เจ้าสามจ้อนตระกูลอัม
   วันนี้พาน้องจ้อนไปหาหมอ ขออัพเดทหน่อย น้องจ้อนกัดเท้าตัวเองจนนิ้วด้วน ต้องพันผ้าไว้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง หลังจากนั้นคุณชายทั้งสามเริ่มปฏิบัติการใหม่ กัดขาตัวเองที่พ้นผ้าที่พันไว้ เป็นผลให้แผลลุกลาม ผ่านมาหนึ่งเดือน เอาไหาคุณหมออีกครั้งเพราะแผลเน่าและเอ็นฉีกขาด หนำซ้ำกระดูกหักเป็นปล้องๆ ครั้งล่าสุดคือเมื่อวันพฤหัสที่แล้ว เข้าไปเช็คว่าสามารถผ่าตัดรักษาส่วนที่ดีที่เหลือไว้ได้มั้ย คำตอบคือ ไม่ได้ เสี่ยงเกินไป เพราะต้องตัดขึ้นไปจนถึงช่วงต่อก้นเพื่อเย็บแผลได้ ดังนั้นที่ทำได้คือ รักษาแผลไม่ให้ลุกลามมากกว่านี้ และรอให้ส่วนที่เน่าแห้งแล้วเลาะเนื้อตายออก วันนี้จึงพาไปดูอาการคืบหน้า เจ้าตัวใหญ่ไม่เท่าไหร่ แต่สองจ้อนน้อยที่สาหัสน่าดู ตัวนึงตัดเท้าไปข้าง เพราะเน่าและเปื่อยขาด กระดูกขาอีกข้างหัก ต้องเลาะเศษกระดูกออก เลือดกระฉูดกันทีเดียว ลุ้นมากว่าจะตายหรือเปล่าเพราะโดนเส้นเลือดใหญ่ เลือดไหลไม่หยุด เย็บก็ไม่ได้ เพราะถ้างั้นต้องให้ดมยาสลบและเอาเข้าผ่า ซึ่ง เฮ้อ...แม่บอกได้เลย แม้สังหรณ์ว่าจะไม่ฟื้น เลยใช้วิะีพ่นยาชาแล้วเลาะกระดูก ตัดเนื้อตายออก โชคดีที่ซักพักห้ามเลือดไว้ได้ น้องน่าสงสาร ส่งเสียงเรียกแม่ตลอด แม่ก็ต้องลูบหัวไปพลาง กลั้นอ้วกไปพลาง เพราะแผลมันสยองเกินไป ถ่ายรูปมาด้วย แต่ไม่ลงดีกว่า เดี๋ยวจะพาลอ้วกแตกอ้วกแตนกัน ตัวน้องสุดท้องนี่ยิ่งกว่า เล่นกระดูกหักขึ้นไปถึงต้นขา ตอนนี้ขาข้างนึงต้องตัดเหลือครึ่งต้นขา โชคดีหน่อยเนื้อไม่เละมาก สามารถเย็บปิดแผลได้ แต่น้องเจ็บพอควร ร้องวี๊ดๆเป็นระยะ แม่ล่ะกลัวน้องจะช็อคตายคาเตียงเป็นที่สุด ทำแผลเสร็จก็กินยาบำรุงเลือด ยาค่าเชื้อ ยาแก้ปวด กลับบ้านป้อนไวตามิลค์ของโปรด ดูดจ้วบๆกันใหญ่ เจ้าตัวเดิมร้องเรียกแม่อีกแล้ว ยังไงก็ได้ขอให้แม่อุ้มเป็นพอใจ อุ้มวางบนตักซักพัก นอนมองหน้าแม่ มั่นใจว่าแม่ไม่หนีไปไหนแล้ว จึงคลานกลับกรงไปนอนเอง เฮ้อ....สงสารสุดใจ เจ้าสามจ้อนนี่ใจเด็ดจริงๆ เจ็บหนักขนาดนี้ยังแข็งแรง ใจสู้ไม่ถอย อยากให้แผลน้องหายเร็วๆ พิการก็ช่างมันลูก อย่างน้อยขอให้หนูปลอดภัยและแข็งแรงไปนานๆ
โดย: แม่เศร้าเลย [5 ส.ค. 51 23:13] ( IP A:124.121.177.131 X: )
Add to Facebook  Add to Twitter  Add to Multiply  Add to Google  Add to Blogger  Add to Live
ความคิดเห็นที่ 1
