ความคิดเห็นที่ 3
มาออกความเห็นด้วยคนครับ ^_^
คิดว่าน่าจะมาจากสาเหตุเหล่านี้ครับคือ
1. รูปแบบการดำรงค์ชีวิตของผู้คนในสังคมส่วนใหญ่เปลี่ยบไป คนส่วนใหญ่ที่เลี้ยงหมาตามแฟชั่นก็เลยไปเลี้ยงหมาเล็กที่กินน้อย , ใช้พื้นที่น้อย , แถมยังหวังว่าลูกหมาออกมาก็ขายได้ง่ายด้วยจึงเปลี่ยนไปเลี้ยงหมาเล็กเหล่านี้ซะเยอะ เช่น ปอมเมอเรเนี่ยน , ชิวาวา , ปั๊ก , ชิสุ ฯลฯ
2.นิสัยคนไทยส่วนใหญ่ (ไม่ใช่ทั้งหมดนะครับ) ไม่ค่อยจริงจังอะไรมากมาย เห่ออะไรก็เห่อเป็นพัก ๆ และไม่ทุ่มเทแบบสุด ๆ เหมือน ฝรั่ง หรือ ญี่ปุ่น ฯลฯ ซึ่งประเทศเหล่านี้เค้าบ้าอะไรแล้วบ้าแบบจริง ๆ จัง ๆ เอาเป็นเอาตาย (ผมทำงานอยู่กับญี่ปุ่นผมเจอบ่อย) แต่พวกเค้าก็ไม่ได้เครียดจนประสาทเสียนะครับ (เค้าสามารถรีคัฟเวอรี่ได้เยี่ยมยอดเหมือนแชมป์โลกสายใช้งานที่กัดเสร็จก็กระดิกหางมาเล่นกันต่อได้เลย) ฉะนั้นคนที่เลี้ยงเชพเพอดเพราะเห็นว่าลูกหมาเพ็ดสีชมพูขายได้ราคาดีก็กระโจนเข้ามาเลี้ยง แต่พอเจอเงื่อนไขต่าง ๆ เข้าไปก็ ...... ถอดใจกันหมดล่ะครับ ขาดทุนเห็น ๆ ผมเองเคยได้ยินคนที่ทำฟาร์มปอมเมอเรเนี่ยนท่านนึงบอกว่า "ผมเคยเลี้ยงเชพเพอดมาก่อนนานมาแล้วใคร ๆ ก็รู้จักผม .... แต่ผมไม่เคยได้อะไรจากเชพอดเลย" พอมาเลี้ยงปอมถึงได้น้ำได้เนื้อบ้าง (-_-')
3. พื้นที่อยู่อาศัยไม่เอื้ออำนวย ..... คือแบบว่า "หุ่นไม่ให้แต่ใจรักอ่ะ" แบบผมไงครับ ^_^ มีปัญญารัก แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง 5 5 5 5 5
|
[5 พ.ย. 50 21:35] ( IP A:58.8.90.151 X: )
