โรงเรียนพ่อแม่

‪#‎อย่าให้เกิด‬ เรื่องน่าเศร้าใจนี้ในครอบครัวคุณ

กว่าลลจะโต เด็กๆต้องเรียนรู้อะไรๆตั้ง หลายสิ่งหลายอย่าง ผ่านความสุข ความทุกข์ มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และมีน้ำตา

เพียงแต่ช่วงเวลาเหล่านั้น เราจะได้ซึมซับความรู้สึกที่ลูกมีหรือเปล่า? เค้าผ่านมันไปได้อย่างไร ด้วยความเข้าใจที่ถูกต้องหรือไม่??

มันน่าจะเหมือนการปล่อยให้ลูกดูรายการโทรทัศน์ ที่ขาดผู้ใหญ่แนะนำ บางทีเรื่องราวต่างๆมันก็ถูกบิดเบือน และสร้างความเข้าใจที่ผิด ให้กับเด็กๆ

ในบทบาทของชีวิตลูกๆก็เช่นกัน จะมีหลายสิ่งหลายอย่าง ที่เค้าได้เลือกทำ และอาจจะต้องพบกับความผิดพลาด ซึ่งบางครั้งสถานการณ์นั้นๆ อาจสร้างความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงให้กับชีวิตของเค้าเอง

วันนี้ เราลองมาย้อนกลับไปดูชีวิตของตัวเราเองสักหน่อย เมื่อกาลครั้งหนึ่ง ตัวเราเองเคยมีบ้างมั้ย จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาในฐานะของการเป็นลูก

เคยมีบ้างรึเปล่าที่เราทำผิดพลาด จนถึงขนาดไม่กล้าสู้หน้าพ่อแม่
รู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆ ที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจและผิดหวัง

คุณจำความรู้สึกเหล่านั้นได้บ้างหรือไม่ มันคือความรู้สึกที่เรียกว่า "ความรู้สึกผิด"

อาจมีหลายๆครั้ง ที่พ่อแม่มักพูดกับเราเสมอๆว่า ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อแม่ให้อภัยเราได้ ไม่รู้ว่ากี่ครั้งจะกี่หน ที่ผ่านมา จวบจนวันนี้

แต่จะอย่างไรก็ดี ถ้าวันนี้เรายังจำความรู้สึกผิดนั้นได้อยู่

เรายังนึกถึงเหตุการณ์ความผิดในครั้งนั้นๆได้ เราก็จะจำได้ด้วยว่า พ่อแม่ได้ยกโทษให้เราไปแล้ว ได้ให้อภัยเราไปแล้ว

แม้ว่าเวลามันผ่านมาเนิ่นนานแล้วก็ตาม ทำไมวันนี้ พอเรากลับไปนึกถึงมัน เรายังรู้สึกผิดอยู่เลย นั่นเพราะ ‪#‎เรายังไม่ได้ให้อภัยตัวเราเอง‬ เรายังไม่ได้ยกโทษให้ตัวเองเลย

‪#‎คุณว่าจริงมั้ย‬??

บทเรียนวันนี้. ‪#‎ที่สำคัญที่สุดคือ‬

เมื่อลูกทำผิดพลาด นอกจากเราคนเป็นพ่อแม่จะให้อภัย และยกโทษให้เค้าแล้ว สำคัญที่สุดคือ เราต้องไม่ลืมสอนเค้ารู้จักให้อภัยและยกโทษให้ตัวเองด้วย

พ่อแม่ให้กำเนิดลูกได้ เพียงครั้งหนึ่งในชีวิตลูก

แต่อยากให้คุณบอกลูกของคุณวันนี้ว่า เมื่อเค้าผิดพลาด เค้าสามารถเกิดได้อีกครั้ง เริ่มต้นใหม่ได้อีก ให้เค้าให้อภัยตัวเอง และเค้าเป็นลูกที่เรายังรักอยู่เสมอ

มีเด็กๆหลายๆคน ที่ทำผิดพลาดไป แล้วเค้าไม่สามารถที่จะกลับมาเป็นลูกคนเดิมของพ่อแม่ได้อีก เค้าเลือกที่จะปิดตัวเอง

แม้ว่าพ่อและแม่จะเพียรพยายามเท่าไหร่ เค้าก็ไม่มีวันหวนกลับมา ทั้งๆที่เค้ารู้ดีว่าพ่อแม่พร้อมที่จะเข้าใจและให้อภัยเค้า รักเค้าเสมอ

แต่ความรู้สึกผิด ทำให้เค้าละอายใจ เค้าไม่รู้วิธีที่ให้อภัยตัวเองและไม่สามารถที่จะยกโทษให้ตัวเองได้ เค้าจึงไม่กล้าที่กลับมาเป็นลูกของพ่อและแม่

ลูกรัก เพราะถนน ยังมีที่ให้กลับรถ ถ้าลูกผิดพลาดไป ขอให้ลูก ยู-เทิร์นกลับมา
ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ วันนี้ขอเพียงพ่อแม่ แนะเส้นทางที่ถูกต้องและเป็นเสมือนเข็มทิศในเส้นทางดำเนินชีวิตของลูก เท่านี้น่าจะดีมากๆแล้วสำหรับครอบครัว

โอกาสแห่งการเริ่มต้นที่ดี น่าจะมีมากที่สุดที่บ้านเราเอง