   ขอขอบคุณคุณแม่ขนิษฐาของน้องแก้วตาด้วยที่ช่วยบริจาคเงินเข้ามาทุกเดือน น้องจ้อนมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงทีเดียว ไปหาหมอทีครั้งละเหยียดพัน และต้องทำแผลให้เค้าทุกวัน ซึ่งแน่นอนแล้วว่าต้องห่อพันขาให้ตลอดชีวิต อุปกรณ์ทำแผลตกเดือนละพัน หาหมออาทิตย์ละครั้ง more or less นี่ก็ตกราวๆสี่พันบาทต่อเดือน แต่เพื่อลูก ต้องสู้ๆต่อไป ขนาดน้องตัวเล็กนิดเดียว ยังใจสู้ขนาดนี้ เราจะถอดใจกะเค้าได้ไงจริงมั้ย เสียดายอย่างเดียวน้องฉี่เองไม่ได้ ไม่งั้นมันคงสบายกว่านี้เยอะ บางทีเรามีธุระต้องออกไปข้างนอกหลายชั่วดมง กลับมาพุงป่องเลย การบีบฉี่นี่ไม่ค่อยดี เพราะเค้าเจ็บแล้วมันไปกระทบอวัยวะส่วนอื่นในช่องท้องด้วย แต่มันไม่มีทางเลือก ก็สู้กันต่อไปให้ถึงที่สุดนะลูกนะ ทำแผลที บีบฉี่ที แม่น้ำตาตก รู้ว่ามันเจ็บ และทรมาน บางทีน้องดิ้นมาก กัดแม่เลือดออกเลย แม่ก็ต้องหยุดเอาน้องมาปลอบมากอดกันซักพัก บางครั้งก็ร้องไห้เหมือนกัน เพราะสงสารที่มันต้องมาเป็นแบบนี้ ยิ่งไม่นานนี้ช่วยกระจ้อนเจอตัดฟันมาตัว เอามาอยุ่กะน้องๆ มันก็มองเพื่อนว่าทำไมเธอไต่ได้ วิ่งได้ แล้วทำไมพวกเราทำไม่ได้ ทนไม่ไหวก็แบบไต่กะเค้าเหมือนกันนะ แม่เห็น เจ้านั่นก็ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องเล่นด้วยไม่ได้ บางทีอยากเล่นกับน้องมาก ก็เอาจมูกมาดุนๆช่วยน้องขยับ เฮ้อ...ยิ่งเขียนยิ่งจุกอก จบดีกว่า
โดย: เศร้าหนักกว่าเดิม... [5 ส.ค. 51 23:27] ( IP A:124.121.177.131 X: )
ความคิดเห็นที่ 2
   ยิ่งอ่านยิ่ง.............................................................................สงสารทั้งคนทั้งกระจ้อน..........................................................ไมเกรนป้าขึ้นไปหลายวัน......................................................
*****ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในโลก ช่วยคุ้มครองให้เจ้าบ้านและเด็กๆในโครงการมีสุขภาพแข็งแรงกันทุกคน และขอให้ป้ามีโชคลาภถูกรางวัลเยอะๆ จะได้ส่งเงินสนับสนุนโครงการพันน้ำใจมากๆ แต่ตอนนี้ป้าก็หยอดกระปุกออมสินทุกวันเลย รักโครงการพันน้ำใจตลอดไป*****
โดย: ขนิษฐาแม่น้องแก้วตา (ขนิษฐา ) [6 ส.ค. 51 14:37] ( IP A:222.123.206.204 X: )
ความคิดเห็นที่ 3
   .....เข้าใจ....แต่ไม่อยากปลอบ....เพราะรู้ว่าโอกาสที่จะดีกว่านี้คงยากเต็มที...
อย่างที่เคยบอก...เผื่อใจไว้ เลือกทางที่ดีที่สุดให้เค้า...อย่าฝืน...
เชื่อว่าถึงเวลาเราจะรู้เองว่าควรจะเลือกทางไหน ณ เวลานี้ ก็ดูแลกันไปให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้จ้า
็เราก็คงทำได้แค่นี้ สัญชาตญาณมันผลักให้เค้ากำจัดส่วนนั้น เราคงห้ามเค้ายากน่ะ
ได้แต่ภาวนาให้เค้ารู้จักที่จะใช้ชีวิตร่วมกับอวัยวะทีใช้งานไม่ได้....

