| เรื่องเศร้าอีกแล้ว.......
|
ความคิดเห็นที่ 1
เอาใหม่...ข่าวส่งมาถึงป้าวิทางอีเมล ดังนี้......
ดิฉันมีเรื่องของสุนัขเยอรมันเชพเพอดตัวหนึ่ง อยากจะมาขอคำแนะนำน่ะค่ะ คือ ระหว่างทางที่ดิฉันขับรถกลับบ้าน (นครปฐม) ดิฉันสังเกตเห็นสุนัขตัวหนึ่งนอนอยู่ใต้ต้นมะขาม โดยถูกล่ามไว้ด้วยเชือกสั้นๆ ดิฉันคิดว่าเจ้าสุนัขตัวนี้ถูกล่ามไว้ที่นี่ตลอดวันตลอดคืน ไม่เว้นแม้กระทั่งวันที่ฝนตก ตอนแรกดิฉันก็ยังไม่แน่ใจ เคยจอดรถดูตอนกลับบ้านมา 4 ทุ่ม ก็เห็นยังอยู่ เช้าประมาณ 6 โมงก็เห็นทุกวัน ยิ่ง1-2 วันที่ผ่านมาแถวบ้านดิฉัน ฝนตกหนักมาก ลมแรง แล้วก็มีฟ้าผ่าฟ้าร้องด้วย ก็ได้แต่ภาวนาว่าเจ้าของเขาคงเอาน้องไว้ในที่ร่ม แต่ปรากฏว่าเช้ามาก็เห็นน้องนอนตัวเปียกอยู่ที่เดิม ดิฉันเองก็ไม่รู้จะทำไงดี สงสารก็สงสาร แต่เท่าที่ลองสืบข่าวคราวมาทราบว่า เจ้าของของหมาตัวนี้ เป็นคนที่มาเช่าห้องแถวบริเวณนั้น และหมาโดนรถชน แต่ไม่มีเงินรักษา ก็เลยปล่อยตามมีตามเกิด (ขาหลังข้างหนึ่งของน้องเขาจะยันพื้นไม่ได้ จะชี้ๆออกข้างๆเวลาเดิน) และรู้สึกว่าเขาจะเคยกัดเด็ก (ไม่แน่ใจนะคะ) ก็เลยต้องถูกล่ามไว้ตลอดเวลา
ดิฉันควรทำยังไงดีคะ จะไปขอมาเลี้ยงเองก็คงไม่ไหว เพระที่บ้านก็มีหมาเล็ก+แก่อยู่ 3 ตัวค่ะ และก็แมวจรอีกเกือบ 20 ตัว แถมบ้านก็ไม่มีรั้วด้วย ถ้าเอาเข้าบ้านคงมีปัญหากับที่บ้านแน่ๆ เพราะเราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เท่าที่คิดออกตอนนี้ก็คือจะหาบ้านให้เขาน่ะค่ะ โดยดิฉันจะไปขอซื้อจากเจ้าของเขา แล้วจะส่งน้องไปอยู่บ้านใหม่ค่ะ แต่ก็คิดว่าคงเป็นไปได้ยาก เพราะน้องเขาก็ไม่สมบูรณ์ แต่ยังไงก็อยากลองดูค่ะ
ป้าวิพอจะมีคำแนะนำไหมคะ เพราะดิฉันก็มืดแปดด้านจริงๆ บางวันขับรถผ่านก็พยายามไม่มองค่ะ สงสารเขา อยากจะโพสหาบ้านในเวบของป้าวิก็ทำไม่ได้ รบกวนป้าวิช่วยโพสต์ข้อความนี้ในเวบบอร์ดให้ด้วยได้ไหมคะ หรือว่าป้าวิเห็นว่าควรไปเจรจาขอหรือขอซื้อจากเจ้าของก่อนดีคะ อยากให้เขาได้อยู่ในที่ๆดีกว่านี้ อย่างน้อยก็มีที่ร่มๆ หลบแดดหลบฝนได้ค่ะ
รบกวนด้วยค่ะ | โดย: ป้าวิ  [27 มิ.ย. 50 20:14] ( IP A:125.26.19.202 X: ) |  |
ความคิดเห็นที่ 9
ป้า ทำไมผมอ่านแล้วร้องไห้...
เราไปไม่ทัน อ่านไปอ่านมาเหมือนเค้าก็รอโอกาสเท่าที่เค้าจะรอได้
นี่หรือเมืองพุทธ...
ทุกคนพยายามแล้วครับ ขอสรรเสริญจิตใจของท่านด้วย | | โดย: ทาเคชิ (Takeshi ) [28 มิ.ย. 50] ( IP A:125.25.198.213 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 10
รายงานข่าวดี..ข่าวด่วน รอบดึก ล่าสุด คุณ แม่ไอ่กัส แจ้งเข้ามาว่า ได้ชวนกันไปกับคุณแม่บ้อบบี้ โดยมี พนักงานขับรถ มือหนึ่ง พร้อมผู้สื่อข่าวช่างกล้อง พากันไปตระเวนหาข่าว...เอ๊ย...หาหมา จนพบ และได้พา น้องหมา ซึ่งทราบว่าชื่อ โอวเลี้ยง ไปฝากไว้ที่ร้านสัตวแพทย์แถวนั้นก่อน 1 คืน
พรุ่งนี้เช้า ป้าวิได้จัดให้ฝ่ายช่วยหมาที่อยู่ในกรุงเทพ โทรนัดกับคุณแม่ไอ่กัส ไปรับตัวจากหมอ ที่ฝากค้างคืนไว้ เพื่อนำมาส่งหมอประจำของป้าวิ (ที่มีบัญชีเงินแห้งกันอยู่) เพื่อป้าวิจะได้รับช่วงดูแลต่อไปได้สะดวก อาจจะฝากจนท.สมาคมช่วยแวะดู เพราะร้านหมอ อยู่หลังสมาคมฯนี่เอง
ขอขอบคุณคณะผู้ช่วยเหลือ ในความตั้งใจ พยายามติดตามจนพบและจัดการให้ โอวเลี้ยงได้หลุดจากพันธนาการ ขอให้นอนหลับฝันดีกันทุกคน และป้าวิเองก็จะได้ตายตาหลับ ....เอ๊ย....นอนตาหลับ เสียทีง่วงเต็มทนแล้ว พรุ่งนี้ เชิญติดตามข่าวต่อไป.... | | โดย: ป้าวิ [28 มิ.ย. 50 1:27] ( IP A:125.26.19.202 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 11
ได้อีเมลไปบอกข่าวดีแก่ผู้หวังดีที่แจ้งเรื่องนี้มาให้ป้าวิทราบ พอเป็นสังเขปแล้ว
พรุ่งนี้ ขอให้คณะผู้ก่อการ ช่วยมาแถลงการณ์โดยละเอียดด้วยนะคะพร้อมรูปปลากรอบ
ไปนอนจริงๆแล้ว ง่วงสุดๆ หาวจนขากรรไกรค้างแล้ว | | โดย: ป้าวิ [28 มิ.ย. 50 1:48] ( IP A:125.26.19.202 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 13
เป็นภาพที่สะเทือนใจมากจริงๆ
สิ่งสำคัญต้องขอกล่าวสรรเสริญ ยกย่อง ให้แก่ป้าวิ แม่ไอ้กัส แม่Bobby และคุณผู้หญิงท่านที่เป็นต้นเรื่อง นำเรื่องหมาตัวดังกล่าวแจ้งให้แก่ป้าวิได้รับทราบ
ขอย้อยกลับไปถึงเรื่อง ชมรมคนรักเชพเพอด และสุนัขสายพันธุ์ใช้งาน น่าจะเป็นสิ่งที่ดีเป็นอย่างยิ่งถ้าเรามีกองทุนสำหรับการให้ความช่วยเหลือ พวกหมาที่ประสบเคราะห์กรรมในทุกๆ ประเภท เพราะการช่วยเหลือทุกประเภทมันมีค่าใช้จ่าย เท่าที่ได้รับทราบก็มีแต่ป้าวิ และท่านอื่นๆ อีกหลายๆ ท่านที่ให้ความช่วยเหลือทั้งด้านการเงิน หรือในด้านอื่นๆ
ดังกล่าวผมใคร่ขอมีส่วนในการเริ่มต้นใน กองทุนเพื่อสุนัข จำนวน 10.000 บาท และอยากให้เพื่อนๆ สมาชิก ช่วยกันคนละไม้ คนละมือ เท่าที่กำลังที่มี
ส่วนการดูแล กองทุนเพื่อสุนัข ก็ใคร่ขอเรียนให้ป้าวิ แม่ไอ้กัส และแม่Bobby เป็นผู้ดูแล ไม่ทราบว่าเพื่อนๆ สมาชิกท่านอื่นๆ มีความคิดเห็นเป็นอย่างไร | | โดย: น้องใหม่GSD [28 มิ.ย. 50 9:33] ( IP A:58.9.100.61 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 14
ค่ะ ก็ขอรายงานเพิ่มเติม..(ขออภัยไม่มีภาพปลากอบค่ะเพราะรีบ)
เมื่อคืนกว่าจะเจอก็ขับรถเลยอยู่ 2 รอบ พอเจอก็อย่างที่บอกคือถูกผูกอยู่โคนต้นมะขาม ตากแดดตากฝนมาราวเกือบ 2 ปี เคยกระชากโซ่หลุดไป 1-2ครั้ง สุดท้ายที่โซ่จะมีกุญแจติดอยู่ด้วย เจ้าของก็อยู่ใกล้ๆ ถามว่าทำไมไม่ผูกไว้ในร่ม คำตอบคือ รื้อของกระจัดกระจาย(เอ๊ะถ้าผูกอย่เนี่ยจะรื้อของได้มากขนาดไหนเชียว) ยังดีที่เจ้าของ(เลี้ยงมาได้ 2 ปี มีคนเอามาให้เพราะไปตะกายเจ้าของเดิมตอนแต่งตัว) มีข้าวให้กิน มีชามตั้งอยู่ 2 ชาม แห้งผากทั้งสองชาม ชามข้าวมีเม็ดข้าวติดกรัง ส่วนชามน้ำปราศจากน้ำ นอนอยู่กับพื้นแฉะๆ...ถ้าฝนตกก็เปียกชุ่มและแห้งไปเองด้วยลมพัด ยามหนาวคงขดตัวอยู่เช่นนั้นการขาดการดูแลเอาใจใส่.....ในบ้านจะมีตัวเล็กอีก2ตัว ไม่ได้ล่ามโซ่..
เจ้าโอเลี้ยงเห็นรถจอดเทียบก็เห่าคำรามเสียงดัง หมาในบ้านเห่าไปด้วย น้องตูนส่งเสียงเจื้อยแจ้ว..
..ขอโทษค่ะมีใครอยู่มั้ยรบกวนหน่อยค่ะ..
เจ้าของออกมาพลางถาม..มีอะไรเหรอ? น้องตูนยิงคำถาม..
..จะขอหมาตัวนี้พลางชี้ไปที่หมาที่ถูกผูกอยู่ เห็นเค้าขาพิการหนูจะช่วยเอาไปรักษาที่กรุงเทพ..
ป้าเจ้าของที่เป็นชาวบ้านดูท่าทางไม่ได้ใจดำมากมาย เพียงแต่คงมีเหตุบางประการที่ต้องผูกเจ้าโอเลี้ยงไว้นอกบ้าน ก็บอกว่า..
งั้นเหรอ..พลางเข้ามาจับเจ้าโอเลี้ยง แล้วพูดว่า เค้าจะเอาไปกรุงเทพนะไปมั๊ยลูก..
แม่บอบบี้ก็ยื่นขนมให้เจ้าโอเลี้ยงงับหมับ แถมมือแม่บอบบี้ด้วยแต่ไม่เจ็บแต่ทำให้กลัว จึงวางกับพื้น และเทนมกล่องที่เตรียมไปให้กินด้วย เท่านั้นเจ้าโอเลียงก็ข้ามาดมตีสนิท คงถามในใจว่า ..มีแบบเนี้ยอีกมั้ย..
มีการเจรจาขอตัวดารา เอ๊ย..หมา ขณะนั้นมีลูกชายป้าออกมาด้วยท่าทางก็ไม่ได้ใจร้าย(อีกแหละ)..แม่บอบบี้ก็สัมภาษณ์ ที่มาที่ไปของเจ้าโอเลี้ยง...พลางให้เจ้าโอเลี้ยงขึ้นรถ..เจ้าตัวดีกล้าๆกลัว แต่น้องตูนและแม่บอบบี้กลัวกว่า คือกลัวว่า ถ้าขึ้นไปด้วยแล้ว แล้วถ้ามันอาละวาดล่ะ!! จะทำกันอย่างไร...
น้องตูน(แม่วากัส) จึงขอร้องให้ลูกชายป้าไปด้วยแล้วจะให้ค่ารถกลับมาบ้าน เค้าก็ตกลง..
เท่าที่สังเกตุ(ตอนกลางคืน) เจ้าโอเลี้ยงน่าจะอายุหลายปี แต่ยังไม่ชรา หัวโตดี ตัวโต แต่ขาหลังโดนรถชนพิการ ท่าทางจะฉลาด...
นำตัวไปฝากไว้ที่โรงพยาบาลสัตว์ตรงสาย 2 เปิด 24 ชม หมอดีมากใจดี (ยังเคยพาบอบบี้ไปXray ตอนเด็กๆ)
หลังจากนี้คงต้องติดตามตอนต่อไปจากป้าวิค่ะ คงมีภาพปลากอบมาให้ดูกัน..
ทุกท่านคะ..คงถึงเวลาแล้ว..ที่เราควรจะจัดตั้งชมรมของเราขึ้นมาอย่างเป็นรูปธรรม อย่างน้อยก็เพื่อชีวิตน้อยๆอีกหลายชีวิตที่ขาดการดูแล จะได้มีผู้ไปเติมเต็มชีวิตเหล่านั้นให้ดีขึ้น....
"ถ้าเราให้ เราจะได้" หลายท่านคงเคยได้ยิน อย่างน้อนเราได้ใจที่เป็นสุข เปี่ยมด้วยความปิติ
" การช่วยใด จะยิ่งใหญ่เท่าการช่วยชีวิตเล่า"
โปรดมาร่วมใจกันเถิดค่ะ เพื่อชีวิตและอีกหลายๆชีวิตที่ยังรอคุณอยู่
| | โดย: แม่bobby [28 มิ.ย. 50 10:01] ( IP A:58.9.98.144 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 15
เห็นด้วยกับคุณ น้องใหม่ GSD ครับ และขอกล่าวสรรเสริญ เจ้าของอีเมลล์ ป้าวิ แม่ไอ้กัส แม่Bobby ถ้าหากกองทุนเริ่มต้นขึ้นแล้ว กรุณาช่วยแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับการสมทบทุนด้วยครับ
ร่วมด้วยช่วยกันครับ
| | โดย: เจษฎา (jatesada ) [28 มิ.ย. 50 10:03] ( IP A:125.24.149.184 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 16
ขอขอบคุณ คุณน้องใหม่ที่เล็งเห็นความสำคัญ ..
การนำเจ้าโอเลี้ยงไปฝากให้ป้าวิก็เหมือนเพิ่มภาระให้ป้าวิ แม่บอบบี้ก็ตั้งใจ(ไว้ตั้งเมื่อคืน)จะโอนเงินค่าดูแลเบื้องต้นให้ป้าวิ จำนวน 5000 บาทค่ะ
ก็คงเป็นการร่วมใจกัน ก็มีเงินกองทุนเบื้องต้น 15,000 แล้วละสิ ดีใจจัง
ท่านอื่นๆล่ะคะ??!!
ขอบริจาคกันซึ่งๆหน้าเนี่ยละค่ะ....
| | โดย: แม่bobby [28 มิ.ย. 50 10:11] ( IP A:58.9.98.144 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 17
เรียนป้าวิ หนูไม่ค่อยได้ตามกระทู้ในเว็บนี้บ่อยนัก แต่อยากจะร่วมให้โอกาสและให้ชีวิตเจ้าโอเลี้ยง ถึงเงินจะน้อยนิดคงไม่ว่ากัน เพื่อแบ่งเบาและให้กำลังใจคนรับภาระ ขอร่วมบริจาค 1,000 บาท ไม่ทราบแม่ bobby กับคุณน้องใหม่จะโอนเข้าบัญชีชื่ออะไรเลขที่บัญชีอะไร
ดีใจมาก ที่จะเห็นชมรมเกิดขึ้น หนูไม่ได้เลี้ยงเชพเพอดคงจะผิดที่ผิดทางไปเน๊าะ แต่ก็จะอาศัยเว็บแห่งนี้หาความรู้ในการเลี้ยงสุนัขต่อไป และดีใจที่จะเห็นคนเลี้ยงเชพเพอดรวมตัวกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนที่มั่นคง
------------------------------------
ฝากถึงคุณแม่ bobby ชื่นชมคุณมาก อ่านเรื่องที่คุณเขียนถึง bobby ตั้งแต่กระทู้แรกๆ มาวันนี้คุณรู้มั๊ยว่ามีอะไรเปลี่ยนไป ไม่ใช่แต่ bobby ตัวเดียวที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ตัวคุณเองที่เขียนเรื่องลงมาในเว็บแห่งนี้ ก็เปลี่ยนไปด้วยไม่ว่าจะเป็นการใช้คำเขียนและอารมณ์ที่ถ่ายทอดมันเปลี่ยนไป(ทางที่ดี) bobby โชคดีมากที่ได้มาอยู่บ้านนี้ | | โดย: ต้นน้ำ [28 มิ.ย. 50 11:25] ( IP A:202.28.179.3 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 18
ก่อนอื่น ต้องขอขอบคุณ เป็นอย่างยิ่ง มายังทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ และมีจิตเมตตา แสดงความจำนงที่จะมอบทุนสำรองเพื่อใช้ในงานช่วยเหลือหมาตกยาก ที่ป้าวิ และน้องๆ หลานๆ ช่วยกันทำอยู่
เนื่องจากชมรมนี้ ยังไม่เป็น วุ้นอยู่เลย ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างที่แน่นอน สิ่งที่แน่นอนที่สุดเวลานี้ คืออุดมการณ์ร่วมกัน ของพวกเรา ในการที่จะร่วมมือร่วมใจกัน ทำในสิ่งดีๆให้แก่สัตว์เลี้ยงของเรา และของคนอื่น
ถึงคุณแม่ Bobby โดยเฉพาะ ....
ในช่วงแรกนี้ ถ้าจะขอความกรุณา คุณแม่ Bobby ช่วยเป็นฝ่ายการเงินดูแลบัญชีของกลุ่ม ไปพลางๆก่อนนะคะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ตกกระไดพลอยโจนเลยละกัน ไม่ถามความเห็นใครละ เผด็จการเลย กำลังอินเทรนด์อยู่ด้วย อิอิ
ขอความกรุณาให้คุณแม่ Bobby เปิดบัญชีใหม่ สำหรับเอาไว้ใช้ฟอกเงิน เอ๊ย ไม่ใช่ ใช้เป็นบัญชีสำหรับ สมาชิกและผู้มีจิตศรัทธา จะโอนเงินเข้ามาช่วยเหลือ กิจกรรมการช่วยหมา จะได้โอนเข้าบัญชีนี้ที่เดียว และคุณแม่Bobby ก็คอยมาอัพเดทหน้าสมุดให้ดูสักเดือนละครั้ง แค่นั้นก็พอ นะคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้ามาแล้วนะคะ ยังไงก็ต้องรับ รีบๆไปเปิดบัญชีด่วนเรยยยยค่ะ แล้วช่วยมาแจ้ง ชื่อ และ หมายเลขบัญชีไว้ ในเวบนี้ให้ด้วย เด้อค่ะ | | โดย: ป้าวิ [28 มิ.ย. 50 12:56] ( IP A:125.26.20.6 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 19
เจ้าของอีเมล ขออนุญาตแสดงตัวนะคะ เพื่อขอบคุณทุกท่านผู้เกี่ยวข้องในการช่วยเหลือ "โอเลี้ยง" ในครั้งนี้ ทั้งป้าวิ, คุณแม่วากัส, คุณแม่บ๊อบบี้ และท่านอื่นๆ รวมทั้งเพื่อนๆที่ให้กำลังใจและความห่วงใยเจ้าโอเลี้ยงด้วยค่ะ
และต้องขออภัยที่เมื่อคืนไม่ได้รับโทรศัพท์ เพราะลืมทิ้งไว้ในรถตั้งแต่ตอน 4 ทุ่ม ทำให้ท่านที่เข้าไปช่วยเหลือโอเลี้ยงลำบากในการหาเส้นทาง หลงอยู่ 3 รอบ (แต่ในที่สุดก็เจอ) ในเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย และในเวลาที่ดึกมากๆ
ไม่คาดคิดเลยค่ะว่าการช่วยเหลือจะทำโดยรวดเร็วอย่างนี้ และด้วยวิธีนี้ เพราะลำพังตัวดิฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าทางเจ้าของจะยินดีให้หรือขายให้หรือไม่ กะว่าจะให้ป้าวิช่วยนำข้อความลงบอร์ด เพื่อหาเจ้าของ แล้วดิฉันจะไปขอ/ขอซื้อจากเจ้าของเก่าเขา แต่ในขณะที่ส่งอีเมลมาขอคำแนะนำจากป้าวิเพียงวันเดียว และป้าวิได้ขอแผนที่ไป โดยยังไม่ได้คุยรายละเอียดอื่นๆ ในคืนต่อมาโอเลี้ยงก็ได้รับการช่วยเหลือจากผู้เมตตาที่มาไกลจากกรุงเทพแล้วค่ะ น้ำใจครั้งนี้จะไม่ลืมจริงๆ
ปล. ตอนนี้หากต้องการโอนเงินเพื่อช่วยค่าดูแล จะต้องโอนไปที่ไหนคะ | | โดย: khuno4 [28 มิ.ย. 50 12:57] ( IP A:58.9.143.3 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 21
สิ่งที่เปี่ยมล้นในหัวใจ....
สิ่งแรกคือ...ความปลื้มปิติ...ที่มีโอกาสช่วยชีวิตน้อยๆให้มีที่พักพิงอย่างอบอุ่น
สิ่งที่สองคือ...ความประทับใจ ในความมีน้ำใจของหลายๆท่านที่พร้อมจะหยิบยื่น ความตั้งใจ ความปรารถนาดี จะโดยการส่งมอบกำลังใจผ่านลมพริ้วมา หรือโดยการพร้อมที่จะมอบเงินเพื่อสมทบทุน.. อย่ากลัวแม้จะจำนวนเพียงน้อยนิด เพียงหนึ่งสลึงก็มีค่ายิ่งนักสำหรับชีวิตน้อยๆที่รอคอยอยู่...
สิ่งที่สาม..น้ำตาที่ปริ่มขอบตาเมื่อวันวานที่อ่านเรื่องราวที่แสนเศร้า..มาวันนี้น้ำตานั้นกลับเอ่ออีกครั้งด้วยความดีใจ....ที่ชีวิตน้อยๆที่น่าสงสารจะได้รับการดูแลอย่างเป็นรูปธรรมจากชมรมคนใจประเสริฐที่มีความรักและเมตตาต่อชีวิตน้อยๆเหล่านั้น...
ก่อนสุดท้ายขอกล่าวคำขอบคุณดังๆมาข้างหูของผู้มีน้ำใจทุกท่าน..
สุดท้ายนี้..ในวันพรุ่งนี้จะเปิดบัญชีออมทรัพย์ ชื่อ "ชมรมคนรักเยอรมันเชพเพอดและสุนัขสายพันธุ์ใช้งาน" โดย นางสาวศิริพัชร์ ป้อมเพชรทอง ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาศาลายา จะเปิดด้วยเงินทุนบริจาคก้อนแรก 5,000 บาท แล้วจะแจ้งเลขบัญชีให้ทราบในลำดับต่อไป (วันนี้ไปแล้วแต่ติดขัดที่ไม่มีบัตรประชาชนเพราะเมื่อคืนทางโรงพยาบาลขอบัตรไว้เผื่อว่าจะไม่มีใครมารับโอเลี้ยง กอปรกับรู้ข่าวว่าจะต้องช่วยเป็นฝ่ายเหรัญจิ๊ก เอ๊ย..เหรัญญิก ก็ปาไปบ่ายสามกว่าแล้วค่ะ) จะ อัพเดท ตัวเลขให้เป็นระยะๆ
ขออนุญาตแจ้งเบอร์โทรไว้ให้เผื่อท่านที่ต้องการติดต่อสอบถามการเงินค่ะ 081 495 8638
และขอบคุณทุกท่านที่ไว้ใจ....จะขอทำหน้าที่ให้ดีและโปร่งใส เพราะในบั้นปลายของชีวิตจะได้มีโอกาสทำบุญที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง.........
ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
ศิริพัชร์
| | โดย: แม่bobby [28 มิ.ย. 50 20:15] ( IP A:58.9.98.133 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 25
จะหายอดหญิงใจประเสริฐเช่นนี้ที่ใดใด้อีก....
สุดยอดจริงๆค่ะ
ดีใจที่รู้ข่าวเจ้าโอเลี้ยงอีกครั้ง ชีวิต 2 ปีที่ผ่านมา จะถูกผูกกับโซ่ ย่อมเป็นธรรมดาที่แกจะกลัวโซ่เหลือเกิน ..........
| | โดย: แม่bobby [28 มิ.ย. 50 21:28] ( IP A:58.9.98.133 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 26
มีเรื่องเจ้าโอเลี้ยงมาเล่าให้ฟังค่ะ
เมื่อตอนเช้าวันนี้ ไปเยี่ยมโอเลี้ยงที่โรงพยาบาลสัตว์พุทธมณทล
โดยรวมแล้วเจ้าโอเลี้ยงก็ดูดีค่ะ ไม่เป็นขี้เรื้อนอย่างที่คิดไว้ มีแต่ขาหลังที่มี อาการยึดติดแข็ง เนื่องจากถูกรถชนแล้วเจ้าของเก่าไม่ได้รักษา โอเลี้ยงอยู่ในกรงไม่มีอาการเศร้าซึมแต่อย่างไร ระหว่างที่เรารอเอาเจ้าโอเลี้ยงเข้ากล่อง เลยมายืนคุยกับป้าที่ดูแล ป้าเล่าว่า คนดูแลที่ส่งกะเมื่อเช้าเตือน ว่า ระวังมันนะ มันดุ ป้าเข้ามาดูก็ขู่นิดหน่อย ป้าเลยถามว่า หิวไหม ถ้าหิวก็หลบไปจะเอาข้าวให้ อย่าดุนะ ป้ากลัว โอเลี้ยงก็หลบไปอยู่อีกมุมอย่างว่าง่าย อาหารที่ป้าให้ก็กินจนเกือบหมดคงจะหิว เจ้าเลี้ยงเป็นหมาที่อดทน ทรหดอย่างไม่น่าเชื่อ เท่าที่รู้มา เจ้าของเก่าเอามาให้ตอนที่เค้าขาเสียแล้ว เจ้าของใหม่ก็ เลี้ยงไว้เป็นเวลา 2 ปี โดยผูกไว้ที่ต้นมะขามมาตลอด เพราะมันชอบรื้อของ มันไม่เคยได้รับการปล่อยเดิน วิ่งเล่นอิสระ นอกจากที่กระตุกโซ่ขาดเอง เนื่องจากเจ้าของกลัวมันจะไปกัดหมาตัวอื่น จึงไม่ปล่อยมัน อยู่ใต้ต้นมะขามไม่ว่าฝนตก แดดออก ถ้าฝนไม่ตกแรงมากเจ้าจะไมย้ายไปผูกที่อื่น ดยเจ้าเล่าว่ามันชอบเล่นน้ำฝน ชอบเกลือกกลิ้ง คลุกดินโคลนที่เปียกชื้น น่าสงสารจริงๆ น้ำก็ไม่เคยอาบเลยตลอด 2 ปีมานี่ ไม่อยากจะเชื่อ ชามข้าวชามน้ำ ก็แสนจะเน่าอย่างที่แม่bob เล่าไว้ น่าเศร้าอีกแล้ว ทำไมเป็นหมาที่น่าสงสารแบบนี้
มาต่อกันด้วยเรื่องที่โรงพยาบาล ตอนแรกเจ้าหมาก็ขู่ทุกคนที่เข้าใกล้ แต่เปิดประตูกรงก็ยอมให้จับตัว น่ารักมากๆ ต่อไป การนำเข้ากล่อง นี่ก็ยากมากๆ อีกเหมือนกัน เดินจับ เดินหนีกัน กล้าๆ กลัวๆ ทั้งคนทั้งหมา กว่าจะเข้ากล่องได้ต้องสอบถามป้าวิ จึงรู้ทริก ให้เอาสายจูงสอดเข้าไปก่อน แล้วก็ลากหมาตามเข้าไป ง่ายดายไม่น่าเชื่อ
แต่ต้องขอโทษด้วยนะคะไม่ได้เอากล้องไป แหะ แหะ ขอโทษจิงๆ งั้นรอเจ้าของหมาคนต่อไปมาโพสให้ดูละกันนะ
| | โดย: แม่วากัส (พ่อไอ้กัส ) [28 มิ.ย. 50 21:36] ( IP A:202.28.181.7 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 27
เรื่องดีๆที่อยากบอก..(ตอนที่1)
มีครอบครัวหนึ่งประกอบด้วยพ่อแม่และลูกชาย(สี่ขา) พ่อและแม่เป็นคนที่มีคุณธรรม มีจิตใจเมตตา เอื้ออาทรต่อผู้ยากไร้ลำบาก โดยเฉพาะชีวิตน้อยๆที่อดอยาก ซื้ออาหารไปบริจาคเสมอ คอยช่วยเหลือผู้ที่กำลังเดือดร้อน ไร้ที่พึ่งพิง ผู้ที่เมื่อตอนเด็กก็น่ารักเป็นที่รักของเจ้าของ แต่เมื่อเค้าเหล่านั้นโตขึ้นความน่ารักก็หมดไป กลายเป็นตัวที่น่ารังเกียจ เนื้อตัวที่เคยหอม ลมหายใจที่เคยหอมกลิ่นน้ำนมก็กลายเป็นกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ เจ้าของที่แสนจะใจร้ายจึงนำเค้ามาปล่อยไว้ในที่สาธารณะ ให้อยู่เพียงเดียวดาย ผอมซูบ เนื้อตัวมอมแมม..
วันหนึ่งสองสามีภรรยาไปซื้อของให้ลูกชาย เผอิญสายตาเหลือบไปเห็นเจ้าตัวน้อย ความสงสารล้นขึ้นในหัวใจ สองสามีภรรยาลงไปช่วยเหลือพาไปหาหมอ ไปอาบน้ำ หาอาหารให้กิน ..แววตาของเจ้าตัวน้อยที่มองสองสามีภรรยา เต็มเปี่ยมไปด้วยความกตัญญูรู้คุณ เจ้าตัวน้อยรู้จักฝากเนื้อฝากตัว เชื่อฟังคำสั่งไม่ว่าจะให้นั่ง หรือให้คอย ..เจ้าตัวน้อยหวังว่าจะได้อยู่กับนายใหม่ที่ใจดี..แต่ก็เหมือนสายฟ้าฟาด..ความหวังพังทลายเมื่อรู้ว่านายใหม่มีลูกแล้ว..
ทว่าเป็นโชคของเจ้าตัวน้อยแม้ว่านายใหม่คู่นี้ไม่อาจเลี้ยงได้ แต่ก็มองหาบ้านหลังใหม่ให้เจ้าตัวน้อย โดยการประกาศหาผู้ใจบุญที่พร้อมจะรับอุปการะเจ้าตัวน้อยได้..
ในที่สุดเจ้าตัวน้อยก็สมหวังได้มีบ้านใหม่ มีนายที่ใจดี ทำให้เจ้าตัวน้อยรู้ว่า ในโลกใบนี้ยังมีคนที่ใจดีอีกมาก มีบ้านที่อบอุ่นไม่ต้องอดอยากอีกต่อไป และยังมีชื่อใหม่ว่า ไมโล
| | โดย: แม่bobby [29 มิ.ย. 50 23:24] ( IP A:58.9.94.114 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 29
วันนี้เจ้าของโอเลี้ยงโทรมาหาค่ะ เราก็นึกว่าเป็นห่วงเค้า ที่แท้โทรมาถามว่า รถที่เราใช้มารับเจ้าโอเลี้ยงทะเบียนอะไร ป้าเค้าจะเอาไปแทงหวย
ป้าบอกว่าเมื่อตอนที่โอเลี้ยงมาอยู่ใหม่ ป้าเคยถูหวยจากทะเบียนรถที่เอาเจ้าโอเลี้ยงมาส่ง
ว่าแต่เจ้าโอเลี้ยงเป็นไงบ้างคะ อยากรู้จัง | | โดย: แม่น้องกัส (พ่อไอ้กัส ) [30 มิ.ย. 50 20:24] ( IP A:202.28.181.10 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 30
เหอะ..เหอะ.. เอางั้นเลย!
ว่าแต่ว่า..บอกไปยังจ๊ะ..
เอ้า..เผื่อพวกเราจะดวงดีไปด้วย..(จะได้มาบริจาคกันเพิ่มเติมอีกเยอะๆ)
7257 จ้า..
เฮ้อ..เจ้าของเองยังไม่เคยถูกเองเลย..แต่ว่าตอนที่ได้ทะเบียนป้ายแดง ก้อมีคนถูก ตอนเปลี่ยนเป็นป้ายดำก็มีคนถูกอีก..แต่แม่บอบบี้ไม่เคยถูกเลยอ้ะ! (ไม่ชอบซื้อหวยแล้วจะถูกได้ยังไง!!)
ถ้าถูก(งวดไหนไม่จำกัด)..แบ่งมั่งน๊า..โอเลี้ยงจะได้อิ่มๆ)
| | โดย: แม่bobby [30 มิ.ย. 50 21:23] ( IP A:58.9.105.151 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 31
เรื่องดีๆที่อยากบอก (ตอนที่2)
นี่เป็นอีกคืน..ที่เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดทรมาณดังขึ้น เหมือนว่าจะดังมากกว่าทุกคืน..
ฝ่ายภรรยาแหวกม่านดู..เธอๆ..ดูสิ..ป้าข้างบ้านตีหมาอีกแล้ว..ใช้ไม้หน้าสามท่อนเบ้อเร่อเลย เจ้าหมูปิ้งฟุบตัวงอเลยนะ.. ..โถน่าสงสารจริงๆ เราจะทำไงกันดีล่ะ ..ลูกอย่าเห่าสิลูก..เดี๋ยวยัยป้าได้ยินเสียงหนูจะโกรธยิ่งขึ้น เงียบก่อนนะลูก..พลางยกนิ้วส่งสัญญาณว่า ให้เงียบ ลูกชายหยุดเห่าแต่ก็ยังเฝ้ามอง เพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง..
เสียงป้ายังบ่นด่าหมา..กัดรองเท้าอีกแล้ว.ขาดหมด..ทั้งๆที่มันก็ทั้งเก่าและขาดอยู่แล้ว ขี้ เยี่ยวเหม็นจริง.เดี๋ยวจะตีให้ตายเชียว ..เสียงขู่สำทับขึ้นมาอีก..
ขณะนั้นเจ้าตัวน้อยนอนครางและกลัวลนลาน กลัวทุกอย่าง..แต่ก็ไม่มีแรงจะลุกขึ้นเดินหนีไป..แต่จะให้เดินไปไหนได้เล่า..เจ้าถูกผูกอยู่ข้างรั้วมาหลายสัปดาห์แล้ว ..อนิจจาหมาน้อย..
สักพักใหญ่ป้าเปิดประตูเดินเข้าบ้านไป ..เจ้าตัวน้อยค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก แต่ยังลุกไม่ได้ ก็ตะเกียกตะกายไปยังขันน้ำที่วางอยู่ข้างๆ..แต่มีก็เพียงขันว่างเปล่า...เพราะขันตะแคงตอนที่เจ้าตัวน้อยล้มลงไป ..แล้วพรุ่งนี้พี่คนสวยข้างบ้านจะใส่น้ำให้ได้หรือเปล่า เพราะทุกๆวัน ก่อนพี่คนสวยข้างบ้านจะออกไปทำงาน มักจะแอบเทน้ำและอาหารทิ้งไว้ให้เสมอ...เจ้าหมูปิ้งมีชีวิตอยู่ได้ถึงวันนี้ก็เพราะ น้ำและอาหารจากสองสามีภรรยาข้างบ้านนั่นเอง...
รุ่งเช้าสองสามีภรรยาออกไปตระเวณหาบ้านใหม่ให้เจ้าหมูปิ้ง เมื่อพบบ้านที่พร้อมจะรับอุปการะแล้ว ก็กลับมาเจรจาขอเจ้าหมูปิ้ง ..
โดยพูดดีๆว่า ..เห็นป้าบ่นเบื่อหมา หนูจะช่วยเอาไปเลี้ยงให้ ป้าจะได้หมดภาระไง..ป้ายังอิดออด..
ฝ่ายสามีจึงว่า..งั้นผมให้ป้า 3 พัน ..เท่านั้นเองป้ารีบพูด ได้ ได้ เอาไปเลย รีบเอื้อมมือมาคว้าเงิน.. ผมเอาไปแล้วป้าจะมาหาเรื่องเอาคืนไม่ได้นะ..
เจ้าหมูปิ้งที่นอนซม..ผงกหัวขึ้นมามอง..พลางส่งเสียงงื้ดง้าด หูลู่ กระดิกจนหางแทบหลุดด้วยความดีใจที่เห็นหน้าพี่ข้างบ้านอีกครั้ง..
สองสามีภรรยาพาเจ้าตัวน้อยไปหาหมอเพื่อตรวจอาการต่างๆ...
มีแผลเฟะด้วยนะ..หมอบอก ต้องคอยทำแผลนะ ..ไม่เป็นไรพี่คนสวยร่ำเรียนมาด้านสายการแพทย์ ทำได้สบายมาก ..เสียงหัวใจก็ปกติ ..หมอจะเจาะเลือดไว้ตรวจด้วยแล้วกันนะ..ไงเป็นไงล่ะเรา ..ถ้าหายแล้ว ก็จะกลับมาเป็นหมาบางแก้วที่สวยมากตัวนึงนะ..ดุมั๊ยเราน่ะ..
เสียงหมอทักทายเจ้าตัวน้อยอย่างเป็นกันเอง...และแววตาก็เปี่ยมด้วยความเมตตา..นี่ละมังหมอที่แท้จริง...
หลังจากตรวจสุขภาพเรียบร้อย ก็พาหมูปิ้งไปอยู่บ้านใหม่ ครั้งแรกที่หมูปิ้งเห็นหน้านายใหม่ก็กลัว..เพราะกลัวถูกทารุณเหมือนนายเก่าอีก..แต่เจ้าหมูปิ้งไว้ใจ..ไว้ใจพี่คนสวยข้างบ้าน ..เพราะคนที่พี่คนสวยคุยด้วยมักจะใจดีเหมือนพี่คนสวยเสมอ...และยังได้ยินพี่คนสวยบอกอีกว่า...หมูปิ้งอยู่กับพี่เค้านะ พี่เค้าใจดี หมูปิ้งอย่าดื้อนะ อย่าซนด้วย แล้วพี่จะมาเยี่ยมบ่อยๆนะ..พี่เค้าจะไม่ล่ามหนู ดูสิบ้านพี่เค้ากว้าง มีที่ให้วิ่งด้วย ...หมูปิ้งจะมีข้าวมีน้ำกินไม่อดแล้วหละนะ..หมูปิ้งนั่งลง..น่านยังงั้นดีมาก.....พี่ไปละนะ.. เธอ..เสียงพี่เรียกพี่ผู้ชาย....ดูแววตาหมูปิ้งสิ มันเหมือนจะบอกขอบใจเรานะ..โอ๋..โอ๋..หมูปิ้งอยู่ที่นี่นะ สบายแล้วหนูจะไม่โดนตีอีกแล้ว...
สามวันต่อมา..สองสามีภรรยาไปเยี่ยม..เจ้าหมูปิ้งวิ่งออกมารับ กระดิกหางแทบหลุดเหมือนเคย ดูร่าเริง แววตาใสขึ้น ..
เจ้านายเล่าว่า..วันแรกไม่ค่อยกินอะไร ซึมๆ ได้แต่มองตรงประตูที่น้องจากไปน่ะ วันต่อมาเริ่มดีขึ้น แต่ก็มักจะนอนคอยตรงประตูเนี้ย....ไงเจอกันแล้วดีใจแล้วนะ..พลางลูบหัวเจ้าหมูปิ้งไปมา.. พี่คลายเหงาไปเยอะนะน้อง เค้าฉลาดว่าง่ายไม่ดื้อเลย...พี่ดีใจที่ได้เค้ามา ขอบใจมากนะน้อง พี่ขอให้กุศลครั้งนี้ส่งให้โชคดีนะ..
คงจะเป็นผลบุญที่ทั้งสองตั้งใจทำแต่ความดีและมีใจเมตตา หน้าที่การงานของทั้งสองดีขึ้นอย่างมาก...
| | โดย: แม่bobby [1 ก.ค. 50] ( IP A:58.9.105.151 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 32
อ่านหน้านี้มาตั้งนาน ยาวจริงๆๆ ส่วน น้องหมาที่ ป้าวิ โพสไว้ตอนแรก เสียใจด้วยคะ ที่ช่วยไว้ไม่ทัน หนูนึกว่าเป้นน้องตัวนี้สักอีก น้ำตาไหลพรากไป 1 ทีคะ น่าสงสาร หมาออกจะสวยแท้ๆๆ ส่วนเรื่องชมรม หนู จะโอนเงินไปให้นะคะ ช่วยสมทบอีกแรงคะ | | โดย: jiamed12 [1 ก.ค. 50 15:46] ( IP A:58.9.151.250 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 33
ผมดีใจจังที่ โอเลี้ยง ไม่ตาย อ่านตอนแรก ผมนึกว่าสิ้นลมแล้ว | | โดย: ทาเคชิ (Takeshi ) [4 ก.ค. 50 11:28] ( IP A:125.25.138.167 X: ) | |
|
