บันทึกกลางสายฝน

phraongai.pantown.com

บนทางเวลา << กลับไปหน้าแรก

บันทึกกลางสายฝน


๑๔ กันยายน ๒๕๕๖ บ่ายสองโมงเศษ เมฆเริ่มครึ้มและลมพัดแรง ฉันรีบเขียนบันทึกเวรวันหยุดอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะได้หนีฝนกลับบ้าน ขี่จักรยานยนต์กลางสายฝนไม่ใช่เรื่องสนุก นอกจากเปียกปอนแล้วยังอันตราย โชคดีที่วันนี้ กศน. มาขอใช้โรงเรียนเป็นสนามสอบ เพื่อนบอกว่ากลับบ้านไปเถอะ จะอยู่เวรให้เอง เพราะหลายคนต้องอยู่เป็นกรรมการคุมห้องสอบจนถึงสี่โมงเย็น เฮร่าถูกจักรยานยนต์ของนักเรียนที่มาสอบจอดปิดทางไว้ โชคดีที่ไม่มีใครล็อกคอรถตามมารยาทของการจอดรถขวางทางคันอื่น และศิษย์เก่าคนหนึ่งก็เข้ามาทัก จึงได้อาศัยไหว้วานให้ช่วยเคลื่อนรถให้พ้นทาง บิดเฮร่ามาได้ประมาณครึ่งทาง ละอองฝนเริ่มหนาเม็ดจึงตัดสินใจจอดรถเพื่อสวมเสื้อกันฝน จอดตรงทางเลี้ยวเข้าบ้านคนที่มีหญ้ารกเรื้อ ชะเง้อดูก็คือบ้านที่มีรูปปั้นไก่ชนอยู่ข้างทางเข้าบ้านจริงๆ ด้วย ยังคงไม่ได้คำตอบมาจนบัดนี้ว่าบ้านหลังนี้เป็นบ่อนไก่ชนรึเปล่า ไขกุญแจเปิดเบาะรถยกขึ้น ในที่เก็บของใต้เบาะฉันจะมีอุปกรณ์ช่างเล็กน้อยเก็บไว้ เผื่อรถมีปัญหาจะได้มีเครื่องไม้เครื่องมือให้คนมาช่วยใช้งาน และที่ขาดไม่ได้คือเสื้อกันฝนและผ้าเช็ด บนผ้าขนหนูผืนขาวที่ฉันใช้เป็นผ้าเช็ดรถ มีตะขาบตัวหนึ่งหมุนตัวไปมาอย่างงงๆ มันคงสงสัยว่าทำไมที่อับส่วนตัวที่มันเลือกถึงโดนแสงจ้ากะทันหัน ฉันจับมุมหนึ่งของผ้าเช็ดรถโยนลงบนพื้นถนนทั้งผืน เอาเสื้อกันฝนในช่องเก็บของขึ้นมาคลี่ออกอย่างระมัดระวัง กลัวจะเจอญาติพี่น้องของเจ้าตะขาบชุมนุมสังสรรค์กันอยู่ แต่ปรากฏว่าคุณตะขาบเป็นพวกไร้ญาติขาดมิตร สวมเสื้อกันฝนเรียบร้อยจะเก็บผ้าเช็ดรถเข้าที่ ยกชายผ้าขึ้น ตะขาบตัวนั้นก็ยังเลือกใช้ผ้าขาวเป็นที่ซ่อนตัวดังเดิม แต่ฉันไม่กล้าให้มันโดยสารรถกลับบ้านด้วยกัน จึงใช้วิธีสลัดมันลงจากผ้า คุณตะขาบรีบเลื้อยเข้าไปมุดใต้ใบไม้หนาสีเขียวอ่อนใบหนึ่งซึ่งตกอยู่ใกล้ๆ คงถูกลมแรงพัดมา ฉันพับผ้าเช็ดรถเก็บเข้าใต้เบาะ ขี่เฮร่ากลับบ้านท่ามกลางสายฝน นึกขอโทษคุณตะขาบอยู่ในใจที่เป็นสาเหตุให้เขาต้องหลงทางอยู่กลางป่า หวังว่าคุณตะขาบคงจะดูแลตัวเองได้นะ... เพรางาย มณีโชติ
โดย: เจ้าบ้าน [14 ก.ย. 56 16:37] ( IP A:115.67.132.110 X: )

Counter : 188 Pageviews

คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน