ความคิดเห็นที่ 18
ผมต้องขออภัยพี่อมตะด้วยครับ ผมไม่ทราบพีธีรูปหล่อเสาร์ห้าเลยจริงๆครับ ผมได้รู้จักหลวงพ่อแย้มท่าน ตอนหลวงพ่อลงหน้าสือพิมพ์ฉบับบวันศุกร์ที่ 8 กพ.45 พอผมอ่านเจอรู้สึกเกิดศรัทธาในตัวหลวงพ่อเป็นอย่างยิ่งรุ่งเช้าผมลางานก่อนออกจากบ้านตั้งจิตอธิฐานขอให้ได้ตะกรุดที่ลงในหนังสือมาบูชาติดตัวสักดอกด้วยเทิอญ ผมทำงานโรงงานอยู่นวนครครับ ขี่มอเตอร์ไซร์ไปตั้งแต่ตี 4 ถามว่ารู้จักวัดหรือ? ตอบว่าไม่รู้จักครับ ผมก็จอดถามเขาไปเรื่อย แต่ก่อนไปยากอยู่ครับต้องเข้าไปในสวนผลไม้ของคนเเถวนั้นจอดถามทางเขาตลอดทางครับ ไปถึงวัดประมาณ 6.30 น หลวงพ่อพร้อมกับพระในวัด และมีแม่ชีอีกท่านหนึ่ง ซึ่งผมจำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร กำลังจะฉันเช้าอยู่พอดี ซึ่งในวันนั้นมีชาวบ้านไป ทำบุญ ที่ศาลาหอฉันมุงด้วยสังกะสีเก่าๆ 3-4 คนรวมผมก็เป็น 5 คน นี่ละครับ ผมก็นั่งรอหลวงพ่อฉันข้าวเสร็จ ชาวบ้านที่ืมาพอรับพรเสร็จพวกเขาก็กลับไป ส่วนผมก็ช่วยล้างจาน เก็บกวาดศาลาจนเสร็จ หลวงพ่อเห็นผมท่านถามว่า มาทำอะไร เสียงของหลวงพ่อมีพลังน่าเกรงขามมากครับ แต่แฝงด้วยแววตาที่เมตตาผมจึงยื่นหนังสือพิมพ์ ที่ติดตัวมา ให้ท่านดู เเล้วบอกว่า คือผมมาจากอยุธยาครับ อยากได้ตะกรุดที่ลงหนังสือพิมพ์แบบนี้ครับ ชี้ให้ท่านดู หลวงพ่อไม่ได้พูดอะไร แม่ชีก็พูดขึ้นมาว่าตอนนี้ไม่มีหรอก ต้องสั่งจอง แล้วแม่ชีก็หันมาพูดกับหลวงพ่อว่า หลวงพ่อดังแล้วนะ.. หลวงพ่อนิ่งสักพัก แม่ชีพูดกับผมว่าท่าหลวงพ่อเงียบแบบนี้ต้องมีตะกรุดที่ตัวแน่ๆ หลวงพ่อท่านคงทราบจุดประสงค์ของผมด้วยแรงอธิฐานที่มีต่อหลวงพ่อ และความตั้งใจจริงของผมนี้หรือเปล่า ไม่ทราบท่านพูดว่ามานี่สิ ผมขยับตัวไปที่หน้าหลวงพ่อ ท่านก็หยิบตะกรุดมาจากที่เหน็บประคตเอว มา 1 ดอก แล้วท่านก็ว่าคาถา สักพักเหมือนตะกรุดที่อยู่ในมือท่านค่อยๆๆจะลอยขึ้นๆ แล้วหลวงพ่อก็เอามืออีกข้างจับมือข้างที่ถือตะกรุดไว้ดึงตะกรุดกลับลงมา ท่านยื่นให้ผม ผมรับตะกรุดจากมือท่าน แล้วถามท่านว่าต้องบูชาเท่าไหร่หรือครับ หลวงพ่อไม่ตอบ แม่ชีก็บอกผมว่าทำบุญตามศรัทธา ผมมีเงินอยู่พันกว่าๆ ทำบุญกับหลวงพ่อ หนึ่งพันเเล้วก้มลงกราบที่หน้าตักท่าน พอได้ตะกรุดมามีหลวงพี่รูปหนึ่งพูดกับผมว่า โชคดีนะเนี่ยที่ได้ตะกรุดดอกนี้ไป เพราะว่าถือเป็นดอกเอกเลยนะ หลวงพ่อท่านลงไปเขียนยันต์ใต้น้ำกว่าจะทำได้ ผมอยู่กับหลวงพ่อมานานยังไม่ได้เลย วันนั้นผมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ท่าหลวงพี่รูปนั้นยังจำพรรษาอยู่ที่นั่น คงจำผมได้ เมื่อวันที่ 9 กพ 45 ประมาณ 6.30-9.30 น . คนที่ล้างจานช่วยเเม่ชีวันนั้น คือผมนี่ละครับ นั่งคุยกับหลวงพ่ออีกสักพักผมก็ขอกราบลาท่านกลับ หลังจากนั้น ผมมีประสบการณ์ครั้งแรก คือรถมอเตอร์ไซร์ ของผมชนกับรถ 6 ล้อ หัวผมไปอยู่ใต้ล้อหน้ารถพอดิบพอดี.คนที่เห็นวันนั้นร้องลั่นด้วยความตกใจ!คิดว่าผมโดนล้อรถทับเเล้ว แต่เชื่อไหม? ผมไม่เป็นอะไรมาก แค่กระดูกนิ้วเท้าหัก หนึ่งนิ้วครับ ประสบการณ์ที่สอง .. ผมโดนปล้นชิงรถแถวๆๆวังน้อย มันถีบรถผมล้มแล้วตามมาฟัน หนึ่งครั้ง ผมล้มลงกลางถนนมันก็จะแทงซ้ำอีก ด้วยความกลัวผมลุกขึ้นแล้ววิ่งข้ามถนนเชื่อไหม? ถนนสองฝั่งแปดเลน ผมวิ่งข้ามผ่านตลอด ทั้งที่มีรถวิ่งอยู่ พอมันขี่รถผมไป ผมก็พยายามตั้งสติดูที่ตัว ก็มีแผลถลอกนิดหน่อยครับ มาคิดดูเป็นไปได้งัยทั้งโดนฟันวิ่งข้ามถนนไม่เป็นอะไรเลยครับ.ผมก็ไปแจ้งความที่โรงพัก พวกตำรวจก็ วอสกัดจับ พบรถต้องสงสัยล้มหน้าโรงงาน Citycen ตำรวจก็พาผมไปดูรถ ใช่รถผมจริงๆๆครับ ไอ้คนที่มันปล้นเอารถผมไปไหนไม่ได้เพราะบาดเจ็บรถล้ม รถเสียหายไม่มากซ่อมพันกว่าบาท ทุกวันนี้ไอ้คนที่เอารถผมไปไม่รู้ออกคุกจากวังน้อยหรือยัง เพราะโดนหลายคดีครับ ทั้งลักทรัพย์ ยาเสพติด มาคิดดูก็สมแล้วที่มันทำชั่ว มาหลายครั้ง .นี่ละนะที่เขาว่าศรัทธามีปฎิหารเกิด ...หลังจากนั้นท่าผมมีเวลาจะไปกราบหลวงพ่อประจำ ครั้งที่ประทับใจและยังคงฝั่งในจิตใจผม ก็คือคราที่ผมไปหาหลวงพ่อ เพื่อให้ท่านได้ตั้งชื่อของลูกสาว เมื่อต้นปี 47 ท่านเขียนใส่กระดาษชื่อว่า ศิริพร พร้อมคำแปลให้ผม เสียดายผมทำกระดาษแผ่นที่หลวงพ่อเขียนชื่อลูกสาวให้ผม หาย..วันนั้นผมจำได้ว่าซื้อนมแลตตาซอย 1 แพคแถวๆๆสวนผลไม้ทางเข้าวัดไปถวายหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านเมตตาเจิมหน้าผากผมด้วยแป้ง เเล้วหยิบพระคล้ายๆๆเตารีดน่าจะเป็นเนื้อนวะมาเจิมแป้งให้ส่งให้ผม ดังรูปที่ลงนี่ละครับไม่ทราบว่าเป็นรุ่นอะไร สร้างปีไหน?เหมือนกันครับ เพราะไม่มี พ.ศ.บอกเอาไว้ รู้แต่ว่าได้มาประมาณเดือน กพ. 47 ใครรู้ช่วยบอกทีครับ ผมใช้คู่กับตะกรุดตลอด ใส่แล้วรู้สึกอุ่นใจสบายใจครับ..นี่คือประสบการณ์และแรงศรัทธาในตัวผมที่มีต่อหลวงพ่อแย้มครับ พี่ๆน้องๆๆต้องการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ส่งเมล์คุยกันได้นะครับ ทุกวันนี้ผมยังคงเก็บหนังสือพิมพ์ ของ คมชัดลึก นั้นไว้ ครับ .. เพราะหนังสือพิมพ์ฉบับบนี้ครับที่ผมได้เป็นศิษย์หลวงพ่ออย่างเต็มตัวครับ baipai_25@hotmail.com สุดท้ายนี้ ขอขอบพระคุณเจ้าของเว็บและพื้นที่ มา ณ.ที่นี้ด้วยครับ ...ขอบคุณครับ... | 
