มีแต่คิดถึงจริงๆ นะคะ ...เพราะไม่สามารถย่อภาพเอามาฝากได้เลย
กล้องและอุปกรณ์ก็ขายไปหมดแล้ว  คอมพิวเตอร์ก็อยู่ในช่วงปรับปรุงเปลี่ยนแปลง
ลงระบบปฏิบัติการใหม่ แต่ยังลงโปรแกรมอะไรไม่ครบเลย เพราะคนช่วยทำไม่ว่างซะที

หลังๆ ก็ใช้แต่กล้องมือถือถ่ายภาพ อวดได้ก็แค่ใน Facebook เพราะไม่ต้องย่อไม่ต้องปรับแต่ง
(จริงๆ อ่ะ ทำไม่เป็น 555) 

ถ้าเปลี่ยนความเหงาเป็นเงินได้ ...ป้าจิีกต้องรวยมากแน่ๆ เลย  อิอิ

คิดถึงป้าจิ๊กเหมือนกันค่ะ ทำไมขายกล้องไปละคะ จะซื้อใหม่เหรอ

อย่ารวยความเหงาเลยนะ ขอให้รวยเพื่อนดีกว่า แล้วหายเป็นปกติรึยังคะ

เป็นความรู้สึกคิดถึงที่รู้สึกได้จ๊ะ

คิดถึงจัง

@ ขอบคุณมากนะคะจ๊อบ สำหรับคำแนะนำดีๆ

@ ที่ขายเพราะเกรงปัญหาในเรื่องของฝุ่น และความชื้นที่จะเกิดกับกล้องค่ะ
เพราะหากเราไม่มีตู้เก็บดีๆ ที่ควบคุมความชื้น และไม่มีการนำออกมาใช้
อาจจะทำให้เกิดปัญหา รา ขึ้นกล้อง ขึ้นเลนส์ ก็เลยตัดสินใจขายไปก่อน
เมื่อไรที่ร่างกายพร้อม ใจพร้อม เงินพร้อม ...ค่อยว่ากันอีกทีค่ะ

"คิดถึงนะคะ"  ..

@ คิดถึงน้องเมย์มากมายเลยค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาคุยเหมือนก่อน แต่ก็ยังคิดถึงเสมอนะคะ จุ๊บๆ

พักผ่อนเยอะ ๆ ดูแลสุชภาพด้วยนะคะ ...คิดถึงค่ะ

คิดถึงหนูตู๊ก  คิดถึงคุณ me memory  คิดถึงน้องเมย์ และคิดถึงทุกๆ คนเหมือนเช่นเคย
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน ...ความสุข ความทรงจำในบ้านหลังนี้ยังคงมีอยู่เสมอ
หลายๆ คนแยกย้ายไปเล่นในเว็บอื่น ..บางคนก็ยังคุยกัน ทักทายกัน
แต่บางคน ..ทำเหมือนไม่รู้จักกันมาก่อนก็มี ...(ช่างเขาเถอะ อิอิ)

บอกตัวเองเสมอว่า ...เราผิดเองแหล่ะ ที่ไม่มีเวลาดูแล ใส่ใจ บ้านหลังนี้เหมือนเดิม
เหตุผลก็อย่างที่เคยอธิบาย งานยุ่งขึ้น เวลาส่วนตัวหายไปเยอะเลย
แต่ว่า ทุกๆ ครั้งที่พอจะมีเวลา ..ก็จะแวะเวียนมาที่บ้านหลังนี้
เดินไปเกาะรั้วดูภาพสวยๆ บ้านน้องเมย์บ้าง ทักทายกันบ้าง เท่าที่โอกาสอำนวย

แม้แต่ในเฟสบุ๊ค  ..บางครั้งทำได้ก็เพียงกด Like ให้ เพื่อนๆ บ้าง
ถ้าใน Pantown มีปุ่มไลค์แบบนั้นบ้างก็ดีนะคะ ..เผื่อมีเวลาแวะไปเยี่ยมบ้านเพื่อนแต่ไม่มีเวลาพูดคุยด้วย
จะได้กด Like แสดงสัญลักษณ์การมาเยือนให้เพื่อนเห็น

แว่บมาพร่ำเพ้อได้แค่นี้ ...ไปทำงานต่อล่ะค่ะ  บ๊าย บาย