ปล. โทษทีที่ไม่ได้โทรหา ช่วงนี้ พีชทรุดอีกแล้ว เดินไม่ถนัด ทรงตัวไม่ได้ ไม่ยอมกินเอง ต้องคอยป้อนตลอด ...เหมือนจะมีอาการทางระบบประสาทด้วย เกร็งๆ เป็นระยะ เหมือนตอนมาแรกๆเลย -*-
โดย: นีออน [6 ส.ค. 51 16:09] ( IP A:125.27.69.101 X: )
ความคิดเห็นที่ 4
   น้องตัวกลาง (ตัวโปรดของมี๊เลย ติดเรามากๆ) ได้จากไปเมื่อหัวค่ำวันนี้ รู้ว่าอาการทรุดและคงไม่เกินคืนนี้ น้องเพลียทั้งวันและแทบจะไม่ยอมกินนมเลย ตอนเย็นพาไปพันแผลใหม่ และให้อ็อกซิเจน ดีขึ้น พอกลับมากกไฟที่บ้านเริ่มหอบ จึงกลับไปคลีนิคเพื่อให้อ็อกอีกครั้ง รู้ว่าคงไม่รอดแน่ แต่อย่างน้อยเพื่อช่วยให้เค้าไปสบายที่สุด อยู่ได้ประมาณชั่วโมงกว่าๆก็เพลียจนน็อคไป นวดหัวใจกู้กลับมาได้หนึ่งรอบ และในที่สุดก็จากไป

ยังมีอีกสองหน่อต้องดูแล แต่ใจคิดว่าเค้าคงอยู่ได้เต็มที่ไม่เกินสามเดือน เพราะระบบกลไกในร่างกายเริ่มทรุดแล้ว กินได้น้อย และผอมลงเยอะ ยิ่งเจ้าตัวโตนี่ลูบที่เจอกระดูกเลย แต่ก็เต็มที่กับเค้า เพราะใจเค้ายังสู้เราก็ต้องช่วยเค้าให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
โดย: เจ้าบ้าน [11 ส.ค. 51 23:46] ( IP A:124.121.175.205 X: )
ความคิดเห็นที่ 5
   ไม่รู้จะพูดไงเลย...พูดไม่ออก
เฮ้อ สู้ๆนะ อีกสองหน่อน่ะ
โดย: พ่อปลายฝน [17 ส.ค. 51 3:06] ( IP A:124.157.128.172 X: )
ความคิดเห็นที่ 6
   ใช่เจ้าลูกจ้อนน้อยสามตัวในโครงการเมษาป่าวครับ..
ยังงัยก็น่าสงสารจนพูดไม่ออก..คิดถึงพวกมันด้วย

โดย: อโดนาย [17 ส.ค. 51 23:00] ( IP A:117.47.235.56 X: )
ความคิดเห็นที่ 7
   เศร้าค่ะ แต่พี่เมย์ก็สู้ๆนะคะ เพราะยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องดูแล ยังไงน้องเขาก็ไปสบายแล้ว พี่เมย์ก็ดูแลเขาได้อย่างดีที่สุดแล้วนะคะ ไม่ได้หายไปไหนนะ ยังคอยเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
โดย: ใจ [18 ส.ค. 51 7:41] ( IP A:58.9.3.218 X: )
ความคิดเห็นที่ 8
   ตอบคห.6 ไม่ใช่ค่ะ เจ้าสามทหารเสือนั้นสบายดี โตมากแล้ว อ้วนท้วนและซน นี่คืออีกสามตัวที่ช่วยมาประมาณเดือนที่แล้ว ได้รับเป็นเคสพิเศษกระดูกสันหลังหักทั้งสามตัวมาจากทางร้าน (อ่านรายละเอียดได้ในบอร์ดเก่า) เค้ายังเด็กมาก อายุตัวพี่สุดประมาณ 3 เดือน แต่ตัวผอมมากๆ ส่วนตัวน้องสุดท้องนี่อ้วนกว่า อายุราว 2 เดือนได้ แต่ขาเจอตัดไปแล้วทั้งสองข้าง และแอบแทะต้นขาตัวเองจนกระดูกหักถึงโคนกัดเฉียดเส้นเลือดใหญ่ไปนิดเดียว ตัวกลางที่ตายไปเพราะเค้ากัดต้นขาตัวเองตอนกลางคืนดึงผ้าที่พันออกแล้วกัดกระดูกและเส้นเลือดใหญ่เละ ตอนเจอนี่เลือดหลุดไหลแล้ว เนื่องจากเสียเลือดมาก และร่างกายอ่อนแอด้วย จึงกู้ไม่กลับ มีชีวิตต่อมาได้อีกสองวันจึงจากไป เจ้าสองตัวนี่ก็เลี้ยงดูแลต่อไป ป้อนนมตอนเช้าเย็น เพราะต้องป้อนยา บีบฉี่ให้สามเวลาเช้า กลางวัน ก่อนนอน ระหว่างวันเค้าจะกินเอง ชอบกินมะละกอฮอลล์แลนด์มากๆ ไม่กินผลไม้อย่างอื่นเลย และชอบกินไวตามิลค์ นมเปรี้ยว และน้ำแดงเฮลล์บลูบอยส์ โดยรวมถือว่าโอเค แต่อย่างที่กล่าวไป ด้วยสภาพร่างกายพิการขนาดนี้ วันนึงเมื่อสังขารทรุด เค้าก็คงจากไป แต่กว่าจะถึงวันนั้น ต้องดูแลเค้าให้ดีที่สุด ช่วงนี้เจ้าบ้านจึงค่อนข้างเหนื่อยหน่อย ทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย เพราะต้องพาไปหาคุณหมอคอยเช็คแผลที่ขาอาทิตย์ละหลายครั้ง เมื่อวานเพิ่งพาไปหยอดยาฆ่าไร และเช็คแผลตัวน้องที่่กัดต้นขา เย็บก้ไม่ได้เพระากัดโคนขาตรงติดกับขาหนีบเลย ตัวน้องจึงค่อนข้างซีด ถ้าผอมกว่านี้คงไปแล้วเหมือนกัน
โดย: เจ้าบ้าน [18 ส.ค. 51 14:35] ( IP A:124.121.177.73 X: )
ความคิดเห็นที่ 9
   หลับให้สบายนะเจ้าตัวเล็ก

โดย: เจ้าบ้าน [18 ส.ค. 51 22:38] ( IP A:124.121.176.9 X: )
ความคิดเห็นที่ 10
   ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ขอให้พี่เมย์สู้และดูแลตัวเองด้วยนะคะ
โดย: บินน้อย [20 ส.ค. 51 21:01] ( IP A:125.24.15.210 X: )
ความคิดเห็นที่ 11
   เสียใจด้วยนะคะพี่เมย์ทำใจให้สบายนะ ยังมีน้องตัวอื่น ๆ ที่รอพี่เมย์อยู่ ไงก็สู้นะคะ เอาใจช่วยคะ
โดย: koyjung [21 ส.ค. 51 21:47] ( IP A:118.172.54.139 X: )
ความคิดเห็นที่ 14
   หลังจากต้องทรมานมานาน ฉี่ไม่ได้ ต้องบีบให้ จนถึงสองวันก่อนกระเพาะปัสสาวะอักเสบอีก บีบก็ยาก เมื่อวันเสาร์บีบไม่ได้เลย ต้องให้หมอดูดออกโดยใช้เข็ม (เหมือนเจ้าตัวพี่อีกตัวที่ยังเหลืออยู่) ท้องน้องมีอาการบวมจากแก๊สในกระเพาะร่วมด้วย และท้องเสียอย่างรุนแรง แผลจากขาที่ตัดไปทั้งหมดอักเสบ เริ่มเป็นหวัดเล็กน้อย ซึ่งอาการดังกล่าวถึงจุดที่ร่างกายเค้าหมดภูมิคุ้มกันแล้ว แต่น้องก็ยังใจสู้ พยายามมีชีวิตต่อไป กินเก่งและตาแป๋วจนถึงวินาทีสุดท้าย ซึ่งจากไปอย่างอ่อนแรงในขณะที่ดูดปัสสาวะให้ ซึ่งกระตุ้นหัวใจกลับมาได้หนึ่งครั้ง พะงาบสองที และจากไปอย่างสงบ เสียใจและสงสารกระจ้อนกลุ่มนี้ แต่ดูแลดีที่สุดเพราะรู้ว่าด้วยสภาพร่างกายเช่นนี้ เค้าจะอยู่ได้ไม่นาน แต่ก็อยากให้เค้ามีความสุขที่สุดจนวาระสุดท้าย ดีใจอย่างที่เค้าจากไปโดยเร็ว เพราะตั้งแต่เริ่มโตขึ้นมา เค้ามองเพื่อนๆกรงอื่นและจ๋อยๆเมื่อเห็นเพื่อนๆเล่นกันอย่างสนุกสนานและพวกเค้าเดินไปได้ บางครั้งเห็นก้มลงมองตอที่ขาตัวเองที่ต้องพันผ้าไว้ตลอดเวลา เลียๆแล้วก็คลานไปนอน หน้าเศร้า ส่วนตัวพี่โตสุดที่เหลืออยู่ก็ผอมมาก ขาไม่ต้องตัดแต่ก็ต้องพันผ้าตลอดเวลาไปไหนก็ลากไปด้วย ที่ฉี่กัดจนเหลือแค่ครึ่งและฉี่ออกไปได้แล้ว ตอนนี้คือพาไปให้หมอเจาะดูดออกทุกเย็น บางทีหมอติดประชุมนอกสถานที่ก็ต้องพาน้องตามไป อาศัยช่วงเวลาเบรคของหมอให้ช่วยเจาะ หรือบางครั้งหมอติดธุระจนดึก ก็ยังอุตส่าห์แวะมาดูดให้ที่บ้าน แต่กว่าหมอจะมาได้น้องท้องเป่งมีน้ำซึมรอบที่ฉี่ น่าสงสารเหลือเกิน ซึ่งต้องจำกัดเรื่องอาหารที่ป้อนไม่ให้อิ่มเกินไป เพราะไม่งั้นกว่าจะดูดอกกระเพาะฉี่อาจแตกได้ และเมื่อท้องบวมมากๆจะไปบล็อกระบบหายใจ สงสารลูก บางทีมันก็ยังอยากกินอีก มองหน้าไม่เข้าใจทำให้แม่ไม่ป้อน เพราะป้อนไม่ได้ไง ให้กินแต่พอดี ไม่สามารถให้กินจนอิ่มสุดๆได้เหมือนแต่ก่อน ทำอะไรไม่ได้นอกจากเอามันมากอดไว้ให้หลับไป แต่หลังจากที่คุณหมอดูดฉี่ออกให้หมดแล้ว ก็จะโด้ปกันสุดๆ ไว้ว่างๆจะถ่ายรูปเจ้าตัวโตมาให้ดู หลังจากที่เหลือตัวเดียวก็เอามาไว้กับน้องจ้อนที่พิการหัวสั่นตัวเอียงเพื่อให้เป็นเพื่อนคลายเหงากัน

โดย: เจ้าบ้าน [15 ก.ย. 51 8:10] ( IP A:124.121.173.77 X: )
ความคิดเห็นที่ 15
   ไว้อาลัยน้องด้วยค่ะ ไปดีนะลูกนะ เศร้าจัง
โดย: ล่ำซำ [15 ก.ย. 51 8:29] ( IP A:58.9.6.16 X: )
ความคิดเห็นที่ 16
   โออออ๋ เศร้าง่า ไปสบายแล้วน้าเด็กน้อยยย
โดย: Lekki*~ [15 ก.ย. 51 14:51] ( IP A:125.25.52.85 X: )
ความคิดเห็นที่ 17
   ขอไว้อาลัยน้องจ้อนด้วยคับ
โดย: พ่อปลายฝน [15 ก.ย. 51 16:16] ( IP A:124.157.129.188 X: )
ความคิดเห็นที่ 18
   และแล้วน้องจ้อนตัวสุดท้ายก็ได้จากไปอย่างสงบเมื่อช่วงเช้าตรู่ น้องตัวนี้เป็นพี่ตัวโตสุดและแข็งแรงสุด ช่วงหลังประมาณ 1 เดือนน้องต้องให้หมอเจาะกระเพาะปัสสาวะเพื่อดูดฉี่ออกทุกวัน ติดเชื้อ 1 ครั้ง เพราะการเจาะฉี่ด้วยวิธีนี้จะต้องเป็นวิธีสุดท้ายจริงๆ การเอาเข็มเจาะเข้าไปในร่างหาย ถึงจะทำดีแค่ไหน โอกาสที่ฉี่จะรั่วและซึมในกระเพาะของเค้ามีได้ เมื่อฉี่ที่เป็นของเสียกระจายอยู่ในร่างกาย การติดเชื้อเป็นไปได้สูง อย่างไรก็ดี น้องรอดมาได้ และตอนสิ้นเดือนกันยาน้องฟื้นตัวและสามารถบีบฉี่ออกได้ด้วยมือตามปกติ จากจู๋น้อย น้องกัดท่อปัสสาวะตัวเองทั้งหมด จนเหลือแค่ติ่งเหมือนสะดือจุ่นติดอยู่ที่ท้อง เ วลาบีบฉี่ที มันจะมีเหมือนเส้นเล็กๆยื่นออกมาจากพุง ช่วงนั้นต้องทำกระโปรงเกาะอกให้น้องใส่ตลอด 24 ชั่วโมง เพื่อกันน้องกัดพุงและขาตัวเอง แต่ถึงกระนั้นน้องก็พยายามกัดในตอนกลางคืนที่แม่ไม่เห็น เมื่อสองสามวันก่อนน้องกัดต้นขาตัวเองโดยเส้นเลือดใหญ่ขาด เป็นผลให้ียเลือดและร่างกายอ่อนแอลง ซึ่งก็เหมือนเจ้าสองตัวที่จากไป เมื่อวานอาการทรุดและหมดแรง พาไปให้น้ำเกลือและเซรุ่มกระตุ้นเลือด และอยู่ในห้องอ็อกตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงสามทุ่มเพื่อให้น้องได้พัก ถึงน้องจะฟื้นตัวและอาการดีขึ้นมาก เมื่อกลับมาป้อนนมก็กินได้เยอะ แต่พี่ทราบดีว่าเค้าจะไม่พ้นวันนี้แน่นอน อยู่ที่ว่าเค้าจะไปช่วงไหน อยู่กับเค้าจนดึก แตื่ละบอกกับเนค้าว่าไลม่ตอ้งทรมานนะ ขอใงห้หนูไปสบาย หลับฝันดีนะลูก ตื่นมาตอนตีห้า เค้าก็นอนหลับไม่ฟื้นไปแล้ว

หลายเดือนที่ผ่านมาตั้งแต่รับน้องสามตัวเข้าโครงการ ยอมรับเลยว่าหินที่สุดและเหนื่อย ซึ่งกระทบกับร่างกายและจิตใจของตัวเองด้วย เครียก เหนื่อย และป่วย เพราะยุ่งยากมากกับการดูแลเค้า การบีบฉี่ในช่วงแรกยากมากๆ และหากคุณเคยมีประสพการณ์จะทราบว่าการบีบทุกครั้งจะส่งลมดันขึ้นไปที่ปอดของเค้าซึ่งจะทำให้เค้าเจ็บ ดังนั้นบีบทีเค้าก็จะร้อง เป็นอะไรที่สุดบรรยายและน่าสงสารมาก ยิ่งเค้ามองหน้าเราขอความเห็นใจ มีหลายคนถามว่าจะฉีดยาให้เค้าไปมั้ย แต่เราไม้คิดเช่นนั้น เพราะร่างหายช่วงบนเค้าสมบูรณ์ แววตาเค้ายังมีรอยยิ้ม เราจึงจะสู้ให้ถึงที่สุดกับเค้า จนกว่าสังขารเค้าจะรับไม่ไหว ดีใจที่อดทนทำได้จนวาระสุดท้ายของเค้า ไม่เคยคิดว่าเค้าจะอยู่กันได้นานขนาดนี้จากสภาพร่างกายที่บอบช้ำทั้งตัว มันเหมือนซากที่มีชีวิตจริงๆ บางช่วงที่แผลเค้าอักเสบ จะมีกลิ่นเหม็นมาก ทำแผลทีต้องกลั้นหายใจ เคยมีครั้งมันสุดๆจริงๆถึงกับต้องวิ่งไปอ้วก แต่ก็ดีใจนะที่ถึงแม้เค้าจะพิการแต่เค้ามีควาามสุขดีเท่าที่ร่างกายจะอำนวย ถึงเดินไม่ได้ แต่เค้าก็กินเก่ง และคลานเล่นไปมาบนพื้นห้อง ไต่โน่น ไต่นี่ได้เร็วมาก คลานหนีแม่ได้เร็วสุดๆ นึกถึงภาพแล้วอดขำไม่ได้ แ ละที่ดีใจที่สึดคือเวลาที่เค้าจากไป ไปเร็ว และไม่ทรมาน นั่นคือสิ่งที่เราหวังเพราะเตรียมใจล่วงหน้าตั้งแต่เอาค้ามาแล้วว่าไม่ช้าก็เร็วเค้าต้องจากไป ขอเพียงให้เค้าไปสบายที่สุด ทั้งสามตัวเวลาไปนี่หน้าตาผ่อนคลายมากๆ เหมือนหลับ ขอให้เค้าไปสู่สุขคติ.....

ขอเก็บภาพและเรื่องราวของน้องสามตัวไว้ในความทรงจำ
https://www.pantown.com/board.php?id=26890&area=3&name=board8&topic=33&action=view
โดย: เจ้าบ้าน [7 ต.ค. 51 9:03] ( IP A:124.121.173.50 X: )
ความคิดเห็นที่ 19
   ไว้อาลัยน้องด้วยค่ะ ขอให้น้องไปดี ไปเกิดใหม่ในภพหน้า ที่ดีกว่าเดิมนะคะนะคะ
โดย: กระจ้อนมาเฟีย [7 ต.ค. 51 9:24] ( IP A:58.9.4.233 X: )
ความคิดเห็นที่ 20
   ไ้ว้อาลัยน้องๆด้วยค่ะ น้องไปดีแล้ว และพี่เมย์ก็ทำได้ดีึถึงที่สุดแล้วจริงๆค่ะ
โดย: แม่ปลายฝน [7 ต.ค. 51 13:00] ( IP A:125.25.191.99 X: )
ความคิดเห็นที่ 21
   ...................................................................................................................................................................................หลับให้สบายนะหลานๆของป้า
โดย: ขนิษฐาแม่น้องแก้วตา (ขนิษฐา ) [7 ต.ค. 51 14:16] ( IP A:114.128.51.5 X: )
ความคิดเห็นที่ 22
   ร่วมไว้อาลัยน้องๆด้วย สู้กันสุดใจเลยจิงๆ
โดย: พ่อปลายฝน [7 ต.ค. 51 14:55] ( IP A:124.157.129.190 X: )
ความคิดเห็นที่ 23
   มาช้าหน่อยแต่ขอร่วมไวอาลัยน้องอีกคนค่ะ

เราอ่านยังร้องไห้ค่ะสงสารน้องมาก

โชคดีที่น้องมีคนดีดีอย่างพี่พี่ช่วย ปั้นปลายชีวิตถึงทรมานแต่น้องเค้าก็มีความสุขค่ะ

ขอขอบคุณพี่พี่ (แบบว่ารู้สึกอยากขอบคุณน่ะค่ะ)

น้องน้องก็สู้สุดใจ
โดย: ilostinyworld@rocketmail.com (macha ) [27 มิ.ย. 52 11:12] ( IP A:58.8.204.11 X: )
ความคิดเห็นที่ 24
   ขอร่วมไว้อาลัย อีกคนน่ะค่ะ

น้องหลับสบายแล้ว เจ้าชายน้อย แต่.....

คนที่ทำน้อง มันคงจะไม่สบายไปตลอดน่ะค่ะ

(ยังเป็นคนหรือป่าว)

โดย: nong_lexaa@hormail.com [22 ต.ค. 53 23:47] ( IP A:223.207.38.123 X: )
คลิก เพื่อเปลี่ยนกลับไปแสดงความคิดเห็นแบบเดิม

ชื่อไฟล์รูปห้ามมีอักขระพิเศษ เช่น (#),(<),(>),(&) เป็นต้นค่ะ
ชื่อ / e-mail :    แทรกไอคอนน่ารักๆในข้อความ
e-mail :
ส่งอีเมลทุกครั้งที่มีการตอบกระทู้       (ใส่ Email เมื่อต้องการให้ส่ง Email เมื่อมีคนมาโพสในกระทู้)


CAPTCHA code


s

คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน