รักอย่างมีสติ =^^=
   รักอย่างมีสติ =^^=
แม่บอกลูกว่า..
การที่จะเป็นพ่อคนแม่คนนั้น "ต้องเป็นให้ดี..ให้ได้"
ไม่ใช่สักแต่มีลูก แล้วทิ้ง ๆ ขว้าง ไม่อบรมบ่มสอน
สักแต่ว่าเลี้ยง ๆ ให้อยู่..หายใจทิ้งไปวัน ๆ ตามยถากรรม

แม่ว่า..
การเป็นพ่อคนแม่คนนี่ถือเป็นงานสำคัญ เพราะต้องสร้าง "กรรมใหม่" ให้ลูกเป็นคนดี..ให้ได้ ซึ่งพ่อแม่ต้องใช้ทั้งชีวิตและจิตใจ ใส่ความรักอย่างมีสติ ลูกจึงได้เติบโตเป็นคนที่สมบูรณ์ทั้งกาย และใจได้

แม่ของเรา..
นอกจากจะ “มีความสุขให้ลูกเห็น เป็นคนดีให้ลูกดู” แล้ว แม่ยังเข้าใจถึงหน้าที่ของการเป็นแม่คนเดียวที่สามีมาด่วนเสียชีวิตอย่างกระทันหัน พร้อมทิ้งลูกน้อยหอยขมที่กำลังกิน กำลังนอน กำลังเรียนไว้ให้ต้องเลี้ยงดูถึง 8 ตัว

แม่บอกว่า..
หน้าที่ของแม่นี่ช่างเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ เป็นวิถีที่ท้าทาย เป็นเรื่องที่ยากและหนักหนาสาหัสสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวเช่นนี้
แต่แม่ไม่เคยหวั่นไหว
แม่มีความรักและความรู้นำทาง ในการเลี้ยงลูกน้อยหอยขมทั้ง 8 อย่างดีที่สุด และพร้อมที่จะยอมรับกับพฤติกรรมของลูกในทุกด้าน และทุกสภาวะที่ลูกมีและไม่มี เป็นและไม่เป็น ทำได้และทำไม่ได้

แม่เล่าให้ฟังว่า.. เมื่อตอนที่แต่งงานกับพ่อ
แม่คิดที่จะมีลูกเลยทันที..
แม่ว่า..
"แม่อยากรู้ว่าลูกของแม่หน้าตาจะเป็นอย่างไร"
เมื่อตั้งมั่น..ทั้งพ่อและแม่จึงเริ่มจากการเตรียมตัว เตรียมใจให้พร้อม ทำดีให้ถึงพร้อม ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เพื่อจะให้ชีวิตที่มาเกิดในชีวิตของแม่ และใช้ลมหายใจเดียวกันกับแม่ตลอด 9 เดือนนั้น มีทุนที่ดีติดตัวมา (แม่ใช้คำว่า มี "กรรมเก่า" ที่เป็นกรรมดีติดตัวแต่ละคนมาแต่ไหน ๆ ) แล้วพ่อและแม่นี่แหละ ที่จะร่วมสร้าง "กรรมใหม่" ที่เป็น "กรรมดี" ให้แก่ลูก

เมื่อลูกก่อกายเกิดแล้ว..
พ่อและแม่ เลี้ยงลูกทั้ง 8 ด้วยความรัก และความเข้าใจ พ่อแม่กอดลูกทั้งตัว..กอดด้วยหัวใจ ประคับประคองชีวิตและจิตใจของลูกให้มีสติพร้อมปัญญา

แม้ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ..
แต่พ่อแม่เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยความรัก และความเข้าใจ จึงหาวิถีมาใช้เลี้ยงลูกอย่างถูกทาง มีธงแห่ง "ความเป็นคนดี" ของลูกเป็นความหวังในใจ..ไม่แคลนคลอน
ทั้งไม่อ่อน ไม้แข็ง..แม่ใช้หมด รักเป็นรัก ดุเป็นดุ ตีเป็นตี
เมื่อถึงคราต้องสอนสั่ง แม่ไม่เคยว่าจะกังวล..
"กลัวว่าทำแรงไปแล้วลูกจะไม่รัก "
แม่บอกว่า..
การเป็นพ่อคนแม่คน ต้องยืนยันในสิ่งที่สอน
"ไอ้ที่ทำดี แบบหวานจนเลี่ยน ตามใจจนเอียนน่ะ..ลูกเสียคนมานักต่อนัก "

แม่สอนให้ลูกใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างมีคุณภาพ กินต้องดี อยู่ต้องดีและมีมารยาท ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น โดยการฝึกให้ลูกคิดดี คิดชอบ ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบกับคนใกล้ตัวก่อน..เป็นปฐม

แม่สอนให้ลูกทำดีต่อพ่อแม่พี่น้องให้ชิน ทำให้เป็นนิสัย เมื่อเข้าไปในสังคม ลูกจะทำอย่างนี้ได้ไม่ยาก..เพราะนั่นคือนิสัยอันถาวรของลูกแล้ว

ตื่นเช้า..
แม่สอนเสมอว่าต้องตื่นมารับความ ทำความสุข และส่งความสุข ลูกจึงไม่เห็นคนในบ้านเปิดวันด้วยความทุกข์ หน้าหงิก หน้างอ ..ทุกคนในบ้านเปิดตาในแต่ละวันด้วยอารมณ์ที่ดี เบิกบานอยู่เป็นนิจ ตลอดทั้งวันลูกจึงได้สร้างความสุข รับความสุข และส่งความสุขให้ผู้คนรอบตัว เริ่มจากคนในบ้าน ผ่านไปยังคนในทุก ๆ ถิ่น ทุก ๆ ที่ ที่ลูกได้ไปใช้ชีวิตร่วมด้วย สั้นบ้าง ยาวบ้างตามภารกิจในแต่ละวัน

แม่นี่แหละ..ที่ทำให้ลูกเรียนรู้ และนำไปสอนใครต่อใครทั่วหล้าว่า..
วินัยของลูกไม่ได้เกิดจากเสียงบ่น ก่น ด่า ว่าหรือตำหนิ
วินัยของลูกไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่ ถ้าพ่อแม่ตามใจทุกเรื่อง เพราะเห็นว่าลูกยังเล็ก
วินัยของลูกไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่ ถ้าพ่อแม่ชื่นชมผิด ๆ
วินัยของลูกไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่ ถ้าพ่อแม่ไม่ให้โอกาสทำ ในสิ่งที่ลูกควรได้ทำ

ลูกของแม่ทุกคนมีวินัยในตนเอง ..สามารถบังคับพฤติกรรมของตนด้วยตนเอง ด้วยความรู้สึกที่มั่นคง เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เพราะมีแม่ที่ยืนยันการกระทำที่ถูกต้อง ทำสิ่งที่ถูกต้องซ้ำแล้วซ้ำอีก
ทำด้วยความรักลูกอย่างมั่นคง..ทำให้ดูแทนการบอก..ทำซ้ำๆ จนเป็นนิสัย
และที่สำคัญ คือ..
แม่รู้ว่าควรพูดว่า “ไม่” เมื่อไรบ้าง

ลูกดีได้..ไปไหนใครชื่นชม เพราะลูกได้แม่เป็นต้นทางทุกอย่างที่ดี
รักแม่เป็นที่สุด
โดย: เจ้าบ้าน [22 ก.ค. 56 23:40] ( IP A:171.97.36.51 X: )
Add to Facebook  Add to Twitter  Add to Multiply  Add to Google  Add to Blogger  Add to Live
คลิก เพื่อเปลี่ยนกลับไปแสดงความคิดเห็นแบบเดิม

ชื่อไฟล์รูปห้ามมีอักขระพิเศษ เช่น (#),(<),(>),(&) เป็นต้นค่ะ
ชื่อ / e-mail :    แทรกไอคอนน่ารักๆในข้อความ
e-mail :
ส่งอีเมลทุกครั้งที่มีการตอบกระทู้       (ใส่ Email เมื่อต้องการให้ส่ง Email เมื่อมีคนมาโพสในกระทู้)


CAPTCHA code



คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน