โดย สมิตา หมวดทอง MA. International Boundaries, University of Durham, UK MA. Speech Communication, Portland State University, US E-mail : nuienglish@hotmail.com
ไทยโต้แย้งข้ออ้างของกัมพูชาโดยยกคำตัดสินของศาล เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 1959 ในคดี Aerial Case of 27 July 1955 ระหว่างอิสราเอลและบัลแกเรียที่ระบุว่า ศาลไม่มีเขตอำนาจที่จะพิพากษาคดี ก่อนจะมีการก่อตั้งองค์การสหประชาชาติและศาลยุติธรรมระหว่างประเทศหรือศาลโลกปัจจุบัน (International Court of Justice หรือ ICJ) ขึ้นมาทดแทนองค์การสันนิบาตชาติและศาลโลกเดิม (Permanent Court of International Justice หรือ PCIJ)
ดังเช่น คดีข้อพิพาทพรมแดนระหว่างไนจีเรียและแคเมอรูน ตามที่ Srulevitch (2004) ได้เขียนไว้ในบทความ Non-Compliance with International Court Of Justice (การไม่ปฏิบัติตามคำตัดสินของศาลโลก)
บางประเทศเลือกระงับข้อพิพาทโดยใช้กำลัง เช่น ประเทศโมร็อกโกใช้กำลังทหารเพื่อสนับสนุนการอ้างอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดน Western Sahara การใช้กำลังทหารเป็นการละเมิด Article2(4) ตามกฎบัตรสหประชาชาติ ทั้งยังนำไปสู่การปฏิเสธผลทางกฎหมายที่เกิดขึ้นรวมถึงการคว่ำบาตรทั้งทางเศรษฐกิจและการเมืองต่อประเทศผู้ใช้กำลัง เว้นแต่ว่าการใช้กำลังนั้นจะเป็นไปเพื่อการป้องกันตนเองหรือเป็นการใช้กำลังภายใต้การอนุมัติของ Security Council
หรือแม้แต่การยอมรับ ไม่คัดค้านการใช้กำลังทหารของสหรัฐอเมริกาในโคโซโวและในอิรัก โดยปราศจากการอนุมัติของ Security Council จนนำไปสู่การยอมรับผลทางกฎหมายของการกระทำที่อาจไม่ถูกต้อง (ex facto ius oritur) เกิดภาวะไร้ระเบียบและสนับสนุนให้รัฐต่างใช้กำลังตามใจตน