์ หนูเจ็บปวด แม่ขออโหสิให้ด้วย
หลับให้สบายลูกจ๋า............หนูจะอยู่ในใจของแม่เสมอ ลูกขนุนของแม่
flowerflowerflowerflowerflower
โดย: เจ้าบ้าน [5 มิ.ย. 51 21:19] ( IP A:118.174.84.115 X: )
ความคิดเห็นที่ 7
   ผ่านมา5วันแล้ว หลังจากเจ้าตัวน้อยจากแม่ไป
แม่กินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่หลายวัน
ผมร่วงเป็นกระจุกๆ จนต้องไปกร้อนผมออก
ลองถ่ายรูปแล้วเอามาเปรียบเทียบกับรูปก่อนที่ขนุนจะป่วย
เผอิญว่าเสื้อตัวเดียวกัน ไม่ได้แต่งหน้า(ปล่อยธรรมชาติ)เหมือนกัน
แต่สภาพ............ต่างกันลิบcry

โดย: เจ้าบ้าน [9 มิ.ย. 51 16:37] ( IP A:210.1.18.140 X: )

คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน