จากใจของ...จูน
   ในความรู้สึกจากใจของผมทั้งหมดในตอนนี้...อยากขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง....แด่ คุณเจ้าบ้าน , คุณมณฑิรา , คุณมาราตี ,คุณใหญ่ , คุณอ้อย และอีกหลายคนในพยาบาลพลัดถิ่นทุกคนที่กรุณาสละเวลาอันมีค่ามอบสิ่งที่ผมเองคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้....กลายเป็นจริงขึ้นมา....
......12 สิงหาคม ที่เมืองไทยเป็นวันแม่ ผมเดินทางไปกราบเท้าท่านที่อ.ฝาง แต่ไม่ได้นอนค้างกับท่านเนื่องจากฝนตกมากและผมเป็นห่วงบ้านเพราะไม่มีคนอยู่ ประมาณตี 3 คืนนั้นน้ำเริ่มท่วมบ้านไม่มีคนช่วยขนของ จนกระทั่งประมาณเจ็ดโมงเช้าน้ำมาเร็วมากขนของได้แค่บางส่วนที่เหลือต้องปล่อยให้เป็นไป วันที่ 13,14,15 น้ำยังคงไม่ลดเพราะท่วมถึงระดับหน้าอกเลย ผมเฝ้าดูน้ำท่วมด้วยความหดหู่ใจและไมได้ทำอะไรเลย จึงไม้ได้เข้ามาเช็คmail
.....วันที่ 16 น้ำเริ่มลดลงไปบ้างและผมเริ่มเก็บกวาดและสำรวจความเสียหายหาเด็กมาช่วย 1 คน จนกระทั่งตอนเย็นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งโทรจากเยอรมันมาหาผมที่บ้าน (เข้าใจว่าน่าจะเป็นเจ้าบ้าน) บอกว่าได้ที่อยู่และเบอร์โทรของอรัญญาแล้ว แต่อรัญญาเธอไม่ได้อยู่ที่นั่น เธออยู่ที่ทูนิเซีย ผมพูดกับพี่เค้าด้วยน้ำตาแห่งความรู้สึกตื้นตันใจและรู้สึกขอบคุณในความกรุณาที่มอบความหวังให้แก่ผม ใจผมสั่น หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะเท่านี้ผมก็แน่ใจว่าผมต้องเจออรัญญาแน่นอน ผมได้ทั้งที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์บ้านอรัญญา และกล่าวขอบคุณพี่ในที่สุด
....ผมเจออรัญญาแล้วครับ
หลังจากได้เบอร์มา ด้วยความตื่นเต้นที่สุดผมรีบโทรไปเยอรมันในทันทีโดยให้โอเปอร์เรเตอร์ต่อสายให้ ผมได้พูดคุยกับพ่อของอรัญญาคุณพ่อของเธอบอกว่าอรัญญาไม่อยู่เธอไปเปิดบริษัทเกี่ยวกับโรงแรมที่ประเทศทูนิเซีย แต่จำเบอร์โทรศัพท์ไม่ได้เพราะเบอร์อยู่ที่คุณแม่ คุณพ่อของเธออัธยาศรัยดีมาก แนะนำผมเรื่องการใช้โทรศัพท์ระหว่างประเทศและให้ผมโทรมาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นเวลาบ่าย 4 โมงเย็น (เวลาในประเทศไทย) เพราะจะตรงกับที่โน่นประมาณ 9 โมงเช้า คุณแม่ของอรัญญาจะอยู่......ขอบคุณครับ
....วันที่ 17 น้ำลดลงแล้ว ผมสูบน้ำออกจนหมดพร้อมกับทำความสะอาดบ้านและของใช้ทุกอย่าง แต่ใจผมจดจ่อกับเวลา 4 โมงเย็นเสียมากกว่า ทั้งตื่นเต้นและสุขใจอยู่ลึกๆ ยิ่งใกล้เวลาเข้ามาเท่าไรผมมีความรู้สึกว่าตัวเริ่มชา หูอื้อ สมองเริ่มไม่รับรู้สิ่งอื่น จดจ่อแต่เรื่องที่จะโทรไปเยอรมัน ผมทิ้งเวลาให้ผ่านไปจนเกือบ 5 โมงเย็นจึงโทรที่บ้านของอรัญญา ปรากฏว่าคุณแม่เธอรับสายผมจึงแนะนำตัวและขอเบอร์โทรที่ทูนิเซีย เธอพูดภาษาไทยได้ดีมาก คุณแม่อรัญญาให้เบอร์โทรผมมาแต่ผมเองต้องทวนถามหลายครั้ง เพราะไม่แน่ใจและกลัวผิดพลาด......วางสายเสร็จผมเรียบต่อสายไปที่ทูนิเซียทันที สายติดแต่ไม่มีคนรับ โทรอีกหลายครั้งก็ไม่มีคนรับ ผมจึงโทรย้อนกลับมาที่เยอรมันอีกครั้งพบคุณพ่อของเธอบอกว่าเบอร์ที่ให้ไปถูกแล้ว แต่ต้องโทรบ่อยๆถึงจะติดเพราะบางครั้งที่บ้านโทรไปก็ไม่ค่อยติด ผมได้สอบถามเรื่องเวลาที่ทูนิเซียกับเมืองไทยปรากฏว่าที่ทูนิเซียเป็นช่วงเที่ยง ผมจึงสันนิษฐานว่าเธออาจจะออกไปทานข้าว
.....ราว 6 โมงเย็นผมจึงโทรไปที่ทูนิเซียอีกครั้ง สำหรับความรู้สึกตอนนี้ของผม ความตื่นเต้นเริ่มหายไป แต่หัวใจมันเต้นแรงมากๆคิดว่าจะพูดอย่างไร หลังจากที่เวลาผ่านไป 15 ปีกว่า ภาพเก่าๆในอดีตหลั่งไหลเข้ามาในความรู้สึก ความรัก ความผูกพัน ความห่วงหาอาทรที่เรามีให้แก่กัน ช่างเป็นภาพที่ประทับใจและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก.......เสียงโทรศัพท์ดังไม่กี่ครั้งก็มีคนรับสาย เป็นเสียงผู้หญิง ผมพูดเป็นภาษษไทย...สวัสดีครับ... เธอตอบกลับมา...นั่นจูนหรือปล่าว.
อรัญญาพูดด้วยเสียงที่ตื่นเต้น ในที่สุด....ในที่สุดจริงๆ..ในที่สุดผมก็พบเธอแล้ว หลังจะที่รอคอยและติดตามมานานหลายปี เธอบอกว่าเธอดีใจที่สุดไม่นึกฝันว่าจะเป็นผม แต่คุณแม่เธอโทรมาบอกก่อนหน้านี้แล้วว่าผมโทรไปหาที่บ้าน เธอจึงคอยโทรศัพท์ของผมอยู่..........
แล้วเรื่องราวต่างก็พรั่งพรูออกจากใจของเราทั้ง 2 คน จนผมเกือบลืมไปว่าค่าโทรศัพท์แพง เราต่างถามไถ่ถึงทุกข์และสุข แม้จะเป็นแค่การคุยกันทางโทรศัพท์ แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงรอยยิ้มและแววตาของเธอ
ในความยินดีนั้น เธอถามผมเช่นกันว่าผมมีครอบครัวหรือยัง ผมยังไม่ได้แต่งงาน เธอเองก็ยังไม่ได้แต่งงาน แต่ก็มีแฟนแล้วคบกันได้ปีกว่า
พี่ชายเธอ... สันติ...มีแฟนเป็นคนเชียงใหม่เหมือนกับผม เธอบอกว่าเมื่อ 5 เดือนก่อนเธอมาเที่ยวที่เชียงใหม่ด้วย แฟนของสันติชื่ออ้อย..ชื่อเหมือนพี่อ้อย พยาบาลพลัดถิ่นเลยครับ
.....ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เป็นความสุขที่สุดของผมในตอนนี้ที่พี่ๆทุกคนมอบให้กับตัวผม ผมขอให้ความสุขทั้งหมดที่ผมได้รับในวันนี้สะท้อนไปถึงพี่ๆทุกคนด้วยครับ......จากนี้ต่อไปผมคงใช้ชีวิตตามปกติ ผมและอรัญญาเราจะยังคงมีความรู้สึกที่ดีๆต่อกัน..... วันข้างหน้าก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีทางของชีวิต และหากย้อนเวลากลับไปได้ผมจะเก็บความรักนี้ไว้ตลอดไป ไม่ปล่อยให้มันตกหล่นหายกลางทางอย่างแน่นอน
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณจากใจของผม มอบแด่พี่ๆทุกคน โดยเฉพาะพี่เจ้าบ้าน อรัญญาบอกว่าพี่น่ารักมากที่ทำให้ผมถึงเพียงนี้.......
โอกาสหน้าผมจะเขียนมาเล่าเรื่องราวของผมกับอรัญญาให้พี่อ่านครับ..จูน
โดย: จูน [18 ส.ค. 48] ( IP A:203.172.52.75 X: )
Add to Facebook  Add to Twitter  Add to Multiply  Add to Google  Add to Blogger  Add to Live
ความคิดเห็นที่ 1
   ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ อ่านแล้วมันรู้สึกดีใจไปด้วย ตื่นเต้น สิบกว่าปีที่รอคอย บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน จะคอยฟังความก้าวหน้าของน้องจูนนะคะ แม่พลัดถิ่นและเพื่อนๆชาวไทยที่ช่วยตามหา ตามลุ้น คงชื่นใจไม่แพ้กัน
โดย: เจี๊ยบ [18 ส.ค. 48 14:31] ( IP A:62.195.13.219 X: )
ความคิดเห็นที่ 2
   ขอแสดงความยินดีกับน้องจูนด้วยเช่นกันค่ะ....ได้อ่านข้อความของน้องจูนแล้วรู้สึกเหมือนเจี๊ยบเลย..ดีใจไปและตื่นเต้นไปด้วย...และปลื้มใจแทนจริงสำหรับผลงานความสำเร็จของ..เจ้าบ้านและชาวไทยที่น่ารักในเยอรมันที่ช่วยให้คุณจูนได้สมหวัง....ในสิ่งที่รอคอย.........ขอแสดงความยินดีกับน้องจูนอีกครั้งค่ะและขอให้สมหวังในทุกๆอย่างที่หวัง..........

โดย: พี่อ้อย [18 ส.ค. 48 20:29] ( IP A:80.63.89.203 X: )
ความคิดเห็นที่ 3
   เฮ้.. ดีใจด้วย พี่ๆห้องนี้ใจดีจัง
โดย: นุ้ย [18 ส.ค. 48 23:02] ( IP A:212.152.220.245 X: )
ความคิดเห็นที่ 4
   สวัสดีจ้ะ เจี๊ยบ พี่อ้อย เจ้านุ้ย จิน และ จูน
เพิ่งเข้ามาได้ตอนลูกๆนอนแล้ว ตอนนี้สี่ทุ่มแล้วค่ะ

จูน พี่ดีใจมากๆเลยที่จูนได้คุยกับคุณอรัญญาแล้ว ได้ยินเสียงจูนวันนั้นทราบว่าจูนเครียดมากเลย อันนี้พี่เข้าใจจ้ะ แต่อย่าให้ความเครียดบั่นทอนพลังใจ พลังกายเลยนะ ทรัพย์สินบางอย่างหมดได้พังได้ แต่ไม่ตายอาจหาใหม่ได้จ้ะ แต่ที่สำคัญขอให้ไม่ประสบอันตรายใดๆทั้งสิ้น ตอนนี้พี่ภาวนาอยู่ในใจ ขอให้เราทั้งสองได้พบกันอีก

พี่ๆห้องนี้ มีแต่กำลังใจมอบให้จ้ะ ให้จูนผ่านแต่สิ่งดีๆ ในใจหวังเหลือเกินอยากให้ความรักของเราสมหวัง แบบว่า กรณีนี้ผู้ชายเฝ้ารัก และคอยตามหานางในดวงใจมาเกือบสิบห้าปี เคยอ่านเจอแต่ในนิยายน่ะ พอมาได้ยินเรื่องของจูน เลยทึ่ง อยากให้เป็นแฮปปี้เอนดิ้ง ที่ดีๆเหลือเกิน

หากดวงสมพงษ์คงไม่แคล้วกัน หากดวงไม่ได้เป็นคู่กัน แต่ก็เป็นมิตรที่ดีจริงใจต่อกันกันตราบโลกสลายก็ได้นะจ๊ะ

โดย: แม่พลัดถิ่น [19 ส.ค. 48 3:06] ( IP A:84.139.76.130 X: )
ความคิดเห็นที่ 5
   ดีใจด้วยค่ะ คุณจูน และก็ต้องบอกว่าพี่ใหญ่เก่งมั่กๆ ขอคารวะ อย่างนี้ให้เป็นหน่วยสืบสวนสอบสวนดีไหมเอ่ยangel
โดย: ช้างไทย [19 ส.ค. 48 18:29] ( IP A:81.228.254.99 X: )
ความคิดเห็นที่ 6
   พี่ใหญ่ช่วยตามหาคนที่เขายืมเงินแล้วเชิดหนีให้หนูหน่อยซิ..อิๆๆ หากเจอจะตบรางวัลให้อย่างงาม ได้อ่ะป่าว..
โดย: เข้ามาป่วน [20 ส.ค. 48 2:23] ( IP A:212.152.211.157 X: )
ความคิดเห็นที่ 7
   รู้นะว่าใคร เหอๆ เดี๋ยวจับมาตีก้นซะเลย ฐานะใจง่ายยอมให้หลอกฟรีๆ อิๆ
โดย: มพถ [20 ส.ค. 48 21:29] ( IP A:84.139.76.109 X: )
ความคิดเห็นที่ 8
   ดีใจแทนน้องจูนด้วยค่ะ
พี่ใหญ่คงปลื้มน่าดู..

วันหลังว่างๆช่วยตามแฟนเก่าคนญี่ปุ่นให้หน่อยนะ...ฮิๆ

คราวนี้ยากแน่ๆๆ
โดย: เล็ก [29 ส.ค. 48 15:38] ( IP A:80.185.99.192 X: )
ความคิดเห็นที่ 9
   ฮ่วย ข้อยยังหาแฟนเก่าสมัยชาติที่แล้ว บ่เจอเล๊ย
โดย: มพถ [29 ส.ค. 48 21:50] ( IP A:84.139.74.45 X: )
คลิก เพื่อเปลี่ยนกลับไปแสดงความคิดเห็นแบบเดิม

ชื่อไฟล์รูปห้ามมีอักขระพิเศษ เช่น (#),(<),(>),(&) เป็นต้นค่ะ
ชื่อ / e-mail :    แทรกไอคอนน่ารักๆในข้อความ
e-mail :
ส่งอีเมลทุกครั้งที่มีการตอบกระทู้       (ใส่ Email เมื่อต้องการให้ส่ง Email เมื่อมีคนมาโพสในกระทู้)


CAPTCHA code

คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน