รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่อยากอยู่ อยากฆ่าตัวตายเป็นพักๆ
   หลังๆ มารู้สึกว่าตัวเองอยากฆ่าตัวตายบ่อยขึ้น
ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม ชีวิตไร้ค่าจริงๆ
ทำอะไรไม่เคยประสบความสำเร็จ
เคยถามคนใกล้ตัวว่าเรามีอะไรดีมั่ง คำตอบคือ ไม่มีเลย
ตัวเราเคยนั่งถามว่าเรามีอะไรดีมั่ง ก็หาคำตอบไม่ได้
ถ้าเราตายไปคนนึง คงไม่เป็นไร
อยู่บ้านคุยกับพ่อ พ่อก็ไม่ค่อยอยากคุยด้วย คุยไปก็ทะเลาะกันป่าวๆ
เลยเงียบไม่คุยกับใครเลย....คุยน้อยสุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อ จะได้ไม่มีปัญหา

อาการอยากฆ่าตัวตายมันแว๊บเข้ามาบ่อยขึ้น
กลางคืน นอนไม่ค่อยหลับ บางทีหลับไป ตี2 ตื่นมาตี4 อยู่ถึงเช้า
รู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่มีสังคม

เราอยากฆ่าตัวตาย เพื่อจบทุกอย่าง ในความรู้สึก
แต่ยังไม่ได้ทำเพราะ ทุกครั้งยังมีสติพอที่จะบอกตัวเองว่าบาปมาก
แต่ความรู้สึกมันอยากตายบ่อยขึ้น บางครั้ง มันแว็บเดียวที่ คิดจะทำไปเลย

เราควร เข้าพบจิตแพทย์มั๊ย
โดย: ชีวิตไร้ค่า [2 ก.ค. 55 12:27] ( IP A:27.55.0.47 X: )
Add to Facebook  Add to Twitter  Add to Multiply  Add to Google  Add to Blogger  Add to Live
Counter : 2831 Pageviews
ความคิดเห็นที่ 1
   จิตแพทย์เองก็เป็นมนุษย์เหมือนเรานี่แหละครับ สิ่งที่คุณต้องการน่าจะเป็นเพื่อนมากกว่าหมอครับ
จริงๆจะลองไปคุยเล่นๆดูก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรครับ ถ้าให้แนะนำนอกจากพยหมอผมว่าน่าจะลองรีแลกซ์บ้าง ลองไปเจริญสติหรือปฏิบัติธรรมดูบ้างหรือยังครับ ชีวิตทุกคนมีค่าอยู่แล้วเราทุกข์เพราะความคิดของเราเท่านั้นเองครับ ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่มีค่าหรอกครับอย่าให้คำพูดคนอื่นมาทำให้คุณเป็นแบบนั้นจริงๆครับ
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [2 ก.ค. 55 17:48] ( IP A:110.168.234.244 X: )
ความคิดเห็นที่ 2
   มนุษย์ทุกคนเมื่อเกิดมาแล้ว มันมีคุณค่าในตัวเองทุกคนน่ะล่ะ
คุณต้องหามันให้เจอ สำหรับเราเหรอ บางคืนนอนไม่หลับเลย
ก็ยังมี ก็ลุกขึ้นมาอ่านหนังสือ สวดมนตร์ นั่งสมาธิ ถ้ามันยังไม่
หลับอีก ก็ปล่อยไป ก็พยายามหาเวลานอนตอนกลางวันชดเชย
เอา

ที่คุณเข้ามาที่นี่ มาถามถึงปัญหา มาเล่าถึงปัญหา นี่ก็คือ *คุณรู้
คุณค่าของตัวเองแล้วค่ะ* อย่าท้ออย่าถอย ถ้าเหงาก็เข้ามาคุย
ที่นี่ซิคะ รู้ไหม เกิดมาก็ยากอยู่แล้ว การทำร้ายตัวเองน่ะมันบาป
สุด ๆ

คุณยังมีพ่อที่ว่าท่านไม่เข้าใจพูดและทะเลาะ ถ้าสำหรับเราเหรอ
เราชอบที่จะทะเลาะมากกว่านะ เพราะเรามาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
อยากทะเลาะกับพี่น้องก็ไม่ได้ทะเลาะ

อย่าปล่อยเวลาให้ว่าง และให้เปล่าประโยชน์ คนที่แย่กว่าเรา
ยังมีอีกเยอะ.. ลุกขึ้นมา สู้ สู้ ค่ะ สู้เพื่อจะชนะฯ

โดย: pooklook [4 ก.ค. 55 1:40] ( IP A:70.71.154.94 X: )
ความคิดเห็นที่ 3
   ปัญหามีกันทุกคน มีมากมีน้อย สิ่งที่ผ่านมาในอดีตมันแก้ไขอะไรไม่ได้ ให้นึกถึง หรือ จดจำแต่สิ่งดีๆไว้ และมองไปข้างหน้า นึกถึงอนาคตที่ดี ถ้าเครียดมากๆก็ให้เขียนลงไปในสมุดบันทึก เราว่าดีมากๆ ไม่ต้องกลัว เพราะ มีเราคือคนเขียน รู้คนเดียว ถ้ากลัวว่าใครจะมาอ่านเจอ ก็เก็บไว้ในที่ๆปลอดภัย คนเรา มีขึ้นมีลง จะทำอะไร ก็ขอให้ตั้งใจ เชื่อว่า สักวัน ก็ต้องทำสำเร็จค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
โดย: ชมพู่ [4 ก.ค. 55 2:30] ( IP A:81.227.33.152 X: )
ความคิดเห็นที่ 4
   อารมณ์อยากฆ่าตัวตาย เคยมาแว๊บๆเหมือนกัน แต่รู้ว่ามันบ้าบอ แต่คนเราเมื่อเกิดอาการท้อแท้สิ้นหวัง มันก็แว๊บกับทุกคนเหมือนตอนนี้เราก็เป็น แต่สติต้องมีเสมอ เพราะคนเราชีวิตมีครั้งเดียว ได้ตายสมใจอยากทุกคน ตอนนี้หากำลังใจจากคนรอบข้างและตัวเอง เสียใจและเศร้าหดหู่ เบื่อ แต่มันเป็นแค่ช่วงนี้ เดี๋ยวมันจะผ่านไป กำลังใจสำคัญ ตายแบบนี้อายเค้า
โดย: ทอมคนนึงเครียดกะงาน [16 ต.ค. 55 22:27] ( IP A:124.122.232.142 X: )
ความคิดเห็นที่ 5
   ตอนนี้ ผมเองก็มีความรู้สึกแบบเดียวกัน ตกงานมา5เดือนแล้ว
ไปสมัครกี่ที่ก็ไม่มีใครรับ คนที่บ้านก็ทำเหมือนเราไม่อยู่ในสายตา
จะพูด จะทำอะไร ไม่เคยถนอมน้ำใจเราเลย
ยิ่งคิดแล้วยิ่งเครียด จริงๆก็คิดเรื่องตายอยู่เหมือนกัน
เตรียมของไว้แล้วด้วย แต่ยังไม่กล้าแค่นั้นเองครับ
ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออก ว่าจะเอายังไงกับชีวิต
โดย: jokekomsan@hotmail.com [23 ต.ค. 55 19:14] ( IP A:125.27.37.44 X: )
ความคิดเห็นที่ 6
   พอดีมีปัญหากับครอบครัวอ่ะค่ะเราเป็นลูกคนกลางเเละไม่ได้อยุ่กับพ่อแม่พี่้น้องมาตั้งเเต่เด็กเพิ่งมาอยู่ตอนอายุ 16 พ่อแม่ไม่ค่อยเข้าใจเรา ไม่เคยให้คำเเนะนำในการแก้ไขปัญหามีเเต่ซ้ำเติม จนเราเริ่มท้อมากค่ะ เราเรียนมหาลัยเเล้วแต่เกรดไม่ค่อยดี แม่เราจะไม่ให้เรียนต่อ เราก็เคยถามเหตุผลเขาแม่เราบอกว่าถ้าจะลงทุนกับแกฉันไม่อยากจะลงทุนเเล้วถ้าเรียนเเล้วเป็นแบบนี้ไม่ต้องเรียนไปโดดตึกตายซะเถอะ ฉันไม่น่าเกิดแกมาเลย ทำให้เรารู้สึกแย่มากอ่ะค่ะ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำไงดีเราไม่อยากมีชีวิตอยุ่เลยยยแค่คิดน่ะค่ะแต่ไม่กล้าทำค่ะกลัว ส่วนใหญเป็นเรื่องเงินน่ะค่ะ แต่ที่บ้านเราก้ไม่ได้จนอะไรน่ะค่ะ แต่คนจีนขี้งกขี้เหนียว ฉันมีพี่ที่เรียนมหาลัยเดี่ยกันคณะเดี่ยวกัน ก็เห็นแก่ตัวมากตอนเเรกก็อยู่หอห้องเดี่ยวกัน แต่เราทนมันไม่ไหวก็เลยออกมาเช่าห้องอยู่เอง เรามีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น เราก็เลยทำงานเป็นพนักงานในร้านเหล้าตอนกล้าคืนเป็นงานที่เสี่ยงมากแต่เพื่อเงินเเล้วฉันก็ต้องทำเลิกก็ ตี 2 กว่าจะได้นอนก็ตี4 มีเรียนก็ 8 โมงเช้า เราเหนื่อยมาตลอด เราไม่รู้จะแแก้ปัญหายังไงดี ตอนนี้รุ้สึกไม่ดีมากๆๆเลยค่ะ
โดย: Marugo-may@hotmail.com [1 พ.ย. 55 1:38] ( IP A:110.77.203.223 X: )
ความคิดเห็นที่ 7
   เข้ามารับฟังและให้กำลังใจทุกท่านนะครับ ทั้งคุณ joke และคุณ Maruko คุณทอมด้วย ทุกปัญหามีทางออกครับ ค่อยๆคิดตั้งสติกันดีๆผมให้คำปรึกษาไม่เก่งนะครับแต่รับฟังได้เสมอ เรื่องงานค่อยๆดูกันไปครับไม่รู้ทำไงก็ลองไปปรึกษากรมการจัดหางานก็ได้ครับ เค้าก็มีการหางานให้ตามคุณสมบัติอยู่ตลอด ส่วนของคุณ Marugo ผมเชื่อว่าคุณน่าจะมีพื้นฐานดีอยู่แล้วในเรื่องหน้าตาเป็นอย่างน้อย เพราะงั้นอย่างน้อยก็น่าจะดีใจครับ อย่างน้อยก็น่าจะมีคนนิยมชมชอบบ้าง จะให้ใครมารักเราหมดคงไม่ได้ อย่างน้อยไม่มีใครก็ต้องมีเราที่รักตัวเอง ถูกใหมครับ ผมเพิ่งดูหนังมาเรื่อง intouchable หนังดีมากเลยอยากบอกต่อให้ทุกคนได้ดูกัน พระเอกเค้าเป็นอัมพาตทั้งตัวรู้สึกแค่ช่วงคอขึ้นไป หรือแม้แต่อย่างคุณโดมินิค ที่เคยเป็นบ.ก.นิตยสาร อะไรสักอย่างที่ฝรั่งเศส รายนั้นขยับได้แค่เปลือกตา ดูสิครับเค้ายังเขียนหนังสือออกมาได้โดยอาศัยการกระพริบตา เค้าจะต้องใช้ความพยายามขนาดใหน เรายังมีลมหายใจก็ต้องสู้กันต่อไปนะครับ เลือกเพลงมาฝาก เข้าไปฟังที่เพจก็ได้นะครับ เพลงเพราะๆเพียบ

https://www.facebook.com/pages/Sweet-Soundtrack-s-lover/259904340708159

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [1 พ.ย. 55 20:46] ( IP A:124.121.132.4 X: )
ความคิดเห็นที่ 8
   เจ้าของกระทู้เป็นเหมือนเราเลย
ถ้าเราตายไปคนนึงคงไม่มีใครเดือดร้อนหรอก
จะได้จบๆไป:(
โดย: คนไร้ค่า [12 ม.ค. 56 10:20] ( IP A:223.204.133.41 X: )
ความคิดเห็นที่ 9
   มีนคิดเห็นว่า ทุกคนที่ตอบกระทู้และเจ้าของกระทู้ควรจะไปหาจิตแพทย์เพื่อปรึกษาปัญหา ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะสารเคมีในสมองที่ทำงานเปลี่ยนไป ก่อให้เกิดความรู้สึกและปัญหาในแนวนี้
โดย: meen [25 ม.ค. 56 23:23] ( IP A:124.122.3.80 X: )
ความคิดเห็นที่ 10
   ตอนนี้รู้สึกว่า ตัวเองอยากตาย แต่ให้ตายเลยก้อทำไม่ได้ กลัวไปเดือดร้อนคนอื่นอีก รู้สึกว่าถ้าไม่มีเรา ก้อไม่เป็นไร ถ้าเราตายจะมีคนเสียใจร้องไห้หรือเปล่า หรือว่าเขาจะดีใจ สับสน จะนอนก้อไม่หลับ กินอะไรไม่ลง ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้ อยากจะบอกใครสักคน ก็กลัว ภายนอกทำอารมร่าเริง แต่ข้างในมันแย่ ใจสั่น บอกไม่ถูกเหมือนกัน หาอะไรทำมันก็ได้แค่แปปเดียว อารมเก่าๆก็กลับมา ผมรู้สึกท้อเหลือเกิน เบื่อหน่ายกับชีวิต ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ขอโทษ น ะ คับ ...
โดย: ฆ่าผมดีกว่าาา [3 ก.พ. 56 16:21] ( IP A:110.77.221.177 X: )
ความคิดเห็นที่ 13
   รู้สึกอยากตายเหมือนกัน เพื่อหนี หนีความจิงที่พยายามลืมแต่มันไม่เคยลืมได้เลยจิงๆ มันเป็นตราบาปที่ติดตัวและฝังใจอยู่ตลอดเวลา ชีวิตที่ผ่านมาทั้งชีวิตมีแต่สิ่งที่ชั่วร้าย เรียนไม่จบ ติดยา ขายตัว ท้องและทำแท้ง แล้วเหตุผลที่เราต้องอยู่ มันคืออะไร ถึงตอนนี้เราได้สำนึก ได้เลิกทุกอย่างแล้ว แต่มันไม่ได้ทำให้ดีขึ้นเลยสักนิด ยังงัยสิ่งที่เลวร้ายพวกนั้นมันก็ฝังอยู่ความคิดโดยไม่มีวันที่จะลืมได้เลยสักวินาที
โดย: คนไร้ค่า [23 ก.ค. 56 16:42] ( IP A:115.67.101.124 X: )
ความคิดเห็นที่ 14
   คงจะดีนะ ถ้าคนที่อยากฆ่าตัวตายเหมือนกันลองมาคุยกันดู ถ้าไม่แย่จนเกินไป เราอสจจะได้เพื่อนที่เข้าใจเรา มากกว่าคนอื่นก็ได้ เราเองก้อยากตายนะ เบื่อชีวิต ไม่ได้ทำตามใจตัวเอง และ ทำตามฝันของพ่อไม่สำเร็จด้วย จะมีชีวิตไปเพื่ออะไร เหมือนไม่มีชีวิตอยุ่แล้ว หลับตาตื่นขึ้นมาก็พบตัวเองอยุ่ที่เก่า อยากไปไหนก้ไม่ได้ อยากอยุ่ก้ไม่ได้ อยากหนีไปให้ไกลจากความรู้สึกนี้ หนีจากทุกคนไปเริ่มใหม่ แต่ครอบครัวรักเรามาก ถึงแม้เค้าไม่เข้าใจและคอยทำร้ายเรา เราก้ทิ้งพ่อแม่ไม่ลง ก็เลยยังต้องหายใจมันต่อไปวันๆ กลัวไม่มีคน้ลี้ยงพ่อแม่ เพราะน้องชายก็ไม่รักพ่อคงทิ้งพ่อแน่นอน
โดย: อยากตายแต่สงสารพ่อแม่ [1 ก.ย. 56 1:31] ( IP A:171.100.15.89 X: )
ความคิดเห็นที่ 15
   เราเห็นด้วยนะ และในตอนนี้ก็เปนคนนึงที่รู้สึกอย่างนี้ อยากคุยกับทุกคนเหมือนกัน พอจะมีทางไหนที่เราจะติดต่อกันได้บ้าง ขออีเมลหรือเบอร์ติดต่อไว้นะ เรามีวิธีที่ดีกว่านี้และอยากลองคุยปรึกษากับคนที่เข้าใจความรู้สึกกันดู
โดย: mae [3 ก.ย. 56 15:15] ( IP A:110.168.118.138 X: )
ความคิดเห็นที่ 16
   เราเมย์เอง ที่คอมเม้นด้านบน อ่านแล้วรู้และเข้าใจว่าทุกคนกำลังท้อแท้เหมือนกัน ติดต่อกันมานะmae.sirikwan@hotmail.com
โดย: mae.sirikwan@hotmail.com [3 ก.ย. 56 15:48] ( IP A:180.183.46.234 X: )
ความคิดเห็นที่ 17
   เราเปนคนนึงที่ไม่เคยสมหวังในอะไรเลย ตอนนี้อายุ36แล้วเพิงเสียคุณแม่ไป โสด เหมือนชีวิตไม่เหลือใครแล้วมีแฟนมีแต่โดนหลอกโดนต้มและทำให้เสียใจมาตลอด มีอะไรกะเค้าแล้วเค้าก็ทิ้งไป เหมือนตัวเองเปนหมาไม่มีค่าอะไรเลย เราอยากตาย การมีชีวิตคือความทุกข์สำหรับเรา เราเหนื่อยเหลือเกิน เจออะไรๆที่ไม่ดีในชีวิตมาเยอะแยะมากมาย อยากตายละโลกนี้น่ากลัวเกินไปสำหรับเรา
โดย: Siroporn@hotmali.com [10 ก.ย. 56 1:26] ( IP A:124.121.151.91 X: )
ความคิดเห็นที่ 18
   ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่อยากตาย ผมล้มละลายทางธุรกิจ หันไปทางไหนก็ไม่เห็นหนทาง คนที่เราเคยช่วยเหลือก็หนีหาย เพื่อนฝูงก้หนี้หน้า จะเดินหน้าก็ไม่ได้ถอยหลังก็ไม่ได้อายุก็มาก ทุกวันนี้เหมือนขยะที่ลอยอยู่ในน้ำ ไปติดท่าไหนเขาก็เขี่ยออก ห่วงแต่ลูกที่ยังเรียนไม่จบไม่รู้จะฝากไว้กับใคร ไม่งั้นคงไปแล้ว ทุกวันนี้ ได้แต่คิดว่า กรรมของใครก็กรรมของมัน ไม่มีใครหนี้กรรมพ้นหรอก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคน จงคอยจังหวะและโอกาสสักวันคงเป็นวันของเรา
โดย: ขยะลอยน้ำ [12 ก.ย. 56 19:47] ( IP A:124.122.179.55 X: )
ความคิดเห็นที่ 19
   อยากเดินหนีไปไกลๆ ไม่อยากรับรู้อะไร แต่รู้ว่ามีคนที่รักเราอยู่ ถึงแม้เขาจะชอบพูดให้เราเจ็บช้ำน้ำใจอยู่บ่อยๆ เราเหมือนคนไม่มีเป้าหมาย ไม่มีใครเข้าใจ เหลือแค่ตัวเองนั่งกอดเข่า จะลุกขึ้นมาเดินก็กลัวมาก
โดย: พ่ายแพ้ [21 ก.ย. 56 10:51] ( IP A:27.55.31.185 X: )
ความคิดเห็นที่ 20
   ผมก็เหมือนกันครับ คิดจะฆ่าตัวตายบ่อยครั้ง แต่ไม่อยากทำเพราะกลัวเจ็บ55ผมว่าใครๆก็กลัวทั้งนั้น แต่ชีวิตผมนี่สิครับ เกิดมาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า แม่ผมเป็นเมียน้อย ต้องอยู่แบบลับๆ กับ ยายที่ต่างจังหวัด ตอนเด็กอะนะ แม่โกหกผมว่า พ่อไปทำงาน ต่างจังหวัด นานๆทีจะได้มา ให้ผมรอหน่อยนะ
ผมรอจริงๆครับตั้งแต่เด็กมา ผมนับได้ว่าผมเจอพ่อ แค่ 7-8 ครั้ง ครั้งละไม่ถึง 2 วัน พ่อส่งตังให้ผมเป็นเดือนเรื่อยๆ ผมคิดว่าพ่อคงรักผมมากที่ ทั้งทำงานทั้งส่งเงินมาแบบนี้ ทางญาติๆคงสงสารผมมั้งครับ
เลยบอกผมยังงี้ พยายามช่วยกลบความจริงไว้
.
.
ผมพึ่งจะได้รู้ความจริง ก็ตอน ม.2 ตอนนี้ผม ม 5 แล้วครับ
ตอนนั้น ผมร้องไห้แล้ว ถามยาย ว่า ผมทนไม่ได้แล้ว ทำไมพ่อไม่หยุดทำงาน แล้วมาหาผมสักเดือน ตังคงเยอะแล้วนิ
ยายผมบอกผมว่า พ่อเอ็งไม่ได้มีเอ็งคนเดียวรู้จักเจียมตัวบ้าง
ที่เขาส่งเงินมาเดือนๆก็บุญหัวละที่เขาไม่ทิ้งแกไป
ตอนนั้นยายผมพูดออกมา เพราะ กำลังโกรธกันกับแม่ผม
พักหลัง แม่ผมติดพนัน เป็นโรคประสาทขั้นรุนแรงเวลากินเหล้าจะอารวาทเหมือนคนบ้าเลย

ยายพูดออกมาแล้วทำเป็นรีบลืมๆมันไปคิดว่าผมคงฟังไม่ทัน
แต่ผมรู้แล้วครับ
จากเรื่องนั้น ผมนอนไม่หลับ 5 วัน มานั่งหลับ ตอนเช้าๆมั้ง ที่โรงเรียนมั้ง
ชีวิตผม ต้องย้ายโรงเรียนเป็นว่าเล่น เพราะเหตุผลที่ ผมเข้ากับเพื่อนไม่ได้ โดนแกล้งประจำ จนต้องย้าย ทุก 1-2 ปี
จน ม.5 ตอนนี้ผมเริ่มจะตัดใจจะเรียนแล้ว
หลังจากผม ขึ้น ม.3 แม่ผมก็ย้าย ไปอยู่กับผู้ชายอีกคน
เห็นว่าเขาชอบแม่มาก เขาบอกว่าเขามีบ้านหลังใหญ่ เงินเยอะ
สามารถเลี้ยง แม่ได้ ผมเลยตอบเขาไปว่า
แม่ผมอยู่คนเดียว มาหลายปียังไงดูแลแม่ให้ดีนะครับ
ไม่นาน เขากับแม่ก็แต่งงานกัน
.
.
จากนั้น หน้ามือเป้นหลังเท้าเลยหละ - - ผมมารู้ความจริงว่า บ้านหลังใหญ่นั้น เป็นของพี่เขา บ้านที่เขาอยู่ปัจจุบันเป็นร้านตัดผม
เล็ก ตรงตรอกซอย 4 แยก ก่อนแต่งงานเขาบอกว่าบ้านนี้
เป็นบ้านพักเขา ทำงานเล่นๆ
ผมก็ไม่เอะใจเพราะคิดว่าแม่ผม รู้จักเขามาก กว่าผม
หลังจากนั้น ไม่ถึง เดือน ก็มีน้องออกมา เป้นน้องชายครับ น่ารักมากเลย
เรื่องที่เขาโกหกผมไว้ผมไม่โกรธเขาแล้วหละ เพราะเขาคง ดูแลแม่ดีแล้ว
อย่างน้อยดีกว่าผม
ไม่กี่เดือนต่อมา ทั้งสองก็เริ่มทะเลาะกัน แม่เริ่มมีอาการกลับมา
กินเหล้า การพนัน โรค
หลายเดือนต่อไปก็เริ่มหนักขึ้นๆ แล้วแม่มาบอกผมว่าแม่ตรวจพบ เนื้องอกในมดลูก
ต้องการผ่าตัด คุณเชื่อไหม หลังจากที่ผมร้องไห้ ผมเอาเงินให้แม่ไปทำการผ่าตัด แต่แม่ บอกกำลังตรวจ จน ถึง ตอนนี้ก็กำลังตรวจอยู่
มันคืออะไรกันแน่ แม่โกหกผมหรอ ผมคิดในใจยังงี้เรื่อยมา
หลายเดือนต่อมา พ่อผมโทรสัพมาบอกผมว่า ให้ผมไปหา พ่อที่กรุงเทพในวันสงกรานนี้
พอไปถึง พ่อไม่ทำหน้าดีใจที่เห็นผมเลย ทันทีที่ผมเห็นหน้าพ่อแล้วผมอยากจะบินกลับต่างจังหวัดทั้งตอนนั้นเลย พ่อพาผมไปขึ้นรถแท็กซี่
ผมคิดว่าพ่อจะพาไปอยุู่ใน โรงแรม ดีๆเพื่อป็นของขวัญของการไม่ได้เจอกันหลายปี แต่พ่อกลับพาผมไปที่บ้าน ของกิ๊ก ผมไม่อยากเรียกยยังงี้เลย ยังงี้มันเหมือนการตอกย้ำชัดๆ
ผมละทิ้งหลายๆอย่างไปตอนนั้น พยายามกลมกลืน
แล้วตอนนั้นผมก็คิดได้ว่า
แม่ มีน้อง มีครอบครัว ยาย มีน้า กับครอบครัวคอยดูแล
ซึ่ง ทางครอบครัวน้าเขาดูจะไม่ค่อยชอบผม เพราะผมเป็นคนเอาแต่ใจไปหน่อย โดยเฉพาะน้าผู้ชาย ผมไม่เคยคุยกับเขาเลยตั้งแต่เด็ก
เขากระฟัดกระเฟี๊ยด ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อผม ผมคิดว่าเขาคงหงุดหงิดที่มี
ลูก ใครไม่รู้ มาเกาะครอบครัวคนอื่นให้ครอบครัวเขาไม่มีความสุข
ส่วนพ่อผมนะหรอ ภรรยา ก็มี กิ๊กเก๊ก เยอะแยะ ไม่ต้องห่วงรายนั้นแล้ว
.
ถ้าผมตายไป ก็ไม่เป็นไรสินะ ไม่มีใครพ่วงกับผมแล้ว
ตายไปครอบครัวคงสมบูรเหมือนเดิม สงสัยมากกว่าเดิมอีก
ผมคิดฆ่าตัวตาย 127 ครั้ง ผมจดบันทึกตลอด ที่จะทำ
แต่ไม่เคยทำได้สักที
(อาจจะดราม่า แต่ขอระบายหน่อยนะ)
โดย: benzer_za@hotmail.com [25 ก.ย. 56 9:33] ( IP A:182.52.243.159 X: )
ความคิดเห็นที่ 21
   ผมก็เหมือนกันครับ คิดจะฆ่าตัวตายบ่อยครั้ง แต่ไม่อยากทำเพราะกลัวเจ็บ55ผมว่าใครๆก็กลัวทั้งนั้น แต่ชีวิตผมนี่สิครับ เกิดมาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า แม่ผมเป็นเมียน้อย ต้องอยู่แบบลับๆ กับ ยายที่ต่างจังหวัด ตอนเด็กอะนะ แม่โกหกผมว่า พ่อไปทำงาน ต่างจังหวัด นานๆทีจะได้มา ให้ผมรอหน่อยนะ
ผมรอจริงๆครับตั้งแต่เด็กมา ผมนับได้ว่าผมเจอพ่อ แค่ 7-8 ครั้ง ครั้งละไม่ถึง 2 วัน พ่อส่งตังให้ผมเป็นเดือนเรื่อยๆ ผมคิดว่าพ่อคงรักผมมากที่ ทั้งทำงานทั้งส่งเงินมาแบบนี้ ทางญาติๆคงสงสารผมมั้งครับ
เลยบอกผมยังงี้ พยายามช่วยกลบความจริงไว้
.
.
ผมพึ่งจะได้รู้ความจริง ก็ตอน ม.2 ตอนนี้ผม ม 5 แล้วครับ
ตอนนั้น ผมร้องไห้แล้ว ถามยาย ว่า ผมทนไม่ได้แล้ว ทำไมพ่อไม่หยุดทำงาน แล้วมาหาผมสักเดือน ตังคงเยอะแล้วนิ
ยายผมบอกผมว่า พ่อเอ็งไม่ได้มีเอ็งคนเดียวรู้จักเจียมตัวบ้าง
ที่เขาส่งเงินมาเดือนๆก็บุญหัวละที่เขาไม่ทิ้งแกไป
ตอนนั้นยายผมพูดออกมา เพราะ กำลังโกรธกันกับแม่ผม
พักหลัง แม่ผมติดพนัน เป็นโรคประสาทขั้นรุนแรงเวลากินเหล้าจะอารวาทเหมือนคนบ้าเลย

ยายพูดออกมาแล้วทำเป็นรีบลืมๆมันไปคิดว่าผมคงฟังไม่ทัน
แต่ผมรู้แล้วครับ
จากเรื่องนั้น ผมนอนไม่หลับ 5 วัน มานั่งหลับ ตอนเช้าๆมั้ง ที่โรงเรียนมั้ง
ชีวิตผม ต้องย้ายโรงเรียนเป็นว่าเล่น เพราะเหตุผลที่ ผมเข้ากับเพื่อนไม่ได้ โดนแกล้งประจำ จนต้องย้าย ทุก 1-2 ปี
จน ม.5 ตอนนี้ผมเริ่มจะตัดใจจะเรียนแล้ว
หลังจากผม ขึ้น ม.3 แม่ผมก็ย้าย ไปอยู่กับผู้ชายอีกคน
เห็นว่าเขาชอบแม่มาก เขาบอกว่าเขามีบ้านหลังใหญ่ เงินเยอะ
สามารถเลี้ยง แม่ได้ ผมเลยตอบเขาไปว่า
แม่ผมอยู่คนเดียว มาหลายปียังไงดูแลแม่ให้ดีนะครับ
ไม่นาน เขากับแม่ก็แต่งงานกัน
.
.
จากนั้น หน้ามือเป้นหลังเท้าเลยหละ - - ผมมารู้ความจริงว่า บ้านหลังใหญ่นั้น เป็นของพี่เขา บ้านที่เขาอยู่ปัจจุบันเป็นร้านตัดผม
เล็ก ตรงตรอกซอย 4 แยก ก่อนแต่งงานเขาบอกว่าบ้านนี้
เป็นบ้านพักเขา ทำงานเล่นๆ
ผมก็ไม่เอะใจเพราะคิดว่าแม่ผม รู้จักเขามาก กว่าผม
หลังจากนั้น ไม่ถึง เดือน ก็มีน้องออกมา เป้นน้องชายครับ น่ารักมากเลย
เรื่องที่เขาโกหกผมไว้ผมไม่โกรธเขาแล้วหละ เพราะเขาคง ดูแลแม่ดีแล้ว
อย่างน้อยดีกว่าผม
ไม่กี่เดือนต่อมา ทั้งสองก็เริ่มทะเลาะกัน แม่เริ่มมีอาการกลับมา
กินเหล้า การพนัน โรค
หลายเดือนต่อไปก็เริ่มหนักขึ้นๆ แล้วแม่มาบอกผมว่าแม่ตรวจพบ เนื้องอกในมดลูก
ต้องการผ่าตัด คุณเชื่อไหม หลังจากที่ผมร้องไห้ ผมเอาเงินให้แม่ไปทำการผ่าตัด แต่แม่ บอกกำลังตรวจ จน ถึง ตอนนี้ก็กำลังตรวจอยู่
มันคืออะไรกันแน่ แม่โกหกผมหรอ ผมคิดในใจยังงี้เรื่อยมา
หลายเดือนต่อมา พ่อผมโทรสัพมาบอกผมว่า ให้ผมไปหา พ่อที่กรุงเทพในวันสงกรานนี้
พอไปถึง พ่อไม่ทำหน้าดีใจที่เห็นผมเลย ทันทีที่ผมเห็นหน้าพ่อแล้วผมอยากจะบินกลับต่างจังหวัดทั้งตอนนั้นเลย พ่อพาผมไปขึ้นรถแท็กซี่
ผมคิดว่าพ่อจะพาไปอยุู่ใน โรงแรม ดีๆเพื่อป็นของขวัญของการไม่ได้เจอกันหลายปี แต่พ่อกลับพาผมไปที่บ้าน ของกิ๊ก ผมไม่อยากเรียกยยังงี้เลย ยังงี้มันเหมือนการตอกย้ำชัดๆ
ผมละทิ้งหลายๆอย่างไปตอนนั้น พยายามกลมกลืน
แล้วตอนนั้นผมก็คิดได้ว่า
แม่ มีน้อง มีครอบครัว ยาย มีน้า กับครอบครัวคอยดูแล
ซึ่ง ทางครอบครัวน้าเขาดูจะไม่ค่อยชอบผม เพราะผมเป็นคนเอาแต่ใจไปหน่อย โดยเฉพาะน้าผู้ชาย ผมไม่เคยคุยกับเขาเลยตั้งแต่เด็ก
เขากระฟัดกระเฟี๊ยด ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อผม ผมคิดว่าเขาคงหงุดหงิดที่มี
ลูก ใครไม่รู้ มาเกาะครอบครัวคนอื่นให้ครอบครัวเขาไม่มีความสุข
ส่วนพ่อผมนะหรอ ภรรยา ก็มี กิ๊กเก๊ก เยอะแยะ ไม่ต้องห่วงรายนั้นแล้ว
.
ถ้าผมตายไป ก็ไม่เป็นไรสินะ ไม่มีใครพ่วงกับผมแล้ว
ตายไปครอบครัวคงสมบูรเหมือนเดิม สงสัยมากกว่าเดิมอีก
ผมคิดฆ่าตัวตาย 127 ครั้ง ผมจดบันทึกตลอด ที่จะทำ
แต่ไม่เคยทำได้สักที
(อาจจะดราม่า แต่ขอระบายหน่อยนะ)
โดย: benzer_za@hotmail.com [25 ก.ย. 56 9:35] ( IP A:180.183.20.82 X: )
ความคิดเห็นที่ 22
   สวัสดีค่ะ เราได้อ่านทุกข้อความในกระทู้นี้แล้วนะคะ เราก็เป็นคนนึงที่อยากจะตาย แต่ปัญหาอาจจะเล็กกว่าพี่ๆ น้องๆ ในกระทู้นี้ก็ได้นะคะ เรามีปัญหาเรื่องของการเรียน คือตอนนี้ อายุ 22 แล้ว ก็ยังไม่จบปริญญาตรี ย้ายมหาลัยไปมา จนตอนนี้ตัดสินใจจะเรียน รามคำแหง เพราะที่ผ่านมาเรียนแต่มหาลัยเอกชน ตอนนี้รู้สึกตัวเองไร้ค่า กว่าจะจบมหาลัย ก็อีก 4 ปี เหตุผลที่เราเริ่มใหม่ก็คือเลือกคณะที่ไม่ถนัดเลยเรียนไม่ไหว เราเป็นคนหัวไม่ดีบวกกับสมาธิสั้น ตอนนี้คิดมากมองไม่เห็นอนาคตเลยค่ะ

