อธิฐานสิจ๊ะ ว่าอยากได้อะไร (ถ้ามีคนอ่านแล้วเลี่ยนจนอ๊อก เจ๊รับผิดชอบเอาออกด้วยนา)

Chompoo-Kitchen.pantown.com

กระทู้เก่า1 << กลับไปหน้าแรก


https://www.paintingthaiculture.com/Default.aspx?pageid=12 พอดีวันนี้นั่งดูรูปเพื่อจะก็อบปี้ลงแผ่นส่งมาให้ น้องๆ และ เพื่อนๆ พี่ๆ และทาง ททท. ที่กรุณาให้โอกาสเราสองคนได้ร่วมงานที่แสนประทับใจทริปนี้เก็บไว้เป็นที่ระลึก ฝีมือการถ่ายไม่สวยเท่าไหร่ แต่ยังอยากส่งให้อยู่ดี (อิอิ) หลังจากดูรูปแล้วก็เลยดูวิดีโอ ที่น้องจากคู่สร้างคู่สมถ่ายให้ด้วยกล้องถ่ายรูป พอดีมีที่พี่เล็กแซวคุณกาญจน์เล็กน้อย ก็เลยมานึกว่าน่าจะเขียนหาคุณกาญจน์ดีกว่า นานๆทีจะมีโอกาสดีๆ ไม่รีบเร่งแบบนี้ ว่าแต่คุณกาญจน์จะมีเวลาอ่านหรือเปล่าไม่รู้สิ ในวิดีโอ ที่คุณกาญจน์ถามว่าเจอกันยังไง ทำไมถึงคิดว่าใช่คนนี้ที่ตัดสินใจแต่งงาน อย่างรวดเร็วและมั่นใจได้ยังไงว่าคนนี้ใช่เนื้อคู่เรา บางทีมันก็หลือเชื่อ หรือยากที่จะเชื่อนะคุณกาญจน์ แต่ก็อย่างที่บอกถ้าคนเรามีความเชื่อสิ่งนั้นจะเกิดขึ้นได้เสมอ เหมือนที่ตั้งใจอธิฐานขอเค้ามากำหนดรูปร่างหน้าตา จิตใจความดี แล้วเชื่อว่าจะมาจริงๆ แล้วรอถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ แต่บางที่มันพูดยากนะคุณกาจญน์ เพราะตอนเชื่อว่าเขามานั้น เขาอยุ่ไหนไม่รู้ เป็นใครไม่รู้ แต่อยู่ที่ไหนก็กังวลถึงแต่เขา ว่าเขารู้สึกถึงเราหรือเปล่าหาเราอยู่หรือเปล่าเหมือนที่เราหาเขาอยู่ตอนนี้ เพราะตอนนั้นก่อนที่จะเจอเค้า ไปไหนก็นึกถึงแต่กรุงเทพฯ และวนเวียนอยู่ที่วัดโพธิ์ตลอด แต่ช่วงนั้นงานยุ่งมากไปไหนไม่สะดวกกว่าจะได้ไปก็เป็นช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์เลย ก็คือวันที่ 22 feb.2552 ซึงเขาก็บินกลับไปทำงานที่ต่างประเทศแล้ว ความรู้สึกตอนนั้นมันเศร้ามากเลยนะคุณกาญจน์ มันเหมือนกับว่าเรามาตามหาคนๆ หนึ่งซึ่งเราไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน เดินไปทุกจุดที่เรารู้สึกว่าเขาไปตรงนั้นตรงนี้ แล้วเราได้แต่ถ่ายรูปเก็บไว้ (ที่ถ่ายตอนนั้นก็เพราะความรู้สึกตรงจุดนั้นมันรุนแรงว่าคนที่เราหาอยู่เคยมายืนหรือตรงนั้น บางคนอาจจะว่าบ้า ว่าแค่รู้สึกก็ดันเอามาคิดเป็นจริงเป็นจัง หลังจากถ่ายรูปเก็บรายละเอียดต่างๆงานปูนปั้นและจิตรกรรม สถาปัตยกรรมไว้แล้ว ก็คิดว่า ยังไงก็เอาไว้ เป็นข้อมูลวาดรูปด้วยได้ แต่ตอนเดินรอบวัดเพื่อจะหาเค้านี่สิ มันอยากร้องไห้เลยนะ เพราะไม่รู้ว่าตอนนั้นเค้ายังอยู่ในวัดหรือเปล่า อยู่ตรงไหน แล้วจะเจอได้ไง จะรู้ได้ไงว่าเป็นใคร หรือว่าไปแล้วหรือยังไม่ได้เข้ามาในวัด แต่ความรู้สึกที่ว่าตัวเองมาช้าไปน่ะมากกว่า ก็ยังดันทุรังเดินหาต่ออีกนะ ระหว่างเดินหารอบๆวัดเจอฝรั่งสองคนหญิงชายเดินกระหนุงกระหนิงกันมา เราก็เออ ใช่แน่ๆ คนนั้นต้องเป็นฝรั่งแต่ไม่ใช่ตาคนนี้แน่ ก็เดินตามไปแบบว่าเป็นทางออกด้วย เดินๆอยู่ผู้หญิงเอามือจับตูดผู้ชายบีบ (ว๊าย กรี๊ด นี่ในวัดนะยะ)สมาธิแฉลบไปชั่วขณะ แต่คิดว่าเราคงมาช้าไปคงไปไหนแล้วไม่รู้คนที่ตามหา พยายามปลอบใจตัวเองว่า ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงต้องเจอกันแน่ เมื่อถึงเวลาและเวลาเหมาะสม บางอย่างในโลกนี้อาจจะมีข้อสรุปมีสคริปไว้ให้อยู่แล้วก็เป็นได้ ก็เลยเดินหาที่พักเหนื่อยข้างโบสถ์พระนอน เดินหาจนเหนื่อยก็เลยไปนั่งพักใกล้โบสถ์พระนอนนั่งดมยาดม (แก่แล้วยังมาตามหาคู่อีก แถมเป็นในวัดซะด้วยสิ) นั่งๆ อยู่เกือบจะร้องไห้เพราะความรู้สึกถึงคนที่เราตามหามันแรงมากแต่เราหาไม่เจอ พอดีมีคุณป้าคนหนึ่งมาถามหาที่นวดในวัดก็เลยนั่งคุยกันเรื่องการนวด เลยอาสาเดินไปส่งคุณป้าไปโรงนวดแต่ป้าบอกว่ามาไกลขอนั่งพักเหนื่อยรู้สึกดีแล้วจะเดินไปเอง ก็เลยให้ยาดมคุณป้าไป แล้วเดินข้ามถนนไปฝั่งโรงเรียนสอนนวด ซื้อยาดมใหม่ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน เอารูปลง computer ย่อรูปเสร็จเอาลงเวบอาหารของเพื่อน “ครัวชมพู่” (เพื่อน พี่ๆ อยู่ต่างประเทศ เอาลงให้ดู เพื่อให้เค้าหายคิดถึงบ้านได้บ้าง หรือจะยิ่งคิดถึงบ้านมากขึ้นก็ไม่รู้ เอาลงเวบวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2552 ) ระหว่างนั้นก็เข้าเวบกังหันลม เพื่อดูระบบการทำงานว่าทำยังไงให้เกิดไฟฟ้า แล้วถ้าเกิดเราเอาพลังน้ำมาแทนพลังลมจะทำยังไง ก็คลิ๊กหาไปเรื่อยๆ จำได้ว่าตอนไปดูงานเมืองทองธานี งานของเยอรมันพวกเครื่องจักรและเทคโนโลยีน่าสนใจมากใช้งานก็ง่าย เราเองก็น่าจะทำได้ ในเวบน่าจะพอมีข้อมูลให้ต่อยอดได้บ้าง บางเวบมีรูปแต่อ่านไม่ออก ก็เลยเอาว๊ะหาเพื่อนเยอรมันใน penfreidn ดูดิ๊ หาผู้หญิงดีกว่าจะได้ไม่วุ่นวายเอาไว้ฝึกภาษา ส่งเมล์หาใครก็หายไปหมด ไม่มีใครตอบสักคน ข้างใต้เวบมีลิงค์ไปหาเวบหาคู่ Thailovelinks.com เลยสมัครดู คุยไปไม่กี่คน ก็รู้สึกว่าเรามาเสียเวลาอะไรตรงนี้เนี่ย? ออกดีกว่า ระหว่างนั้นมือก็คลิ๊กดูประวัติแต่ละคนไปเรื่อยๆ จนเจอประวัติของชอน มีรูปชอนเล็กหัวเท่าไม้ขีดไฟดูไม่ออกหน้าตาเป็นไง ยืนถ่ายหน้าหอเอนปิซ่า ที่อิตาลี ประวัติอาชีพ Water engineering ถึงได้คุยแล้วชอนก็ชวนให้ไปคุยในยาฮูจะได้คุยไปด้วยเห็นหน้าในกล้องไปด้วย พอแอดกันเรียบร้อย วันนั้นเพิ่งสระผมเสร็จหัวเปียกๆ ยุ่งๆ ใส่เสื้อคอเปื่อยๆ เป็นรู ผุ ๆลุ่ยๆ ก็เปิดกล้อง เห็นหน้าชอนครั้งแรก “อ่ะจ๊าก นี่มันพวกแก๊งค์ช๊อบเปอร์ หรือวิศวกรแน่ฟ่ะ? (ลืมไปว่าตัวเองก็นั่งเยินอยู่หน้ากล้อง) เขาก็ถามมาว่า”คุณไม่คิดจะหวีผมหน่อยเหรอ?” ก็เลยบอกไปผมยังไม่แห้งเพิ่งสระ นี่อุตสาห์สระเดือนละครั้ง นี่ไม่ได้สระมาหลายอาทิตย์แล้ว ทนไม่ไหวเลยต้องสระเพราะมันคัน ก็ขำกัน จากนั้นก็คุยเรื่อยเปื่อย แล้วคุยเรื่องหลักๆ ที่ทำไมเราอยากคุยกับเค้า เรื่องงานอาสาว่าอยากได้ความรู้จากเค้า เพื่อเอาไปช่วยคนที่ลำบากกว่าเรา เค้าก็บอกบอกว่าเค้าก็อยากทำเค้าจะช่วย เค้าอยากเป็นแสงสว่างหรือแสงเทียน ในคืนวันอันมืดมิดให้แก่คนอื่นได้บ้าง (อืม คิดดี น่าสนใจน่าเอามาร่วมทีมลำบากลำบน) จากนั้นก็ไปงานแต่งน้องชาย วันที่ 8 มีนาคม 2552 เย็นกลับกรุงเทพฯ มาถึงก็ดึกแล้วแถมเหนื่อยมากเพราะมาจากมหาสารคาม แต่มีความรู้สึกว่าเขารออยู่ ทั้งๆที่ก่อนหน้าก็ยังไม่ได้จีบกันแค่คุยกันธรรมดา คุยไปก็ส่งรูปกันไปด้วย พอเห็นรูปที่เค้าส่งมาทำไมเหมือนเอารูปเราไปตัดต่อเอารูปเขามาแปะ แต่พอเห็นรูปที่เค้ายืนอยู่หน้าโบสถ์พระนอนกับไกด์ 2 จุด รู้สึกเหมือนมีอะไรมาถีบจนจุก เพราะมุมที่เค้ายืนถ่ายนั่น เราเองก็ไปยืนจ้องอยู่ในวันที่ตามหาคนๆ หนึ่งที่เราไม่รู้ว่าใคร แต่รู้สึกว่าเขาเคยมายืนตรงนี้ แล้วเราก็เดินซึมกระทือตามหาเหมือนคนบ้า ได้แต่คิดไปเดินไป “แกเป็นใคร แล้วอยู่ไหน มาจากไหน ไปไหนแล้ว ประมาณนี้” เลยกลับไปที่เวบครัวชมพุ่ ที่ลงกระทู้ว่า พาไปดูภาพเขียนที่วัดโพธิ์ ที่เราเอารูปลงไว้เอามาเทียบกันดุเพราะคุ้นมาก จากนั้นก็ดูดหน้าเวบนี้เก็บไว้ เพราะรู้สึกว่ามันแปลก ๆ ปรากฏว่าไม่นานห้องนั้นทั้งห้องล่ม (เวบของพันทาวน์ จะเจอบ่อย ต้องขยันเก็บข้อมูลไว้ คุยกับเขาไปคุยมาเหมือนคุยคนเดียว ถามอะไรก็ถามเหมือนกัน หรือตอบเหมือนกัน หรืออีกคนกำลังพิมพ์ถาม อีกคนพิมพ์คำตอบไว้ล่วงหน้าแล้ว สามีก็เลยขอแต่งงานวันที่ 8เจอวันที่ 3 ขอแต่งวันที่ 8 หลังจากกลับจากงานแต่งน้องชายมาคืนนั้นนั่นเอง (อย่างไว) ก็บอกพ่อแล้ว ว่าเนื้อคู่มาแล้ว แต่ไม่รู้เป็นใคร จะแต่งปีนี้และเร็วๆ นี้ด้วยเผลอๆ แต่งหลังน้องชายคนเล็กนี่แหล่ะ แล้วพ่อก็หัวเราะ ทำเป็นขำไปพอวันแต่งล่ะพุดไม่ออกเชียว เพราะพูดอังกฤษไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เหนื่อยนะ เพราะต้องคอยแปลแต่ละคน เราเองก็ใช่ว่าจะเก่งอังกฤษแค่พอขอข้าวกินได้แค่นั้นเอง พอบอกน้องๆ ที่สนิทกันที่ทำงาน พี่จะแต่งงาน ไม่มีใครเชื่อสักคน ไปบอกเจ้านายก็บอกว่าตลกแล้ว บ้าหรือเปล่ายังไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยเจอตัวจริงเลย จะแต่งได้ไง แต่ระหว่างนั้นก็โทรคุยกับน้องสาวตลอดว่าแฟนมาแล้ว เตรียมเรื่องแต่งงานให้หน่อยเอาง่ายๆ จะมีสามีแต่ไม่อยากประกาศไม่ได้เอาไว้อวดใคร บอกแค่ญาติสนิท ไม่แจกซองเกรงใจ ไม่ต้องกังวลหาเสื้อผ้าใหม่ใส่มางาน ใส่ชุดทำนาที่มีนั่นแหล่ะเจ๋งสุดแล้ว เราคนไทย คนเหนือชุดเรามีทุกคนไม่ต้องไปใส่ชุดสากล เอาสบายๆ น้องสาวไม่แปลกใจไม่ถามเพราะว่ามีอะไรให้เธอแปลกใจมาหลายเรื่องแล้ว ตั้งแต่ตอนอธิฐานเรื่องขอถอนคำล่าบานเรื่องคู่ และขอพบเนื้อคู่ที่จะมาร่วมทุกข์สุขด้วยกันชาตินี้ กำหนดลักษณะ จิตใจความดี นิสัย แล้วก็นอนหลับ จนเจอแบบเงาดำๆมากอดนั่นแหล่ะ รีบตาลีตาเหลือกเปิดไฟโทรหาน้องสาว หาเพื่อนคุยเพราะกลัวไม่กล้าหลับต่อ วันแต่งมีน้องที่ทำงานในแผนกเดียวกันไป สองคนและที่สนิทกันในบริษัทอีก สองสามคนเพราะไม่มีใครเชื่อ ว่าเรื่องจริง ไม่มีวี่แววว่าจะมีแฟนที่ไหนเพราะเลิกงานกลับบ้าน ไม่สังคมไม่กินไม่เที่ยว จะไปไหนเป็นกลุ่มก็ตอนทำงานอาสาหาเงินไปซื้ออุปกรณ์ บ้าง ค่าอาหารเด็กบ้าง จนป่านนี้หลายๆ คนก็ยังงงอยู่เป็นไปได้ยังไง? ส่วนเนื้อหาข้างล่างนี้เป็นเมล์ที่ได้รับเยอะมากในเดือนนั้นก่อนหน้าที่จะอธิฐานและเจอสามี ส่งมาเยอะเหมือนนัดกันส่ง ลบจนรำคาญ เลยต้องปริ้นไปอ่านที่บ้าน อ่านแล้วก็เลยอธิฐานดู ใครยังไม่มีคู่ลองทำดูมั๊ยค๊ะ ทำดูมั๊ยค๊ะ? ใครจะรู้บางทีคนที่ยังไม่เจอเนื้อคู่ก็เพราะติดคำสาบานนี้อยู่หรือเปล่า วิธีถอนคำสาบาน ชาติที่แล้วเราไปผูกมัดใครไว้บ้างก็ไม่รู้ด้วยคำสัญญา เช่น เราจะรักกันทุกชาติไป โดยหารู้ไม่ว่ากรรมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ชาติภพใหม่ก็เลยแตกต่างกันไป แต่คำมั่นที่สาบานยังอยู่ อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้คุณยังเป็นโสดจนทุกวันนี้ ลองสวดมนต์บทนี้ดูอาจจะดีขึ้นนะ คำขอขมาและอธิษฐานจิต อธิษฐานหน้าพระพุทธรูป หรือสวดก่อนนอนก็ได้ ( นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ 3 จบ ) สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ทะวารัตตะเยนะ กะตัง สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ขะมามิ ภันเต 'หากข้าพเจ้า จงใจหรือประมาทพลาดพลั้ง ล่วงเกิน บิดา-มารดา ครูบาอาจารย์ พระพุทธ พระธรรม พระอรหันต์ทุกพระองค์ พระอริยสงฆ์เจ้า ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย รวมถึงผู้มีพระคุณ และท่านเจ้ากรรมนายเวร จะด้วย กาย วาจา ใจ ก็ดี ขอได้โปรดอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วย หากข้าพเจ้ามีเจ้าของในตัวติดตามมา ขออนุญาติมีคู่ มีครอบครัวได้เหมือนคนปกติทั่วไป ขอถอนคำอธิษฐาน คำสาบานที่จะติดตามคู่ในอดีต ขอให้ต่างฝ่ายต่างเป็นอิสระต่อกัน ข้าพเจ้าจะประพฤติตนในทางที่ถูก ที่ชอบ ที่ควร ขอบุญบารมี ในอดีตกาลที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน จงส่งผลให้ข้าพเจ้าและครอบครัว ตลอดจนบริวารที่เกี่ยวข้อง จงเจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ สติ ปัญญา ปฏิภาณ ธนสารสมบัติ อุปสรรคใดๆ โรคภัยใดๆ ขอให้มลายสิ้นไป ขอให้ข้าพเจ้ามีความสว่างทั้งทางโลก ทางธรรมตั้งแต่บัดนี้ตราบเข้าสู่พระนิพพานเทอญ หากมีผู้ใดเคยสร้างเวรสร้างกรรมกับข้าพเจ้า ไม่ว่าจะชาติใดภพใดก็ตาม ข้าพเจ้ายินดีอโหสิกรรมให้ ขอถอนความพยาบาท ความอาฆาต และคำสาปแช่งในทุกชาติทุกภพ ขอให้ข้าพเจ้าพ้นจากคำสาปแช่งของปวงชนของเจ้ากรรมนายเวร' คนเราเกิดมาหลายภพหลายชาติ แต่ละคนมีเจ้ากรรมนายเวรที่แตกต่างกัน การสวดขอขมาเพื่อลดและปลดหนี้กรรมให้น้อยลง คาถา บทนี้ เป็นคาถาที่ใช้สำหรับขอขมาพระรัตนตรัย และใช้เพื่อถอนคำสาปแช่ง ในอดีตชาติ ที่ติดตามมา เพราะเราไม่รู้ว่าเคยได้ ล่วงเกินปรามาสใครไปบ้างก็ไม่รู้ ไม่เว้นแม้กระทั้ง พระพุทธองค์ พระอรหันต์ พ่อ แม่ เป็นต้น เพราะบางคนทำการใดๆ มักมีอุปสรรค หรือมักมีคนไม่ชอบหน้า ขอผู้ได้รับใบคำขอขมาและอธิษฐานจิตนี้ กรุณาส่งให้ผู้อื่นต่อเพื่อสร้างผลบุญบารมีต่อไป
โดย: โจ [8 ส.ค. 53 15:50] ( IP A:115.67.189.40 X: )

ความคิดเห็นที่ 1
ในกล้องแทบจะไม่มีรูปตัวเองเลย มีแต่รูปคนอื่น เพราะถ่ายคนอื่นไว้เยอะมาก อยากให้เค้ามีรูปความทรงจำดีๆ เก็บไว้ เดี๋ยวต้องโทรหาขอที่อยู่เพราะบางคนไม่ได้จดที่อยู่ไว้ ถือกล้องคนละตัวกับสามี ปรากฏว่ากล้องนายตัวดีมีแต่รูปวัด วิว วัง คนอื่น เด็กๆ รูปเมียไม่มีเลย กล้องรุ่นนี้สงสัยไม่ดีแระ

โดย: โจ [8 ส.ค. 53 16:03] ( IP A:115.67.189.40 X: )

ความคิดเห็นที่ 2 โรแมนซ์มากๆเลยค่ะพี่โจ
โดย: หนูแดง [8 ส.ค. 53 17:11] ( IP A:118.173.191.235 X: )

ความคิดเห็นที่ 3
หวัดดีจ๊ะเจ้โจ และหนูแดง

เจ้ๆๆ เราเชื่อเรื่องเนื้อคู่กันนะ คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วได้เจอกันแน่ๆ จะอยู่ใกลแสนใกล ก็จะต้องมีใครคนไดคนหนึ่ง ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาคู่ของกัน แบบมันจะจูนหาคลื่นของมันเอง เราเชื่อเรื่องนี้จริงๆนะ บางสิ่งบางอย่างไม่มีคำอธิบาย เช่นในรูปที่ตะเองถ่ายที่วัด ก็เป็นวันเดียวกัน สถานที่เดียวกัน อ่านมาจนจบกระทู้นี้ แต่กระทู้ในยาวมากต้องไปก๊อบที่ทำงานไว้มาอ่านตอนกลางคืน ชอบมากๆเลยจ๊ะ แท้งคิ้วหลายๆนะจ๊ะ
ปล.ไม่เลี่ยนนะ อ่านแล้วรู้สึกว่าโลกสีชมพูดีนะ

โดย: ชมพู่ [9 ส.ค. 53 4:28] ( IP A:81.227.32.77 X: )

ความคิดเห็นที่ 4 ...สวัสดีทุกท่านครับ แวะเข้ามาทักทายครับ
โดย: จินจง [9 ส.ค. 53 15:05] ( IP A:182.52.163.198 X: )

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้ว...รู้สึกดีจังเลยค่ะ
โดย: ฟิน [10 ส.ค. 53 3:30] ( IP A:128.120.179.149 X: )

ความคิดเห็นที่ 6
โจอี้ ขอบอกกก ว่าอยู่มาเลย์ก็ได้อ่านเรื่องราวของโจด้วย อ่านทั้งในเน๊ต อ่านทั้งคู่สร้างคู่สมเลย...จำเพื่อนคนที่เอาของไปให้โจที่ไทยได้มะ คนนั้นเขาก็เอาหนังสือคู่สร้างคู่สมมาให้อ่านด้วยแระ เพราะเราเอาไปเล่าให้เขาฟังถึงเรื่องราวที่โจทำ เขาเลยเอามาให้อ่านว่าใช้คนเดียวกันมะ เราบอกว่าใช้แล้ว..เพื่อนบอกสุดยอดๆๆๆ แวะมาอ่านเลยรีบตอบ เดี๋ยวต้องไปแจกซองต่อแระ เดือนหน้าจะขึ้นเขียงแย้ววววว ไปแล้ววววว

ป.ล คิดฮอดทุกคนในครัวหลายๆจ้าๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ

โดย: ฟร้อน [10 ส.ค. 53 15:17] ( IP A:60.50.86.171 X: )

ความคิดเห็นที่ 7
เขินเหมือนกันนะเนี่ยหนูแดง โฮ๊ะๆๆ..แต่ถ้าเห็นพี่วันนั้นต้องถามพี่แน่ๆ พี่บ้าป่าว?...เจ๊จ๋า ไม่ได้ถ่ายวันเดียวกันค่ะ ห่างกัน 10 วันเค้าสามีไปวันที่ 12 ก.พ เค้าไป 21 ก.พ (เดินหาให้ตายก็ไม่เจอหรอก 555 สายไปตั้ง 10 วัน) ดีนะที่เอาบางรูปมาลงเวบเจ๊ไว้..แต่ห้องนั้นดันล่มซะนี่..เจ๊จำได้ใช่ป่าว...ขอบคุณค่าคุณฟิน แฮ่ ไม่เลี่ยนเกินไปใช่ไหมค๊ะ...
พี่สาเพิ่งถามถึงฟร้อนไปหยกๆ อายุยืนนะเนี่ย..อย่าลืมเอารูปมาลงให้ดูนา อยากเห็นๆ อยากฟังคำที่ผู้ใหญ่(พ่อหนาน)ท่องคำสอนก่อนมัดมือน่ะ เพราะดี สอนดีแต่เราหาแผ่นคลิปที่เพื่อนถ่ายไว้ให้ไม่เจอเสียดายจังเลย อย่าลืมอัดวีดีโอไว้ด้วยนา แล้วก็เดินทางปลอดภัยนะ

โดย: โจ [10 ส.ค. 53 20:40] ( IP A:115.67.109.35 X: )

ความคิดเห็นที่ 8 https://fwmail.teenee.com/etc/33649.html เอาลิงค์รูปโรแมนติ๊กมาฝากเข้าไปดูแล้วคิดถึงคุณหยาดเยิ้มจัง
โดย: โจ [12 ส.ค. 53 10:01] ( IP A:115.67.133.80 X: )

ความคิดเห็นที่ 9
หวัดดีจ๊ะเจ้โจ และเพื่อนๆทุกๆคน แวะไปอ่านมาแล้วนะ อ่านแล้วเชื่อมากๆ ว่า อธิฐาน มีจริง และอีกอย่างก็เชื่อว่าทำบุญร่วมกันมา ไงก็ต้องมาเจอกันจ๊ะ
ปล.เข้าไปดูแล้ว ตอนแรกคิดว่ารูป ของคุณเยิ้มมมมซ๊ะอีก พูดแล้วก็คิดถึง เจ้แอน และคุณเยิ้มนะ

โดย: ชมพู่ [12 ส.ค. 53 12:37] ( IP A:81.227.33.154 X: )

ความคิดเห็นที่ 10
มาอ่านด้วยคนค่ะคุณโจ อิอิ หลาย ๆ อย่างบางทีอดคิดไม่ได้ว่าอย่างนี้นี่เองเรียกว่าชะตาชีวิต ส่วนเรื่องคู่ก็มีกี่อย่างก็ไม่รู้นะ....

คู่ที่สุขสม มีความสุขและสมกันดีก็เรียกว่า "คู่สร้างคู่สม"
ส่วนคู่ที่ไม่สุขและไม่สมอาจเรียกว่า "คู่กรรมคู่เวร"
คู่ที่อาจจะมีความสุขบ้างแต่ลำบากด้วยกันมานานอาจเรียกว่า "คู่ทุกข์คู่ยาก"
มีคำเมืองหนึ่งคำที่คู่ที่ไม่ลงตัวและตำนานมีว่าตอนคุ่เขาใส่บาตรด้วยกัน...เรากลับไปใส่บาตรกับเขาในตอนนั้นด้วยกลายเป็นเรียกว่า "คู่ขันตอกดอกไม้" เอ๊ะ...ใช่ศัพท์คำนี้หรือเปล่า

ฯลฯ

ขอให้คุณโจและสามีมีความสุขตลอดไปนะคะ....

โดย: ต้นโอ๊ค [13 ส.ค. 53 7:45] ( IP A:71.252.144.51 X: )

ความคิดเห็นที่ 11
พิมพ์ซะเยอะหายหมดเยย กราบขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ปีหน้าอาจจะได้แว๊บแอบไปคุณต้นโอ๊คแถวนั้นก็ได้นะคะ แฮ่จะเอาปิ่นโตพกไปด้วย

โดย: โจ [13 ส.ค. 53 19:46] ( IP A:115.67.181.68 X: )

ความคิดเห็นที่ 12
อ่านถึงตอนเงาดำมากอด ก็ไม่กล้านอนเหมือนกันอ่ะค่ะคุณโจ อิๆ

แต่เนื้อคู่กันแล้ว ไม่แคล้วกันจริงๆนะคะ คนละฟากโลก ยังมาเจอกันได้โดยไม่คาดฝันก็ยังมีค่ะ(ตัวเอง)

โดย: แอนน์..ครัวคาวบอย [17 ส.ค. 53 8:41] ( IP A:68.95.36.27 X: )

ความคิดเห็นที่ 13
คุณแอนน์ เล่าให้ฟังมั่งดิ อยากรู้ๆๆๆ นะคะๆๆๆ คือตอนนี้เก็บข้อมูลอ่ะค่ะ คือเดี๋ยวนี้บางคนเขาไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ ไม่เชื่อเรื่องคู่ไม่เชื่อเรื่องกรรม และชะตาชีวิตเพราะบางอย่างมองไม่เห็นไม่เป็นปัจจุบัน

โดย: โจ [17 ส.ค. 53 12:44] ( IP A:119.42.94.198 X: )

ความคิดเห็นที่ 14
ของแอนน์ไม่ลึกซึ้งขนาดนั้นค่ะ อันนี้อยู่ที่สัมผัสที่หกของคนๆนั้นด้วยมังคะ ของแอนน์เนี่ยมาเจอกันแบบเค้าส่งมาให้เจอกันค่ะ

แอนน์ทำงานแบงค์อยู่เมืองไทยเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว แต่งงานกับคนไทยมาก่อน และแต่งไม่ถึงปี มาอยู่รัฐคอนเน็คติกัท แล้วก็ไปกันไม่รอด หม้อข้าวไม่ทันดำ เค้าทิ้งเรากลับไปอยู่เมืองไทย เลิกกับคนเก่าได้ปีนึง เปลี่ยนไปทำงานที่บอสตันไม่นาน น้าก็โทรมาบอกว่า"ป่ะ..ไปเปิดร้านที่รัฐเมน" ก็ไปกะน้า น้าไปไหน เราไปด้วย ก็ไป

ทำงานหน้าได้เกือบปีก็มีลมพัดลูกค้าลูกครึ่งมาฝาก อิๆ ฝากแล้วก็หายไปสามสี่เดือน มาอีกที เอาของฝากจากไทยมาฝากน้า และขอน้าเรียนภาษาไทยที่ร้านโดยการแลกกับแรงงานเล็กน้อย และช่วยแอนน์หน้าร้าน

อยู่มาวันนึงสองเราก็เปลี่ยนไป ถึงเวลาเค้าจะมาร้าน ใจมันก็เต้นแรงและรัวเหมือนเพลงร๊อค(แต่งกันแล้วถามเค้า..เค้าบอกว่าเหมือนกันเลย) แล้วก็.............รักกัน

จบค่า

แอนน์เชื่อเรื่องคู่ค่ะ ตัวแอนน์ไม่เคยคิดอยากมาอยู่เมกา เคยคิดแบบเด็กๆดูละคร สวยดี เมืองนอก แต่ไม่เคยคิดว่าจะมาอยู่แบบนี้ แต่ก็มีอะไรชักพาให้มาอยู่ มาเจอ มารัก เหมือนมองออกและมั่นใจในการคบกันมากๆ ความรู้สึกบอกว่า"ใช่" อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เพราะเท่าที่เคยมีแฟนมา ไม่ค่อยมั่นใจกับใครเท่าไร อิๆ

โดย: แอนน์-ครัวคาวบอย [19 ส.ค. 53 20:21] ( IP A:66.137.80.8 X: )

ความคิดเห็นที่ 15 มาฟังเรื่องหัวใจเต้นตึ๊ก ๆ ด้วยตนค่ะ อิอิ
โดย: ต้นโอ๊ค [19 ส.ค. 53 21:53] ( IP A:71.252.144.51 X: )

คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน