| Genus Hyphessobrycon : Hyphessobrycon pyrrhonotus Burgess 1993
|
ความคิดเห็นที่ 3
ข้อมูลการวัด (Morphometric data) : โดยเทียบเป็น%ของความยาวมาตรฐาน(Percents of standard length).
ความยาวส่วนหัวเทียบได้ (Head length) = 25.6% - 29.4%(27.1%) ของความยาวมาตรฐาน ; ส่วนลึกของลำตัวเทียบได้ (Body depth) = 34.5%-41.0%(36.9%) ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวจากจงอยปากบนถึงจุดเริ่มต้นของครีบหลังเทียบได้ (Snout to dorsal-fin origin) = 43.5%-47.6%(46.2%) ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวจากจงอยปากบนถึงจุดเริ่มต้นของครีบก้นเทียบได้ (Snout to anal-fin origin) = 52.6%-58.8%(55.6%) ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวจากจงอยปากบนถึงจุดเริ่มต้นของครีบท้องเทียบได้ (Snout to pelvic-fin origin) = 41.7%-45.5%(43.1%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวจากจงอยปากบนถึงจุดเริ่มต้นของครีบอกเทียบได้ (Snout to pectoral-fin origin) = 26.3%-30.3%(28.4%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวจากจุดเริ่มต้นครีบหลังถึงฐานครีบหางเทียบได้ (Origin of dorsal to caudal base) = 58.8%-62.5%(60.4%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวก้านครีบหลังที่ยาวที่สุดเทียบได้ (Length of dorsal-fin = Length of Longest ray) = 34.5%-51.8%(41.0%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวก้านครีบก้นที่ยาวที่สุดเทียบได้ (Length of anal-fin = Length of Longest ray) = 17.8%-26.3%(21.5%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวของครีบอกเทียบได้ (Pectoral-fin length) = 18.2%-25.6%(23.2%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวของครีบท้องเทียบได้ (Pelvic-fin length) = 22.2%-30.3%(24.9%)ของความยาวมาตรฐาน ; เส้นผ่าศูนย์กลางตาเทียบได้ (Eye diameter) = 11.4%-12.3%(11.9%)ของความยาวมาตรฐาน ; ความยาวจงอยปากเทียบได้ (Snout length) = 4.8%-6.8%(5.9%)ของความยาวมาตรฐาน ; ระยะห่างระหว่างลูกตาเทียบได้ (Interorbital width) = 7.4%-8.7%(8.1%)ของความยาวมาตรฐาน ; ส่วนขอบตาหลังถึงจุดเริ่มต้นของครีบหลังเทียบเป็น % ของความยาวจากจุดเริ่มต้นครีบหลังถึงฐานครีบหาง (Posterior edge of Eye to Dorsal origin as % of Dorsal Fin Origin to Caudal Fin Base) = 50.4%-53.5%(52.3%).
ด้วยลักษณะอันโดดเด่นของปลาพีโลโนตูซ ( Hyphessobrycon pyrrhonotus ) คือ สีแดงสว่างที่อยู่เหนือส่วนบนของลำตัว ซึ่งไม่ปรากฏในปลา อีริทโธรสติกมา ( Hyphessobrycon erythrostigma ) และ ปลาโซโคโละฟี่ ( Hyphessobrycon socolofi ). ส่วนข้อแตกต่างอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น เรื่องของข้อมูลความลึกของลำตัวพบว่า พีโลโนตูซ มีความลึกของลำตัวน้อยที่สุด คือ เฉลี่ยอยู่ที่ 36.9% ของความยาวมาตรฐาน ถัดมาเป็นของอีริทโธรสติกมา เฉลี่ยอยู่ที่ 43.2% ของความยาวมาตรฐาน มากที่สุดย่อมต้องเป็นของโซโคโละฟี่ ที่มีความลึกเฉลี่ยอยู่ที่ 47.1% ของความยาวมาตรฐาน. ในเรื่องจำนวนก้านครีบอ่อนที่ไม่แตกแขนงของพีโลโนตูซ = 3 ก้านครีบ แตกต่างจากทั้งอีริทโธรสติกมา และ โซโคโละฟี่ ที่มี 4 ก้านครีบ. ในส่วนของผู้ที่มีความรู้เรื่องปลา มักจะถือเอาเรื่องของการกระจายขึ้นมาเป็นปัจจัยแรกๆที่กล่าวถึง อีริทโธรสติกมา ถูกพบบริเวณแอมเออะซอนตอนบน ซึ่งอยู่ใกล้เขตแดนระหว่าง บราซิล เปรู และ โคลอมเบีย , โซโคโละฟี่ ถูกพบบริเวณ แม่น้ำนีโกร รอบๆบาเซลอส และ พีโลโนตูซ ถูกพบแค่บริเวณแม่น้ำอิรีริ ซึ่งเป็นสาขาหนึ่งของแม่น้ำนีโกร ในบราซิล.
| โดย: จิรชัย (เจ้าบ้าน  ) [13 ต.ค. 54 21:57] ( IP A:124.121.51.81 X: ) |  |
|