ขอโทษนะคะถ้าปัญหาของดิฉันมันไร้สาระ แต่พอได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นก็หายอึดอัดได้บ้าง และสุดท้ายนี้ขอให้ทุกท่านดีขึ้นจากสิ่งที่ทุกข์อยู่นะคะ
โดย: Pinkcutez@hotmail.com [27 ก.ย. 56 15:20] ( IP A:110.171.132.125 X: )
ความคิดเห็นที่ 23
   เมื่อก่อนเห็นคนฆ่าตัวตาย คิดว่าพวกเขาเหล่านั้นเกิดมาเสียชาติเกิด
แต่มาระยะนี้ความรู้สึกของเราคิดอยากฆ่าตัวตายบ่อยครั้ง
ทำไมเกิดมาไม่มีคุณค่าเลย ทั้งๆที่ประสบผลสำเร็จแทบทุกอย่างที่ปรารถนา
ถามคนใกล้ตัว เราเป็นคนผิดตลอดเวลา ถามตัวเองเราผิดอย่างไรก็หาคำตอบไม่ได้
หากเราตายไปอีกคน คงไม่เป็นไร เพาะเราจะได้พ้นผิดเสียที่
งานเหนื่อยยังมีความสุข กลับบ้านทะเลาะกันมันทุกข์ หาสุขไม่ได้
สามสิบกว่าปี อดทนเพื่อสร้างฐาน เมื่อแข็งแรงอยู่ไปเพื่ออะไร
อาการอยากฆ่าตัวตายมันแว๊บเข้ามาบ่อยขึ้น รู้สึกว่าตนเองไร้ค่า
เราอยากฆ่าตัวตาย เพื่อจบทุกอย่าง ในความรู้สึก
แต่ยังไม่ได้ทำเพราะ ทุกครั้งยังมีสติพอที่จะบอกตัวเองว่าบาป
ลูกต้องเสียใจที่ขาดเรา เพราะเราคือหัวใจของธุรกิจที่กำลังจะโต
เราคือกำลังใจ เพื่อผลักดันลูกให้ลูกโต
แต่ความรู้สึกมันอยากตายบ่อยขึ้น บางครั้ง มันแว็บเดียว ออกจากเพื่อแขวนคอ
โดย: tbherbal@hotmail.co.th [1 ต.ค. 56 6:09] ( IP A:223.206.245.128 X: )
ความคิดเห็นที่ 24
   อยากเลยฆ่าแล้ว ทรมาณมากน่าจะมีวิธีไม่ทรมาณแล้วตายอยู่ไปก๊ไร้ค่า ไม่มีไรทำตอนนี้ อยากทำร้ายตัวเองให้ตายๆไปเลยท้อมากทำอะไรก็ร่วงไม่อยากอยู่แล้วถ้าตายชาตินี้ไม่ขอเกิดแล้ว
โดย: Kenjiroken1976@hotmail.com [2 ต.ค. 56 16:15] ( IP A:183.89.132.247 X: )
ความคิดเห็นที่ 25
   ตอนนี้ผมก็จะยืนไม่ไหวแล้ว ติดมี่พ่อทำไปก่อน ไม่งั้นผมคงทำไปแล้ว สงสารแม่
โดย: กร [2 ต.ค. 56 21:56] ( IP A:115.67.35.114 X: )
ความคิดเห็นที่ 26
   ยตรยนยนร•รฉยผรยกรงยจรร‚ร—ยนรครรจรคร‹ร‡รกร…รฉร‡ ยตร”ยดรร•รจยพรจรยทร“รคยปยกรจรยน รครรจยงร‘รฉยนยผรยคยงยทร“รคยปรกร…รฉร‡ รŠยงรŠร’รƒรกรรจ
โดย: ยกรƒ [2 ต.ค. 56 22:10] ( IP A:115.67.35.114 X: )
ความคิดเห็นที่ 27
   ใครอยากแชร์ หรืออยากมีเพื่อนก็ gonikea@gmail.com
โดย: กร [2 ต.ค. 56 22:11] ( IP A:115.67.35.114 X: )
ความคิดเห็นที่ 28
   เข้ามาให้กำลังใจทุกๆท่านนนะครับ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจ ท้อแท้ ปรับทุกข์ อยากเล่า พิมพ์ออกมา ค่อยๆเรียบเรียงก็ได้ครับ การเขียนหรือการพิมพ์เรื่องราวชีวิตเนี่ยก็เป็นวิธีการเยียวยาอย่างนึง ไม่รู้จะโพสท์ที่ใหนก็โพสมาไว้ในกระทู้รวมกับของคนอื่นได่ครับ ทุกชีวิตก็มีปัญหาทั้งนั้น สิ่งที่ยากที่สุดของชีวิตก็คือการใช้ชีวิตนี่ล่ะ แต่มันก็เป็นรสชาตินึงไม่ใช่หรือ แนะนำหนังสือดีกว่าครับ มีหนังสือดีๆในโลกนี้อยู่มาก เล่มล่าสุดที่เพิ่งอ่าน เล่มนี้ดีเลย ชนะโรคด้วยเสียงหัวเราะ ลองหาดู ไม่ใช่หนังสือโลกสวย คิดบวกอะไรประมาณนั้น เรื่องราวของหญิงแกร่งที่ไม่ยอมแพ้ต่อโรคร้ายและโชคชะตาครับ หนังสือสนุกด้วย

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [2 ต.ค. 56 23:41] ( IP A:124.121.153.148 X: )
ความคิดเห็นที่ 29
   เวลาที่มีความคิดแบบนี้ ต่อให้ทำทุกทางที่แนะนำมันก็แค่ยับยั้งได้แค่แป๊ปเดียว สักพักมันก็จะกลับมาอีก อ่านกระทู้ของทุกท่านแล้วต่างคนก็ต่างมีความทุกข์ที่ไม่เท่ากันหนักบ้างเบาบ้าง มันก็แล้วแต่ว่าจิตใจของแต่ละคนรับได้มากน้อยแค่ไหน ส่วนตัวของเราเองบางทีก็คิดที่จะไม่อยากอยู่ ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่ออะไร คิดจะทำอะไรก็ไม่มีใครสนับสนุน แต่เราก็ต้องทน ทนทั้งที่ไม่รู้ว่าจะทนไปเพื่ออะไร บางทีมันก็แวบเข้ามาในหัวว่าถ้าไม่มีเราสักคน ทุกคนอาจจะมีความสุขมากกว่านี้
โดย: Darkmoon [7 ต.ค. 56 13:18] ( IP A:125.24.102.3 X: )
ความคิดเห็นที่ 30
   ทุกคนค่ะ มันเจ็บปวดจริงๆค่ะกับชีวิต ไม่มีใครอยากเป็นคนไม่ดี ไม่มีใครที่อยากทำผิดพลาด สิ่งไม่ดีทำไมต้องเกิดกับเรา ทำไมเราถึงทำความผิด แต่ัมันเกิดขึ้นแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ แก้ไขไม่ได้จริงๆทุกวันนี้ ไม่อยากจะตื่นเลยค่ะอยากจะนอนหลับไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น อยู่อย่างทนทุกข์ทรมานชีวิตไม่มีความสุขเลย กลัว กังวล คิดมาก เครียดทุกเวลา จิตใจป่วยที่สุด นรกที่ใจจริงๆค่ะ ความคิดอยากฆ่าตัวตายของคนทุกข์อย่างเราจึงแวะมาเยี่ยมเราบ่อยๆ แต่เราต้องอดทนกันนะค่ะ ถึงทนไม่ได้ก็ต้องทน ย้ำว่าต้องทนๆ ท่องไว้ค่ะ พวกเราท่องไว้ การฆ่าตัวตายมันบาปหนัก ...แม้จะไม่มีความสุขอย่างไร ทุกข์ขนาดไหน ขอให้พวกเรามาตั้งใจ สัญญา ที่จะมีชีวิตอยู่ มีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้กรรมกันค่ะ ชีวิตที่เหลือทำความดีให้มากๆ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่อย่างไม่มีความสุข มีแต่ความทุกข์ก็ต้องอยู่กันนะค่ะ เสียใจ ร้องให้ อ่อนแอกันให้ถึงที่สุดค่ะ แต่เราจะไม่ทำร้ายตัวเองกันนะค่ะ เราสู้ไปด้วยกันนะ ร้องให้ไปด้วยกันค่ะ
โดย: สู้ไปด้วยกันนะ [7 ต.ค. 56 19:41] ( IP A:113.53.56.108 X: )
ความคิดเห็นที่ 31
   ไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากเครียดอยากมีชีวิตตที่่ร่าเริงอยากมีชีวิตที่่มีความสุขมากกว่าทุกข์เเต่่ปัจจุบันมันทุกข์มากกว่าสุขข บางครั้งงก็อยู่คนเดียววไม่ไหววอยากมีใครที่่คอยยเเชร์ปัญหาเเละปลอบใจเราาได้เรามีพ่อเเม่ครบบนะเเละก็รูสึกดีใจจที่่ตัวเองงเกิดมาเเเต่บางครั้งงพอเจอปัญหาใหญ่ๆๆขึ้นนมาก็รู้สึกกท้ออขึ้นนมาเลยยยเเต่ก็ต้องสู้เพราะมันก็ทำอะไรไม่ได้้ๆก็ต้องอยู่เพื่อใช้ชีวิตต่อไป
โดย: อยู่เพืออสู้ [13 ต.ค. 56 19:12] ( IP A:125.24.20.70 X: )
ความคิดเห็นที่ 32
   ทุกคนค้ะ เราได้อ่านกระทู้คราวๆเกือบหมดแล้วล้ะ เราก็อยากฆ่าตัวตายเหมือนกัน ทำผิดก็มาลงที่เราหมดไเคยฟังเหตุผลกันเลย เราอยาฆ่าตัวตายตั้งแต่เด็กแล้วกี่ครั้งแล้วก็ทำไม่ได้แต่ครั้งนี้เราโคตรอยากฆ่าตัวตาย พอเรามีแฟนได้ไม่กี่วันเพื่อนก็ไม่คุยกะเรา ชื่อบีมเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่คุยกะเรา เราก็ถามก็ไม่ตอบอะไรเลย เราร้องไห้ไม่หยุดพอพรุ่งนี้เช้าพ่อก็มาด่าเราอีกว่าทำไมมาโทรสับพัง ตะโกนยันถึงหน้าซอย พอจะอธิบายก็ไม่ฟัง ตอนนี้เราอยู่ม.2 แล้ว เราคิดอยากจะฆ่าตั้งแต่อยุ่ป4.แต่เราพยายามทำแล้วนะมันก็ทำไม่ลง เราอยู่ไปก็คงไม่มีค่าหรอก อยู่ไปก็รกโลกพ่อกะแม่ก็ไม่เคยจะสนใจ เพื่อนก็ไม่คุยด้วย คนมีหลายคนก็คงเป็นเหมือเรา แต่ขออย่าให้ท้อเลยนะ ใช้ชีวิตให้คุ้มถึแม้มันจะไม่มีความก็เหอะ
โดย: ใช้ชีวิตให้คุ้มถึงจะไม่มีความสุขก็ตาม [13 ต.ค. 56 19:32] ( IP A:171.4.140.117 X: )
ความคิดเห็นที่ 33
   ตอนนี้เป็นอยู่ค่ะ
รู้สึกล่องลอย ไม่มีที่จะยืน เหนื่อย ท้อ เหงา มองหาอนาคตไม่เห็น
เคยมีความหวัง แต่พอมันพังหรือสูญเสียมันไปก็เลยไม่รู้จะทำอะไร
เคยคิดนะ ถ้า มีพี่มีน้อง คอยดูแลพ่อแม่ก็คงไม่อยู่แล้ว อยากมีคนเข้าใจ
และคุยกับเราได้
โดย: Orraphin.c@hotmail.com [14 ต.ค. 56 19:51] ( IP A:27.55.6.53 X: )
ความคิดเห็นที่ 34
   มีลูกๆก็ทะเลาะกันแฟนก็ทิ้งไปมีคนอื่นหนี้สินเยอะแยะทำอะไรก็ไม่ดีไม่ได้ดั้งใจตั้งใจทำให้ดีแต่ผลออกมาตรงกันข้ามโคตรท้อเลย ถ้าไม่ห่วงลูก จะตายให้ดู เฮ้อ!เหนื่อยอ่ะมากเลย มองหาอนาคตไม่เจอเลย หดหู่สิ้นหวังไร้กำลัง ตายได้ก็น่าจะดี
โดย: zzdc-pk@hotmail.com [17 ต.ค. 56 12:47] ( IP A:1.20.1.165 X: )
ความคิดเห็นที่ 35
   เครียด น้อยใจ เสียใจ ทุกข์ สามีมีปัญหา เราก็ทุกข์อยากช่วยให้เขามีความสุข แต่เราสองคนไม่ค่อยเข้าใจกันเลย เขาชอบด่า ชอบใช้อารมณ์ แต่เราก็รัก อยากอยู่ด้วยกันทำมาหากินกันไป ทำตัวไม่ถูก คิดเองว่าสามีรัก แต่การแสดงออกบางทีมันก็ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่สนใจความรู้สึกเราเลย นึกอยากด่าก็ด่า อยากดีก็ดี เหนื่อยทีใจ พูดกับใครก็ไม่ได้ ไม่อยากให้คนว่าว่าสามีไม่ดี เครียดคนเดียว ทุกข์คนเดียว ทำไมชีวิตมันถึงเป็นแบบนี้
โดย: เอ็ม [17 ต.ค. 56 18:18] ( IP A:180.183.192.82 X: )
ความคิดเห็นที่ 36
   สวัสดีทุกคน มีหนังสืออีกเล่มอยากมาแนะนำนะครับ เพิ่งอ่านไปครึ่งเล่ม ร้องไห้เยอะมาก หนังสือชือ Life without limit ชีวิตไร้ขีดจำกัดของคุณ Nick Vujicic หนังสือดีมากครับ คนเขียนไม่มีมือสองข้าง ไม่มีเท้า มีแค่เท้ากุดเล็กๆข้างเดียว เขายังสู้ชีวิตจนกลายเป็นนักพูดระดับโลก เป็นไอดอลของหลายๆคน เขาทำได้ยังไง วิธีคิดของเค้าเหลือเชื่อมากๆ และเรื่องราวของเขา หนังสือของเค้า ให้แง่คิดดีๆอีกเยอะมาก อยากให้ลองหามาอ่านกันครับ แล้วจะมองโลกเปลี่ยนไปเลย
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [19 ต.ค. 56 22:28] ( IP A:124.122.14.168 X: )
ความคิดเห็นที่ 37
   แนะนำเลยครับ

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [19 ต.ค. 56 22:30] ( IP A:124.122.14.168 X: )
ความคิดเห็นที่ 38
   เหมือนกันบางอย่างกับเจ้าของกระทู้55+
โดย: คนบ้าคลั่ง [23 ต.ค. 56 13:28] ( IP A:180.183.85.104 X: )
ความคิดเห็นที่ 39
   หากเหนื่อยนัก..ก็พักซะก่อน
โดย: bonaza_747@hotmail.com [4 พ.ย. 56 15:52] ( IP A:223.205.248.230 X: )
ความคิดเห็นที่ 40
   อรืมมมมมมม ผมไม่ได้เป็นคนเดียว หรือ
โดย: tarzan [10 พ.ย. 56 6:41] ( IP A:180.180.194.239 X: )
ความคิดเห็นที่ 41
   รู้สึกแย่มาก อยากตาย ทั้งๆที่ชีวิตก้มีพร้อม อยู่ๆก้คิดว่าจะเกิดมาทำไมเพราะเราไม่เคยทำให้พ่อแม่ภูมิใจ เกรดน้อย อารมณ์ร้อน ไม่มีใครในบ้านชอบ เพื่อนก้หลอกใช้ ทุกๆอย่างแย่ บางทีมีเรื่องอะไรนิดหน่อยเราก้จะเศร้าและร้องไห้หนักมากเลย การบ้านก้เยอะ เหนื่อย เรียนพิเศษทุกวัน แต่พอเราคิดจะตายเราก้ไม่กล้าทำ ทำยังไงดีเราไม่อยากเปนแบบนี้เราอยู่ม.2 กำลังสงสัยว่าตัวเองเปนบ้ารึเปล่า
โดย: รู้สึกแย่ [11 พ.ย. 56 12:27] ( IP A:171.100.97.244 X: )
ความคิดเห็นที่ 42
   พอดีว่าทำงานเกี่ยวกับรายการทีวีอยู่นะคะ ตอนนี้ทางเราหาคนมาร่วมรายการกับเราเป็นคนที่เคยคิด/เคยฆ่าตัวตายอะค่ะ แต่มาออกรายการแบบไม่ได้ทำให้เจ้าตัวดูแย่นะคะ จะให้มาทำภารกิจต่างๆที่ทำให้ตัวเอง/คนดู รู้สึกได้กำลังใจ อยากมีชีวิตอยู่ต่ออะค่ะ เป็นรายการมีสาระส่งเสริมสังคม ใครกรุณาจะช่วยเหลือทางรายการติดต่อมาได้ะคะที่ heropompam@hotmail.comค่ะ
โดย: pp [14 พ.ย. 56 14:10] ( IP A:110.171.87.77 X: )
ความคิดเห็นที่ 43
   ผมไม่มีอะไรจะเยียวยาแร้วครับ พ่อแม่ก็ไม่มี ผมเป็นเด็กกำพร้าครับ บ้านก็ไม่มีให้กลับ ญาติพี่น้องก็อยู่กันแบบตัวใครตัวมัน รู้สึกเหนื่อยๆตลอดเวลา บางครั้งทำไปโดยไม่รู้ตัว รู้สึกตัวอีกทีทำลงไปแร้ว บางครั้งน้ำตามันก็ไหลออกมาเองโดยไม่มีสาเหตุไหลไม่ยอมหยุด แฟนก็ไม่มีผมไม่เหลืออะไรเรย คุณค่าในตัวผมก็มองไม่เห็นเรย ทำดีทำอะไรให้ใครไปก็ผิดไปหมด ทำดีก็แร้ว ดูหนังหาอะไรมาฆ่าเวลา มันก็เหมือนเดิม ผมไม่รู้จะแก้ไขยังไงแร้วครับ
โดย: pex-se_1@hotmail.com [30 พ.ย. 56 5:32] ( IP A:1.0.175.149 X: )
ความคิดเห็นที่ 44
   สิ่งเดียวที่พูดได้ว่าภูมิใจในตัวเองคือไม่มีลูก และไม่คิดจะมี
ใครจะรู้ ซักวันเด็กคนนั้นอาจเป็นเหมือนพวกคุณ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากตาย ตัวเราเองยังเอาแน่นอนไม่ได้ จะไปสร้างอีกชีวิตให้ต้องมาพบกับเสี่ยงแบบนี้ทำไม
จริงอยู่ว่าคุณเลี้ยงเค้าด้วยความรัก แต่นั่นไม่อาจรับประกันได้ว่าเค้าจะโตขึ้นมามีความสุข
มองให้ลึก สลัดค่านิยมบางอย่างออกไป แล้วจะเข้าใจว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวเพียงใด เห็นแก่ตัวและโง่เขลา ขึ้นอยู่กับว่าจะหนักไปทางไหนมากกว่ากัน
โดย: ก้อออ [30 พ.ย. 56 22:05] ( IP A:110.168.39.25 X: )
ความคิดเห็นที่ 45
   เบื่อหน่ายงานที่ทำ ทุกวันจำเจเหมือนความสุขเล็กๆน้อยๆ ที่ยังพอมีอยู่มันถูกทำให้เแห้งเหือดไปจนไม่เหลือ ที่ทำงานไว้ใจใครไม่ได้เลย ไม่ใช่คนเก่ง ต้องทนทำไปเพราะเงินคำเดียว เคยลาออกมาอยู่บ้านเฉยๆ เพราะตอนนั้นเศร้าจนสู้ไม่ไหว ระหว่างนั่งรถหรือเดินกลับบ้านน้ำตาไหลพรากทุกวัน แต่สุดท้ายก็ทนรู้สึกผิดที่ต้องให้พ่อแม่เลี้ยงไม่ไหว ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครอยากเข้ามาหา ความหม่นหมองของเราคงผลักทุกคนออกไปหมด อายุเยอะแล้วแต่ไม่เคยมีแฟนเลย ไม่เคยมีจริงๆ อยากมีใจจะขาด เพราะอยากฆ่าเวลา ให้วันคืนผ่านไปเร็วๆ จะได้ลืมๆ ความทุกข์มันไปบ้าง ไม่มีทางที่อะไรๆ จะดีขึ้น รู้จักตัวเองและสถานการณ์ของตัวเองดี เลยวัยที่จะมองโลกสวยงามเกินความเป็นจริง ในบ้านก็ย่ำแย่ พ่อแม่มีแต่ความเกลียดชังให้แก่กัน น้องที่มีอยู่คนเดียวก็ไม่ทำงาน เล่นเกมอยู่บ้านมาสิบปีแล้ว ไม่เคยคิดจะช่วยแม้แต่งานบ้านเล็กๆ น้อยๆ
แต่ก่อนเศร้านะ เศร้ามาก แต่พักหลังๆ มันเปลี่ยนเป็นความแค้นเสียเป็นส่วนใหญ่ แค้นที่ได้เกิดมา เรื่องฆ่าตัวตายน่ะหรอ เคยลงมือทำจริงครั้งเดียว ไม่ทำพร่ำเพรื่อ ถ้าแม่เกษียณแล้วคงหมดเหตุผลที่จะรั้งไว้ รอแรงผลักครั้งสุดท้าย รู้ว่าตัวเองทำได้จริงๆ ช่วงเวลาแบบนั้นความกลัวตายมันเลือนไปหมด
โดย: drama [1 ธ.ค. 56 5:20] ( IP A:124.121.39.90 X: )
ความคิดเห็นที่ 46
   เราอยากตายมากเลยในตอนนี้่
โดย: อยากตาย [9 ธ.ค. 56 13:21] ( IP A:182.93.200.232 X: )
ความคิดเห็นที่ 47
   
โดย: mamaau.jeeja.com [9 ธ.ค. 56 18:27] ( IP A:111.84.178.102 X: )
ความคิดเห็นที่ 48
   เบื่อนะคะ อยากตาย เหนื่อยกะทุกเรื่องทีีผ่านเข้ามาในชีวิต
โดย: อยากตาย1 [19 ธ.ค. 56 2:18] ( IP A:124.121.163.71 X: )
ความคิดเห็นที่ 49
   วันนี้ รู้สืกว่าไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว อยากจะตาย อยากจะไปให้พ้นๆจากโลกนี้เสียที...... แต่เคยได้รับฟังธรรมะ และ อบรมการภาวนามาพอสมควร ก็คิดขึ้นมาได้ว่า.... เอ ตายแล้วมันจะหมดปัญหาจริงหรือเปล่า พอตายปั๊บ วิญญาณ ก็จะออกจากร่าง ล่องลอยไป ถ้ายังไม่ไปเกิดใหม่ อารมณ์ทั้งหลายมันก็คงจะตามไปทั้งหมดนั่นล่ะ เหมือนในหนังน่ะ ผีโกรธ ผีแค้น ผีเศร้า ....แต่ถ้าไปเกิดใหม่นะ ถ้าสภาวะจิตตอนตายหนักไปทางไหน เช่น เศร้ามากอยู่ เกลียดคนอยู่ มันก็จะไปเกิดใหม่เป็นคนในลักษณะเดิมๆแบบนั้นล่ะ....แถมด้วยสิ่งแวดล้อม และ ผู้คนที่จะทำให้เราเป็นไปในทำนองนั้นนะ ตามบุญกุศลที่ได้ทำไว้..............เฮ้อ พอคิดถึงตรงนี้ ก็หมดทางออก จนปัญญา เพราะความตายก็ไม่ได้ทำให้สบายขึ้นจริงๆหรอก เรานึกเอาเองว่าทุกอย่างจะดับมืด เงียบ สงบ ไม่มีอะไรมาทำอะไรได้อีก แต่มันไม่ได้สบายอย่างนั้นหรอก....ตายแล้วเงียบ สงบ จบ สิ้นทุกอย่างนั้น ทางศาสนาพุทธเรียกว่า พระนิพพาน นั่นถึงจะจบจริงๆ.........

