| หายไปไหนกันหมดครับเนี่ย (-_-')
|
ความคิดเห็นที่ 2
เหนื่อย...อ่ะ | โดย: นก  [19 ธ.ค. 49 13:42] ( IP A:58.8.34.85 X: ) |  |
ความคิดเห็นที่ 3
เหนื่อยได้แต่อย่าท้อนะเจ้นก งานนี้ลงไปช่วยทําสนามไม่ได้จริงๆรําพังวิ่งลงแข่ง 3 สนามก็หายใจไม่ทันแล้วผลสุดท้ายต้องยอมสละเจ้าลูกชาย แต่ยังสงสัยอยู่น่าเห็นใช้แรงงานคนแก่สั่งตรงมาจากต่างประเทศทําทุกอย่างเลยแล้วบอกเหนื่อย งานหน้าเจอกันเต็มที่ครับ | | โดย: moudang [20 ธ.ค. 49 15:22] ( IP A:203.113.67.69 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 5
นั่นน่ะสิ แถมแหกปากวิ่งรอบสนามกันซะดังลั่นเชียว ใครไม่รู้เรื่องเดินผ่านมาจะนึกว่าเสียสติ !!! 555555555555555
ผมสงสัยจังเลย ทำไมพวกประกวดเชพเพอดถึงไม่ฝึกให้มันโพสนิ่ง ๆ แบบสายใช้งานตัวสีดำของป้าวิก็ไม่รู้เนอะ
แล้วเวลาวิ่ง ถ้าเป็นผมนะ ผมจะให้คนไปยืนตรงมุมทั้งสี่ด้านของสนาม แล้วคอยเรียกหมา หรือ เป่านกหวีด หรือ ส่งสัญญาณอะไรซักอย่างเพื่อเรียกความสนใจ น่าจะดีกว่าวิ่งแหกปากไปรอบ ๆ นะครับ (-_-') ไม่รู้ผมคิดอะไรผิดไปรึเปล่า ?????????? | | โดย: Miracle (Miracle ) [20 ธ.ค. 49 19:13] ( IP A:222.123.110.38 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 6
ผมก็เริ่มเบื่อเช่นกันทําให้เชพเพอดคนอื่นได้ถ้วยใหญ่ๆมากมายทั้งอจิลิตี้ทั้งสวยงามและอารักขาแต่ดันเอากลับไปไว้บ้านเฉยๆซะงั้น แล้วเจ้รู้ไหมว่าเชพเพอดสอบอารักขามาแล้วสดๆร้อนๆหลายตัวยังกลัวการแข่งกัดแบบต้องวนซุ้มหรือแม้กระทั่งมาจากนอกยังไม่กล้าลงมาแข่ง นับประสาไรกับอจิลิตี้เมินเสียเถอะ นี่ก็ 3 ตัวแล้วฝึกเสร็จจะไปลงกลับบ้านซะ ต่อไปจะฝึกของตัวเองแล้วจะได้อย่เล่นนานๆปีหน้ายายมีหลานๆไปวิ่งไล่แย่งถ้วยแน่นอน และกําลังมีลาบาดอลูกผสมแบบหุ่นเพรียวๆของตัวเองเตรียมไปวิ่งเล่นงานเกษตรด้วยครับ | | โดย: moudang [20 ธ.ค. 49 21:53] ( IP A:203.113.67.70 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 7
คุณ moudang .... ป้าวิว่าฝึก Agility มันง่ายๆ สบายๆ แล้วก็สนุกกว่าฝึกอารักขาไม่รู้กี่เท่านะ ยิ่งเอาเฉพาะ Jump ยิ่งหมูมากเลย แล้วมันจะได้เป็นกิจกรรมที่แตกต่าง น่าสนุกสนาน สำหรับทั้งหมาและคน เพิ่มมากขึ้นกว่า การจูงหมาวิ่งรอบสนามเฉ็ยๆ เยอะเลย ว่ามะ...
ว่าแต่ว่า...ยายโดโร่ จะมีตัวตายตัวแทนแชมป์อจิลิตี้รุ่นใหญ่ เป็นเชพเพอดรุ่นลูกๆหลานๆ มาทาบรัศมีแล้วจริงๆน่ะเหรอ....ดีใจจริงๆ
แล้วเจอกันงานเกษตรเด้ออออ..........
คุณ Miracle ...... การเชียร์หมา เป็นบรรยากาศเฉพาะพันธุ์ ของเยอรมันเชพเพอดเขาน่ะค่ะ ถ้ายืนดูเงียบๆ ก็จะไม่มีจิตวิญญาณของงานเชพเพอดค่ะ
ป้าวิเคยเอาหมาไปลงงานของสมาคมพัฒน์ฯ(สมัยก่อนนู้น) แบบที่จัดในห้าง แค่ตะโกนเรียกชื่อหมาเฉ็ยๆไม่ได้วิ่งนะ กรรมการยังชี้หน้าเลย (อย่าว่าแต่วิ่งตะโกน) เขาบอกว่าต้องให้หมาแสดงออกด้วยตัวของมันเองล้วนๆ บรรยากาศจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับงานของสมาคมฯซึ่งส่วนใหญ่จะจัดกลางแจ้งในสนามหญ้า และหมาจะถูกกระตุ้นให้ตื่นตัวสุดๆ เพื่อให้แสดงออกอย่างเต็มที่
ในงานประกวดเชพเพอดที่เยอรมัน ก็มีบรรยากาศคล้ายคลึงกันแบบบ้านเรา แต่คนเชีบร์หมาที่เยอรมัน จะไม่สุดโต่งเท่าที่บ้านเรา เขาจะใช้อุปกรณ์ให้เสียงต่างๆกัน หมาแต่ละตัวเขาจะจำเสียงกระตุ้นของตัวเองได้ เมื่อได้ยินเสียงก็จะแสดงอาการตื่นตัวมองหาที่มาของเสียง ในขณะที่จังหวะการวิ่งยังคงที่ ไม่วิ่งสะดุด หรือกระตุก จนเสียจังหวะ เมื่อถูกกระตุ้นมากเกินไป
เขาไม่มีการเอาของเล่นมาล่อให้หมาเห็น แล้ววิ่งทำเสียงเอะอะโวยวายให้หมาหันมามอง หรือเอาลูกบอลหรือตะกร้อที่ฟาดพื้นตูมๆ อยู่ข้างสนาม(แบบคนเชียร์หมาบ้านเรา) ซึ่งหมามักจะสะดุด , เปลี่ยนจังหวะวิ่ง หรือหันมาพะวงอยากจะออกมาเล่นลูกบอล ฯลฯ
ก็แล้วแต่ความนิยมค่ะ และนี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่ง ที่ ไม่ค่อยมีเยอรมันเชพเพอดลงสนามประกวดในงานห้าง ที่มักจะห้ามการเชียร์หมาแบบโฉ่งฉ่าง | | โดย: ป้าวิ [21 ธ.ค. 49 10:34] ( IP A:125.24.154.169 X: ) | |
|