ขอให้กำลังใจ ทุกๆท่านนะคะ

สิ่งที่ประสบอยู่ในปัจจุบัน เป็น ผล จากการกระทำในอดีตชาติก่อน
ในปัจจุบัน หมั่นทำความดี รักษา ศีล 5 ศีล 8 เอาไว้ให้มากที่สุด ทำทานตามกำลังไม่สำคัญว่ามากหรือน้อย และก็ ฟังธรรมะ นั่งสมาธิภาวนา แล้วชีวิตในอนาคต (อาจเป็นชาตินี้ หรือ ชาติต่อๆไป) เราจะไม่พบเจอเรื่องเฮงซวยเลวร้าย ที่วนเวียนไม่รู้จักจบจักสิ้น พวกนี้อีก ต่อไป.....
โดย: เบื่อ อยากตาย [31 ธ.ค. 56 14:18] ( IP A:124.121.229.151 X: )
ความคิดเห็นที่ 50
   หนูอยากตายมากหนูไม่มีความสุขเลยหนูมีเรื่องทะเลาะกับแม่ตอนแรกปัญหาก็เล็กๆๆแต่ตอนนี้ปัญหามันใหญ่ขึ้นจนหนูไม่อยากอยู่ ถ้าหนูตายไปคงไม่มีใครเสียใจคงมีความสุขกันน่าดูที่เห็นหนูตาย
โดย: thawika [1 ม.ค. 57 23:01] ( IP A:180.183.117.69 X: )
ความคิดเห็นที่ 51
   เราก็เปนคนนึงที่มีความรู้สึกนี้มาบ้างบางครั้ง
แต่ว่าพออ่านปัญหาของทุกคน รู้สึกเลยว่าเรื่องของตัวเองมันเล็กน้อยจริงๆ
ขอให้ทุกคนที่มีปัญหา ผ่านสิ่งเหล่านั้นไปให้ได้นะคะ
มีประโยคสั้นๆหนึ่งประโยค น่าจะช่วยได้
"แล้วมันจะผ่านไปเช่นกัน"
ไม่ว่าเรื่องอะไรที่ผ่านมา มันจะผ่านไป ทุกเรื่องราว ทั้งความสุข ความทุก ทุกคนที่ทุกอยุตอนนี้ ขอให้ท่องคำนี้ไว้ แล้ววันนึงความทุกที่มันทำร้ายจิตใจเราอยุ มันจะผ่านไปเช่นกัน
คนเรายากมากจริงๆกว่าจะเกิดมา อย่าทำร้ายชีวิตให้หายไปง่ายๆเลยค่ะ ถ้าชีวิตมันเศร้ามาก ก็หมั่นทำบุญ เพื่อเราเลือกเกิดได้ในชาติหน้า ให้มีความสุขกว่าที่เป็นอยุ เราเลือกตายไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเกิดมาอีกครั้งได้นะคะ อนาคต ถูกกำหนดจากปัจจุบันนะคะ ขอให้ทุกคนผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้นะคะ
โดย: มายด์ [3 ม.ค. 57 2:34] ( IP A:27.130.213.51 X: )
ความคิดเห็นที่ 52
   เราเป้นคนนึงที่อยากตาย เราอ่านทุกๆกระทู้แล้วมีหลายข้อความที่เหมือนกับเราทั้งการตั้งสติให้กำลังใจมันช่วยได้เพียงระยะเวลาสั้นๆ ทุกๆวันนี้เราไม่เคยนอนหลับสนิดเลยบางครั้งก็รู้สึกอย่าร้องไห้เราเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องเราเป้นคนหัวไม่ดีเวลาเรียนตอนใช้ความพยายามกว่าคนทัวไปหลายเท่าเพื่อทำเกรดให้ดีดี ตอนเด็กๆพ่อแม่ของเราทำงานตลอดไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกัน ฉันพยามยามคิดและเช้าใจว่าท่านทำงานหนักเพื่อให้เราสบาย มันก้สบายจริงๆคะฉันอยากทำอะไรอยากกินอะไรแค่ร้องขอท่านก้สรรหามาให้ หรืออยากเรียนพิเศษอะไรก้ให้เงินไปเรียน แต่พอโตขึ้นมาถึงช่วงชีวิตเปลี่ยนแม่ของฉันตกงานบวกกับพ่อของฉันเริ่มติดเที่ยวมีผู้หญิงคนอื่นตอนนี้ฉันกำลังจะเอ็นทรานฉันไม่กล้าขอเงินแม่เพื่อไปเรียนติวเพราะวันๆแม่เอาแต่เศร้าเสียใจเรื่องที่ตกงานและเรื่องของพ่อทั้งชีวิตแม่มีแต่งานกับพ่อตอนตามหาพ่ออย่าบ้าครั่งตอนนั้รฉันไม่รู้จะทำยังไงเครียจเรื่องเอ็นทรานไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองถนัดหรือชอบอะไรเพราะด้วยเป็นคนหัวไม่ดีเรียนก้ได้กลางๆทุกวิชา ฉันสับสนและไม่รุ้จะทำยังไงทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องของการเรียนแย่ทั้งคู่พอผลเอ็นทรานออกมาฉันโชคดีคะดีมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งแต่ปัญหาคือฉันไม่มีเงินไปลงทะเบียนเรียนจะทำยังไงดีคะเรามันก้ไม่ได้เก่งขนาดจะไปขอทุนด้วยสิไปทำเรื่องขอผ่อนผันค่าเทอมแล้วผ่อนอิกจนจะสอบฉันยังหาเงินมาจ่ายไม่ได้เลยตัดสินใจลาออกมาเรียนราม นอกจากเรื่องเรียนจะไม่ราบรื่นอย่างที่คิดืี่แย่ไปกว่านั้นครอบครัวของฉันหลังจากที่แม่พอจะทำใจเรื่องพ่อไปมีกิ๊กได้บ้างแล้วกลับมาเป้นผุ้เป็นคนได้บ้างแม่ก้เริ่มคิดที่จะหางานทำแต่ด้วยอายุที่เยอะหางานไม่ได้ง่ายๆเลยแม่ตัดสินใจเอาบ้านไปเข้าธนาคารและได้เงินก้อนสุดท้ายในชีวิตมาลงทุนเปิดร้านขายของเรื่องการเงินก้เริ่มดีขึ้นบ้างปัญหาเข้ามาอิกพ่อดันป่วยเส้นเลือดในสทองแตกเป็นเป้นอำมพฤกอยู่ช่วงหนึ่งฉันกับแม่สรรหาวิธีรักษาและบำบัดจนพอกลับมาใช้ชีวิตปกติได้จากที่เคยมีรายได้สองทางทั้งพ่อและแม่ตอนนี้กลับมีรายได้จากแม่แค่ทางเดียว และมันก็ไม่มั่นคงหลายครั้งด้วยความที่ฉันเป้นลูกคนเดียวแม่ก้จะมาระบายที่ฉันว่าขายไม่ดีบ้างพ่อใช้เงินเปลืองบ้างสิ้นเดือนนี้เงินจะไม่พอใช้หนี้บ้างแล้วฉันจะไประบายต่อที่ใครฉํนแค่พยายามจะทำในส่วนของฉันให้ดีตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบและทำงานเท่าที่จะทำได้แต่มันก็ไม่พอ แถมบ่อยครั้งพ่อกับแม่กลับมาบ้านด้วยความเหนื่อยฉันก้เข้าใจมักจะบ่นใส่ฉันเมื่อแันกลับมาถึงบ้านว่าทำไมกลับดึกทำไมไม่ทำงานบ้านให้หมดทุกอย่างทุกวันนี้พ่อแม่เหนื่อยมากต้องออกไปขายขอทุกวันที่ทำทุกวันนี้ก้เพื่อเราคนเดียวช่วยตั้งใจทำเพื่อช่วยเหลือพ่อแม่บ้าง พอฉันได้ยินน้ำตาแทบทะลักจะเสียใจหรือซึ้งใจกับคำเหล่านั้นดีฉันก็ไปทำงานและเรียนพึ่งกลับมาถึงเหมือนกันเจอทั้งเรื่องเครียจและเหนื่อยเหมือนกันความรู้สึกของฉันมันอยากจะตะโกนออกไปว่าถ้าไม่มีฉันพ่อกับแม่คงไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ใช่ไหม ฉันต้องเจอกํบเหตุการซ้ำๆแบบนี้ตลอดเวลา จนตอนนี้ฉันกลายเป้นึนไม่มีเพื่อนไม่อยากออกไปไหน นอกไม่หลับมาอาการผมร่วงมากผิดปกติ ร่ายกายฉันมันบอกว่าควรหยุดหายใจได้แล้ว ไม่ไหวแล้ว ฉันควรจะตายได้แล้วหูฉันไม่สามารถได้ยิ่นทั้งสองข้าง ระบบเลือดก็ไม่ค่อยดีสายตาก้สั้น หน้าตาก็แย่ รูปร่างก็แย่ คนแบบฉันจะอยู๋ต่อไปทำไมฉันหาเหตุผลเพื่อนการมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้เลย ตอนนี้รอแค่เวลาและความกล้าทุกอย่างคงจยกันซะที
โดย: ิbeautiful_jar@hotmail.com [11 ม.ค. 57 4:14] ( IP A:180.180.172.137 X: )
ความคิดเห็นที่ 53
   ผมก็เป็นเหมือนกัน ตอนนี้ผมม.6 วัยหัวเลี้ยวหัวต่อจะเข้ามหาวิทยาลัยเลยล่ะ ผมอยากเรียนวาดรูป ผมอยากเข้านิเทศ พ่อแม่ผม ปากก็บอกว่าจะเรียนอะไรก็เรียนไปเถอะ แต่ก็ชอบมาพูดใส่หูผมประมาณว่าจบไปจะทำอะไร วาดรูปไปวันๆงั้นเหรอ ผมมีพี่ครับ เรียนอยู่อินเตอร์ ซึ่งแพงมาก ผมก็อยากเข้าอินเตอร์ แต่สาขาวาดรูปมันแพง ผมไม่เข้าใจ พวกเขามีปัญญาให้พี่ผมเรียน แต่ทำไมถึงไม่มีให้ผม เรียนบ้าง ผมเลยจะไปขอทุนของเอแบค พวกเขาก็พูดประมาณว่าไม่อยากให้ไปเพราะมันเอกชน ผมไม่รู้ว่าเพราะเขากลัวเสียชื่อเสียงรึเปล่า ที่ลูกเรียนเอกชน เพระาความจริงผมว่า เรียนที่ไหนก็เหมือนๆกัน พี่ผมตอนเรียนมหาลัย มันทำงานพิเศษครับ พ่อกับแม่ชอบเอามาเปรียบเทีบยกับผมอยู่เรื่อยว่าทำไมไม่หางานทำ ผมก็คิดว่าตอนมันอยู่มัธยมมันไม่เห็นจะโดนว่าเรื่องหาเงินเลย มันอ้างว่ามันต้องรีบกลับมาอ่านหนังสือ ให้พ่อไปรับ แล้วทีผมล่ั ผมก็รีบ ทำไมให้ผมโหนรถเมล์ที่โคตะระจะเบียดกลับบ้าน ทำไมไม่มารับผมบ้าง ปากก็บอกว่าไม่ว่าง ผมกลับไปบ้านทีไร ก็ดห็นนั่งดูโทรทัศน์ตลอด ใช่สิ มันหาเงินให้หนิ โอ๋แต่มัน ดี ผมแค่พูดไม่เก่ง ประจบไม่เก่ง แต่แค่ผมแสดงออกด้วยการกระทำแค่นี้ มันไม่พอเหรอ งานบ้านอะไรผมก็ช่วย ทำไมไม่รักผมบ้าง ผมขออะไรไม่เคยได้ ให้แต่มัน มือถือมันเจ๊งก็รีบแจ้นไปซื้อเครื่องใหม่ให้ ทั้งๆที่เคลมศูนย์ก็ได้ ประกันก็ยังไม่หมด มือถือผมตกน้ำเจ๊งมาจะเดือนละ ไม่มีการซ่อม ไม่มีการซื้อใหม่ มีอะไรก็โทรหาแต่มัน เลิกเรียนแล้วเหรอลูก เหนื่อยมั๊ย การเรียนเป็นไงบ้าง ถามแต่มันตลอดครับ ผมกลับบ้านเกือบ6โมง ต้องช่วยเพื่อนทำกีฬาสี มีมั๊ย โทรมาถาม ไม่เลย ไม่มี ถ้าพวกคุณมีผมออกมาแล้วไม่รักผมแบบนี้ ทีหลังอย่ามีเลยครับ การที่พวกคุณบอกว่ารักผม แค่ลมปาก มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย มีคนบอกว่าพ่อแม่รักลูกเท่ากัน เหรอครับ ผมว่ามันเป็นแค่คำพูดโลกสวยมากกว่า ผมยอมรับ ว่าผมเบื่อครอบครัวเฮงซวยแบบนี้ ชมแต่มัน โอ๋แต่มัน ทั้งๆที่ผมพยายามทุกอย่างแค่ให้ป๊ากับแม่หันมามองผม เกียรติบัตรผมก็มีตั้งเยอะ พวกคุณไม่มีวันรู้หรอกว่าผมพยายามแค่ไหนเพียงเพื่อให้คุณชมผมแม้เพียงสักคำเดียวก็ยังดี สอบตรงติด แล้วไง "อือ้ ดีแล้ว" แค่นี้ ทีตอนมันสอบติด พาไปเลี้ยงฉลอง สอบวัดระดับได้ต่ำกว่าพี่ โดนด่า ทำอะไรไม่ได้มาตรฐานพี่ โดนกระเเน๊ะกีะปหน เอาแต่พูดว่าต้องให้ได้อย่างพี่ ดูพี่เป็รตัวอย่าง ทำไมไม่มีใครมองผม ในสิ่งที่ผมเป็นบ้าง ผมคือ ตัวผม ไม่ใช่มัน ผมพยายามไม่คิด คิดในแง่บวกตลอดว่าพวกเขารักผม แต่การกระทำมันไม่ใช่ ผมยอมรับว่าพยายามจะกรีดข้อมือตังเองหลลายครั้งแล้ว แต่ผมกลัวบาป มีพระท่านนึงสอนผมว่า กว่าจะเกิดเป็นมนุษย์ต้องทำบุญมาเยอะ มีโอกาสเกิด ก็ต้องรีบทำบุญ ผมระลึกถึงคำนี้ และโลกนี้มีอะไรอีตั้งเยอะ ผมจะอยู่ต่อ แม้จะต้องทนกับคำด่าว่า ผมไล่อ่านค.ห.ทั้งหมดลงมา ผมรู้สึกว่ามีคนแย่กว่าผมตั้งเยอะ ผมเป้นกำลังใจให้พวกคุณครับ สู้ต่อไป แม้ว่าทั้งผมและพวกคุณจะอยากหายไปจากสังคมบ้าๆแบบนี้เท่าไหร่ก็ตาม สุดท้าย ขอบคุณครับที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ให้ผมได้ระบายความอึดอัดรี้ และขอบคุณคนที่เข้ามาเมนท์ให้กำลังใจกับคนที่หมดหวังอย่างผม ขอบคุณครับ
โดย: M [11 ม.ค. 57 15:50] ( IP A:171.97.13.231 X: )
ความคิดเห็นที่ 54
   คิดอยากตายเหมือนกัน ปัญหารุมเร้า มีแฟนก็อยู่ด้วยกันอย่างไม่มีความสุขขัดแย้งกันตลอด หนี้สิน ภาระ หน้าที่ ที่ต้องหาเงินมาใช้หนี้ให้ครอบครัว รู้สึกท้อ และเหนื่อยเหลือเกิน จนบางครั้งคิดว่าไม่อยากทำอะไรอีกแล้วอยากจะพักและหายไปจากโลกนี้ซ่ะ
โดย: joiy_24@yahoo.com [12 ม.ค. 57 10:31] ( IP A:49.230.162.57 X: )
ความคิดเห็นที่ 55
   น้อง M ครับ อ่านที่น้องระบายมารู้สึกเห็นใจนะ พี่ก็เป็นแม่ที่มีลูกวัยรุ่นแบบ M พี่ว่ามันเป็นช่องว่างระหว่างพ่อแม่กับเอมนะ พี่กับลูกบางครั้งก็ไม่เข้าใจกันลูกชายก็หาว่าแม่รักลูกไม่เท่ากัน แต่พี่ยืนยันว่าพี่รักลูกมาก มากที่สุด ลูกชายหาว่าพี่รักพี่มากกว่าเค้ามีทะเลาะมีร้องให้มีจะกรีดข้อมือ แต่พี่ยืนยันแทนพ่อแม่ทุกคนนะว่ารักลูกเสมอ อาจเอ็นดูลูกคนโตที่ทำอะไรก็ได้อย่างใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รักลูกคนเล็ก ปัญหามีไว้พุ่งชนนะครับไม่ได้มีไว้เพื่อหนีการฆ่าตัวตายเท่ากับหนีปัญหา ชาติหน้าเกิดมาทุกข์กว่าเดิมนะถ้าเราฆ่าตัวตายชาตินี้ใช้หนี้กรรมให้หมดก่อนนะครับ ถ้าโกรธพ่อแม่มาก ๆ สั่งพิมพ์ข้อความของเอ็มให้พ่อแม่ดูว่าเราคิดแบบนี้ รับรองพ่อแม่ร้องไห้โหแน่ ๆเพราะเค้าไม่นึกว่ารู้จะรู้สึกแบบนี้และคิดฆ่าตัวตายเพราะน้อยใจพ่อแม่เหมือนที่พี่เป็นเมื่อรู้ว่ารูกจะกรีดข้อมือ พี่ถึงกับร้องไห้เลยนะใจเย็นๆ นะครับเอาใจช่วย
โดย: แม่ที่รักลูกแต่ลูกไม่เข้าใจ [13 ม.ค. 57 12:45] ( IP A:203.113.122.162 X: )
ความคิดเห็นที่ 56
   มีความรู้สึกอยากฆ่าตัวตายเป็นพักๆ เหมือนกันครับ ก่อนอื่นบอกเลยว่า ผมมีปริญญา 3 ใบ
แต่เป็นเพราะมีแต่การศึกษา แต่ไม่มีความสามารถ ไม่มีเงิน ไม่มีคนรัก เคยมีแฟน แต่เพราะไม่มีเงิน แฟนเลยทิ้ง
ผมเป็นคนหาเงินไม่เป็นครับ อยากไปทำงานหาเงิน แต่ก็ติดกำลังเรียนเนติอยู่ (บอกเลยละกัน อึดอัดมานานแล้ว)
แต่ถ้าได้ตั๋วทนายเร็วๆ นี้ จะไปวิ่งหางานแล้วครับ รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า (รู้สึกเป็นพักๆ) พ่อแม่ไม่สนใจจิตใจผมครับ จะให้ไปสอบอัยการ ผู้พิพากษาอย่างเดียว ทั้งที่ผมจะตายแล้วครับ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีห่าอะไรเลย อาจเพราะผมเป็นคนเรียบร้อย มีการศึกษา มีศักดิ์ศรี ไม่ชอบเอาเปรียบคนอื่น ชอบช่วยเหลือคนอื่น เคยทำงานสังคมสงเคราะห์หลายปีด้วย (ที่เลิกทำเพราะรู้สึกว่าช่วยคนอื่นไม่ได้ ขนาดตัวเองยังช่วยห่าไรไม่ได้เลย)ไม่ชอบมีความรู้สึกเป็นคนไร้ค่า แต่สภาพชีวิตทำให้ผมอยู่อย่างคนมีศักดิ์ศรีไม่ได้
ก็เลยทำให้รู้สึกอยากฆ่าตัวตายครับ หลังๆ รู้สึกถี่ขึ้นเรื่อยๆ ผมกลัวว่าวันหนึ่ง ถ้าคุมตัวเองไม่ได้ จะปาดคอตัวเองทิ้งสักวัน
ยิ่งจะไปทำงานทนายยิ่งเครียดหนัก งานทนายเงินน้อยงานหนัก คดีความทำให้สะสมความเครียด แต่เรื่องเงินผมแก้ปัญหาได้แล้ว คิดว่าจะทำงานโดยไม่สนเรื่องเงิน
เพราะปกติก็ไม่ค่อยสนใจเงินอยู่แล้ว ยิ่งมันทำให้แฟนผมทิ้ง ทำให้ผมทุกข์ผมยิ่งเกลียดมัน แต่ที่ผมกลุ้มใจคือเรื่องศักดิ์ศรี กับคุณค่าชีวิตมากกกว่า การที่ไม่มีงานทำ ทำให้ผมอยากเชือดตัวเองเป็นระยะๆ ผมทรมานมากครับถ้ามีความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา
อีกอย่างหนึ่ง ด้วยความเป็นคนที่เรียนไม่เก่งมาตลอด ถึงมานะจนได้ 3 ปริญญา แต่ก็โดนเพื่อนฝูงดูถูกตลอดครับ สันดานคนไทยถ้าไม่เอาเปรียบก็ดูถูกคนอื่น สังคมมันมาเป็นแบบนี้นี่เอง เซ็งครับ ไม่ได้จะฆ่าตัวตายจริงๆ นะครับ เป็นแต่เมื่อใดที่รู้สึกว่าตัวเองด้อยฆ่า จะรู้สึกอยากฆ่าตัวตายขึ้นมา และพักหลังรู้สึกถี่ขึ้นครับ คิดว่าถ้าได้ทำงานน่าจะดีขึ้น งานลำบากไม่ทำให้ผมอยากตายนะครับ
แต่รู้สึกด้อยค่าขึ้นมาเมื่อใดกลับอยากตายทุกที
โดย: เซ็ง [15 ม.ค. 57 3:42] ( IP A:223.204.26.171 X: )
ความคิดเห็นที่ 57
   เราก็เหมือนกัน อยากตายมาก เบื่อชีวิต ตอนนี้เรียนมหาลัยก็มีปัญหากับเพื่อน ไม่อยากไปเรียน ครอบครัวก็พ่อแม่เสียแล้วอาศัยอยู่กับอา อาก็เลี้ยงดีส่งเงินให้เรียนแต่ไม่เคยมอบความรักให้ เลี้ยงไปงั้นๆเพราะสงสาร เวลามีปัญหาไม่เคยปรึกษาใครได้ คิดเองแก้ปัญหาเองมาตลอด อยากตายมาตั้งแต่อยู่ป.5 พอพ่อเสียไปแม่ก็ทำงานอยู่คนเดียว เวลาอารมณ์ไม่ดีก็ชอบมาลงที่เรา ทั้งๆที่แต่ก่อนครอบครัวมีความสุขมาก เราจากเด็กเรียนดี จากคนตลกเฮฮา ตั้งแต่พ่อเสียไม่เคยมีความสุขอีกเลย แม่ก็ด่าทุกครั้งไม่พอใจอะไรก็ลงที่เราตลอด เคยถึงขั้นปามีดใส่ตอนเราเถียง เอาเตารีดจะนาบหน้า เราเสียใจมากกลายเป็นเด้กเก็บกด โกรธตัวเองเกิดมาทำไม ขนาดแม่ยังไม่รักสาบแช่งเราทุกครั้งที่โมโห พออยู่มา ม.2 แม่ก็เสียไป ตอนนั้นเราเหมือนคนบ้าเครียดเคยเดินไปบนถนนให้รถชนตายเพราะไม่เหลือใครแล้ว แต่ญาติเห็นเลยช่วยไว้ พอแม่เสียเลยมาอยู่กับอา ชีวิตมีความสุขมากขึ้น แต่เหมือนเป็นคนมีปมขาดความรักความอบอุ่น แต่ชีวิตก็มีเพื่อนเยอะมาตลอดเพราะภายนอกเป็นคนตลกอารมณ์ดี แต่ไม่มีใครรู้ว่าข้างในมันเศร้ามาก ทุกครั้งที่ทะเลาะกับคนในครอบครัว ความรู้สึกแวบแรกคืออยากตาย หลังๆมามีปัญหากับเพื่อนยิ่งอยากตาย วันๆชีวิตคิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องตาย หาทางออกไม่เจอไม่รู้จะไปไหน มีพี่ชายเป็นลูกชายของอา เป็นคนเจ้าชู้ เวลาอยู่บ้านกับมันสองคนมันจะชอบมาพูดจาลามก บางคืนตอนดึกโทรหาเราทั้งๆที่ห้องติดกันบอกให้ไปหามันที่ห้องเรากลัวแต่ไม่เคยไปไม่กล้าบอกอาเพราะยังไงเค้าก็คงไม่เชื่อเพราะภายนอกมันเป็นคนดูดี หน้าตาดี มีหน้าที่การงานมั่นคง ดูสุภาพ ทุกวันนี้อยู่แบบหวาดระแวงกลัวผู้ชายมีคนมาจีบก็กลัว กลัวไปหมด เราไม่รู้จะทำไงแล้วจริงๆอยากตายมากๆแต่พอคิดถึงอาก็ทำไม่ลงสงสารเค้า เค้าอุตส่าเลี้ยงเรามา เมื่อไหร่จะตายไปสักที
โดย: Hermione [19 ม.ค. 57 18:05] ( IP A:27.55.175.8 X: )
ความคิดเห็นที่ 58
   

คิดเหมือนกันคะว่าถ้าตายไปกะคงจะดีจะได้ไม่ต้องทุกข์ใจขนาดนี้ด้วยความที่เราเป็นคนจริงใจชอบช่วยเหลือคนอื่นจนทำให้เราต้องลำบากพอเราลำบากกลับไม่มีใครช่วยเหลือเราเลยภาระทุกสิ่งทุกอย่างตกอยู่ที่เราคนเดียวต้องใช้หนี้ที่เราไม่ได้ก่อโดนโกงปัญหามากมายถามโถมเข้ามาทำให้เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกเลย

โดย: montira [23 ม.ค. 57 12:01] ( IP A:223.204.31.36 X: )
ความคิดเห็นที่ 59
   

ทำไมคนอยากตายกันเยอะจังล่ะเนี่ย

ผมไม่เห็นอยากตายเลย

ผมหิวข้าววววว

ไม่ไหวแล้ว

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [23 ม.ค. 57 14:45] ( IP A:124.122.13.187 X: )
ความคิดเห็นที่ 60
   

ผมไม่เหลืออะไรในชีวิตแล้วครับ ผมเป็นเกย์ที่ไม่มีคุณค่าอะไรเลย หากวันใดที่ผมเป็นอะไรไปผู้คนรอบข้างอาจจะตกใจเล็กน้อย แต่ก็เพียงชั่วขณะแล้วก็ดำเนินชีวิตต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกวันนี้ผมปวดหัวทุกวัน หาทางออกไม่ได้กับสภาพที่ตนเองเป็นอยู่อยากจะหาใครสักคนที่อายุใกล้เคียงกันคอยรับฟังก็ไม่มีผมอายุ50แล้ว บ้านไม่มี ครอบครัวไม่มี การงานไม่มี แล้วผมจะอยู่ต่อไปโดยมีแต่ความมืดมิดรออยู่ข้างหน้าหรือ

โดย: chotianan168@gmail.com [27 ม.ค. 57 16:52] ( IP A:58.8.138.247 X: )
ความคิดเห็นที่ 61
   

ตอนนี่ผมอายุ20ปีใช้ชีวิตแต่ละวันลำบากมากครับไม่รุ้จะไปปรึกษาใครแม่ก็ไม่เข้าใจผมเพราะวันๆแม่ทำแต่งานอยากตายเป็นพัก ๆ บางครั้งก็มีความสุขแต่เหมื่อนความสุขที่หลอกตัวเองไปวันๆมันก็เหมือนกับความสุขที่ได้รับจากความทรมานนั้นแหละ ก็คืออยุ่ไปวันๆไม่มีค่าอะไรทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่างคิดแล้วเศร้าอยากหลับไปไม่ตื่น  แต่ก็กลัวนะกลัวว่าชาติหน้า เราจะทุกข์ทรมานกว่าชาตินี้ เราเลยไม่อยากคิดมันและ ปวดหัว ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น เราทำดีที่สุดแล้ว

โดย: cry [27 ม.ค. 57 19:45] ( IP A:58.8.7.35 X: )
ความคิดเห็นที่ 62
   

หนูก็รูสึกว่าตัวเองไร้ค่า เหมือนกัน ครั้งนึง หนูเคยเป็นส่วนเกินของทุกๆคนไม่ว่าจะเพื่อน หรือครอบครัว เพราะไม่มีไคเข้าใจหนูเลยมันรู้สึกแย่มากนะที่คนอื่นๆ เค้าแสดงออกกันอย่างชัดเจนว่าไม่อยากคบหนูเป็นเพื่อน เกือบทุกครั้งที่หนูแอบมาร้องไห้คนเดียว เพราะน้อยใจเพื่อนๆ หนูรู้สึกว่าตัวเองมีค่าแค่เป็นต้นฉบับให้เพื่อนลอกการบ้านแค่นั้นหนูก็หมดความหมาย ทุกครั้งที่เพื่อนๆเข้ามาทำดีกับหนูหนูก็มักจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าเพื่อนๆรักหนูทั้งๆที่รู้ว่ากำลังหลอกตัวเองแต่หนูก็มีความสุขกับมิตรภาพปลอมๆนั้น หนูไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจกับหนู พ่อหนูก็แต่งงานใหม่ หนูเข้ากับแม่เลี่ยงไม่ค่อยได้ หนูเป็นเด็กชอบคิดมาก ชอบแอบเก็บอะไรมาคิดคนเดียว ร้องไห้คนเดียว หนูเคยคิดฆ่าตัวตายอยู่หลายครั้ง ทั้งกรีดข้อมือ กระโดดตึก แต่หนูทำไมม่สำเร็จหรอกมีคนมาขวางไว้นะ แต่หลังมานี้ทุกๆอย่างเริ่มดีขึ้น หนูเข้ากับเพื่อนได้บางส่วน แต่ก็ยังมีหลายครั้งที่รู้สึกอยากตาย แต่หนูพึงนึกไว้เสมอว่าแม่มีหนูแค่คนเดียวนั่นเป็นเหตุผลที่หนู ยังอยู่มาถึงทุกวันนี้ แม้ว่าบางครั้งจะท้อมากก็ตาม

โดย: fern254290@hotmail.com [29 ม.ค. 57 23:50] ( IP A:49.230.151.129 X: )
ความคิดเห็นที่ 63
   ผมก็รู้สึกท้อนะครับกับทุกอย่างในโลกนี้ ผมรู้สึกหดหู่ทำอะไรไม่อย่างที่หวังทั้งที่ตั้งใจทำเต็มที่แล้วแต่ผลที่ออกมามันกลับแย่มาก ผมอายุ22นะครับ ปัญหาของผมอาจเป็นเรื้่องเล็กๆไผเลยเม่อเทียบกับปัญหาของหลายๆคน ปัญหาของผมมันเยอะมากทั้งๆที่ผมก้คิดแล้วว่าแค่ตั้งใจเรียน แล้วเรียนให้จบจะได้ทำงานและดูแลพีอแม่ ส่งน้องเรียนต่อ แต่ผมรู้ว่าพีอกับแม่ทำงานหนักแค่ไหนเพื่อส่งให่้ผมเรียน ค่าเทอมผมแพงมาก ผมรู้ว่าการเงินทางบ้านไม่ค่อยดีแล้ว ถึงรายรับจะเยอะแต่รายจ่ายมากกว่า มันทำให้ปมเครียด ผมเรียนไม่รู้เรื่อองเลยเพราะไม่มีสมาธิ หลายครั้งผมคิดว่าถ้าเกิดไม่ต้องมาส่งผมเรียนพีอกับแม่ผมก้คงมีเงินเก็บไว้ใช้ตอนแก่แล่้ว ผมคิดอยากตายหลายครั้ง พยายามควบคุมสติตัวเองตลอด แต่มันกำลังจะถึงที่สุดแล้วครับ ผมไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหน มองไปทางไหนก็มืดไปหมด ผมนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว สภาพร่างกายก็เริ่มทรุดโทรม อายุ22แต่ร่างกายเหมือน 80 ผมเหนื่อยกับโลกนี้จริงๆ มีใครที่ ชีวิตดีขึ้นมั้ยครับช่วยส่งข้อความมาหาผมหน่อยผม ท้อจริงๆครับ
โดย: sarulock_nut@hotmail.com [5 ก.พ. 57 14:23] ( IP A:203.131.214.172 X: )
ความคิดเห็นที่ 64
   หนูก็เหมือนคุณเหมือนกันค่ะ รู้สึกว่าตนเป็นกาฝาก ส่วนเกิน ตัวชวยของครอบครัว คิดว่าถ้าเราไม่เกิดมาก็คงดี ตอนนี้มีปัญหากับป้าค่ะ นอนร้องให้เกือบทุกคืน เราคิดเสมอว่าตนเองไม่หน้าเกิดมาเลย ถ้าไม่มีเรา แม้คงไม่ต้องทำงานหนักถึงขนานนี้ ยายกับตาคงได้อยู่อย่างสบายในชีวิตบั้นปลายของท่าน พี่สาวลูกของป้าที่เราไปอาศัยอยู่ระหว่างเรียนคงไม่เสียหน้าเมื่อมีคนทักว่าเราเป็นลูก และทำให้เค้ามีภาระเพิ่มมากขึ้น เวลากันข้าวเราเหมือนเป็นส่วนเกิน เราเห็นพี่สาว พี่เขย และหลานเราอยู่อย่างพ่อแม่ลูก แต่เราอยู่ในถานะอะไร ถ้าไม่มีคำว่าบุญคุณมาคำคอ อย่าหวังว่าพี่สาวจะให้อยู่ด้วย เรารู้ว่าตนเองเป็นคนคิดลบ แร่มันก็อดคิดไม่ได้นิ ถ้าไม่มีเราก็คงดี อยากตายแต่เมื่อเห็นหน้าแม่ ตา ยาย เราก็ทำไม่ลงซักที หยังว่าสักวันหนังเราคงได้อยู่อย่างมีความสุขโดยไม่เป็นที่เดือดร้อนของคนอื่น สักที ได้แร่หวังแบบนี้เรื่อยมา...
โดย: jaja [6 ก.พ. 57 23:49] ( IP A:111.84.51.184 X: )
ความคิดเห็นที่ 65
   เคยเป็นค่ะ...เป็นเพราะผิดหวังไง เคยคิดว่าโลกนี้สวยงามค่ะ แต่โลกมันไม่สวยงามอย่างที่ใครๆคิดเอาไว้เมื่อตอนเด็กๆหรอกค่ะ ไม่ใช่นิยาย และที่สำคัญเจ้าชายไม่มีจริง และเราไม่ใช่เจ้าหญิงที่เลิศเลอ(ถึงแม้ว่าจะสวยยังไงก็เถอะ) ในโลกนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัวมากกว่า คนดีดีมีค่ะแต่เหลือน้อย บางคนเป็นคนดีแต่ไม่แสดงออกค่ะ ส่วนคนเลวๆมันชอบแสดงออกค่ะมันเลยทำให้เรารู้สึกแย่ ไม่มีใครเห็นใจเราเลยไรงี๊ ดังนั้นวิธีแก้ค่ะ ถ้าอยากตายเพราะเรื่องคน ฟังค่ะ!!เราต้องสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตใจเราค่ะ เราต้องอย่าแคร์คนอื่นให้มาก อย่าคาดหวังอะไรจากใครค่ะ เพราะสมัยนี้มันมีแต่คนแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นค่ะ ยกตัวอย่างง่ายๆ "ทำไมคุณถึงร้องไห้เมื่อพ่อแม่ไม่รักคะ? คำตอบคือเพราะคุณรักเค้าไง คุณอาจจะแคร์เค้ามากไปค่ะ " ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้รักท่านดูแลท่านนะ. อันนั้นคือหน้าที่ที่เราต้องทำค่ะ แต่คุณต้องมีภูมิต้านทานค่ะไม่งั้นเศร้าแน่นอนค่ะ จำไว้ค่ะ "อย่าไปรัก ไปแคร์คนอื่นมากค่ะ เวลาที่เค้าด่าหรือทำร้ายเราก็จะไม่เจ็บมากค่ะ". รักตัวเองเยอะๆค่ะ
แต่ส่วนใหญ่คนเราจะอยากตายเพราะเรื่องเงินค่ะ ต้องยอมรับเลยว่าถ้ามีเงินเยอะ จะทำให้เราไม่เบื่อได้เพราะไม่เครียดคงเอาสมองไปคิดว่าจะไปใช้เงินที่ไหนดีมากกว่า55 เวลาที่ผิดหวังแรงๆ ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องคนรอบข้าง "ผิดหวัง" แสดงว่าเราหวังอะไรเอาไว้ใช่มั๊ยคะ เช่น หวังว่าเราจะประสบความสำเร็จในชีวิต หวังว่าจะรวย จะได้มีเงินไปซื้อนู่นนี่นั่น มีเหมือนคนอื่น "ลองคิดดูค่ะว่าถ้าเราได้งานหนึ่ง ได้เงินเดือนละแสน แต่เมื่อทำไปได้10ปี คุณเป็นโรคมะเร็งเพราะเครียด และเกิดจากงานที่ทำ ต้องใช้เงินรักษาเท่าไหร่ก็ไม่พอ คิดแบบนี้แล้วใช้ชีวิตพอเพียงก็ไม่เลวนะ มีเยอะใช้น้อย. มีน้อยใช้น้อยคงดีกว่า". และจำไว้ค่ะ "โลกนี้มันไม่มีอะไรง่ายค่ะ ".
ปล. อย่าอ่อนแอ เพราะเมื่อเรารู้สึกแพ้ ชีวิตจริงเราไม่สามารถ Restart ใหม่เหมือนในเกมส์ได้นะ ถ้าตายแล้วไม่มีชาติอื่นแล้วล่ะ. บางทีถ้าตายแล้วจบเลยมันก็ดี....แต่ถ้าตายแล้วมันไม่จบล่ะ.....ถ้าตายแล้วเราไปเจออะไรที่เลวร้ายกว่านี้อีกล่ะ???
โดย: Izabelle@hotmail.co.th [7 ก.พ. 57 1:00] ( IP A:125.24.136.156 X: )
ความคิดเห็นที่ 66
   

เราก้อเคยรู้สึกอยากตาย มันเป็นอะไรที่อึดอัด สิ้นหวัง ไร้ค่า โดดเดี่ยว ทุกข์ใจ แต่ว่าเราก็มาคิดได้ว่าถ้าเราตายไป ความฝันเราละเราจะทิ้งมันไปเหรอ สิ่งที่เราอยากทำละ ที่ที่เราอยากไปละ  หนังสือที่อยากได้ รถที่ชอบ เราจะไม่เสียดายจริงๆเหรอ ตอนนั้นนั่นแหละถึงรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี แต่ก้อยังท้อแท้อยู่ดี เราก้อเลยไปหาชีวประวัติของคนสำคัญมาอ่าน เพราะเราอยากรู้ว่าคนอย่างเขาเนี่ย ผ่านเรื่องอะไรมาบ้างถึงได้คิดอะไรที่มันเจ๋งขนาดนี้ได้ และเล่มแรกที่เราอ่านชื่อว่า ก่อนความฝันจะล่มสลาย แสตมป์เป็นคนเขียน มันให้อะไรหลายๆอย่างกับเรา จากนั้นเราก้อไปอ่านชีวประวัติของสตีฟ จ็อป ว่าเขาทำยังไง คิดยังไง แอปเปิ้ลที่มาจากอัตราส่วนทองถึงดังขนาดนี้ได้ แค่แอปเปิ้ลตกใส่หัวก็กลายเป็นคนดังได้ อาบน้ำอยู่..ยูเรก้าก็โผล่มาได้ พอเป็นแบบนี้แล้วเราใช้ชีวิตอยู่ มีชีวิตอยู่อะไรเป็นไปได้ทั้งนั้น สรุปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป สนใจแค่คนที่เขาสนใจเรา มีไรมาก้อคิดซะว่ามันเป็นอะไรที่ทำให้เราเข้าใจสิ่งต่างๆมากขึ้น ถ้าสุดๆจริงๆก้อหันไปมองกระจกแล้วถามว่า..รักตัวเองมั้ย?      

โดย: ยังคง [13 ก.พ. 57 21:42] ( IP A:61.7.229.100 X: )
ความคิดเห็นที่ 67
   ก็อยากตายเหมือนกันนะ รู้สึกว่าเราทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จ ผิดหวังมาตลอด ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่อยากปรึกษาใครเพราะกลัวเค้าเครียดไม่สบายใจ ก็เลยเก็บไว้คนเดียว บางทีแว๊บนึงก็อยากตาย แต่คิดอีกทีแล้วแม่จะอยู่ยังไง เพราะอยู่กับแม่แค่สองคน พ่อเลิกไปตั้งแต่เรายังไม่กี่ขวบ เผลอๆบางทีเราก็คิดว่าเรารึป่าวที่ทำให้แม่ต้องลำบากเป็นหนี้สินมากมาย แต่ถ้าเราทำแบบนั้นมันก็บาปมากๆ ตอนนี้ก็แค่ระบายความเครียดด้วยการร้องไห้คนเดียว คิดทบทวนตัวเอง และก็นึกถึงช่วงที่มีความสุขให้มากๆจะได้ลืมความเครียดไปบ้างในบางช่วง
โดย: เหนื่อยใจ [14 ก.พ. 57 13:27] ( IP A:125.25.123.73 X: )
ความคิดเห็นที่ 68
   

 ผมก็อยากตายเหมืนกัน แมร่งวันๆมีแต่เรื่องเหี้ยๆๆเข้ามาให้ปวดหัว เหี้ยไรไม่ได้ดั่งใจก็ด่าก็ว่าผมอย่าหมูอย่างหมา ไล่ผมออกจากบ้าน ก็หลายครั้ง แต่ผมไม่มีที่ไป ผมม่รู้จะทำไงดี ผมอยากตายมากๆๆๆๆ

โดย: jo_ilfred@hotmail.co.th [16 ก.พ. 57 9:17] ( IP A:49.230.123.189 X: )
ความคิดเห็นที่ 69
   

รู้สึกเป็นบางครั้ง เรา 41 แล้ว ไม่ได้แต่งงาน ไม่มีลูก ไม่อยากพึ่งพาใคร เงินเก็บก็ไม่มี เราเป็นคนสวย เลยใช้ชีวืตหลงระเริงในสังคม ตอนนี้กลัวว่า แก่มาจะลำบาก ไม่มีคนดูแล เราควรทำไงดีคะ เช่าบ้านอยู่ พี่น้องเขารวยกันหมดแล้ว ใครมีคำแนะนำบ้างคะ

 

โดย: supattarjamsri@gmail.com [16 ก.พ. 57 19:47] ( IP A:111.84.100.103 X: )
ความคิดเห็นที่ 70
   

     เราใกล้จะฆ่า(ตัว)ตายสำเร็จแล้ว   episode 1

      เคยคิดฆ่าตัวตายเหมือนกัน  ตั้งแต่เด็กๆเลยสักประถมได้มั้ง แต่เหตุผลตอนนั้นก็ตามอายุ คือทะเลาะกับคนในครอบครัว ด้วยความมีพี่น้องหลายคน เลยมีบางครั้งเหมือนกันที่รู้สึกไม่เป็นที่รักของสมาชิกเท่าไร......คนโน้นรักคนนั้นมากกว่า  คนนี้เก่งกว่าคนนั้น  ......แต่ทำไม่สำเร็จเพราะเป็นแค่ความคิดชั่ววูบที่ยังไม่ได้ผ่านกระบวนการตั้งสติ

 

     เราใกล้จะฆ่า(ตัว)ตายสำเร็จแล้ว episode 2

     พอโตหน่อยอยู่มัธยม ความรู้สึกการทำร้ายตัวเองก็กลับมา ......เหตุผลนะหรอ .......เพราะเห็นเพื่อนกรีดแขนตัวเองต่อหน้าเลยนะ  เลือดไหลโจ้ก เลย....เราเหวอเลย   เห้ย!!ไม่เจ็บหรือ คิดในใจนะแต่ไม่ได้พูดกับเพื่อน   ....เราเลยลองๆเอาคัตเตอร์แต่อันเล็กจิ๊ดนึงมาข่วนๆก็เจ็บๆแสบๆจะแย่....ไม่เอาดีกว่า

 

       เราใกล้จะฆ่า(ตัว)ตายสำเร็จแล้ว episode 3.1

       ถัดจากมัธยมก็มาอยู่มหาลัย   ....แล้วเพื่อนเก่าก็มาเยือน (ตายดีกว่า) ความรู้สึกนั้นเกิดจากการที่เราโดนอาจารย์คอมเม้นท์หรืออาจเรียกว่า "คีติก" (ขออภัยเราไม่รู้ภาษาอังกฤษเขียนไง)....เราเรียนสาย art แต่เราหัวไม่ค่อยสร้างสรรค์  ครีเอทสิ่งอะไรไม่ค่อยได้  งานที่ส่งอาจารย์เลยออกแนวข้อมูลกับงานแนวเดิมๆที่เคยมี  ....ตอนนั้นเราโดนว่าท่ามกลางอาจารย์อื่นๆ แล้วก็เพื่อนๆทั้งคณะที่รอเสนองาน  แรกๆอาจารย์ก็ว่างาน  ....สักพักกลายเป็นเรื่องส่วนตัว  ...โอ้โหแม่เจ้า น้ำตาไหลเป็นน้ำตก (ไม่ใส่ถั่วงอกนะเราไม่ชอบกิน) ...เราได้แต่เงียบ ต้องยืนฟังให้จบ พร้อมกับน้ำท่วนตา ...ตอนนั้นแย่สุดๆ ไปแล้วความรู้สึกต่างๆ  ไปแล้วชีวิตพอกันที  เราเห็นสายตาที่รวมมาอยู่ที่เราจุดเดียวแล้วแทบอยากวิ่งออกนอกห้องทุละประตู  กำแพง ไปอยู่ชั้น 1 โดยไม่ใช้บันได (เราหมายถึงโดดตึกหน่ะ)

       และแล้วพออาจารย์พูดจบเราออกไปจริงๆ แต่เราเปิดประตูเองนะ แล้วก็ไม่ได้วิ่ง....เดินออกไปให้เงียบที่สุด อยากอยู่คนเดียว ...โน้นไปอยู่ระเบียงที่ยื่นออกนอกตึกแบบไม่มีรั้วกั้น แต่ก่อนถึงระเบียงเราข้าวรั้วไปก่อนนะ สูงประมาณเอว เพราะเขากลัวคนออกไป มันเป็นระเบียงวาง คอมเพรสเซอร์แอร์...ไปนั่งร้องไห้ แล้วก็กะว่าจะไม่เอาแล้ว ไม่ไหว คือพร้อมเมื่อไรก้าวลงได้เลย ....แต่เพื่อนตามหากัน พอเจอ (สงสัยสะอื้นดังเพราะช้ำใจมาก)  ก็ช่วยกันปลอบ     แต่ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่ได้หรอกถึงเพื่อนจะปลอบแต่ก็ไม่ค่อยมีผลกับเราเท่าไร....แต่ตอนนั้นไม่ทำเพราะคนอยู่เยอะ กลัวมีพยาน  - , -

 

       เราใกล้จะฆ่า(ตัว)ตายสำเร็จแล้ว episode 3.2

       และแล้ววันแห่งความโดดเดี่ยวก็มาถึง....  ขอบรรยายลักษณะตัวเองนิดนะ  เราเป็นคนพูดน้อย ไม่สุงสิงใคร มีเพื่อนเหมือนแค่คนรู้จัก  แต่ไม่มีใครที่เรารู้สึกเพื่อนแท้จริงๆ ...เราเก็บตัว...ไม่ชอบเข้าสังคม

       แล้ววันแห่งการสอบกลางภาคมาเยือน  ...เราอ่านหนังสือคนเดียว  ไปห้องสมุดคนเดียว  เลยดูเป็นคนแปลกจากกลุ่มเพื่อน  ....เวลาเพื่อนชวนกินข้าวเราก็ไปนะ แต่ไม่ค่อยพูด (เราจะพูดและเล่นด้วยกับคนที่เป็น รูมเมทหรือเพื่อนร่วมหอพัก  มากกว่าปกติหน่อย...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสนิทมากๆนะ...เหมือนที่เราบอกไปว่ารู้จักแต่ไม่รู้แท้ ) ...ด้วยความอ่านหนังสือคนเดียวจึงมีสมาธิ จำได้ เข้าใจปรืดๆ สอบได้คะแนน (วิชานอกคณะ)..ไม่ระบุนะ ---....สูงแต่ไม่ได้เก่งที่สุดในคณะนะ...    จากวันนั้นทำให้การสอบปลายภาคครั้งต่อไปเพื่อนจับกลุ่มติวกัน  มีข้อสอบเก่าๆหลุดมา  อ่านกัน  รู้กันทุกคน  ....ยกเว้น!!! เรา เอ่อ สาเหตุ ไม่สามารถระบุได้.....  จนสุดท้ายก่อนสอบ เพื่อนคนนึงในกลุ่มอ่านแล้วไม่เข้าใจ เลยเอาข้อสอบอันนั้นมาถามเรา        " โห....ในใจนึกน้อยใจโคตรๆเลยนะ   "  ที่มีแค่เรา...คนเดียว...ไม่รู้ (น้อยใจที่เพื่อนไม่บอก แต่ไม่ได้โกรธเพราะว่าเพื่อนมีข้อสอบ)  .....ส่วนบทสรุปของคะแนนสอบขอไม่บอกนะ  แต่เอาเป็นว่าผ่านกันไปได้ดี

        เหตุการณ์ตอนนี้ไม่ได้อยากฆ่าตัวตายแต่เป็นการสั่งสมความรู้สึกของความแปลกแยก    โดดเดี่ยว   ความไม่มีตัวตนสำหรับคนอื่น......เราเข้าใจนะ เรารู้สึก...

 

        เราใกล้จะฆ่า(ตัว)ตายสำเร็จแล้ว episode 4

        ออกจากโลกการเรียนตำรามาสู่ชีวิตจริง (นี่แหละความรู้สึกที่กลั่นกลองจากประสบการณ์และความเจ็บปวด)

         เราเริ่มทำงาน......เจอคนเยอะขึ้น  ต้องเข้าสังคม   เข้าหาผู้ใหญ่  เข้าหาคนตำแหน่งสูง  เข้าหาคนที่ช่วยเหลือเราได้  เข้าหา....อะไรต่ออะไรที่ จำเป็นสำหรับการเข้าสังคม....

 

          ปล.ขออภัยที่บรรยายแค่นี้ก่อนเพราะรู้สึกยาวเกินไปแล้วกลัวเบื่อ  แต่ ณ ปัจจุบันเรายังมีชีวิตอยู่นะ  และจะขออนุญาตพื้นที่อันนี้ในการบรรยายประสบการณ์และความรู้สึกของเราต่อ  " เหลือ episode 4 สุดท้าย และบทสรุปปัจจุบันของเรา "  อยากให้คนที่คิดจะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนี้ นาที  วินาทีนี้หยุดก่อน  เราขอรบกวนเวลาช่วงนั้นของคุณเพื่อช่วยให้ความเห็นก่อนว่าบทสรุปเราเป็นไง   ...ถ้ามันเห่ยมากๆ โปรดตามหาตัวคนเขียนคนนี้มาฆ่าก่อนจะทำร้ายตัวเอง...

 

          ตัวอย่างตอนต่อไป

          - episode 1,2 จิ๊บๆ เมื่อเจอ 4

          - จากคนในครอบครัวที่เคยรู้สึก.....(episode 1)  กลายเป็นคนนำทางชีวิตให้สว่างอีกครั้ง

          - ความรู้สึก (อยาก...ตัว.....) ไม่เคยหาย  เพื่อนเก่าไม่ไปไหน  แต่เราเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

          - ทุกคนมีคุณค่า และคนที่เขียนความเห็นก่อนหน้านี้ทั้งหมดคือ แรงบันดาลใจให้ฉัน

 

         อ่อแล้วก็... เราฝากละครเรื่องนึงเราดูแล้วทำให้เราคิดได้หลายอย่าง ไม่ได้ค่าโฆษณานะ เราแค่อยาก ลองแบ่งปันดู "ไม้เท้าขาวกับเก้าอี้เข็น" จบไปแล้วทางทีวี อาจต้องลองหาดูทางเน็ท....อย่าเพิ่งด่วนคิดปลิดชีวิตนะ รอเราก่อน...

 

                                                   ไม่ขอกล่าว.....

 

                                                    อยากจะบอกว่าสวัสดี  สวัสดี และสวัสดี

 

 

 

โดย: ฉันนี่เอง [17 ก.พ. 57 15:47] ( IP A:27.55.222.39 X: )
ความคิดเห็นที่ 71
   เบื่อกับชีวิตเหนื่อยและท้อแท้ เราอายุ18ปี เราเป่นสาวสองเราทำงานตั้งแต่14ปี ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้เราจะไม่ทำตัวแบบนี้เมื่อก่อนเราทำงานได้เงินทุกวันจนมีเงินทำทุกอย่างตั้งแต่หัวจะรดเท้าแต่พอมาต้อนนี้เราไม่เหลืออะไรแร้วทั้งเงินทองเรารุ้สึกเบื่อหน่ายพ่อเราก้อไม่เคยสนใจเราเรยหวังจะเอาแต่เงินทองพอเราไม่มีให้ก้อว่าเราไม่ดีเรารุ้สึกว่าเราค่าสำหรับพ่อแค่นี้เองหรอสำหรับแม่เราเป้นคนไม่ค่อยวุ่นวายกับเรามากเท่าไหร่เพราะเราทำงานหาเลี้ยงตัวเราเองตั้งแต่เด็กแต่พ่อแม่เราแยกทางกันเราอยุ่กับย่าเราย่าเราก้อเป่นคนติดการพนันให้เงินเยอะๆก้อมักจะเล่นการพนันเราเรยเลือกที่จะให้เค้าน้อยๆเพื่อจะได้ไม่ไปเร่นการพนันแต่ย่าเราเป่นที่แปลกพอใครให้เงินก้อบอกว่าคนนั้นดีพอใครไม่ให้ก้อบอกคนนั้นเลวซึ่งเราก้อเจอมากับตัวแร้ว ตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้วใครๆก้อมองเราไม่มีค่าเราเสียใจมากเราคิดอยากจะค่าตัวตายหลายรอบแร้วเรารุ้สึกว่าทำไมเราไม่เหมือนลุกคนอื่นเรย ทั้งที่จริงตอนนี้เราต้องเรียนหนังสือแต่เราต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัวพ่อแม่เราก้อไม่เคยให้เงินเราตอนเราเรียนก้อต้องด่าก่อนถึงจะให้เงิน เราเคยคิดนะว่าเราอาจจะเป้นเด็กที่พ่อแม่ไม่ตั้งใจให่เกิดก้อได้ เราคิดอยุ่เสมอว่าเราเกิดมาทำไม เราเห้นพ่อแม่คนอื่นรักลุกเราก้ออิจฉา ตอนนี้การงานเราก้อแย่เราไม่ค่อยมีเงินเหมือนเมื่อก่อนเรารุ้สึกว่าเราดูเป่นคนไม่มีค่าไปแร้วตอนนี้เรารุ้สึกท้อรุ้สึกเหนื่อยรุ้สึกเบื่อ ช่วยหาวิธีหน่อยได้ไหมค้ะว่าเราจะเอายังไงกะชีวิตดี
โดย: เฟิร์น [20 ก.พ. 57 19:44] ( IP A:110.168.119.191 X: )
ความคิดเห็นที่ 72
   

อยากตาย อยากตาย อยากตาย รู้สึกอยากตายตั้งแต่อายุสิบสี่ และคิดถึงความตายของตัวเองวันหลายหลายครั้ง คิดถึงภาพตัวเองตอนตาย คิดว่าไม่ควรมีชีวิตอยู่อยากหายไปจากโลกนี้  หายไปในที่ที่ไม่มีใครหาเจอ เป็นคนที่เหมือนไม่มีที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ จะเรียกว่านอกรีตก็ได้เพราะไม่นับถือศาสนา เบื่อตัวเอง เบื่อคนรอบข้าง เบื่อเพื่อน เบื่อโลก เกลียดตัวเอง เกลียดที่รู้สึกอย่างนั้นแต่ทำอะไรได้ เป็นมนุษย์กลวงที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยการเสแสร้งแกล้งทำว่ามีความสุข และทุกคนก็คิดว่ามีความสุข ไม่เคยมองเห็นสิ่งที่เป็น ที่ยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้รู้สึกทรมานมาก ไม่อยากเจอกับการเปลี่ยนแปลง ไม่อยากโตต่อไปอีก อยากเป็นเด็กตลอดไป อยากหนีความจริง ไม่ได้กลัวตายเพราะเตรียมใจไว้นานแล้ว แต่ที่ทำไม่ได้... อาจเป็นเพระคิดว่าถ้าตายไปแล้วจะส่งผลอย่างไรกับคนรอบข้าง สงสารครอบครัวที่อุตส่าห์เลี้ยงดูมาอย่างดี เสียทั้งเงินทั้งเวลา จนโตขนาดนี้ คงต้องรอเวลา จะทนถึงตอนนั้นได้มั้ยนะ รู้สึกตัวเองแย่มากถึงขั้นวางแผนการตายในอนาคต เวลาที่มีคนรอบข้างเสียชีวิตรึได้ยินข่าวก็คิดเสมอว่า..ทำไมไม่ใช่เรา หวังว่าในอนาคตจะเลิกคิดอย่างนี้ได้ ไม่งั้นอาจได้ตายจริง ๆ แน่

โดย: คนเบื่อโลก [24 ก.พ. 57 3:47] ( IP A:180.183.19.226 X: )
ความคิดเห็นที่ 73
   สป๊อตโฆษณา

โดย: Job [24 ก.พ. 57 7:41] ( IP A:110.169.154.101 X: )
ความคิดเห็นที่ 74
   ดิฉันเชื่อว่าชีวิตของคนทุกคนมีค่าเสมอ ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีคุณค่าในตัวของมันเอง แม้สิ่งใดๆ ก็ตามที่บางคนคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรเลยกับตัวเราแต่มันอาจมีประโยชน์สูงสุดกับคนอื่นหรือสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น ดิฉันจะลองยกตัวอย่างง่ายๆ นะ เพื่อเป็นภาพประกอบ เช่นต้นกาฝาก ทุกคนเห็สใช่ไหมคะ จริงอยู่ที่มันไม่ได้ออกผลให้เราเก็บกิน เมื่อขึ้นมาก็ดูดน้ำเลี้ยงจากต้นไม้ที่มันอาศัยอยู่จนตาย แต่อย่างน้อยเจ้ากาฝากมันก็ยังให้ร่มเงากันแดด กันฝน ให้แก่สัตว์เล็กสัตว์น้อยได้อาศัยพักพิง และอย่างน้อยมันก็ยังเป็นต้นไม้ที่คายออกซิเจนใช่มั้ยคะ ดิฉันเข้าใจค่ะว่าบางครั้งเราก็เอาชีวิตของตัวเแงไปเปรียบเทียบกับใครไม่ได้ เพราะเราแต่ละคนต่างอยู่ในสถานะ สถานที่ และเวลาที่ต่างกัน สิ่งที่เราต้องทำก็คือ พยายามมองคุณค่าของบางสิ่งให้เจอ ทุกสิ่งย่อมมีคุณค่าค่ะ เราต้องหัดเพิ่มความคิดในด้านบวกให้ก้บตัวเอง ยิ่งเราคิดบวกมากเท่าไหร่เรายิ่งดูดีมากขึ้นเท่านั้นนะคะ ความคิดด้านบวกเป็นสิ่งที่จะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไป ไม่ว่าสถานภาพเราจะเป็นอย่างไรเราก็จะสามารถยอมรับและอยู่กับมันได้อย่างมีความสุข ดิฉันเองก็เป็นคนหนึ่งค่ะ ที่เคยคิดฆ่าตัวตาย ทุกวันนี้ดิฉันก็ยังตกงานอยู่นะคะ ถูกคนอื่นเหน็บแนมสารพัด ดิฉันก็คิดมากนะคะในช่วงแรกๆ แต่ตอนนี้ดิฉันไม่สนค่ะ เพราะคนที่รู้จักดิฉันดีที่สุดคือตัวเอง เราเป็นใคร เราทำอะไรอยู่ เราต้องรู้ตัว แค่ไม่ก่อความเดือดร้อนให้ใครก็ถือว่าประเสริฐแล้วค่ะ คนหลายคนก็มักจะใช้วิธีผลักที่แตกต่างกัน จงทำตัวให้เหมือนเมล็ดกาแฟนะคะ ที่เปลี่ยนน้ำร้อนซึ่งไม่เชิญชวนให้เราดื่มเป็นน้ำกาแฟที่หอมกรุน เชิญชวนให้หลงใหล สุดท้ายนี้ ดิฉันเชื่อเหลือเกินค่ะ ว่าทุกคนมีสัญชาตญาณในการต่อสู้กับโชคชะตา และตัวเอง สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะคะ ฝืนเดินต่อไปจะแย่ค่ะ^_____^ เมลมาคุยเพื่อกำลังใจได้นะคะ
โดย: จิตประภัสสร [28 ก.พ. 57 21:33] ( IP A:171.97.148.6 X: )
ความคิดเห็นที่ 75
   

ฉันก็อยากตาย  ตัวคนเดียว เหลือลูก ๑ คน ลูกก็ไม่ตั้งใจเรียน ไม่เชื่อฟัง ชอบของแพง อยากได้นั่นได้นี่ตลอด ฉันพยายามหาเงินมาปรนเปรอลูก เท่าไหร่ก็ไม่เต็มไม่อิ่ม อยากได้นั่นได้นี่ แต่ละเดือนใช้จ่ายมากมายมหาศาล คบเพื่อนไม่ดี กินเหล้า สูบบุหรี่ บ้าบิ่น ชอบขี่มอเตอร์ไซค์แบบไม่กลัวตาย เคยประสบอุบัติเหตุครั้งหนึ่งก็ไม่เข็ด

มีวิธีใดบ้างที่ตายง่ายๆไปอย่างรวดเร็วและไม่เจ็บ เพราะชีวิตฉันอยู่อย่างไมม่มีความหวัง ความหมายอะไรแล้ว และไม่ห่วงใยใคร ลูกของฉันคงดีใจมากที่แม่ตาย เพราะเขาคงใช้เงินตามสบายและไปอยู่กับหญิงที่เขารัก ไม่ต้องเรียนหนังสือ

เขาว่าวิธีตายง่าย เร็วไม่เจ็บ นั่นคือแขวนคอ จริงหรือ

โดย: nay@hotmail.com [1 มี.ค. 57 15:15] ( IP A:118.172.233.114 X: )
ความคิดเห็นที่ 76
   เราก้อเหมือนกัน ตกงาน สามีไปมีคนอื่น เลี้ยงลูกสองคนโดยลำพัง เงินก้อไม่พอใช้ หาเช้ากินค่ำ สงสารแต่ลูกต้องมาลำบาก แม่ก้อมาลำบากกับเราต้องช่วยเราเลี้ยงลูกช่วยหาเงิน เราอยากจบชีวิตของเราและลูกจะได้ไม่เป็นภาระแม่ เราเหนื่อยและท้อมาก ร้องไห้ทุกวัน แต่เราก้อทำไม่ได้เพราะลูก
โดย: อุ๊ [4 มี.ค. 57 5:51] ( IP A:111.84.2.225 X: )
ความคิดเห็นที่ 77
   

ผมก็เครียด สุดท้ายก็ต้องตัวคนเดียว

ขอให้สู้ๆคับทุกคน สู้จนลมหายใจสุดท้ายของชีวิตนะคับ 

โดย: F=ma [4 มี.ค. 57 22:09] ( IP A:119.42.84.185 X: )
ความคิดเห็นที่ 78
   

ผมก้เหมือนกัน ผมไม่รุ้ว่าตัวเองจะอยู่ไปเพื่ออะไร พ่อก็มีเมียน้อยทิ้งผมไปตั้งแต่ป.3 ส่วนแม่ ก็มีลูกใหม่มีแฟนใหม่ ไปอยู่กะแฟนใหม่ ผมไม่ได้เรียนต่อเพราะไม่มีใครส่งเสียผม ความรักผมก็ไม่เคยสมหวัง ทุกคนในครอบครัวลืมผมกันหมด อยากจะไปหาเพื่อนแต่ก็ไปหาไม่ได้ ตอนนี้ผมอายุจะ 18แล้ว ทำไมผมถึงได้คิดอย่างงี้ได้ไวขนาดนี้ ทั้งที่ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จในชีวิตเลย ผมไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เพื่ออะไร เพื่อใคร ผมไม่มีที่ให้ไปหรือที่ให้กลับไปอีกแล้วหละครับ เห้อออ ถ้าพวกคุณเป็นผมพวกคุณจะทำยังไงครับ แนะนำผมทีผมจะได้เลิกคิดแบบนั้นซักที มันทรมานมากเลยครับ 

โดย: sadness [5 มี.ค. 57 17:36] ( IP A:223.204.161.42 X: )
ความคิดเห็นที่ 79
   

ทุกคนค่ะ มันเจ็บปวดจริงๆค่ะกับชีวิต ไม่มีใครอยากเป็นคนไม่ดี ไม่มีใครที่อยากทำผิดพลาด สิ่งไม่ดีทำไมต้องเกิดกับเรา ทำไมเราถึงทำความผิด แต่ัมันเกิดขึ้นแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ แก้ไขไม่ได้จริงๆทุกวันนี้ ไม่อยากจะตื่นเลยค่ะอยากจะนอนหลับไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น อยู่อย่างทนทุกข์ทรมานชีวิตไม่มีความสุขเลย กลัว กังวล คิดมาก เครียดทุกเวลา จิตใจป่วยที่สุด นรกที่ใจจริงๆค่ะ ความคิดอยากฆ่าตัวตายของคนทุกข์อย่างเราจึงแวะมาเยี่ยมเราบ่อยๆ แต่เราต้องอดทนกันนะค่ะ ถึงทนไม่ได้ก็ต้องทน ย้ำว่าต้องทนๆ ท่องไว้ค่ะ พวกเราท่องไว้ การฆ่าตัวตายมันบาปหนัก ...แม้จะไม่มีความสุขอย่างไร ทุกข์ขนาดไหน ขอให้พวกเรามาตั้งใจ สัญญา ที่จะมีชีวิตอยู่ มีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้กรรมกันค่ะ ชีวิตที่เหลือทำความดีให้มากๆ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่อย่างไม่มีความสุข มีแต่ความทุกข์ก็ต้องอยู่กันนะค่ะ เสียใจ ร้องให้ อ่อนแอกันให้ถึงที่สุดค่ะ แต่เราจะไม่ทำร้ายตัวเองกันนะค่ะ เราสู้ไปด้วยกันนะ ร้องให้ไปด้วยกันค่ะโดย: สู้ไปด้วยกันนะ

..... นี่คือความรู้สึกที่ผ่านมาเกือบห้าเดือนเต็ม  ไม่นับก่อนหน้านั้นอีกสองสามเดือน ที่ทุกขฺใจอย่างหนัก ก่อนหน้านี้ก็ทุกข์มาตลอด แต่ก็ไม่หนักหนาสาหัสเท่า หกเจ็ดเดือนที่ผ่านมา  ณ วันนี้ต้องกลับเข้ามากระทู้นี้อีก มีคนเข้ามาระบายทุกข็กันเพิ่มขึ้น  รู้สึกว่ามีหลายๆคนที่ทุกข์อยู่เยอะเหมือนกัน ทุกข์น้อยทุกข์มากต่างกันไป  ใช้ทุกวิํีการทุกวิธีคิดสลัดความทุข์ออกไปไม่ได้เลย นับวันจะเพิ่มทวีความทุกข์ขึ้นอีก   ความทุกข์ที่เราบอกใครไม่ได้ ละอายมาก  จะเขียนเล่าในนี้ยังไม่กล้าจะเขียนเลย จะมีชีวิตอยู่อย่างไร  มันคงใกล้เข้ามามากๆแล้ว ใจบอกอย่างนั้น ใจเราร้อนรุ่ม เกลียดตัวเองที่ทำผิดไป  ใจหนึ่งก็อยากให้มันจบๆซะทีอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด คิดแบบนั้น อยู่กับความกลัว ความกังวล  ไม่รู้เกิดมาทำไม ร้องให้อีกแล้ว นรกชัดๆที่เป็นอยู่   .. ตายก็ไม่ได้อย่างที่บอก บอกใครก้ไม่ได้ บาปกรรมกำลังตามทัน  ...คิดไม่อยากมีชีวิตอยู่  แต่ก้ไม่อยากฆ่าตัวตาย   .... อยากระบายยยย   ....  ขอทุกคนที่เข้ามาระบาย แวะเข้ามาคุยกันบ่อยๆนะค่ะ  ...อย่างน้อย พวกเราจะได้มีเพื่อนที่พอเข้าใจกันบ้าง

....ทุกข์ที่สุด จะหยุดได้อย่างไร... อยู่กับความทุกข์ ซิเรา ..ทำไมไม่ยอมปล่อยนะ... ถึงไม่ฆ่าตัวตาย ชีวิตที่เป็นอยู่นี้ก็ยิ่งกว่าตายอีก  ..เฮ้อออออ.  ไม่ป่วยกายแต่ป่วยใจสุดๆ  ...  แต่จะสู้สู้ ฉันจะไม่ทำร้ายตัวเอง  ต้องมีชีวิตต่อไป แม้จะต้องทุนรนทุรายขนาดไหน รับผลกรรมที่ตัวทำ หมั่นทำบุญผ่อนปรน  ช่วยเหลือคนที่ทุกข์ ออกกำลังกาย  ยิ้มๆ  ...และจะกลับมาอ่านกระทู้นี้บ่อยๆ 

โดย: ต้องสู้ ไปด้วยกันนะทุกคน [6 มี.ค. 57 13:14] ( IP A:1.10.222.13 X: )
ความคิดเห็นที่ 80
   

อยากตายเหมื่อนกัน ในความคิดผมนะ ผมต้องคิดว่าถ้าผมตายแล้วทุกคนในครอบครัวจะมีชีวิตที่ดีขึ้นหรือเปล่า ถ้าพวกเค้าดีขึ้นแน่นอนตัวเราไม่สมควรที่จะอยู่สร้างความเดือดร้อน ให้คนในครอบครัว

ตอนนี้ก็คิดไม่ตกมีความกลัวความตายเพราะไม่รู้จะต้องเจออะไรตอนตาย-..-กลัวคนที่รักเราจะเสียใจผิดหวังในตัวเรามันหลายอย่างเป็นความรู้สึกที่สับสนมากๆ แต่คงอีกไม่นาน 

ถ้าอยู่ไม่มีค่า สู้ไปสมัครลงใต้สู้จนตายดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ได้ค่าตัวตายมันบาป

โดย: เหนื่อย [7 มี.ค. 57 23:04] ( IP A:125.25.171.139 X: )
ความคิดเห็นที่ 81
   เราเองก็อยากตายเหมือนกัน แต่ก็กลัวบาป ตอนนี้รู้สึกเครียดมากจนนอนไม่หลับ เราเป็นคนที่ค่อนข้างจะชอบเหม่อลอยแล้วพอใครสั่งให้ทำอะไรหรือพูดอะไรด้วยเราจะไม่ใด้สนใจหรือไม่ได้ยิน พ่อแม่พี่ก็เลยชอบด่าเราว่าโง่ ชอบพูดดูถูก ทำเหมือนเราไม่มีค่า แต่เราก็จะยิม้หรือเฉยๆไป เขาก็ยิ่งว่าเราว่าปัญญาอ่อน เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วเราก็หน้าตาไม่ใด้สวย ไม่ใด้พูดเก่งไม่มีเสน่ห์ เหมือนกับพี่สาว ก็เลยไม่มีใครมาชอบ พ่อแม่พี่สาวก็ยิ่งซำ้เติมให้เรารู้สึกไม่มีค่าอะไร เพียงเพราะว่าเราไม่สวยไม่ฉลาดไม่เก่ง ถึงเราจะไม่มีแฟนแต่เราก็มีความสุขไม่ต้องเป็นห่วงใคร ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะไม่รัก ไม่มีคำว่าเลิกกันหรืออกหัก มาทำไห้เราเป็นทุกข์ แต่คนอื่นไม่เคยเข้าใจเราว่าเราต้องการอะไรเพราะมัวแต่ดูถูกเราที่ภายนอก เรารู้สึกโล่งอกมากเลยที่ใด้ระบายออก เราพูดกับครอบครัวเราไม่ใด้เวลาเราปรึกษาอะไรพวกเขามักจะหัวเราะเหมือนกับเป็นเรื่องตลกทุกครั้งเราไม่กล้าที่จะเล่าอะไรให้เขาฟังเลย เรารู้สึกน้อยใจพ่อแม่มาก ทั้งที่เจาก็ทำตัวดีไม่เคยติดเพื่อน ไม่เคยหนีตามผู้ชาย ไม่เคยทำตัวเลว พ่อแม่อยากให้ทำอะไรก็ทำ ให้เป็นอะไรก็เป็นแต่เราคงเป็นตามที่พ่อแม่ต้องการไม่ใด้หมดทุกอย่างหรอก เบื่อชีวิตจริงๆ
โดย: คนเบื่อโลก [16 มี.ค. 57 16:01] ( IP A:49.0.114.156 X: )
ความคิดเห็นที่ 82
   

เงินเดือนไม่พอใช้ รับผิดชอบทุกอย่างเป็นหนี้ เบื่อชีวิต อยากตายให้มันพ้นๆแต่ก็สงสารลูก สงสาร พ่อ แม่  นอนไม่หลับ

โดย: tartakun@hotmail.co.th [21 มี.ค. 57 15:28] ( IP A:101.51.52.199 X: )
ความคิดเห็นที่ 83
   

รู้สึกอยากตาย แบบว่ามันเบื่อทุกอย่าง เหมือนเราไม่มีความสุขที่แท้จริง เรื่องเพื่อนก็รู้สึกได้ว่าเค้าไม่ได้จริงใจกับเรา เรื่องครอบครัว ช่วงนี้พ่อก็เครียด ก็พาแม่ พาเราเครียดไปด้วย พ่อแม่เเละก็เราไม่ได้หัวเราะกันในครอบครัวมานานสักพักและ พ่อแม่ก็ไม่ลงตัว เราเป็นลูกก็เครียดอ่ะ เรื่องแฟนก็แบบเงียบหายไป ตอนนี้รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลก ไม่มีใครที่จะให้ปรึกษา คนนอกจะดูว่าเราแบบมีความสุขแต่ที่จริงเปล่าเลย มันสุขแต่ไม่ได้สุขใจ โรงเรียนปิดยิ่งคิดมาก อยู่คนเดียว แต่ก็ยังเชื่อสักวันมันต้องเป็นวันของเรา

โดย: my_three@hotmail.co.th [28 มี.ค. 57 19:12] ( IP A:1.10.205.60 X: )
ความคิดเห็นที่ 84
   

 วันนี้ผมรู้สึกอยากตาย นั่งหน้าคอมลองพิมพ์คำว่าอยากตายเข้ากูเกิ้ล ก็มาพบเพจนี้ นึกว่าจะมีใครสอนวิธีตายได้มั่ง ก็รู้อยู่ว่าคิดแบบนี้มันไม่ถูกแต่มันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแบบนี้กับชีวิตที่เป็นอยู่ เพจนี้ผมอ่านแล้วรู้สึกดี เหมือนมีเพื่อน บางคนยังแย่กว่าเราเยอะ ..ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อย ไม่เห็นทางเลย เดียวดายเหลือเกิน ไม่มีใครเข้าใจ มีแต่คนคิดไม่ดีกับเรา  อยากไปที่ไกลๆ หายไปจากตรงนี้ 

ขอบคุณเพจนี้และทุกคนครับ

ปล ผมเคยหาทางออกแบบชั่วคราว เที่ยว เมา ยา แบบมีความสุขสุดๆแบบอะไรสนุกก็ทำไป แต่สุดท้ายชีวิตผมก็ไม่เปลี่ยนไปเลย ความสุขจริงๆมันอยู่ตรงไหน ถ้าหาไม่ได้แล้วจะอยู่ไปเพื่ออะไร ผมดันเป็นคนกลัวตาย คิดหน้าคิดหลังไปหมด จัดห้องก่อนดีไหม เคลียร์งานให้เสร็จก่อนดีกว่า คนอื่นจะได้ไม่ลำบาก เวร สุดท้ายผมยังอยากจะตายอยู่ดี เพราะผมหาสิ่งที่เรียกว่าความสุขที่แท้จริงของผมไม่ได้  

อยากบอกทุกคนว่าลองหามันดู(ความสุขที่แท้จริงของคุณ)   ผมก็จะหาไปอีกถึงจะอยากตายกี่ครั้งก็ตาม

โดย: เหนื่อย [29 มี.ค. 57 1:10] ( IP A:118.173.138.243 X: )
ความคิดเห็นที่ 85
   

เจออีกเพจครับ เค้าว่าผมเป็นโรคซึมเคร้า หมอรักษาได้ ชีวิตคุณหลายคนอาจดีขึ้นครับ

ลองไปอ่านดูนะ  https://www.si.mahidol.ac.th/sidoctor/e-pl/articledetail.asp?id=282

มันอาจเป็นวิธีที่ดีก็ได้  

โดย: เหนื่อย [29 มี.ค. 57 1:36] ( IP A:118.173.138.243 X: )
ความคิดเห็นที่ 86
   บางทีเราก็อยากตายนะ เราอ่ะยิ่งกว่าทุกคน เราพบเจอเรื่องผิดหวังมากมาย การเรียน การเงิน การงาน และความรัก ทุกอย่าง ยิ่งตอนนี้เราเรียนมหาลัยยังไม่มีเงินจะเรียนเลย แต่ทุกคนก็ให้กำลังใจเรานะบางครั้ง พูดเพื่อให้สบายใจ แต่ลับหลังก็นำเรื่องเราไปนินทา เพื่อนที่คบกับเราหยิ่งกับเราหมด หาว่าเราจน อย่างว่าเราเลือกเกิดไม่ได้ เราเลือกที่จะทำได้ก็จริง แต่ตอนนี้เราเริ่มหมดแรงแล้ว เกี่ยวกับเราอ่ะมีเยอะมาก ไม่มีคำว่าสมหวัง มีแต่ผิดหวัง ยังไงคนที่คิดจะทำร้ายตัวเองเอากรณีเราไปเปรียบนะ เราหนักกว่าเยอะ ก็อย่าทำร้ายตัวเองกันเลย เรามาร่วมกันสร้างสิ่งดีๆให้กับตัวเราเองกันใหม่เหอะ ล้มอ่ะถ้าจะล้มทั้งชีวิตก็มาลองดูสักที ตราบมีลมหายใจ เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ
โดย: Sui [29 มี.ค. 57 17:34] ( IP A:111.84.3.171 X: )
ความคิดเห็นที่ 87
   

เราเองก็อยากตายเหมือนกัน ปัญหามากมาย เข้ามาทับถ่ม จนแก้ไม่ไว ผ่อนบ้าน แต่ไม่มีเงินที่จะผ่อนต่อ เช่าร้านทำธุรกิจก็ไปไม่ไหว ก็อยากจะตายเหมือนกัน ก็เลยไม่รู้จะช่วยได้อย่างไรเพราะตัวเองก็อยากเหมือนกัน

โดย: saithoongcity@gmail.com [2 เม.ย. 57 16:19] ( IP A:183.88.200.142 X: )
ความคิดเห็นที่ 88
   เราอยากตายบ่อยมาก เคยไหมที่คำพูดดูถูกของใคร มันก็ไม่เจ็บปวดเท่าคำดูถูกของแม่ เราชอบเต้นมาก แต่แม่ก็จะบอกว่า มึงเลิกเต้นเถอะ เต้นไปคนอย่างมึงก็ไม่มีทางชนะ วันนั้นเสียใจแต่พอมีรุ่นพี่มาปลอบเราก็ดีขึ้น ต่อมาเราฝึกซ้อมตัวเองจะไปออดิชั่นค่ายเพลง เรามีโอกาสแค่ครั้งเดียว เพราะปีหน้าจะเข้ามหาลัยและอายุก็จะเกิน เราจึงซ้อมหนักพอควร เท้าเจ็บทั้งสองข้าง ต่อหน้าแม่ก็ไม่พูดไร แต่เราเห็นสายตาเงลาแม่มองเราเต้นนะ เป็นสายตาที่ดูถูกอ่ะ คือเรารู้ว่าเราก็ไม่เก่ง แต่คนเราพยายามและเปลี่ยนแปลงได้ไม่ใช่เหรอ วันหนึ่งแม่โทรคุยกับพี่ แม่คิดว่าเราไม่ได้ยินแต่จริงๆอ่ะชัดเจนทุกคำ แม่บอกว่าคนอย่างเราทำไม่ได้หรอก ไม่มีวันจะได้ไปออดิชัน รู้ปะ น้ำตาเราไหลเลย แม่พูดทั้งๆที่แม่ไม่รู้ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว แม่กลับมองว่ามันไร้ค่า จนบางทีเราก็คิดว่าจะทิ้งความฝันไปเลยดีไหม ทำไปก็โดนดูถูก เต้นก็ยังไม่ดีทั้งๆที่ฝึกมานานมาก และเราก็เคยขายเสื้อนะ แม่ก็โทรคุยกับน้า บอกว่าร้านเราขายไปก็เจ๊ง ใครมันจะซื้อ สุดท้ายก็สมพรปากจริงๆ เจ๊ง ขายได้แค่6ตัว เราไม่เสียใจที่เจ๊งแต่เสียใจที่แม่พูดแบบนั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าเราอดหลับอดนอนออกแบบลายเสื้อ แม่ตั้งความหวังกับพี่มาก ไม่เคยพูดดูถูกพี่เลย เวลาพี่ทำพลาดแม่จะคอยปลอบ ซึ่งแตกต่างจากเรา แม่เคยบอกว่าถ้าส่งพี่จบก็จะเลิกกับพ่อไปอยู่กับพี่สองคน แล้วเราล่ะ? ไม่อยากเห็นเราเรียนจบบ้างเหรอ เราเป็นคนผลการเรียนดีอยู่ ประมาณ3.86 ทุกครั้งที่เอาใบเกรดไปให้แม่ แม่ก็แค่ อืออ ไม่สนใจ ขนาดหยิบยังไม่หยิบเลย เราอยากได้คำชมจากแม่ ไม่เคยคิดอยากได้ของแพงๆเป็นรางวัลแบบลูกคนอื่นเลย เวลาจะซื้อของ ก็ต้องใช้เงินตัวเองตลอด ถ้าไม่มีก็ต้องยืมแม่ แล้วบอกง่าจะให้ ถ้าไม่บอดว่าจะให้ แม่ก็ไม่ให้ยืม เราก็คิดในแง่ดีนะ เขาให้ข้าวให้ที่อยู่มึงก็ดีเท่าไหร่แล้ว คอมที่บ้านพังมาปีกว่า ยังไม่มีเงินไปซ่อมเลย ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้จนนะ แต่เราอ่ะไม่มีเงินเลย ต้องเปิดเน็ตหาวิธีซ่อมเอง แม่เรามีกิ๊กอยู่ เวลาคุยกับเขานะ จะพูดดีมากเลย แต่พอทะเลาะกับเขาก็จะมาลงที่เรา เราก็ทนไม่ไหว มีเถียงบ้าง พอเราเถียง แม่ก็โทรไปฟ้องน้า ว่าเราเด็กไม่ดีเถียงพ่อแม่ เราจึงเลี่ยงจะคุยกับแม่ เพราะไม่อยากเถียงแม่ มันบาป เวลาเราอ่านหนังสือสอบ แม่ก็มักจะคิดง่าเราคุยโทรศัพท์กับผู้ชาย แต่จริงๆแฟนเรายังไม่มีเลย อึดอัดมากจริงๆ ปัญหาเรามันไม่ใหญ่หรอก แต่มันอึดอัดจนปงดหัวไปหมด ร้องไห้จนตาบวม แม่หาว่าเนานอนดึกจนตาบวมอีก เฮ้อ อยากฆ่าตัวตาย แต่ก็กลัวบาป นึกถึงควาใลำบากกง่าจะเรียนมาถึงจั้นนี้ก็แทบตาย กลัวว่าเกิดชาติหน้าจะลำบากไหม ต้องฆ่าตัวตายอีกหรือเปล่า เราเคยไปสอบโครงการของพระ ว.เรื่องการฆ่าตัวตายเลย แปลกนะเราสอบผ่าน เขียนอธิบายได้ แต่กลับนำมาใช้กับชีวิตตัวเองไม่ได้ อยากมีเพื่อนคอยให้ปรึกษามากเลย เพื่อนที่สนิทพอเราเล่า มันก็ไม่อยากจะฟัง และเราไม่อยากให้มันรู้ว่าครอบครัวเราเป็นแบบนี้ เพราะปกติเราเป็นคนร่าเริงดูไม่น่าจะมีเรื่องทุกข์ มาคุยกับเราได้นะ เมลเฟสgaraminto_mokung@hotmail.com
โดย: ทำไรก็ไม่ดี [4 เม.ย. 57 21:42] ( IP A:1.46.162.152 X: )
ความคิดเห็นที่ 89
   

ผมก็อยากตายเหมือนกัน ผมกับพ่อนั้นเค้ากันไม่ได้ตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย ตอนนี้ผมอายุ 18 แล้วผมกับพ่อก็ยังคงรักษาความสัมพันธ์จอมปลอมที่สร้างขึ้นมาเพื่อให้อยู่ด้วยกันได้ แต่บ่อยครั้งที่ความสัมพันธ์ที่เราสร้างขึ้นมาเอาไม่อยู่ทำให้ผมเห็นว่าใจจริงของพ่อเกลียดผมมากขนาดไหนผมมทำอัไรผิดนิดหน่อยและไม่ถูกใจพ่อๆก็จะต่อว่าผมเป็นชุดๆจนผมคิดอยากฆ่าตัวตายเพราะดูเหมือนผมนั้นไม่มีค่าอะไรสำหรับครอบครัวพี่ผมนั้นเก่งกว่าผมมากจนเป็นข้อเปรียบเทียบผมนั้นได้แต่อยู่ในเงาของพี่เลยคิดว่าถ้าไม่มีเราสักคนก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นพ่อผมก็จะได้ไม่ต้องปวดหัวเรื่องผมที่ดีแต่ปากว่าจะติดหมอแต่ทำตัวเป็นเด็กติดเกมส์เราทะเลาะกันบ่อยมากจนผมคิดฆ่าตัวตายทุกครั้งที่เราทะเลาะกันแล้วทุกครั้งผมก็กลัวๆเป็นบาป  กลัวเจ็บ และเสียดายเรื่องที่ยังไม่ได้ทำ การ์ตูนที่ยังไม่ได้อ่านและจะไม่ได้เห็นคนที่เราแอบชอบถ้าไม่มีเรื่องเหล่านี้ชีวิตผมคงจะจบไปนานแล้ว และพอมาได้อ่านความทุกข์ของทุกคนเรื่องของผมนั้นกลายเป็นเด็กๆไปเลย ผมไม่น่าเกิดมาเลย

โดย: ไร้ค่า man [6 เม.ย. 57 17:00] ( IP A:171.100.170.145 X: )
ความคิดเห็นที่ 90
   เราก็เป็นอีกคนที่สะกดคำว่าอยากตายทุกวัน
ชีวิตตอนนี้เหมือนคนไร้ค่าโดนแฟนทิ้ง ทำร้ายทั้งร่างกายและจิต
จบป.ตรีมา1ปียังไม่มีงานทำ อยู่บ้านเป็นกาฝากให้แม่ด่าต่างๆนาๆ
ทำอะไรก็ผิด เพื่อนก็ไม่มี มืดไปหมด ต้องฝืนยิ้มทั้งๆที่ใจทุกข์ทรมาน
พูดอะไรกับใครก็ไม่ได้ มีแต่ความเงียบคุยเป็นเพื่อน เห้อ!!!
รู้สึกไร้ค่าและไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง คิดทุกวันว่าจะตายยังไง
โดยไม่ต้องฆ่าตัวตาย เราเริ่มพยายามกินข้าวแล้วอวกเพราะอยาก
ผอม แล้วกินเบียร์ทุกวัน เพื่อที่จะให้ร่างกายมันรับไม่ได้และป่วย
ตาย ชีวิตที่มันผิดหวังทุกอย่างและไม่มีแม้แต่คนเข้าใจ มันโดด
เดี่ยวมากนะ และต้องเผชิญกับภาพในอดีตที่คอยหลอกหลอนใจ
มันทุกข์ทรมานจริงๆ :'(
ถ้ามีไรอยากระบายก็แอดมาได้นะเผื่อว่าบางทีเราอาจจะลืม
ความทุกข์ตัวเองบ้าง
chindongwook.dbsk@facebook.com
โดย: chindongwook_dbsk@hotmail.com [6 เม.ย. 57 18:38] ( IP A:1.1.136.181 X: )
ความคิดเห็นที่ 91
   

สวัสดีคะ เราเองก็อยากตายวันละหลายๆรอบ เครียดเรื่องเงินมา 3 เดือนแล้ว วันนี้ เลย เปิด gg เสริชคำว่า อยากตาย แล้วก็มาเจอเพจนี้ พอได้อ่านเรื่องราวแต่ละคน เรารู้สึกว่าเรื่องเราเนี่ยเล็กน้อยมากๆ  ,, เราเป้นคนทำบุญกับคนไม่ขึ้น เวลาเพื่อนหรือใครมีปัญหา จะเรียกหาเราคนแรกเสมอ ไม่ว่าเรื่องเงิน เรื่องผัวเมีย เรื่องที่บ้าน เรื่องงาน จิตตก เราเป้นคนที่รับฟังทุกปัญญาของเพื่อนได้ดี และให้คำแนะนำดีๆ หรือช่วยเหลือเพื่อน ทุกอย่าง ที่เราทำได้ เสมอ ..

แต่พอเป็นตัวเราเองที่มีปัญหา ไม่เคยมีใครสักคนที่จะช่วยเราได้เลย แม้แต่คนเดียว เรื่องบั่นทอนจิตใจมันไม่เท่าไหร่ แต่ปัญหาเรื่องเงิน นี่บั่นทอนที่สุด ,, เราให้คำแนะนำคนอื่น และรับฟังได้ดี  แต่เรื่องของเราเองไม่เคยรอดเลย 5555555*

ถ้าใครไม่มีที่ระบาย เหงา หรืออยากมีเพื่อนคุยก็ส่งเมล์มาคุยกับเราได้นะ

(แต่อย่าคุยเรื่องเงินนะ เพราะเราก็ไม่มี และเครียดเรื่องนี้เหมือนกัน )

อยากให้ทุกคนสุ้ๆนะคะ เรารุ้ว่าบางครั้งคำนี้ ก็ไม่ได้ช่วยอะไร บางครั้งคนเราไม่ได้ต้องการคำปลอบใจ  แต่ก็อยากให้รุ้ว่า คุณไม่ได้เดียวดายนะ ก็ยังมีคนที่คุณไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า แต่เป็นห่วงพวกคุณ อยู่ตรงนี้  ,, ขอบคุณคะ :)

โดย: ยินดีรับฟัง [7 เม.ย. 57 16:02] ( IP A:124.122.22.16 X: )
ความคิดเห็นที่ 92
   

เราก็อยากตายเหมือนกันไม่รู้จะอยู่ไปทำไม  อยู่ไปก็ไม่มีประโยชนือะไรเลย

เป้นภาระคนอื่นตลอดเวลา น่าเบื่อจริงชีวิตนี้อยากจะผูกคอตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

แต่ทำไมมันถึงไม่กล้านะทั้งๆที่น่าจะทำไปตั้งนานแล้วมีชีวิตอยู่ต่อไปก็ไปก้เท่านั้นน่าเบื่อชวิตเสียจริงเลยหายไปซะได้ก็ดีนะชีวิตเราเอาตัวไม่รอดสักที

โดย: supansa007@hotmai.com [14 เม.ย. 57 23:43] ( IP A:171.6.151.50 X: )
ความคิดเห็นที่ 93
   ใครอยากตาย ใครท้อ ใครไม่รู้จะสู้ยังไง มาคุยกับเราก็ได้นะ
เพราะเรามีชีวิตที่หนักสาหัสทุกอย่างทั้งชีวิตตั้งแต่จำความได้
แต่ก็พอมีวิธีที่สามารถทนอยู่มาได้ค่อนชีวิตแล้ว
ทั้งที่ใจยังเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลาแทบทุกเรื่อง ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน ถึงแม้ตัวเราเองก็ยังไม่เคยมีไรดี แค่อยากบอกว่าชีวิตเราเลิกแคร์ทุกสิ่ง อยู่เท่าที่พอมี พอหาความสุขได้ ชะตาแม้จะลงโทษเรา ห้ามเราฝืนชะตา แต่เราจะไม่รวมหัวกับชะตาลงโทษตัวเองอีกเด็ดขาด ขอประกาศให้มันรู้เราหน้าด้านหน้าทน ต่อให้มันจะแย่จะเลวร้ายอีกแค่ไหน เพราะเราก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว จะรอไปจนแก่ตายเอง ถึงจะโกรธบ้างไรบ้าง น้อยใจสารพัด เหนื่อย ท้อ ไร้คนเข้าใจ ก็ช่างหัวมัน เรามีฝันของเราอยู่บ้าง สักวันชะตาอาจเห็นใจในความหน้าด้าน ให้วันที่มีแต่ความดีสมหวังในฝันกับเรา เราจะรอ เราจะรักตัวเอง ไม่ให้ใครรึอะไรมาทำร้ายเราอีกได้ ถึงจะไม่มีปัญญาไรมาก แต่ก็ยังมั่นใจที่มีตัวเราเองแม้จะคนเดียวก็ตามและ ยังดีที่เราเป็นมนุษย์ สามารถทำอะไรได้มากกว่าหมาแมว พวกมันได้แต่นอนหมดอนาคตไปวันๆ ไร้ฝัน ไร้จินตนาการ ไร้ความสามารถที่จะเดินไปทำอะไรที่ไหน แม้แต่จะหาของกินอร่อยๆให้ตัวเองสักมื้อ ฯลฯ
โดย: Zepia14@hotmail.com [15 เม.ย. 57 1:42] ( IP A:58.8.154.87 X: )
ความคิดเห็นที่ 94
   

 

ดิฉันเองก็คิดอยากจะฆ่าตัวตายอยู่บ่อยครั้ง เพราะรู้สึกหมดความภาคภูมิใจในตัวเอง คิดว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่า ไร้ความสามารถ ขี้เกียจ ไร้ความพยายาม เป็นสิ่งมีชีวิตที่หายใจทิ้งไปวันๆ ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรกับใคร เรียนจบแล้วแต่ก็ไม่ยอมทำงานทำการ พ่อแม่ให้เรียนต่อก็ไม่เรียน เป็นขี้ปากชาวบ้าน วันๆเล่นแต่คอมฯ ซ้ำยังผลาญเงินพ่อแม่ เป็นภาระของครอบครัวดีๆนี่เอง

เพราะดิฉันคิดอยู่แต่แบบนี้ เลยทำให้ดิฉันเลยอยากจะฆ่าตัวตายจริงๆจังๆให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่พอเวลาผ่านไป ดิฉันไปหาอะไรอร่อยๆกิน ฟังเพลงมันๆ ดูหนังดูการ์ตูนสนุกๆ ดิฉันก็เริ่มรู้สึกว่า ความคิดของดิฉันในตอนนั้นมันอันตรายจริงๆ เลวร้ายยิ่งกว่าสภาพที่ดิฉันเป็นอยู่จริงๆตอนนี้ซะอีก ทั้งๆที่ดิฉันเป็นเจ้าของความคิดแท้ๆ แต่ดิฉันไม่สามารถควบคุมมันได้เลย มันคิดจ้องแต่จะให้ดิฉันเกิดความรู้สึกท้อแท้ ย่ำแย่ ซ้ำมันยังคิดจะพาดิฉันไปฆ่าตัวตายซะอีก

มันทำให้ดิฉันรู้ว่า จริงๆแล้วไม่มีอะไรสามารถทำร้ายดิฉันได้มากเท่ากับความคิดร้ายๆที่ดิฉันมีให้ตัวเองค่ะ

สร้างสรรค์หรือทำลาย พลังความคิดมันน่ากลัวจริงๆนะคะ

แน่นอนค่ะ ว่าทุกคนย่อมมีปัญหาเป็นของตัวเอง มันอยู่ที่ว่าจะหาทางแก้กันยังไง มันต้องมีทางค่ะ ตราบใดที่เรายังมีชีวิต ปัญหาที่มีอยู่ตอนนี้มันคงไม่อึดพอที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ พอเวลาผ่านไป มันก็จะผ่านไป เป็นวัน เดือน ปี ก็แล้วแต่ แต่มันต้องมีวันจบลงแน่นอนค่ะ ตามสัจธรรม อยู่ที่ว่ามันจะจบแบบเศร้า จบแบบสวย หรือ จบแบบขี้เหร่ๆก็ว่ากันไป แล้วมันก็จะกลายเป็นอดีตให้เรามองย้อนกลับไปในที่สุดค่ะ

ไม่มีใครคิดให้กำลังใจตัวเองได้ดีเท่าตัวเองค่ะ มนุษย์มีความแข็งแกร่งค่ะ สู้ต่อไปค่ะ

โดย: โลกสวยค่ะ [15 เม.ย. 57 19:36] ( IP A:14.207.227.204 X: )
ความคิดเห็นที่ 95
   

ผมก็แนะนำใครได้ไม่ดีเท่าไร แต่ลองอ่านดูก็ดี คือ วิธีคิดในการมีชีวิตของผมคือ คิดว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตเรา ก่อนเราจะตายควรทำอะไรให้ดีที่สุด สิ่งไหนที่เราคิดว่าถ้าชีวิตนี้เราได้เกิดมาแล้วเราไม่ได้ทำสิ่งนี้ ชีวิตนี้ไร้ค่า ต้องรีบทำ เอ่อ....ที่ผมจะบอกคืออยากให้ทุกคนคิดทบทวนดีๆก่อนที่คิดจะตายครับ พูดง่ายๆก็คือสังวรในความตายให้มาก แล้วเราจะมีความตั้งใจทำดี

โดย: thiti [22 เม.ย. 57 17:35] ( IP A:180.183.225.165 X: )
ความคิดเห็นที่ 96
   ขอเป็นกำลังใจสู้ต่อไปนะค่ะ ชีวิตยังคงก้าวเดินต่อไป ให้มีแสงนำทาง เป็นคนหนึงที่ไม่มีใคร อยากมีเพื่อนคุยที่เข้าใจกัน เจอปัญหาคล้ายกัน ไม่ได้คิดค่าตัวตายมันบาปและกลัว คนที่คิดหยุดนะค่ะ เวลาจะช่วยให้มันผ่านไป พอพวกคุณโตขึ้น อายุเยอะขึ้น อาจจะเปลี่ยนความคิด ให้มันผ่านไปสักวันจะเจอสิ่งที่ดีอย่างเช่นเพื่อนที่เข้าใจ คุยกันนะค่ะ nakamonpui@hotmail.com
โดย: nakamonpui@hotmail.com [22 เม.ย. 57 22:36] ( IP A:115.87.129.101 X: )
ความคิดเห็นที่ 97
   

เพิ่งเห็นข้อความของคุณ  nakamonpui

ขออภัยที่ตอบช้าไปนิดนะครับ เห็นว่าไม่ได้เล่นเฟสบุค

ใช่ใหมนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ มีอะไรคุยกันหน้าวอลล์

ในกระทู้ หรือโพสท์กระทู้ใหม่หรือเม้นท์ไว้ได้เลยครับ

ถ้าผมเห็นผมจะพยายามเข้ามาตอบครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [27 เม.ย. 57 1:52] ( IP A:110.169.171.115 X: )
ความคิดเห็นที่ 98
   เคยอยากฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยกล้าพอ กลัวเจ็บ กลัวว่าถ้าตายแล้วจะเสียดาย เพราะยังมีคนที่รักเราอยู่ แต่ตอนนี้รู้สึกอยากตายอีกแล้ว เพราะปัญหาชีวิตและความรัก เรารู้สึกสมเพชตัวเอง รู้สึกไม่มีค่าเพราะเราไม่เคยทำให้ใครภูมิใจ อายุ 24 แล้ว แต่ยังไม่เคยทำงาน พ่อแม่ยังส่งเสียทั้งเราและลูกเราด้วย แฟนก็อยู่ไกลกันมาก เรารู้สึกบางครั้งเค้าไม่เข้าใจเราเลย ชอบทำเราเสียใจด้วยคำพูด ถึงเราแน่ใจว่าเค้ายังรักเราแต่เวลาเค้าพูดแย่ๆกับเราก้ทำให้เราเสียใจมากเพราะเรารักเค้ามากจิงๆ ไม่เคยรักใครเท่านี้ โดยรวมเค้าก้อเป็นคนดีมาก แต่เวลาเค้าโกรธ คำพูดบางคำของเค้าก็กรีดลึกถึงข้างใน เราคิดอยากฆ่าตัวตายประชดเค้า แต่ก้ยังไม่กล้าพอเพราะกลัวทำไปแล้วจะเสียใจทีหลัง เหมือนกับที่เราไม่กล้าพอที่จะเลิกกับเขาเพราะยังรักเขามาก รู้ดีว่าต้องเจ็บแค่ไหนถ้าเราเลิกกัน เราไม่อยากเจ็บแบบนั้น วันนี้ก็เพิ่งทะเลาะกับเค้า แค่ไม่พูดกันยังเจ็บขนาดนี้ถ้าเลิกกันไปเลยคงรับไม่ไหว ต่างคนก็ต่างยังรักกันอยุ่แต่ทิฐิมันก็สูงจริงๆบอกตรงๆว่าเรื่องความรักมีอิทธิพลต่อเรามากที่ทำให้เราคิดอยากตาย เพราะเรารักใครแล้วรักมาก แต่เราไม่กล้าทำเพราะยังมีสติที่จะคิดถึงพ่อแม่ และลูกที่รักเรามากถึงแม้เราจะไม่ใช่แม่ที่ดี แฟนที่เรารู้ว่ายังรักเราแต่ก้ทำให้เราเจ็บสุดๆ ตอนนี้รู้สึกสับสน เหนื่อยเพราะความรู้สึกมันแย่จริงๆรู้สึกว่าเราเป็นคนล้มเหลว อยากตายไปพ้นๆ แต่สงสารคนที่รักเรา
โดย: darkest side [29 เม.ย. 57] ( IP A:27.55.16.170 X: )
ความคิดเห็นที่ 99
   ฉันเคยฆ่าตัวตายมาแล้วหลายครั้ง ด้วยการกินยาเกินขนาด หลับไม่ตื่นไปหลายวัน แต่ก้อไม่ตาย ตอนนี้ความคิดที่จะฆ่าตัวตายมันวนเวียนอยู่ในหัวสมองฉันอีกครั้ง เครียดมากเลยค่ะ ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว
โดย: ja [12 พ.ค. 57 12:58] ( IP A:49.49.131.212 X: )
ความคิดเห็นที่ 100
   เมื่อก่อนผมจะได้ยินพ่อหรือใครต่อใครพูดบ่อยๆเวลาเจอข่าวคนฆ่าตัวตาย ว่าคนพวกนั้นมันไร้สติปัญญา จิตใจผิดปกติ นั้นนี้นู้น ผมเองก็เข้าใจอย่างงั้น จนกระทั่งได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง มันเขียนเอาไว้ว่า ถ้าอยากจะเข้าใจจิตใจของคนฆ่าตัวตาย ให้ลองนึกว่าตัวเองอยู่บนตึกสูง30-40ชั้นที่กำลังไฟไหม้ คุณอยู่ในห้องเล็กๆไม่มีทางออก คุณเริ่มหายใจไม่ออก แล้วไฟก็เข้าใกล้มาทุกที. แล้วคุณก็เห็นหน้าต่างที่มีท้องฟ้าสวยงามอยู่ข้างนอก ...นั้นล่ะความรู้สึกของคนที่โดดลงไป
โดย: ผมเองก็ไร้ค่า [14 พ.ค. 57 23:33] ( IP A:171.96.162.218 X: )
ความคิดเห็นที่ 101
   

คนฆ่าตัวตายก็คือคนทั่วไปที่พยายามหาทางออกจากปัญหาครับ จิตแพทย์เก่งๆก็ช่วยได้ครับ แต่ไม่รับประกันว่าจะช่วยเหลือได้หมดทุกคน บ้างครั้งปัญหาชีวิตคนเรา ก็เกินกว่ากำลังใจจะบรรเทาได้ ถ้ามันจะต้องตายก็คงต้องตายอยู่ดีครับ

โดย: ผมเองก็ไร้ค่า [14 พ.ค. 57 23:45] ( IP A:171.96.162.218 X: )
ความคิดเห็นที่ 103
   

ฉันขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เคยมีช่วงเวลาแห่งความท้อแท้ใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
ชีวิตเราเกิดมาแค่นี้ เราทุกคนเกิดมาเพื่ออะไรกันหากเกิดเเล้วเพื่อใช้ชีวิตเเล้วก็ตาย แท้จริงมนุษย์เกิดมาเพื่ออะไรกัน ไม่มีใครอยากรู้บ้างหรอ เราจะหยุดชีวิตเราลงทั้งที่เรายังไม่รู้เลยหรอว่าแท้จริงเราเกิดมาเพื่ออะไร อะไรคือเบื้องหลังของการเกิดแก่เจ็บตายบนโลกใบนี้
เราจะเกิดมาอย่างไม่มีความหมายอะไรเลยจริงๆหรอค่ะ หวังว่าทุกคนที่ผ่านมาอ่านข้อความนี้คงจะคิดอย่างฉันบ้างไม่มากก็น้อย ฉันเป็นคนนึงที่เชื่อว่าชีวิตของเราทุกคนล้วนมีความหมาย เราหันกลับมามองตัวเราว่าแท้จริงเเล้วเราต้องการอะไรกันแน่กับชีวิตของเรา เเล้วเราก็ค้นหาสิ่งนั้นให้เจอเถอะ คุณค่าของเราจะเกิดขึ้นได้หากเรายังมีความหวังที่จะได้เจอสิ่งดีดีกับชีวิต หากเรากระหายหามัน ซักวันเราทุกคนจะพบสิ่งที่เราขาดหายไป ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรฉันเชื่อว่าทุกคนล้วนแต่อยากรู้ทั้งนั้น หากเราไม่รู้จะพูดกับใครลองพูดกับตัวเราเองก็ได้ให้กำลังใจตัวเองไว้ แม้ไม่เห็นใครแต่ฉันเชื่อว่าต้องบางแหละซักคนนึงที่เฝ้ามองเราแม้เราอาจยังไม่เห็น แต่ถ้ามันจะเป็นสิ่งที่จะทำให้เราพอมีความหวังอยู่บ้างมันก็ยังดีกว่านะ อย่างน้อยฉันก็ลองเคยอธิฐานนะอธิษฐานว่าแท้จริงเเล้วฉันเกิดมาทำไม ฉันเกิดมาเพราะพ่อกับแม่ของฉันแค่นั้นจริงๆหรอ เกิดมาจากธรรมชาติตามวงโคจรโลกหรอหากมีอะไรอยู่เบื้องหลังของวงโคจรนี้จะเป็นยังไงนะ ขอให้ฉันได้พบให้รู้จักผู้ที่ทำให้ฉันเกิดมาขอให้ฉันพบขอให้รู้จักตัวตนของฉันซักทีว่าแท้จริงฉันคือใครฉันมาทำอะไรบนโลกใบนี้และขอให้ฉันรู้จักกับท่านขอช่วยฉันให้ได้พบท่านแม้ท่านรึใครคนนั้นอาจไม่มีอยู่จริงแต่ขอแค่อย่าให้ชีวิตของฉันสูญเปล่าไม่ว่าท่านจะเป็นใครจะเป็นเทวดาจะเป็นพระเจ้ารึที่แท้ไม่มีตัวตนอยู่เลย แต่หากท่านมีอยู่จริงขอท่านเปิดเผยให้ฉันพบและรู้จัก ฉันเคยทำแบบนี้จริง และมันได้ผลกลับทำให้ชีวิตฉันมีความหมายอีกครั้ง เพราะฉันเชื่อเรื่องคำอธิษฐานว่าจะมีใครซักคนที่ได้ยิน เราทุกคนก็ต้องการใครซักคนที่อยู่เคียงข้างคนทุกสถานการณ์ ฉันแค่อยากจะแนะนำให้เพื่อนๆทำบ้าง หากมันจะช่วยให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้นได้บ้าง ถ้าจิตใจของเราโหยหาจริงๆ มันไม่ผิดที่เราจะทำเรื่องอะไรที่ดูสิ้นคิดหรอกนะคะ ชีวิตตอนนี้ฉันไม่เคยคิดอยากฆ่าตัวตายเลยเเละชีวิตฉันฉันได้รู้เเล้วจริงๆ ว่าแท้จริงฉันเกิดมาเพื่ออะไรแม้มีหลายอย่างที่ฉันต้องเรียนรู้ในการดำรง ชีวิตอยู่อีกมากแต่สิ่งที่ฉันอธิษฐานวันนั้นฉันได้พบเเล้ว ฉันแค่อยากให้เพื่อนๆพบบ้างกับตัวเองจริงๆ ฉันไม่ขอพูดว่าฉันพบอะไรรึใคร แค่อยากให้ทุกคนมีประสบการณ์กับตัวเองจริงๆ และประสบการณ์จะกลายเป็นสิ่งที่มีความหมายกับตัวเพื่อนๆสามารถช่วยเราให้ผ่านพ้นวิกฤตของชีวิตได้จริงๆ

โดย: เอฟราอิม [18 พ.ค. 57 12:27] ( IP A:171.6.171.212 X: )
ความคิดเห็นที่ 104
   เหมือนกับหลายๆคนเลย ตอนนี้
โดย: เดียวดาย [20 พ.ค. 57 1:39] ( IP A:202.91.18.201 X: )
ความคิดเห็นที่ 105
   

ขอให้กำลังใจทุกๆคนที่มีความคิดฆ่าตัวตายค่ะ คุณเก่งมากๆแล้วที่พยายามใช้ชีวิตที่ทุกข์ มาจนถึงตอนนี้

ฉันเป็นคนนึงที่มีความคิดแบบนั้นเวลาทะเลาะกับแฟนแล้วแฟนไม่แคร์ไม่สนใจ แถมชอบประชดกันอีก

จนถึงวันนึงเราเหนื่อยที่จะง้อแฟนเหมือนทุกๆครั้ง แฟนเกิดอาการน้อยใจมาก จนฆ่าตัวตายสำเร็จ

ทำให้เราโดนคนที่บ้านแฟนด่าหยาบ และเกลียดเรามาก ทั้งๆที่เราทำเพื่อแฟนเรามาตลอด แต่...

จะบอกกับทุกคนว่า อย่าฆ่าตัวตายเลย เพราะมันทำให้คนที่เหลืออยู่ทุกข์มากและไม่อยากใช้ชีวิตต่อไป

มีชีวิตก็เหมือนตายทั้งเป็น จะเดินไปไหนก็เห็นแต่ภาพของเรา พ่อแม่ก็เหมือนตายทั้งเป็น ต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดว่าเราทำอะไรผิดพลาดไป ปัญหาทุกอย่างแก้ได้ อาจจะไม่ใช่ตอนนี้ แต่เราต้องรู้จักปรับตัวให้อยู่กับปัญหาให้ได้ เพราะไม่มีหรอกชีวิตอันสวยหรูเหมือนเทพนิยาย อย่าคิดว่าคนอื่นเค้ามีชีวิตที่ดีแล้วเรามีชีวิตที่ทรมานคนเดียว แค่ความสุขเล็กๆน้อยๆที่ผ่านมาให้เรายิ้มได้ อาจจะเป็นรูปตลกๆในอินเตอร์เนท รูปหมารูปแมวน่ารักๆ ก็ดีขนาดไหนที่เรายังมีรอยยิ้มหลงเหลืออยู่บ้าง ทุกวันนี้ยอมรับว่าคิดสั้นหลายรอบ แต่... ไม่เคยทำจริงจัง เพราะสงสารคนที่เหลืออยู่ เค้าคงจะเศร้ามาก เหมือนที่เราเศร้าเรื่องแฟนเรา เราไม่รักตัวเอง แต่อย่างน้อยเราก็อย่าทำให้คนอื่นเสียใจ ให้พวกเขาได้มีชีวิตต่อไปบนโลกอย่างสงบ อย่าให้มีเหตุการณ์ที่จะต้องทำให้เป็นแผลในใจใครอีกเลย บางทีเราอาจจะคิดว่าคนนู้นคนนี้ไม่รักเรา แต่อย่าพึ่งด่วนสรุป บางทีเค้าเหล่านั้นอาจจะมีอะไรในใจ มีเรื่องเศร้าอยู่ หรืออาจจะแสดงออกไม่เป็น เหมือนเราตอนนี้เราเศร้ามากและเราไม่อยากที่จะเฮฮากะพ่อ คุยกับพ่อ เราตอบห้วนๆตลอด พ่อชวนไปตจว เราปฏิเสธตลอด เพราะเราไม่พร้อมที่จะมีความสุข

พ่อเราคงน้อยใจแต่ก้อหวังว่าท่านจะเข้าใจ เรายังมีแผลอยู่เยอะ แต่ก็พยายามจะะยียวยารักษาตัวเอง

เราพยายามหาอะไรทำให้ไม่ว่าง อะไรที่หานั้นก็ต้องเป็นสิ่งที่เราชอบทำ มันจะทำให้เรามีความสุขจนลืมความทุกข์ไปได้ขณะนึงเลยหละ แค่นั้นก็ดีมากแล้ว เราต้องดิ้นรนไปเรื่อยๆ วันต่อวัน พยายามหายใจไปเรื่อยๆเพื่อคนอื่นนะ มีอะไรปรึกษาได้ แต่ขออย่างเดียวปรึกษาแล้วห้ามฆ่าตัวตาย เราทนไม่ได้อีกแล้วที่จะเจออะไรแบบนี้

Line: boflute

โดย: Bo [20 พ.ค. 57 14:35] ( IP A:27.145.85.170 X: )
ความคิดเห็นที่ 106
   

เราก็เปนเหมือนกัน ต้องเรัยกว่าเราอ่ะเด้กมากกกก(ม.2เอง)คือหนูน่ะเคยที่จะตายน่ะแต่ไม่อยากฆ่าตัวตาย ไม่ใช่เพราะอกหักหรืออะไรน่ะค่ะ คือเราคิดว่าทุกวันที่อยู่ไม่เคยมีใครสนใจเราเลย เราเรียนเก่งนิดนึง เราเรียนพิเศษเพิ่ม ตั่งใจเรียน แต่ช่วงขึ้นมัธยมต้นเราเริ่มไม่ค่อยพูดกะใครเราจะชอบอยู่คนเดียวมากขึ้น เรียนก็ไม่พูดกะใคร เราเป็นคนเอาแต่ใจด้วย พ่อแม่ก็เหมือนกัน ไม่เคยสนใจเรา พอน้องชายเราไม่สบาย พ่อกับแม่ก็จะถามน้องประมานว่า เป็นไรไหม ไปหาหมอไหม แล้วก็หายามาให้น้อง แต่ พอเราไม่สบายก็ไม่เคยมีใครถามเลย พอเราหน้าด้านบอกว่าเราไม่สบาย พ่อกะแม่ก็แค่มองแล้วบอกว่า ไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วก็ไม่สนใจเรา คือเเบบ ตอนนั้นเราวิ่งออกมาเลย ทีกะเราก็ทำแบบนี้ วันหนึ่งเราบอกกะเเม่ว่าเราเจ็บหน้าอก(ไม่ใช้หน่มน้ม น่ะ)ตรงบกลางๆอ่ะ แม่ก็บอกว่า เออ แค่นั้นแหละค่ะ วันต่อมาเราก็บอกแม่ว่า มันเป็นไม่หาย แม่ก็เงียบ เราเลยพูดประมานว่า ทีกับเราน่ะไม่เคยที่จะถามว่า เป็นอะไรบ้าง เจ็บตรงไหน ก้ไม่มี แม่เลยพุุุุูดว่า ก็ไปหาหมอสิแล้วหัวเราะ เราร้องไห้เลย จนตอนนี้เราคิดว่าเราคงอยากตายเร็วๆ ขอแบบ ตายแบบ สงบๆ คือเราไม่อยากฆ่าตัวเอง มันบาป อ่ะน่ะ วันนี้เราเลยลองพิมพ์ว่า อยากตาย ในกูเกิ้ล แล้วเจออ่านมาเรื่อยๆเลยอยากมาระบายด้วย 

 

โดย: kan-jklp@hotmail.com [20 พ.ค. 57 20:55] ( IP A:1.2.210.207 X: )
ความคิดเห็นที่ 107
   

คือผมได้อ่านข้อความพวกนี้แล้วก็อยากจะระบายบ้าง

ตอนนี้ผมอายุ 15 ปี ไม่จบ ม.3 เหลือซ่อมแค่ 3ตัว แต่แบบผมไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าความจริง เป็นคนที่ไม่เคยคิดถึง ครอบครัวหรือคนรอบข้าง เป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ชอบเข้าสังคม และไม่เชื่อในศาสนาของตนเอง และที่สำคัญผมเป็นคนที่ เลวว มาก ผมน่ะเกลียดแม่ มาก ขนาดพูดคำที่หยาบมากมาก เพราะว่าผมเป็นคนทีไม่ชอบความสัมพันธ์ในครอบครัว ตะคอกใส่คนในครอบครัวแรงแรงแบบไม่มีเหตุผลคิดแค่ว่า " มันจะยุ่งอะไรกับกูนักหนาว่ะ " และที่เกลียดแม่ก็เพราะผมอยู่กับแม่มา 8 ปี  ทะเลาะกันเกือบทุกวัน เพราะผมขี้เกียจมากไมทำงานทำการ  โดนแม่ว่าโน่นนี่ กลายเป็นคนเก็บกดและกลายเป็นความเกลียดชัง  แม่ทนไม่ไหวให้ผมมาอยู่บ้านยาย  ตั้งแต่ ตอนนั้นผมคิดว่าผมจะเปลี่ยนตัวเอง แต่อยู่มาซักพักก็กลายเป็นแบบเดิมอีกเพราะมัวกังวลโน่นนี่ จนไม่อยากทำอะไร หลังจากนั้นก็ไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์จนเกือบหมดสิทธ์สอบ พอผลสอบออกผมติดตั้ง 25 ตัว ผมกับยายช่วยกันซ่อมจนเหลือแค่ 3 ตัว หลังจากนั้นผมก็ประสาทไม่อยากทำอะไรในชีวิต  มันท้อ มันเนื่อย และกลายเป็นคนไม่มีความพยายาม  วันวันนั่งอยู่หน้าคอมเก็บตัว ร่งกายทรุดโทรม เวลาพูดถึงเรื่องซ่อมเรื่องจะเรียนต่อที่ไหน ก็รำคาญอาละวาดจนเหมือนคนบ้า พูดถึงแม่ก็รู้สึกหงุดหงิดมีปากเสียง  ทุกวันนี้ผมคิดตลอดว่าตายไปซะจะได้ จบๆกันซักที  ผมทำลายชีวิตตัวเองมามากแล้ว พอ นึกถึงอนาคตที่แสนจะลำบากที่จะรออยู่ ตัวผมที่ไม่สามารถรับฟังผู้อื่นหรือปรับเปลี่ยนตัวผมได้ ผมคิดว่า  การตายอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีก็ได้  เพราะยังไงคนอย่างผมก็ไม่สนใจครอบครัวอยู่แล้ว  แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะฆ่าตัวตาย ผมอยากตายแบบสบาย แบบสงบ  และถ้าหากชีวิตนี้ผมไม่สามารถเริ่มใหม่ได้  หากโลกนี้มันหนักไปสำหรับคนเลว แบบผม ผมก็สมควรตายแล้ว .

ณ ตอนนี้ ผมจะพยายามปรับปรุงตัวเองทุกอย่าง แต่ผมจะไม่เปลี่ยนความคิดของผม 

ส่วนเรื่องแม่ผมไม่สามารถที่จะรักเขาได้แล้ว  จะว่า ผม ชั่วช้า ก็ได้  ความคิดผมไม่เหมือนคนปกติ

โดย: hipnosofsleep@gmail.com [30 พ.ค. 57 14:53] ( IP A:125.27.165.107 X: )
ความคิดเห็นที่ 108
   

ชีวิตนี้ช่างไร้ค่า  อยู่แบบไร้สาระไม่ทำงานทำการ ไม่มีจุดหมายในชีวิต  ไร้อนาคต

เพื่อนก็ทิ้งเราไว้ข้าวหลังไม่เคยเลียวเเลเรา  ครอบครัวก็มีปัญหา   ความคิดก็เพี้ยน

โอ้!! มรสุมชีวิตตั้งแต่อายุแค่นี้    เหนื่อยเหลือเกิน  ไม่รู้เกิดมาทำไมให้ รกโลก

โดย: hipnosofsleep@gmail.com [30 พ.ค. 57 15:48] ( IP A:125.27.165.107 X: )
ความคิดเห็นที่ 109
   

สันดาร ดินพอกหางหมูผมไม่เคยหมดไป  ตั้งแต่ปฐมจนมัธยม  รู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้มาก  จนรู้สึกไม่ไหวกับชีวิค  คือมันก็อยากตาย แต่มันก็ไม่กล้า  มันต้องเป็นอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน ทุกวันนี้กระวนกระวายมาก โคตรเครียด  ทรมานก็กับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมากครับ ทรมานจริงๆ   

ปล. ขอระบายเยอะหน่อย

 

โดย: hipnosofsleep@gmail.com [30 พ.ค. 57 16:12] ( IP A:125.27.165.107 X: )
ความคิดเห็นที่ 110
   

นั่งอ่านของทุกคน ตั้งแต่คนแรกจนคนสุดท้าย อยากบอกว่า เราก็คิดจะฆ่าตัวตาย วางแผนไว้แล้ว แต่ยังไม่ลงมือทำเพราะกลัวบาป และคิดถึงพ่อแม่แล้วเราทำไม่ลงด้วย

แต่พออ่านความทุกข์ของคนอื่น เรารู้สึกว่าไม่ใช่เราคนเดียวนะ ที่กำลังพยายามมีชีวิตอยู่ มีคนอีกหลายคนที่ก็เผชิญกับความทุกข์ต่างๆอยู่เหมือนกันกับเรา ทำให้เราเกิดกำลังใจมากมายโดยที่ไม่ได้มีใครมาปลอบใจเราด้วยซ้ำ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่มาแชร์ความรู้สึกให้เราได้อ่านทั้งหมดนี้ ให้เราได้รู้ว่า เราไม่ได้สู้อยู่ตัวคนเดียว ทุกๆคนก็กำลังต่อสู้ไปด้วยกันกับเรา

ในความทุกข์ที่แตกต่างกัน เราทุกคนล้วนพยายามมีชีวิตอยู่ แม้เราจะต่างคนต่างต่อสู้กับปัญหาของตัวเอง แต่เราเชื่อว่าเราทุกคนต่างเข้าใจความทุกข์ที่มันเกิดขึ้นในหัวใจของพวกเราทุกๆคน 

ทุกๆคน สู้ต่อไปนะ อย่ายอมแพ้ จงมีชีวิตอยู่ จงมีชีวิตที่ดี จงมีชีวิตที่มีความสุข คุณอาจจะคิดว่าคุณไม่มีคุณค่า ไม่มีใครมองเห็นคุณค่าอะไรจากพวกคุณ แต่ทุกๆคนรู้มั้ยว่า ที่ทุกคนเสียเวลาพิมพ์ทิ้งไว้ให้เราอ่านนี้ ไม่ว่าจะเป็นคำให้กำลังใจ หรือการระบายความรู้สึก หรืออะไรก็ตามแต่ ทุกๆตัวอักษรที่เราอ่าน มันมีคุณค่าสำหรับเรามาก มันทำให้เราไม่อยากยอมแพ้ ทำให้เราอยากจะลุกขึ้นมามีชีวิตที่มีความสุขให้ได้ คอยดูนะทุกคน เราจะมีชีวิตที่ดีให้ได้ เราอาจจะท้ออีก เราอาจจะล้มลงไปอีก เราอาจจะสิ้นหวังอีก หรืออาจจะร้องไห้อีก แต่เราจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด เราจะไม่ยอมแพ้ ทุกคนก็เหมือนกัน อย่ายอมแพ้นะ อย่าฆ่าตัวตายนะ มาพยายามมีชีวิตอยู่ไปด้วยกันนะ

โดย: dont give up [6 มิ.ย. 57 22:52] ( IP A:125.24.144.15 X: )
ความคิดเห็นที่ 111
   

ผมเคยคิดฆ่าตัวตาย แต่ผมกลัว ความทรมานก่อนตาย เลยเป็นสาเหตุไห้ยังไม่คิดทำจริง

จริงๆแล้วชีวิตผมไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก เพียงแต่ บางครั้งผมรุ้สึก น้อยใจ รุ้สึกไร้สังคม

ผมเรียนจบแค่ ม.3 แล้วเริ่มติดเกมส์ จนไม่เป้นอันเรียน ชอบขโมยเงินพ่อแม่ไปเล่นเกมส์

เมื่อตอนเด็กๆ จนพ่อแม่ระอาใจ เลยซื้อคอมติดเนตไห้เล่นยุบ้าน พอโตขึ้น ผมเริ่มคิดได้ว่า

ถ้ายังอยุ่แบบนี้ต่อไป อนาคตผมจะทำยังไง ผมเลยคิดจะลงทุนขายของ แต่พ่อแม่ไม่เห็น

ด้วยคิดว่าอย่างผมทำไปก๊เจ้ง ป่าวๆ พ่อแม่ผม สอนไห้ผมอยุ่เฉยๆ ไม่ต้องทำไร เดวพี่น้อง

ก๊เลี้ยงเอง ผมก๊เลยทำอะไรไม่เป้น ไร้ความอด ทน ทุกวันผมไช้ชีวิต อยู่กับครอบครัวอย่าง

โดดเดี่ยวไร้สังคม บางทีก็ทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องเงิน หรือแม้แต่คำพูดกระแนะกะแหน

ของคนในครอบครัว ว่าผมทำอะไรไม่เป็น ไม่ทำการทำงาน  จริงๆไม่ไช่ว่าผมทำอะไรไม่ได้ แต่ผมไม่มีความกล้ามากพอจะทำ ผมกลัวการเข้าสังคม กลัวการทำความรุ้จักกับคนแปลกหน้า บางครั้งผมก็คิดว่าผมเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร ถ้าตายๆไปซะมันน่าจะจบ แต่โชคร้าย ที่ผม กลัวการเจ็บปวด มากๆ เลยทำไม่ลงสักที ผมอ่อนแอ จริงๆ!!

โดย: closeiiizzz [7 มิ.ย. 57 14:57] ( IP A:125.25.236.246 X: )
ความคิดเห็นที่ 112
   

ชีวิตผมเหมือนไร้ค่า อยู๋ไปก้ไม่มีอาไรดีขึ้น พ่อก้กดดันอยากให้เป็นแบบนูนแบบนี้ ก้คนมันไม่ได้ฉลาดไม่ได้เก่ง จะให้ทำไง ในเมื่อถามว่าอยากเป็นอาไร ก้บอกว่าอยากเปนนักกีรา อยากเรียนอันนั้น พ่อก้บอกว่าอีกอย่างไม่ดีกว่าหรอ ทุกวันนี้อยากในถึงตอนกลางคืนเร็วๆเพราะจะได้อยู่คนเดียว ไม่อยากมีชีวิตอยู่เลยอยู่แบบนี้มันทรมาน กำลังใจก้ไม่มี...............

โดย: .... [14 มิ.ย. 57 21:42] ( IP A:124.122.32.34 X: )
ความคิดเห็นที่ 113
   

มรสุมชีวิตทำให้เราเคยฆ่าตัวตายแต่กลับไม่ตายเราฆ่าตัวตายเพราะความผิดพลาดในชีวิตไร้คนนำทางแนะแนวชีวิตชีัถูกชี้ผิดในชีวิตเราไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตไปทางไหนแล้ว เราเคยสอบเข้าสวนสุนันแต่ไม่ได้แม่บอกให้เรียนครูที่บ้านสมเด็จแต่ตอนนั้นเราไม่สนใจเรียนที่นั่น เราไม่เรียนตามที่แม่ให้เรียน(ดื้อมาก)หลังจบม 6เราก้อลงเรียนรามไว้แล้วก้อทำงานด้วยเป็นเด็กเสริ์ฟทำไม่นานก้อเกิดอุบัติเหตุที่ทำงานหลังจากนั้นก้อลาออกต่อมาก้อทำงานพาททามบริษัทวิจัยคิดว่าเรียนรามไม่จบแล้วล่ะแล้วตอนหลังกลับมาเรียนปี 1ที่ราชภัฎบ้านสมเด็จอีกตามที่แม่บอกตอนที่เพื่อนทุกคนเรียนจบปี 4กันหมดแล้วเรียนราชภัฎได้ 1ปีแล้วเราก้อลาออกมาเรียนอีกที่หนึ่งที่รามที่เดิม ก้อทำงานไปด้วย แล้วก้อเรียนจบใช้เวลา 6ปีตอนนี้คิดว่าอยากตายอีกแล้วเพราะว่าตกงานมาหลายเดือนแล้วอยากทำงานบริษัทไปสมัครงานที่ไหนก้อไม่มีใครรับเลยอาจเพราะเรียนหลายปี อายุเยอะ ประสบการไม่มี ไม่รู้จะมีชีวิตต่อไปยังไงแล้วต้องจ่ายค่าเช่าห้อง ค่าใช้จ่ายต่างๆงานก้อไม่ได้ทำจะค้าขายก้อไม่รู้จะไปค้าขายอะไรตอนนี้เหมือนไม่มีใคร ไม่เหลือใครแม้แต่ครอบครัว เพื่อน ก้อไม่อยากจะคุยด้วยเขาคงละอาและเบื่อหน่ายกับคนอย่างเราแล้วถึงจะคุยกันก้อมีแต่ซำ้เติม ตอกยำ้ให้เจ็บใจหันหน้าไปพึ่งพาใครไม่ได้เลย ที่ปรึกษาไม่มีเลยที่พึ่งทางใจไม่มีคนตกงานคือคนไร้ค่าไม่มีความสำคัญเลยเพื่อนไม่อยากคบ ครอบครัวซำ้เติม ตอนนี้อายุ29แล้วแก่มากกับการเริ่มต้นงานใหม่ก้อเลยไม่มีที่ไหนอยากรับเข้าทำงาน ถ้าฆ่าตัวตายแล้วอย่าให้ใครเดือดร้อน พี่เคยบอกไว้ เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว อยู่ก้อไม่ได้ ตายก้อไม่ได้ชีวิตมืดมนไม่มีแสงสวางนำทางชีวิตชีวิตของเราใครได้ฟังก้อเมินหน้าหนีและเบื่อหน่ายกันเราเหมือนเป็นคนเกเรแต่เราไมได้เกเร ไม่เคยเที่ยว ไม่เคยมีแฟน ไม่กินเหล้า ไม่เคยมั่วสุมเลยแต่ทำไมเราถึงไม่เชื่อฟังที่แม่คอยสอน คอยบอกล่ะหรือว่าเราเป็นโรคประสาทเราเสียสติไปแล้วใชไหมเราถึงทำให้ชีวิตของตัวเองพังพินาทแบบนี้ใครก้อได้ช่วยบอกทีว่าควรทำอย่างไรกับชีวิตเราสมควรตายไปเลยไม่มีใครสนใจกับคนอย่างเราหรอก

 

โดย: อยากตาย [17 มิ.ย. 57 19:35] ( IP A:171.6.92.148 X: )
ความคิดเห็นที่ 114
   อ่านหนังสือของคุณวงศ์ทนง แล้วมีอยู่อันนึงชอบมาก
จริงๆมีคำคมหลายอันที่ชอบ เขาบอกว่า ถ้าคุณคิดว่าชีวิตไม่มีค่า
จงออกไปทำประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์ คนอื่นๆ
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [17 มิ.ย. 57 20:14] ( IP A:124.121.46.226 X: )
ความคิดเห็นที่ 115
   

ความคิดที่จะฆ่าตัวตายวนเวียนอยู่ในสมองตลอดเวลา. หายใจแบบรวยริน รดต้นคอ มือสั่นใจสั่น วิตกกังวลกับปัญหาหนี้สินรุมเร้า.  กลัวบ้านพ่อแม่ ที่ดินของพ่อแม่ถูกยึดจากการบริหารงานและเงินผิดพลาดมีลูกสาวที่น่ารักทั้งสองคน อึดอัดใจ ไม่รู้จะทำอย่างไร จะหาเงินจากไหน ไม่กล้าบอกใคร ไม่รู้จะคุยกับใคร เข้าวัดปฏิบัติธรรมก็แล้วยังสลัดความคิดออกจากหัวไม่ได้เหมือนแบกโลกไว้บนหัว ไม่อยากคุยกับใคร ผมหงอกเยอะมาก นำ้หนักลดเพราะไม่ค่อยอยากกินอะไรถึงอยากกินก็กินได้น้อยเพราะอยากอาเจียรตลอดเวลา. จะปรึกษาใครก็กลัวว่าเขาว่าเราบ้า จะหยิบยืมใครก็ไม่ได้เพราะญาติพี่น้องก็ลำบาก ทำไงดี ทำไงดี

โดย: เครียดจัด [19 มิ.ย. 57 8:40] ( IP A:118.174.106.233 X: )
ความคิดเห็นที่ 116
   ผมอีกคนหนึ่งที่มีประสบการณ์การอยากตาย ผมเคยติดยาติดแบบงอมแงม อนาคตแทบจะไม่มี แต่ก็เลิกได้เพราะแม่ ตั้งใจเรียนจนจบ ป.ตรี มีลูกน้อย 1 คน แต่แล้วเหตุการณ์การณ์ที่ไม่น่าเกิดมันเกิดขึ้น ผมไปทำผู้หญิงคนหนึ่งท้อง ทั้งครอบครัวและแฟนผมเสียใจมาก ผมจะเลือกทางไหนก็เลือกไม่ได้ ทั้งครอบครัวไม่มีใครพูดกับผม แม่แต่ลูกยังโดนให้คนที่บ้านสอนให้เรียก ไอ้.....สารพัดจนมาอยู่หนึ่งวันผมโดนผู้หญิงที่บอกว่าท้องนั้นหลอกว่าท้องกับผมแต่จริง ๆ ไม่ใช่ผมที่เป็นพ่อ หมดทุกอย่าทั้งเงินทอง ความรู้สึก จะกลับไปหาครอบครัวที่บ้าน ก็ไม่มีใครต้องการ ลูกก็ไม่เรียกพ่อ เพื่อนฝูงหายไปหมด ถึงตอนนี้ผมกับไปในวงจรชีวิตเหมือนเดิมอีกครั้ง ขี้เหล้ามเมายา ไม่ได้ดื่มนอนไม่หลับไม่มีใครให้ปรึกษา พอเมาแล้วก็คิดว่า ถ้าเราไม่อยู่ คงไม่มีใครเสียใจ ลูกในไส้ยังไม่รู้จักพ่อของตัวเอง ทุกครั้งที่เมาผมพยายามละที่จะไม่อยู่แล้วในชีวิต มันขึ้นมาอยู่ในหัวตลอด เคยพยายามลองหลายทางแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะหน้าลูกจะแว้บขึ้นมาทันที ทุกวันนี้ผมตเองอยู่แบบ เหมือนคนไม่มีความรู้สึก เหมือนกับอยู่คนเดียวในชีวิต
โดย: ben_118822@hotmail.com [23 มิ.ย. 57 15:14] ( IP A:182.93.241.201 X: )
ความคิดเห็นที่ 117
   บางทีก็เหนื่อยครับผมไม่ได้อยู่กับครอบครัวพอย่าผมตายผมก็ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่างพ่อก็มีเมียใหม่ผมเองก็มีแฟนแล้วไม่นานผมก็ตัดสินใจมาอยู่กับแฟนที่ต่างจังหวัดพออยู่แรกๆมันก็ไม่มีไรเกิดขึ้นหรอกครับซักพักอยู่มาได้2ปีกว่าก็ต้องมีเรื่องทะเลาะกันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเอามาทะเลาะหรอกครับจากนั้นเราก็ทะเลาะกันมาทุกวันจนบางครั้งผมก็เหนื่อยมากๆท้อมากๆแล้วด้วยความที่ต้องมาอยู่บ้านเค้าก็ต้องมีเรื่องให้ปวดหัวอิกผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมนุษย์ไม่ชอบเหตุผล?ไม่ชอบฟังและไม่ยอมให้โอกาส หลายครั้งครับผมเริ่มไม่ไหวผมเหนื่อยเหลือเกินอึดอัดแต่บอกใครไม่ได้ผมเคลียดผมเลยคิดที่จะฆ่าตัวตายแล้วผมก็จะทำเพราะมันเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้วจริงๆ
โดย: yong_love_son@hotmail.com [25 มิ.ย. 57 21:55] ( IP A:1.47.194.18 X: )
ความคิดเห็นที่ 118
   

เมื่อพ่อกับแม่ชั้นตายหมด สิ่งที่ตามมาในครอบครัวชั้นคือการห่างเหิน ชั้นกลับมาบ้านเก่าอีกครั้งพร้อมการหย่าร้างจากสามี แต่นั่นมันไม่ใช่เพียงปัญหาเดียวที่ชั้นพบ การทำงานพร้อมเลี้ยงลูกมันหนักมากสำหรับผู้หญิงคนนึง แต่การที่ต้องการทนกับญาติที่ร่ำรวยแล้วมองเราเป็นแค่หนอนมากัดกินใบให้ชำรุดนี่สิปัญหา วันๆ ชั้นได้แต่นั่งร้องไห้ นีั่้เหรอ พี่-น้อง นี่กรรมชั้นยังกระหน่ำซัดไม่พอใช่มั๊ย ถึงได้พบกับปัญหาได้ทุกวัน ไม่มีการทักทาย ไม่มีคำปราศรัย มีแต่ปลายตาแห่งความรังเกียจ ไม่เคยฝากลูกไว้ได้ จะไปไหนต้องเอาไปด้วยตลอด เจ็บป่วยไม่เคยมีใครใส่ใจ น่าแปลก บ้านนี่ก็มีชื่อชั้น แต่ไหงชั้นเหมือนเป็นขยะส่วนเกินอย่างไรบอกไม่ถูก อยากตายเหรอ ไม่ต้องพูดถึง อยากทุกวัน 

โดย: แค่คนจน [29 มิ.ย. 57 22:40] ( IP A:171.5.105.24 X: )
ความคิดเห็นที่ 119
   

ผมก็เป็นอีกคนที่อยากตายครับ แม่ผมเห็นผมเป้นแค่หมาตัวนึงเท่านั้นครับ แต่ให้ข้าวก็น่าจะพอแล้ว จริงๆมันน่าจะพอ แต่ผมเป็นคนครับ ผมอยากมีอิสระ แต่แม่ไม่เคยให้ครับ "เกิดเป็นคนถ้าหาเงินเพิ่มไม่ได้ ก็อย่าทำให้ลด" นี่คือคำพูดที่แม่พูดกับผมครับ บอกตรงครับชีวิตผมไม่มีความสุขเลยครับ 

โดย: คนอยากตาย [7 ก.ค. 57 17:46] ( IP A:223.205.94.116 X: )
ความคิดเห็นที่ 120
   อ่านกระทู้นี้แล้วเราได้ทำความเข้าใจกับอะไรหลายอย่างเลยค่ะ เราก็เครียดเหมือนกัน เข้ากูเกิ้ลพิมพ์ \'อยากตาย\' บางกระทู้มีคนพูดให้กำลังใจช่วยหาทางออก บางกระทู้เช่นกระทู้นี้ก้มาระบายให้กันฟัง เรารู้สึกเหมือน เฮ้ยชั้นเจอเพื่อนที่เปนแบบชั้นแล้วว่ะ หลายๆคนที่เขาไม่เคยรู้สึกหรือเจออะไรแย่ๆเขาก้ไม่เข้าใจหรอกว่าคนที่อับจนหนทางเค้ารุ้สึกยังไงถึงได้อยากตาย กระทู้นี้เลยทำให้เรารู้สึกเหมือนคนอกหักฟังเพลงอกหักจนหนำใจ อ่านแล้วก็ตรงกับหลายๆคน ก้เหมือนได้ระบายสบายใจขึ้น ขอบคุณที่แชร์นะคะ อย่างน้อยคุณก้ได้ปลดปล่อยความรู้สึกเหล่านั้น และยังมีคนที่เข้ามาอ่านมารับฟังอยู่นะ ส่วนเรา เราคิดว่าเราอาจมีปัญหาทางความคิดจิตฟุ้งซ่านอยู่บ้าง แต่เราจะสู้ต่อไปค่ะ เราก้อยากจะรู้เหมือนกันว่าเกิดมาชีวิตหนึ่งเรามีความสามารถทำได้ที่สุดเท่าไหร่กัน (ทำสิ่งที่ไม่เดือดร้อนใครนะคะ) แล้วไอ้คุณค่าชีวิตจริงๆแล้วมันคืออะไรกัน ขอบคุณทุกคนค่ะ
โดย: แค่คนหนึ่ง [8 ก.ค. 57 14:06] ( IP A:1.47.99.5 X: )
ความคิดเห็นที่ 121
   

กระทู้ระบายกระทู้ที่เข้ามาอ่านบ่อยเมื่อทุกข์มาเขียนด้วยสองสามครั้ง  เข้ามาอ่านความทุกข์ของแต่ละคน อย่างนัอยก็ได้ระบายไปด่วยกัน ยังไม่ตาย😭😭 ยังอยู่แต่อยู่แบบทุกข์ทุกวัน ไม่รู้จะทนได้ถึงเมื่อไหร่. กลัวอนาคตไปทุกอย่าง เครียดมากๆแต่ไม่กล้าฆ่าตัวตาย ชีวิตมืดมนมาก กลัวเป็นโรคประสาท กลัวบ้า กลัวคนรังเกียจดูถูก กลัวๆๆๆๆ 🌟นี่คงเป็นผลกรรมชั่วที่ได้ทำไว้ด้วยความไม่รู้   ทำใจไม่ได้เลย เครียดที่สุดในชีวิตมาจะครบปีแล้ว ก่อนหน้านี้ทุกข์ก็พอจะสลัดได้แต่ปีนี้สลัดยังไงก็ไม่หลุดอยากตายแต่ไม่อยากตายอยากอยู่ต่อไปอีกแต่ทุกข์เหลือเกิน. อยากหลับให้นานที่สุดอยากให้มีกลางคืนตลอดไปไม่อยากเจอใคร แต่ทำไม่ได้เพราะยังต้องทำงาน. ไม่อยากคุยกับเพื่อน อยากเก็บตัวไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ทำไมต้องเป็นเราด้วย เกิดมาทำไมนี่ทุกข์ใจที่สุด ไม่อยากให้พ่อแม่พี่น้องต้องรับรู้เลย. ถ้าพวกเขารู้พวกเขาจะเสียใจแค่ไหน อยากบอกว่าขอโทษนะทุกคนที่เราเป็นคนไม่ดี แต่คิดว่าคงเป็นกรรม เมื่อไหร่จะจบซะทีความทุกข์😭😭 เขียนวกวนตามความรู้สึก 😭😭ทุกข์แต่ต้องไม่ฆ่าตัวตายจำไว้นะทุกคน มีอะไรมาระบายกันตรงนี้นะ🙈🙉💪💪✌️✌️ขออย่ายอมแพ้อย่าอ่อนแอแม้ต้องร้องให้....

 

 

โดย: อยู่ต่อไปให้ได้ไม่ว่สอะไรจะเกิดขึ้น😂😂✌️✌️ [8 ก.ค. 57 22:42] ( IP A:27.55.23.34 X: )
ความคิดเห็นที่ 122
   ผมเคยเข้าไปเล่นสังคมออนไลน์ ของกลุ่มบรรดาผู้ติดเชื้อเอชไอวี ไม่เคยมีคนใหนที่บ่นอยากตายเลยนะครับ มีแต่เขากลัวตาย เขาอยากมีชีวิตอยู่ได้นานๆที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดูสิครับคนเป็นเอดส์เขายังไม่อยากตาย แล้วคุณมีสองมือสองเท้า ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บร้ายแรงอะไร จะอยากตายกันไปทำไม ไม่เข้าใจจริงๆ

ถ้าอยากตายนัก ก่อนตายควรลองไปทำประโยชน์ให้สังคมดูบ้าง เริ่มต้นง่ายๆ บ้านเด็กอ่อนทั้งหลาย บ้านเด็กกำพร้า วัดพระบาทน้ำพุ และหน่วยงานอีกมากมาย สมาคมคนตาบอด คนพิการ เขาต้องการอาสาสมัครช่วยงานเยอะแยะ ไม่ต้องใช้เงิน ใช้แค่แรงกายก็ได้ อย่างวัดพระบาท คุณไปช่วยเจ้าหน้าที่เขาก็ได้ ใหนๆคุณก็อยากตายแล้วนี่ ไปช่วยงานวัดเขาเลย ไปช่วยดูแลคนป่วยระยะสุดท้าย ไปปลงชีวิตในอีกหลายๆที่ แล้วบางทีพวกคุณอาจจะเลิกอยากตายไปเลยก็ได้
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [8 ก.ค. 57 23:03] ( IP A:171.97.130.173 X: )
ความคิดเห็นที่ 124
   เราก็รู้สึกอยากตาย.
คนรอบข้างชอบบอกว่าไร้สาระ พอระบาย ก้โดนดุกลับหาว่าทำตัวเองเอง สมควร มักจะโดนว่ากลับเสมอเวลามีเรื่องทุกข์ใจ..เสียใจกับอะไรบางอย่าง ได้แต่ร้องไห้ ร้องบ่อยขึ้นๆ แม้แต่ตอนนั่งรถไปไหนมาไหน พอนึก คิด น้ำตาก็ไหล เป็นมาสักพักใหญ่ๆ เครียดจนความดันขึ้น ไปหาอ่านหลายๆเว็บ ตรงกับโรคซึมเศร้า พยายามแก้แต่ไม่หาย อาการท้อแท้ อยากร้องไห้ก้ยังมีอยุ่เรื่อยๆ หรือบางครั้ง น้ำตาไหลเองไม่มีสาเหตุ อยากอยู่คนเดียวบ่อยขึ้น ขึ้นเสียง อารมณ์แปรปวนกับ คนรอบข้างทุกคน ทั้งที่รุ้ว่าต้องเปลี่ยน แต่พอได้ยิ้มได้หัวเราะสักพักก้มีอาการแบบเดิม อยากพบจิตแพทย์แต่กลัว
โดย: ้jj [23 ก.ค. 57 20:18] ( IP A:110.168.229.3 X: )
ความคิดเห็นที่ 125
   อยากตายเหมือนกันท้อมากแม่เอาเรามาเรียนนอกแต่เราสมองไม่ดีจะ2ปีภาษายังไม่ได้สักตัวพยายามแล้วทั้งทนแล้วยังเสียงบ่นจากทางบ้านว่าโง่เรารู้ว่าเราโง่แต่พยายามสุดๆแล้วแอบร้องให้คนเดียวทุกวันและทุกวันนี้ไม่ได้ออกจากบ้านเลยเก็บตัวอยู่คนเดียวไม่ไปไหนนอกจากโรงเรียนเหงาคุยกับเพื่อนที่เมืองไทยก็ไม่มีใครอยากคุยด้วยเพราะไม่ได้เจอกันนานเขาลืมเราไปแล้วทุกวันนี้หมกตัวอยู่แต่กับหนังสือมีหนังสือเป็นเพื่อนเหงาจนอยากจะตายๆไปซะกดดันเรื่องภาษาเรื่องเพื่อนเรื่องที่บ้านทุกวันนี้คิดแต่อยากจะตายแต่กลัวบาปไม่ได้กลัวตายเลยสักนิดเคยแม้แต่สร้างเรื่องโกหกให้เพื่อนสนใจเลยด้วยซ้ำ
โดย: ผีบ้า [26 ก.ค. 57 10:45] ( IP A:99.190.112.202 X: )
ความคิดเห็นที่ 126
   

ผมก็เหมือนกันครับ ตอนนี้คิดอยู่หลายเรื่องเลย พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่ผมเด็กๆแล้ว ชีวิตผมก็ไม่เคยมีใครสอน สิ่งที่ผมทำไม่ดีในชีวิตก็มีเยอะ แต่ผมก็พยายามทำดีมาโดยตลอด ทุกวันนี้ผมอยู่กับพ่อ คุยกันดีๆไม่ได้นานหรอกครับ เดี๋ยวก็ทะเลาะกันเวลาโมโหก็ชอบมาลงที่ผม ในชีวิตผมตอนนี้มีแฟนคนนึง เขามักจะสอนอะไรหลายๆอย่าง ผมอยู่ด้วยกันกับเขามากกว่าพ่อสะอีก แต่ช่วงนี้เวลาผมมีอะไรไม่สบายใจ โดนพ่อว่าเขาก็จะซ้ำเติม แบบผมทำตัวเอง ทั้งๆที่ผมก็ทำทุกอย่างให้มันดี ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มากๆ อยากจะตายๆให้มันจบๆไป ไม่มีผมสักคน ทุกคนก็คงอยู่ได้...

โดย: Omnoi [30 ก.ค. 57 18:33] ( IP A:171.97.26.184 X: )
ความคิดเห็นที่ 127
   

อยากตาย..แต่ห่วงพ่อกับแม่..ตั้งแต่ก้าวออกมาจากบ้าน..ไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่ครั้งเดียว..อยากกลับไปก้ออายคน..เพราะยังมีคนที่จะคอยซ้ำเติมอยู่..อยากไปบวช..ก้อทำไม่ได้..ภาระมันท่วมหัว..

 

โดย: :( [31 ก.ค. 57 9:07] ( IP A:49.48.240.240 X: )
ความคิดเห็นที่ 128
   

อยากเข้ามาให้กำลังใจทุกๆ คน อยากให้ทุกคน ปล่อยวาง และ เดินถอยออกมาซักก้าวนึงเพื่อจะได้มองเห็นว่า ปัญหาของเรานั้น มีทางออกเสมอ การน้อยเนื้อต่ำใจ การคิดว่าตัวเองไม่ดี ไม่มีค่า ไม่มีใครสนใจ ทำไมเราถึงไม่มองถึงข้อดีของเราบ้าง การที่เรามีอวัยวะ ครบ 32 ไม่พิการ ไม่หูหนวก ตาบอด ก็ดีมากมายเหลือเฟือแล้วจริงๆ คนเราไม่มีใครเกิดมาสมบูรณ์ เพอร์เฟ็คหรอก สิ่งที่ทำให้เรามีชีวิตดี หรือ ไม่ดี มันขึ้นอยู่กับความคิดเราทั้งนั้น คิดและลงมือทำ ทำสิ่งดีๆ มีค่า แล้วเราจะมีความสุขและเห็นคุณค่าในตัวเอง แม้ว่าเราอาจจะหาไม่เจอในตอนนี้ เราก็ควรจะภูมิใจที่เราได้เริ่ม ชีวิตเรามีค่าจริงๆนะ กว่าจะเกิดมาได้ กว่าจะเติบโต ถึงบางครั้งก็เจ็บปวด แต่เราก็ดีใจที่เรามีโอกาสได้ทำ หาโอกาสให้ชีวิต คิดด้านดีๆ ด้านบวกไว้เสมอ เชื่อมั่นในตนเอง ว่าเราทำได้ อย่าเอาคนอื่นทั้งที่คนที่เรารัก แต่เค้าไม่สนใจเรา หรือ คนที่ว่าเรา ด่าเรา มาเป็นอุปสรรค ได้โอกาสพิสูจน์ตัวเองให้คนเหล่านั้นได้เห็น ทำให้เต็มที่ ซักวันเราก็จะชนะใจคนอื่นได้ มีความสุขได้ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือมีสติ หัดเข้าวัดปฏิบัติธรรม ฟังธรรมะ นั่งสมาธิ ให้จิตใจสงบ แล้วปัญญาเราก็จะเกิด ไม่ลองไม่รู้นะ ถ้าคิดตัดสินใจทำร้ายตัวเองจริงๆ ลองทำสิ่งที่เราแนะนำก่อน ไม่เสียหายอะไรเลย ลองดูทุกๆคน เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ

โดย: ดอกไม้บานได้แม้ไม่มีดินที่สมบูรณ์ [4 ส.ค. 57 21:24] ( IP A:1.46.235.69 X: )
ความคิดเห็นที่ 129
   

เราก็เป็นคนนึงที่อยากฆ่าตัวตาย เราเบื่อตัวเอง เกลียดตัวเอง เราอยู่กับแม่อยู่2คน แม่มีลูก4คนแต่พี่สาวคนโตมีครอบครัวแล้ว แต่ก็ชอบมาขอเงินแม่ มีครั้งนึงจะเอาลูกมาให้แม่เลี้ยงอีก เงินแม่ก็ไม่ค่อยจะมี แม่เลยไม่เลี้ยง ไม่ให้เงินอีกแล้ว เพราะดัดสันดาน ส่วนพี่ชายคนรองมาตอนแรกได้อยู่ฝ่ายทางพ่อ(ไม่ใช่พ่อของเรา เป็นแฟนเก่าแม่คนแรก) ได้มาอยู่กับแม่ตอนเราอยู่ม.1 เพราะแม่เรียกมาดูแล ตอนแรกแม่ก็ทำงานกลางคืนเป็นนักร้อง(นักร้องอย่างเดียวนะ)แต่พอพี่ชายมาอยู่ก็ให้พี่ชายเลี้ยง พี่ชายอยู่ได้ประมาณ3ปีกว่าก็หนีออกจากบ้านเพราะทะเลาะกับแม่เวลาแม่ทะเลาะแม่จะชอบใช้กำลัง เตะบ้างกระทืบบ้าง (เราโดนหลายครั้ง ช้ำไปหมด)ชายเลยหนี แม่เราเป็นคนคิดมากเวลาพูดอะไรชอบคิดในแง่ลบ เราก็ทะเลาะกับแม่บ่อยมากแทบทุกวัน เคยคิดหนีออกจากบ้านแต่ไม่กล้า พอพี่ชายเราหนีออกจากบ้านตอนนั้นลำบากพอสมควร แล้วก็ไม่มีงานทำ แต่ยังมีคนช่วยเหลือ(เป็นพวกศาสนาน่ะ)ให้ไปอยู่แถวใกล้ๆพวกเขา แม่ก็เราก่อนนะว่าอยู่ได้หรอมันไกลจากโรงเรียนนะ เราก็บอกว่าได้ๆ จริงๆที่เราอยากไปอยู่ที่นั่นเพราะจะได้อยู่บ้านเป็นหลังแถมค่าเช่าก็ถูกมาก พวกศาสนาก็บอกว่าจะช่วยเหลือทุกอย่าง แค่ไปหอประชุม(คล้ายๆโบสถ์แต่ไม่ใช่)ทุกวันอาทิตย์ เราก็เลยไปอยู่ แล้วแม่ก็พยายามหางานทำแถวนั้นจนได้งาน แต่เงินก็ไม่พอเพราะค่ารถไปโรงเรียนมันเยอะมาก วันนึงก็ปาไป60บาท ยังไม่่รวมค่าข้าวนะ เราเลยต้องหางานทำเลี้ยงตัวเองตั้งแต่ม.4เทอม2 เราไปทำงานที่ปั๊มนำ้มัน เป็นงานจัดเรียงสินค้าในที่ขายของน่ะ เป็นงานที่เหนื่อยแต่ต้องทน ตอนนั้นเราเหนื่อยมากทั้งทำงานทั้งเรียนทั้งไปหอประชุม ตอนแรกบอกไปแค่วันอาทิตย์แต่ก็ต้องไปอีกวัน วันพฤหัสตอนกลางคืน จะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะเขาหาที่อยู่ให้ แล้วเราก็มีปัญหากับที่ทำงาน เลยไปบอกเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกต้องทนทำไงได้ล่ะ เราก็ทนแต่พอพวกศาสนาหางานใหม่ให้ แต่เงินไม่เท่าที่เก่าแต่เราชอบ ด้วยความโลภเราก็เลยทำงาน2ที่แล้วก็เรียนไปด้วยไปหอประชุมอีก ตอนนั้นเราเหนื่อยมากๆ แถมมีปัญหาที่โรงเรียนอีกปัญหาเรื่องเพื่อนไม่ชอบเพราะเราชอบหยุดเรียนเพราะเราเหนื่อยอยากมีเวลาพักผ่อนบ้างทำให้เราไม่มีทียืนที่โรงเรียน ตอนนั้นไม่มีที่ปรึกษาเลย เครียดมาก เราไม่คิดที่จะปรึกษาแม่เลย เพราะไม่เคยได้คำปรึกษาจากแม่เลยมีแต่ว่าเราว่าเราไม่ดีอย่างนู้น ด่าว่าเป็นอีเลวเราเป็นคนชอบเถียงถึงได้ทะเลาะกันแทบทุกวันเลยไม่คิดที่จะพูดคุยกับแม่เท่าไร เรารู้สึกปัญหามันหนักมาก ปวดหัวมาก นอนแล้วก็ร้องไห้แต่ยังทนอยู่ ตอนอยู่โรงเรียนเราไม่เคยแสดงความเครียดให้ใครดูเลย ร่าเริงตลอด แต่กลับบ้านก็นอนร้องไห้ เราก็ขี้เกียจทำการบ้าน เพราะไม่อยากเครียดอีกแล้ว เอาแต่ดูการ์ตูนให้ตัวเองหัวเราะ แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาดูอีก แม่ก็มีปัญหาที่ทำงานเพราะแม่ทนเจ้านายไม่ได้เลยลาออก ช่วงนั้นต้องเลี้ยงทั้งแม่ทั้งตัวเอง ภาวนาขอให้แม่หางานได้เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้าน และต้องหยุดเรียนบ้างเพราะจะได้ประหยัดเอาเงินที่จ่ายค่ารถมากินข้าว และแม่ก็หางานได้ ยังพอมีเงินจ่ายค่าบ้านแต่ไม่มีเงินกินข้าวในช่วงแรกๆหนูก็เลี้ยงแม่ไปก่อนต่อมาก็ดีขึ้น แต่ปัญหายังไม่จบ เพราะจากไม่หยุดเรียนก็หยุดงานที่ปั๊มน้ำมันเขาเลยด่าว่าเราแต่เราก็ผิดจริง เราอึดอัดมากจึงได้ออกจากที่ทำงานนั้น แล้วทำงานที่เดียวเป็นร้านอาหารนะ(ลืมบอก)แล้วปัญหาที่โรงเรียนก็หนักขึ้นเพราะงานการบ้านไม่ส่ง ค้างเยอะ เพื่อนๆก็พากันไม่ชอบ นินทาลับหลัง เราเหนื่อยทั้งใจทั้งกาย เราเลยไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์แล้วก็มาเรียนวันสองวันก็หยุดเป็นอาทิตย์(หยุดโดยที่แม่ไม่รู้เพราะแม่ไปทำงาน)คุณครูเลยโทรหาแม่ แม่เลยถามว่าทำไมทำอย่างนี้(ตอนแรกนึกว่าจะโดนกระทืบแล้ว)แต่เราก็ไม่บอกหรอกว่ามีปัญหากับเพื่อนๆ เลยบอกแม่ว่าเหนื่อยเฉยๆ และก็ขี้เกียจ(ความจริงๆ)แต่เห็นแม่พูดดีกับเรา เราเลยแปลกใจ เราก็เลยทำตัวใหม่ ปรับปรุงตัวเอง ไม่ฟังเสียงนกเสียงกา อยากให้เพื่อนยอมรับเรา เราตามงานทุกอย่างจนครบ และจบม.4และม.5เทอม1ได้ แต่ที่ทำงานเรากลับจะเซ้งซะงั้น เพราะขายไม่ดี เราเลยไม่มีงานทำ และแม่ก็ลาออกจากงานอีกเพราะทนเจ้านายไม่ได้ เราคิดว่าทำไมแม่ทำแบบนี้แล้วเราจะหารายได้จากไหนแต่ก็แค่คิดไม่กล้าพูด เราจึงต้องขอยืมเงินไปโรงเรียนจากพวกศาสนาแต่พวกเขาก็ให้มาเลย1000บาท เราเลยคิดจะออกจากโรงเรียนแต่คุณครูให้นักเรียนนอนที่โรงเรียนได้ แต่เราแม่ว่าแล้วแม่จะอยู่ยังไงอ่ะงานก็ไม่มีอ่ะ แม่ก็บอกว่าไม่ต้องห่วงหรอกหาได้ก็แล้วกัน เราก็เลยมาอยู่โรงเรียน แล้วทำงานไปด้วย แต่ก็ไม่ถูกกับคุณครูที่พักด้วยกันอีก เขาชอบพูดดูถูกมากๆ เลยกลับไปอยู่กับแม่ แม่ไม่มีงานทำ ที่มีเงินเพราะไปขอเงินพี่สาวคนที่3(ลืมพูดถึง)มา25000 บอกพี่สาวคนที่3ว่าเอาเงินมาทำธุรกิจ แต่ก็ไม่ได้ทำเพราะโดนหมากัดต้องเอาเงินไปหาหมอ คราวนี้เราต้องหยุดเรียนอีกแล้ว เพราะไม่มีเงิน ไปเป็นบางวัน เพื่อนๆจากที่เริ่มคุยกับเราก็ไม่คุยกับเราอีกแล้ว เราเครียดมากไม่รู้จะไปหางานที่ไหน เลยต้องลาออกจากโรงเรียนขณะที่อีก2อาทิตย์จะสอบปลายภาคเทอมที่2ของม.5เราเสียดายมากแต่ถ้าเรายังดันทุรังอยู่ต่อคงไม่ได้เพราะไม่มีเงินค่าเช่าบ้านแล้ว เลยต้องออกแล้วไปหางานทำที่กรุงเทพแล้วก็ขายของที่บ้านให้หมดเพื่อเอาเงินไปกรุงเทพ แม่ก็พาเราหางานทำที่กรุงเทพ เหนื่อยมากก แต่ต้องทน จะตายก็ไม่ได้เพราะถ้าตายแม่จะอยู่ยังไง แล้วก็มีเพื่อนแม่สมัยเก่าโทรมาหาแม่ทักทายกันแม่เลยถามว่ามีงานให้ลูกสาวทำไหม เขาก็บอกว่ามี เขาเปิดร้านเหล้าอยู่ เราก็ได้งานทำเป็นแคชเชียร์ร้านเหล้า เราทำงานไม่เป็นก็โดนด่าตลอด โดนตะคอกต่อหน้าลูกค้าตลอด กลับบ้านไปเราร้องไห้ตลอด จากคนที่ไม่กินเหล้า ก็กินเหล้า กินเบียร์ เวลาลูกค้าเลี้ยงดริ้งก็กินเหล้าตลอด อยากเมา เบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง อยากตาย รู้สึกไม่มีใครเลย เกลียดตัวเองที่เป็นคนแบบนี้ มีแต่คนหลอกลวงทั้งพนักงานทั้งลูกค้าไม่ใครจริงใจ แต่อยู่ไปนานๆหน่อยก็เริ่มเป็นงาน(เป็นนิดหน่อยนะ) ก็เลยไม่เป็นแคชเชียร์แระ เงินก็เท่ากัน แต่ทำงานหนักกว่า ไม่เอาแล้ว เอาเปรียบกันชัดๆ เลยเป็นเป็นเด็กนั่งดริ้งแทน(ไม่เสียหายอะไรนะ เพราะไม่ใช่เด็กออฟ)ได้เงินดี เพราะเราก็มีคนมาจีบบ้างพอสมควร ก็เราอายุแค่18นี่นา ยังเด็กๆอยู่ เรารู้สึกแย่ที่สังคมนี้มีแต่คนหลอกลวง เกลียดผู้ชายมาก(เรายังซิงนะบอกไว้ก่อน เราไม่เคยทำตัวเสียหายน่ะ)รู้สึกเริ่มชอบผู้หญิง เริ่มสับสน งงว่าตัวชอบเพศไหนกันแน่ เราเครียดมากทั้งเรื่องสับสน ทั้งเจอแต่คนหลอกลวง เรื่องเรียน เราสมัครเรียนกศน.แต่ก็ออกเพราะงานเยอะ(สาเหตุคือขี้เกียจ) เราไม่กะจิตกะคิดเรื่องเรียนด้วยแหละ ปวดหัวไปหมด ร้องไห้ทุกเช้า เพราะกลับบ้านเช้าน่ะ แต่ไม่มีใครเห็นเราร้องไห้นะเราคุมผ้าห่มไว้ทั้งตัวเพื่อปกปิดไม่ให้แม่เห็น เราต้องทนทำงานกับสังคมแบบนี้ ต้องวางตัวให้เป็น เราคิดว่ามันอึดอัดนะที่ต้องวางตัวให้เป็นในสถานที่เที่ยว มีคนบอกว่าทำงานอย่างนี้สบายเหมือนได้เที่ยวไปในตัวแต่เราว่ามันอึดอัดมาก เหมือนเที่ยวแต่ไม่ใช่เที่ยว เราอธิบายไม่ถูก เราต้องทำงานเพื่อเก็บเงินสร้างรากฐานให้ตัวเอง ทำธุรกิจ ซื้อบ้านอยู่ แต่เราก็คิดอยากฆ่าตัวตาย เรารู้สึกสับสน เครียดทุกอย่าง งงไปหมด บางครั้งเราก็ร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุเรางงว่าทำไมต้องร้อง เราเครียดเรื่องแค่นี้แต่ทำไมรู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก ใครก็ได้อธิบายทีว่าเราเป็นอะไร เราเคยกรีดแขนตัวเองหลายครั้งแต่ไม่ลึก กลัวเจ็บ แค่เป็นรอยๆ ที่เราทำไปเพื่อเรียกร้องความสนใจหรือป่าว ทำไมเราต้องทำ ทำไมเราต้องเครียด สับสน วุ่นวายขนาดนี้!!???

โดย: Pommae2539@gmail.com [7 ส.ค. 57 13:05] ( IP A:49.230.180.88 X: )
ความคิดเห็นที่ 130
   

หลายคนอยากตาย แต่ก้อไม่ได้ตัดสินใจฆ่าตัวตาย เพราะด้วยเหตุผลนานับประการ เราเป็นคนหนึ่งที่คิดอยากตายปีละหลายๆ ครั้ง ตั้งแต่อายุ 14 จนตอนนี้เราอายุจะ 33 แล้ว และวันนี้ก้อเป็นอีกวันที่เราคิดอยากไปจากโลกนี้ ทุกครั้งที่เราเจอเรื่องผิดหวังกับสิ่งที่ทุมเท โดยเฉพาะเรื่องความรัก ที่มีต่อครอบครัว สามี และเพื่อนๆ เรารู้สึกว่าเราไม่เคยได้รับการตอบแทนความรักที่เราทุ่มเทให้พวกเค้าสุดกำลังสุดหัวใจของเรา สุดท้ายสิ่งที่เราได้คือความผิดหวัง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราอ่อนแอมากเวลาที่ได้พบกับสิ่งที่ทำให้เราผิดหวัง มือไม้อ่อน ตัวเราแทบล้มทั้งยืน หัวใจเราเต้นช้าลง ช้าลง แต่สุดท้ายเราก้อไม่สามารถจะตัดสินใจจากโลกนี้ไปได้ เพราะชีวิตของเรามีค่าสำหรับบางคนที่เราอาจจะเคยหรือไม่เคยรู้จักกับคนเหล่านั้น อย่างน้อยๆ สิ่งที่เรามีก้อสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้  ที่หลายคนบอกคุณค่าของชีวิต นี้แหละคือคุณค่าของชีวิตที่บางครั้งเรามอบให้กับคนที่ต้องการมัน และพร้อมที่จะรับมัน แต่เราก้อไม่ควรที่จะคาดหวังว่าเค้าจะตอบแทนเราด้วยความรักกลับมา เพียงแค่รอยยิ้มและมิตรภาพดีดี แค่นี้ก้อน่าจะเพียงพอที่จะทำให้เราลืมเรื่อง ความตาย ไปได้บ้าง หนุนใจทุกท่านนะคะ  สู้ๆ คะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจคะ ให้คนที่ท้อแท้กับเรื่องราวปัญหาต่างๆ ท้อได้แต่อย่าถอยนะค่ะ

โดย: สุขอยู่ที่ใจ [8 ส.ค. 57 16:57] ( IP A:124.122.200.37 X: )
ความคิดเห็นที่ 131
   

อยากตายค่ะ ท้อแท้เรื่องชีวิต

วัยเด็กจิตใจโดนทำร้ายในเรื่องของครอบครัว

อยากตายตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ที่พ่อเแม่เลิกกัน ตั้งแต่นั้นเราก็รู้สึกว่าเราไร้ค่า พ่อแม่ไม่สนใจ

ตั้งแต่แม่ย้ายออกไป เราก้ไม่สนิทกับพ่อเหมือนเมื่อก่อน

ไม่ได้หัวเราะทุกเรื่องเหมือนก่อน มีแต่ความทุกใจ

เกบตัวเองมาตั้งแต่ ป ห้า ตั้งแต่พ่อแม่เลิกกัน

มีความสุขมากที่ได้ไปโรงเรียน เจอเพื่อนๆ แต่พอกลับบ้านกลับรุ้สึกว่าไม่ใช่ที่ๆเราควรอยู่

เวลาผ่านไปพ่อพาแฟนใหม่มาอยู่ด้วย ยิ่งตอกย้ำในจิตใจว่า ใม่ใช่ที่เรา เราคือใคร ทำไมเราต้องอยู่ที่นี่ เราอยู๋เพื่ออะไร อยากตายหลายครั้ง เกบกดมากๆ และจะรู้สึกแย่มากๆที่คนในครอบครัวดุ ด่า มันรู้สึกแบบว่า โลกนี้มันไม่มีใครอยู่ข้างเรา ยังดีที่มีเพื่อนกลุ่มๆ

แต่พอจบม ต้น ก้ต้องย้ายโรงเรียนมาอยู่ต่างจังหวัด อยู่กับอาม่า ไม่ได้อยู่กับพ่อ ซึ่วงเวลาญาติมาที่บ้านอาม่าก้มากันเปนครอบครัวคือเราอิจฉา เหงา รู้สึกแย่ รู้สึกว่าไม่อยากให้ใครพูดถึง อยุ่บ้านอาม่าก็ไม่ถึงกับเป้นโรคซึมเศร้าอะไร แต่พอมีแฟนคนแรก เค้าชอบทำร้ายตัวเอง เราลองทำบ้างเวลาเสียใจก็รู้สึกเจ็บดี แต่ก็สะใจ ไม่ได้คิดว่าตัวเองโรคจิตอะไร

พอ ม ปลายอีกปี ก้ย้าย รร อีก ต้องพบสังคมใหม่ซึ่งเดิมทีเปนคนปรับตัวยากอยูแล้ว

ต้องเปลี่ยนอีกก้ยากขึ้นไปอีกรู้สึกว่าทำไมเราต้องย้ายที่บ่อยๆ หลายครั้งที่อยากตาย รู้สึกว่าไม่มีแม่ ไม่มีพ่อที่เข้าใจ ไม่เมหือนเมือ่ก่อน และบ่อยครั้งที่ชอบทำร้ายตัวเอง บ่อยมากๆแต่ก้ไม่ได้คิดว่าตัวเองเปนคนโรคจิต

ความสัมพันในครอบครัวแย่ลงทุกวันๆ พ่อคอยดุด่าเรื่องไม่คุยด้วย ก้ไม่รุ้จะทำไง อยู่ไปวันๆ จนวันนึงโดนตีเรื่องโทรสับแพง เลยหนีออกจากบ้าน แต่ก้มีแฟนคอยช่วยเหลือจนได้กลับมาเรียน แต่ก้อรุ้สึกว่าไม่อยากเรียนรุ้สึกอยากตายทุกวัน แบบว่าไม่รุ้จะอยู๋ไปทำไม แต่แฟนก้อดีมากคอยช่วยเหลือทุกอย่างทำให้ช่วงนั้นมีความสุข ปนความทุกยาก

จนวันนี้ก้อมีเรื่องกับแฟน แฟนเปนคนชอบเที่ยวแต่เราไม่ชอบ เรารู้สึกเหงาทุกครั้งที่ยุบ้านคนเดียว เราเคยสนิทกับแฟนมากๆ จนทำให้ไม่อยากห่างและกลัวเค้าจะได้รับอุบัติเหตุมันเปนความกังวลส่วนตัว ทำให้ทะเลาะกันทุกครั้ง ทุกครั้งเค้าเมากลับมาเลกน้อยแต่กลับบอกว่าไม่เมา เค้าพูดจาเสียดแทงไปถึงหัวใจให้เราเจบช้ำ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยคิดจะเข้าใจความรุ้สึกเราเลยจริงๆ  เรารักเค้ามาก แต่เราขี้บ่น ซึ่งเรื่องที่บ่นก้เรื่องเดิมๆ หลายปีที่ผ่านมามันสั่งสมจนกลายเปนโทสะทำให้อารมเราค่อนข้างรุนแรง เพราะแฟนเราเค้าค่อนข้างเปนคนอารมดี ว่านิดหน่อย จะไม่สะเทือน และก้ไม่คิดมาก ว่าอะไรพูดอะไรก้ไม่เคยเจบ ไม่เคยจำ ไม่เคยแก้ไข ทำให้เราเบื่อหน่าย แต่ก้อยังรักอยู่ไม่เคยเปลี่ยน แต่เพราะเรารู้สึกว่าเค้าชอบดูถูกที่เราไม่ทำงาน งานบ้านก้ไม่ค่อยอยากทำ เพราะปกติเราอยู่บนห้องก้อเกบห้องดี แต่ข้างล่างห้องทำงานเค้าๆกลับไม่เคยเกบ เราหน่ายมากๆ จนเครียดเกบไปคิดเองจนจะเปนบ้า เพราะเราไๆม่ชอบให้บ้านมันรกเราเกบให้ก้อกลับมารกอีก จนหน่าย ปันหามันวนเวียนอยู่แบบนี้ เที่ยว งาน เงิน ไม่เข้าใจความรุ้สึกเรา นี่แหละ ทำให้เรากลับมาทำร้ายตัวเองอีก จนทุกวันนี้กลายเปนคนอารมร้อน เกบกด ซึมเศร้า อยากตาย จิตไม่ปกติ  อาการนี้มันต้องรักษาด้วยคนใกล้ชิดอย่างต่อเนื่อง แต่กลับไม่ได้รับการเยียวยา เลยรุ้สึกอยากตาย ไม่อยากอยู่ ถ้าตายก้อคงดีไม่ต้องเปนพาระแฟน ไม่ต้องคอยกิน คอยบ่น คอยใช้เงินเขา ให้เขาดูถูก เหยียดหยาม  ถ้าตายไปแล้วเค้าเสียใจ เราว่ามันก้อคุ้มนะที่ทำให้เค้าเสียใจได้ สำหรับเราๆไม่เคยรักตัวเองเลย จิตใจเราไม่ปกติจริงๆ เราอยากตายมากทุกครั้งที่มีปัญหาและไม่รุ้จะคุยกับใครก้ออยากตายรึทำร้ายตัวเองเสมอ  ไม่รุ้จะมีใครมารักษาให้หายได้มั้ยชาตินี้  อยากตายจริงๆค่ะ แต่อยู่เพราะ กลัว ใจไม่แข็งพอ อยากตายแบบไม่ทรมาน ถ้ามีวิธีตายแบบนั้นก้อคงดีนะคะ เราคิดดีแล้วหลายครั้ง นี่ไม่ใช่การหนีปัญหาแต่มันคือการแลกกับสิ่งที่เราคิดว่าเราต้องการ เราต้องการไม่เปนภาระใคร เราต้องการให้แฟนเราเสียใจ ไปตลอด เราต้องการให้แม่กับพ่อไม่ต้องอายใครที่มีลูกแบบเรา ตอนนี้เสียใจมาก อยากตาย

 

โดย: mimt_kess@hotmail.com [11 ส.ค. 57 5:17] ( IP A:171.98.230.236 X: )
ความคิดเห็นที่ 132
   

วันนี้เป็นวันที่รู้สึกแย่ แย่ที่สุด ไม่คิดเลยว่าอยากจะเป็นแบบนี้ วันนี้มีสิ่งมากมายเกิดขึ้น อยากจะระบายความในใจออกมา แต่จะโพสเฟสบุ๊คก็ไม่ได้ไลน์ก้ไม่ได้ เพื่อนก้ไม่เข้าใจ เรารู้สึกเหงา แย่ และรู้สึก....อยากตาย ความตายเป็นสิ่งที่เราคิดว่าน่ากลัวที่สุด แต่เราก้รู้สึกว่าเราอยากไปอยู่ตรงนั้นมากที่สุด คงจะไม่มีใครเข้าใจนอกจากตัวเราเอง ทุกอย่างเริ่มจากการ โดนเพื่อนทิ้ง มีเพื่อนคนนึงเรารักเขามากมากกว่าที่เขาจะรักเราแต่ก็มีเพื่อนอีกคนเขามาในชีวิต เพื่อนคนที่เข้ามาเขาเคยเป็นเพื่อนที่โคตรสนิทมาก่อน แต่เขาก้ทิ้งเราไปเพราะ....การเรียน เราเรียนได้ห่วยมากแล้วแม่ของเขาคิดว่าถ้ามีเพื่อนที่เรียนเก่งกว่านี้มันจะช่วยให้ลูกเขาเรียนดีขึ้น ตอนนั้นก้รู้สึกแย่นะแต่ก้ยังมีเพื่อนอีคนที่เขายังคอยอยู่กับเราไม่ว่าเราจะเป็นยังไง ก็อย่างที่บอกเรารักเพื่อนคนนี้มาก แต่พอเพื่อนคนที่เขาทิ้งเราไปไปอยู่กับคนที่เรียนเก่งกว่าเขากลับมาหาเราเพราะเขาไม่มีเพื่อน เราก้ว่านะกรรมไดใครก่อกรรมนั้นย่อมสะท่อนมาหาตัวเอง แต่ด้วยความที่เพื่อนคนที่เรารักมากเรียนเก่งแล้วอีคนที่มันทิ้งเราก้เรียนเก่งมันเลยได้อยุ่ห้องเดียวกัน วันเวลาผ่านไปความสนิทของเขากะเพื่อนคนนี้ยิ่งหายไป จน........หมดลง ความแค้นในใจเริ่มเกิด เราไม่เหลือใคร พ่อและแม่ก้ไม่ได้อยู่กะเราตลอดเวลา ไม่เข้าใจเรา และชอบด่าเรา(ด้วยคำหยาบ) เราก้ไม่อยากคิดมากนะแต่เราชอบตื่นหรือรู้สึกตัวว่า ตัวเองไร้ค่า อยู่บ่อยๆจนให้เราคิดเรื่องความตาย ความตายเป็นสิ่งที่หน้ากลัวและเมื่อเรารู้สึกแย่ความกลัวที่จะตายก้หายไปจนอยากให้เราตาย เราควรพบจิตแพทย์ไหมเนี้ย 

โดย: karn@mail.com [11 ส.ค. 57 16:01] ( IP A:27.55.102.236 X: )
ความคิดเห็นที่ 133
   อยากตาย อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม อยู่ไปเพื่อใคร
โดย: Weza@hotmail.com [13 ส.ค. 57 22:33] ( IP A:114.109.143.139 X: )
ความคิดเห็นที่ 134
   

มันก็เป็นแบบเดิมซ้ำๆ ผิดหวังซ้ำๆ เจ็บซ้ำๆ ถ้าตายไปเลยมันจะดีกว่ามั้ย ความผิดหวัง ความเจ็บช้ำ ความเศร้าต่างๆจะได้ไม่เกิดขึ้นอีก

โดย: .... [18 ส.ค. 57 19:28] ( IP A:171.97.172.192 X: )
ความคิดเห็นที่ 135
   

รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินของครอบครัว น้องขออะไรได้หมดแม่ไม่เคยบ่น แต่เรานานๆครั้งขอกลับโดนด่าเป็นชุด เราเป็นผู้หญิงน่ะปีหนึ่งซื้อเสื้อผ้าสองชุดอันนี้จริงๆ น่าภูมิใจน่ะ เเต่น้องเราปีหนึ่งซื้อเป็นสิบตัวล่ะเกือบพันทั้งนั้น แต่เราร้อยเก้าเก้า เราสายตาสั้นพ่อพาเราไปตัดเเว่น พอตัดเสร็จแม่ด่าเราเป็นชุดว่าจะตัดทำไมเสียดายตังค์วันๆเอาแต่พลาญตังค์พ่อแม่ คือเราไม่เคยไปเที่ยวไหน วันๆเอาเเต่เรียนพิเศษ อ่านหนังสือ เราเป็นคนเงียบๆชอบอยู่คนเดียวนานๆครั้งจะขออะไรสักอย่างอาจจะได้บ้างไม่ได้บ้าง เราเคยฆ่าตัวตายมาหลายครั้งมากๆ ทั้งกินยาเกินขนาดแต่ไม่ตาย จนตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าจะมีชีวิตไปทำไม คำตอบคือเพื่อตัวเราเอง เราจะเห็นแก่ตัว และจะไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งนั้น !

โดย: nanjab066@gmail.com [23 ส.ค. 57 10:34] ( IP A:223.206.175.9 X: )
ความคิดเห็นที่ 136
   

ทุกข์ใจเหลือเกินอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอด ค่าเทอมลูกก้อหาไม่ได้โรงเรียนก็ทวงมาแล้วทำไทนะโลกนี้ไม่ยุติธรรมเลยคนเลวๆๆรวยเอาๆคนทำมาหากินกลับจนเอาๆไม่มีความยุติธรรมแถมมาตกงานอยากตายมากๆๆแต่ลูกจะอยู่กับใคร พออายุเกิน35งานก้อหาทำยากเอากฏเกณฑ์ไรมากำหนดคนอายุเกิน35ความสามารถมีตั้งแยะ อดทนคำนี้ใช้มาหลายปีไม่เห็นจะมีไรดี บุญทำกรรมแต่งเหรอชาติที่แล้วคงเลวร้ายมากหรือไรชาตินี้จึงใช้กรรมไม่หมดเสียที ตายซะตรงนี้จะได้หมดปัญหา ลูกจ๋าแม่ขอโทษทุกวันนี้แม่ทนเพื่อให้ลูกเรียนอีกหน่อยเรียนจบแม่คงไม่อญุ่แล้วโลกนี้มีแต่ความขมขื่นใจทุกข์ทรมานใจที่สุดอีก6ปีทั้งสองก้อเรียนจบคงหมดหน้าที่ของแม่ อดทนใช่ไหมยังตายไม่ได้ใช่ไหม....อยากตาย

 

โดย: ืnuch [26 ส.ค. 57 12:30] ( IP A:1.10.201.71 X: )
ความคิดเห็นที่ 137
   

เมื่อเวลาผ่านไป   ความคิดก็เปลี่ยนไป  ชีวิตเติบโตเรื่อยๆ แต่ปัญหายังเท่าเดิม   มองอีกด้านหนึ่งทำให้เห็นว่าปัญหาเล็กกว่าเดิมเพราะตัวเราใหญ่ขึ้น.......

 

ฉันเคยร้องไห้ทุกวัน  มีแต่คนรังเกียจไม่อยากคบ  จิตตกเป็นโรคซึมเศร้า(อย่างหนัก)  กลัวและหวาดระแวง  ออกไปไหนไม่ได้........ไม่เคยคิดว่าจิตแพทย์จะช่วยฉันได้..(เฉพาะฉัน)........สุดท้ายมีเพียงกำลังใจที่จะฟื้นใจฉันได้..........แหล่งน้ำกำลังใจของฉันมี 2 บ่อ...........คนรอบข้าง..........และบ่อในตัวฉัน.....................เมื่อบ่อไหนเหือดแห้งฉันจะไปหาอีกบ่อมาเติม................แต่หากไม่มีน้ำเหลือสักบ่อ..........ฉันก็ต้องเริ่มปลูกต้นไม้รอบบ่อของฉันให้มากๆ...........เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องไปหาแหล่งน้ำหล่อเลี้ยงใจจากที่ไหนอีก...........และถ้ามันเต็มจนล้น...........นั่นก็จะทำให้ต้นไม้ยิ่งโต...........รอบๆข้างบ่อจะอุดมสมบูรณ์  กว้างขึ้น ๆ  ขยายไปเท่าที่น้ำในบ่อของฉันพอมีได้

 

ทุกวันนี้ไม่ร้องไห้อีกต่อไป     แม้คนที่เกลียดเรายังมีเหมือนเดิม (หรือจะเพิ่มมากแค่ไหนก็ตาม) แม้ตอนนี้จะยังไม่หายดี  แต่ก็พร้อมจะสู้อีกครั้งเพื่อให้ชีวิตเป็นปกติเหมือนก่อนให้ได้

โดย: เหรียญ 2 ด้าน [26 ส.ค. 57 16:15] ( IP A:180.180.127.55 X: )
ความคิดเห็นที่ 138
   

onecoin2sides@hotmail.com

 

Welcome and let's buit it together.!!

โดย: เหรียญ2ด้าน [26 ส.ค. 57 16:33] ( IP A:180.180.127.55 X: )
ความคิดเห็นที่ 139
   

ข้อปฏิบัติเมื่อรู้สึกอยากจบชีวิต

1. ไปโดดบันจี้จั๊ม  โดดร่ม  หรือหอคอยสูง (ที่พัทยาก็มี) ........แต่ไม่แนะนำให้โดดเรียน  โดดงานนะ

2. กลั้นลมหายใจจนกว่าหมดลม  ถ้าเลิกกลั้นเมื่อไรแล้วหายใจเฮือกโตเข้าปอดนั่นแปลว่าชีวิตยังมีค่าอยู่

3. หยดน้ำตาเทียนลงบนฝ่ามือ......แล้วนับให้ครบหยดตามจำนวน พ.ศ.เกิด .............ถ้าทนไม่ได้นั่นแปลว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะไป  (ขณะที่รู้สึกปวดแสบปวดร้อนกับน้ำตาเทียนฉันก็มักจะคิดเปรียบเทียบกับความทุกข์ที่มีมาก่อนหน้าแล้วฉันก็ได้รู้ว่า   ณ    ตอนที่หยดนี้ฉันทุกข์เพราะน้ำตาเทียนมากกว่าทุกข์ไหนๆซะอีก......T^T....โคตรร้อนเลย).........แล้วสติก็กลับมาพร้อมลุยปัญหาต่อ

 

** วิธีเหล่านี้ฉันใช้เพื่อเตือนสติตัวเอง     ไม่ใช่การทำร้ายตัวเองให้เลือดตกยางออก    ถ้าอยากเลือดออกก็ไปบริจาคเลือดแทนเพราะฉันไม่ต้องเสียเวลาเจาะแขนตัวเองหรือกรีดตัวเอง...........แต่มีคนมาช่วยทำให้...........สบายดีแท้

โดย: เหรียญ2ด้าน [27 ส.ค. 57 12:28] ( IP A:182.52.48.219 X: )
ความคิดเห็นที่ 140
   

เราก็เป็นนะ บางเรารู้สึกท้อ เบื่อกับทุกอย่างรอบตัว ทุกครั้งที่ทะเลาะกับคนในครอบครัวหรือเพื่อน เราคิดเกือบว่าเราไม่อยากอยู่แล้ว อยู่ไปก็ไร้ค่า ไม่มีใครสนใจเราหรอก ทุกครั้งที่เราเสียใจ เราต้องการกำลังใจ เราอยากให้คนรอบข้างให้กำลังใจ แต่กลับมีแต่คนซ้ำเติม เราอายุแค่ 15 เรามีปัญหาทั้งเรื่องเรียน ปัญหาในครอบครัวที่มีมา ตั้งแต่เกิดเราไม่เคยเจอพ่อเราเลย แม่เราบอกว่าพ่อเราเสีย ป้าเราบอกว่าพ่อเราทำงานอยุ่ต่างประเทศ ยายเราบอกว่าพ่อเราหายสาปสูญ เราไม่รุ้หรอกอันไหนเรื่องจริง แต่เราอยากรุ้แค่ ถ้าพ่อยังมีชีวิตอยุ่ ทำไมต้องทิ้งแม่กับเราไว้ด้วย เราอยากได้ความอบอุ่น ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ แล้วยังมีปัญหาเรื่องเพื่อน เรื่องงาน เรื่องเงิน รู้สึกตัวเองตลอดว่า "ไม่มีใครเข้าใจเราเลย" เราเคยสอบได้ที่หนึ่งของระดับชั้น แต่ยายเรากลับบอกว่าเราเรียนไม่ได้เรื่อง แย่มาก ตอนนั้นเราเสียใจมาก เพราะเราตั้งใจเพื่อเขามาก เรารักครอบครัวเรามาก แต่เรารุ้สึกเหมือนเขาไม่รักเราเลย จนตอนนี้ เราไม่อยากจะต่อสู้กับอะไรแล้ว เราท้อ เราเหนื่อยกับทุกอย่าง เราเคยบอกแฟนว่าอยากตาย แฟนเราเลยไปเล่าให้แม่เขาฟัง แม่เขาเลยมาเป็นที่ปรึกษาให้เรา ตอนนั้นเราดีใจมากที่มีคนรับฟังเรา เข้าใจเรา เขาปรับแง่มุมให้เรา จนตอนนี้ เราคิดว่า อย่างน้อยเราก็เกิดมาแล้ว เราต้องทำให้ชีวิตเราดีขึ้น เราจะไม่จมปลักกับความทุกข์เดิมๆ ถึงแม้บางทีเรากลับมาท้อ แต่เราก็ต้องสู้กับความรุ้สึกตัวเอง เราต้องให้กำลังตัวเองให้เป็น มองให้เห็นคุณค่าในชีวิต อย่าน้อยเราได้เกิดมา โตมาได้ขนาดนี้ ทำไมเราจะทำให้ชีวิตเราดีไม่ได้ล่ะลองดูคลิปนี้ดูนะคะ เราได้กำลังจากคลิปนี้เลย เราต้องชนะคำดูถูกให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ สู้นะคะ (ยิ้มให้ได้ทุกวันแล้วจะมีความสุข)

 https://www.youtube.com/embed/mRYW8PQ-cgE

โดย: เอ็นอี \'ดับเบิ้ลยู [4 ก.ย. 57 20:07] ( IP A:182.52.3.124 X: )
ความคิดเห็นที่ 141
   

เปนเพื่อนกับผมไหมครับ

 

โดย: ืnue.s@hotmail.com [5 ก.ย. 57 19:14] ( IP A:125.24.40.239 X: )
ความคิดเห็นที่ 142
   
ขอระบายบ้าง ••• ผมเป็นคนนึงที่อยากจะบอกว่าพอแล้วไม่อยากจะรอแล้ว ••• ตกงานเพราะเจอคนกลั่นแกล้ง colleagues เก่าๆ ก็มีแต่ตุ้ด ทอม โรคจิตขี้อิจฉา ชอบอวดตัวว่าอยู่สังคมเหนือกว่า ฟังเพลงคลาสสิคอะไรไม่รุ้จัก เคยให้ผมไปนั่งฟังกับสังคมเฟคๆตุ้ดๆโคตรฝืนตัวเองเลย ผมคุยดีด้วยกับทุกคน ก็หาว่าอ่อนติ๋ม แค่เราอยากจะทำงานนิ่งๆ เรียบๆ เหมือนคนอื่น ไม่อยากมีปัญหากับใคร พวกเศษสวะพวกนี้ก็รังแต่จะจับผิด ที่พวกมึงเป็นตุ้ดสวะ ทอมขยะ บ้านนอกคอกนา กูไม่เคยมองว่าพวกมึงแปลก ก็บุญแล้ว แค่จะพยายามให้แม่ไม่เสียใจ ทำงานไปยิ้มไป ผิดก็ยอมรับผิด แต่จู่ๆมาโดนกดดันให้ออก HR ก็ฝึกหัดดันฟันดันจริต มีการบอกว่าให้เขียนใบลาออกเหตุเพราะ กลับบ้านนอก หรือ ได้งานใหม่ อิควาย กุคนกรุงเทพโดยกำเนิด ผมงงมากว่าผมทำอะไรผิด 10ปีก็ไม่หายแค้นบริษัทนี้ ย่านรัชดา เกย์ ตุ้ด ทอมทั้งแผนก ใครมาอ่านเจอสำเหนียกการกระทำควายๆที่ตัดสินใจผิดไว้ด้วย ไปสายก็น้อยกว่าคนอื่น งานก็ไม่ได้ทำผิดอะไรร้ายแรง คิดแค่อย่างเดียว เงินเดือนออกจะเอาเงินมาให้แม่บ้าง แต่พูดถึฃครอบครัวผมก็ไม่ได้จนอะไร มีรถ2คันราคาเหยียบล้านทั้งคู้ ผ่อนหมดแล้ว ไม่มีหนี้สิน คอนโดผ่อนหมด ให้เค้าเช่าอยู่ หลักๆคือตอนนี้เครียดเรื่องจะทำอะไร หยุดการสมัครงานไปเพราะกลัวกลับไปเจอสังคมปีศาจพวกเศษขี้แบบนั้นอีก ตอนนี้พูดตรงๆว่าอยากกระทืบคนมาก มันทำกับเราให้อับอาย ยังมีหน้ามาด่าซ้ำ กะจะเอาให้กรามหักไปเลย แค้นไม่หายก็เพราะ แฟนเก่าผม msg ไปหาทอมควายนั่น ด่าว่าอีผิดเพศเกิดมาผิดเพศก็เหี้ยละ ยังมาหาว่าคนอื่นทำงานไม่ดีอีก มันพิมกลับมาว่าผมทำงานเอาตีนเขี่ย ท้าให้ไปไฟสฺกับมัน ผมพิมสวนไปในไลน์ว่า มึงนี่วันๆทำอะไรบ้าง แดกแต่แมกนั่ม ที่คิดว่าจะบ่งบอกว่ามึงรวยมาก โพสรูปไปเที่ยวออส เศษขยะครับ ได้ข่าวว่านั่งรถเมล์แทกซี่มาทำงาน หนี้สินบานนี่ครับ ควายจริงๆ ได้แต่เฝ้าสาปแช่งถ้าความยุติธรรมมีจริงขอให้ฟ้ามีตาลงโทษคนที่ผิดจริงๆ แต่ผมยืนยันว่าไม่ได้ผิดอะไรที่ตามกฏหมายแรงงานบังคับใช้ได้ ผิดอย่างเดียวคือ เป็นเพศแท้ที่ดักแด้ หนองในพวกนั้นเป็นไม่ได้เลยคงอิจฉา ผมุึงขนาดจะไปฟ้องศาลกรมแรงงานกลาง แต่ก็ช่างเถอะคิดสะว่าทำบุญทำทานให้พวกสัพเวสีนั้นไป ¥•• ถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิดจริง สักวันฟ้าก็คงลงโทษเค้าเหล่านั้นเอง ••• ย้อนไปตอนที่พิมด่าทอมสวะนั่น มันท้าให้ผมไป ผมพิมกลับๆปวันที่ให้ออกจากงาน ถ้ากูไปมึงต้องอยู่นะ แล้วมันก็ส่งอีโมชั่นกลับมารูปยิ้ม เหมือนท้าทาย แค้นที่ตัวเองทำเต็มที่แล้วจริงๆ TOEIC ผมก็600 กว่า พวกมันไม่รู้มีรึเปล่าก็ไม่รู้ คิดภาพตัวเองต่างๆนาๆ ว่าๆปถึงจะไปกีะทืบทอมนั่นจนไส้แตก ให้หายสะใจที่มาดูถูกกันแบบนี้ ทั้งที่ทำงานเงียบๆไม่เคยคิดดูถูกใครเลย แต่ก็หาธรรมะฟัง \"เวรย่อมระงับ ด้วยการให้อภัย\" แต่มันก็แวฟเข้ามาในหัวทุกครั้งว่าได้กระทืบทอมกรามหัก เข้ามาเป็นแวฟๆ

ทำให้เป็นคนแอนตี้สังคม อยากจายไม๊นะหรือ เคยคิดตอนที่ตัวเองว่างมากๆ ผุหญิงเข้ามาก็เบื่อ ผมเบื่อเลิกๆคุยๆเลิกติดต่อไปเลย กรุ้ปไลนเพื่อนนัดเจอกัน ผมไม่เข้าไปอ่านเลย ใครพิมอะไรมาลบทิ้งๆหมด เหมือนอยากปิดตัวเองประชดสังคมที่ทำกับเราแบบนี้ ไว้เดวมาต่อขอไปฟังเพลงนี้ให้สบายใจก่อน 🎧

เพลง : 110 miles

ศิลปิน : thaitanium

เนื้อเพลง :

[HOOK]

A100 AND 10MILES FROM HEAVEN AND I’M DRIFTIN ON THE CLOULD

I GOT A ONE WAY TICKET TO 4EVER AND I’M LOOKIN FORWARD TO MEETIN GOD

[KH]

มองขึ้นไปบนฟ้าแล้วก็ถามตัวเองว่า ชีวิตนี้เกิดมาใช้คุ้มรึยัง ถ้ายังก็ควรจะใช้มันให้คุ้มกันเพราะสวรรค์น่ะอยู่ไม่ไกลคน

และคนนะอยู่ไม่ไกลสวรรค์ ใครเล่าจะหยั่งรู้หัวใจสวรรค์ เอาพ่อผมไปคนหนึ่ง คุณตาไปคนหนึ่ง คุณยายไปอีก

แล้วใครจะเป็นคนต่อไป ถ้าเหลือเราคนเดียวจะมีใครมาปลอบใจ พระท่านสอนไว้ชีวิตคนน่ะไม่เที่ยง ควรทำความดี

คุณยังมีเวลา เพราะถ้าเกิดมีก็ต้องมีวันลา ตายไปก็เอาติดตัวไปไม่ได้นอกจากความทรงจำ นั่นคือเหตุผลที่ผมทำในสิ่งที่ผมทำ

เพราะat the end นั่นคงเป็นสิ่งที่ผมจำ ความรัก ความทุกข์ ความสุขเก็บภาพนั้นมาผสมกัน รอด้วยเพราะผมอยู่แค่ (HOOK)

[P.CESS]

ชีวิตเหมือนหนัง play you ‘re part แล้วก็จบ take the บท that was given และ พยายามหา meaning

ที่จะทำให้ชีวิตworthliving (living life) บางวัน if it’s not lookin bright ทนเอาไว้ทุกคนเค้ามีความสุข มีความทุกข์

it’ll be alright! Trust me กูเกิดมาไม่ได้เป็นลูกชายใครใหญ่จากไหน แต่กูก็เกิดมาเป็นคนไทย ที่มีความใฝ่ฝันที่จะไปไกล

ตกหลุมรัก for เงิน ไม่เคยต้องแคร์ใคร พ่อแม่เขาอยากให้เรียนหนังสือ แต่เขาก็เลี้ยงแค่ตัว แต่ใจนั้นก็อยู่กับ mic and big

screen big dream แต่กูก็รู้ว่าเขาก็แอบยิ้ม when I’m seen in the magazine or I’m on TV doing my thing

and I’m doing it I’m really doing it ชะตาชีวิตของเราไม่เหมือนกัน you got to make the best of it

ไม่มีใครรู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง จะตายวันไหน กูไม่มีวันลืมว่ากูลำบากยังไง ตกกี่ครั้งกี่คราว ไม่รู้จะลุกยังไง

ความทุกข์อยู่ข้างใน ประสบการบอกชีวิตไม่ fair catch me stare บนฟ้าเมฆ as I wait for the day ที่ได้คำตอบ

จากพระเจ้าว่า when and how คำตอบอาจจะเป็น now ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราอยู่แค่

[SD]

จงเปิดใจแล้วจงคิดจิตพินิจ คิดชีวิตคิดนิมิต อุดมการณ์ อีกกี่ปี อีกกี่ชาติจะถึงจุดที่หวัง บางทีคิดไม่ออกอ้างว้างเดียวดาย

โดดเดี่ยวแล้วเคว้งคว้างไม่รู้จะเจออะไรอีกข้างหน้า อยากจะหลับตาหนีมันไป บางทีสู้ไม่ไหวมีปัญหาจาก10ทิศ คิดไม่ตก

หลบอยู่ในมุมมืด อยู่อีกภพตอนตี4นั่งสมาธิ คิดชีวิต ตอนนี้หรือมันเหนื่อยมาก บอกเบื่อซาก อยากจะหยุดแก้ตรงนี้ไม่อยากจะรอแล้ว

อยากจะบอกว่าพอแล้ว บนถนนเส้นทางนี้มีใครสักคนมั้ย ที่สนใจหรือว่ามี จุดตรงนี้จะอยู่หรือตาย จะอยู่ที่เราล่องลอยในเมฆหมอก

ไร้จุดหมายอธิษฐานร้องตะโกนบอกพระเจ้าว่า...


โดย: ballz@usa.com [15 ก.ย. 57 5:33] ( IP 27.130.163.143 X: )
ความคิดเห็นที่ 143
   
เราก้อเคยมีความรู้สึกอยากตายเปนพักๆเหมือนกันเเต่ก้อต้องอดทนเพราะถึงเวลาที่อยากตายพอนึกถึงคำสอนทางศาสนาก้อระงับลงทุกที เเต่เดี๋ยวห่างไปไม่เกิน2อาทิตย์ก็เริ่มมีความคิดนี้อีกวนเวียนอยู่แบบนี้เพราะสังคมมันมีเเต่พวกเลวๆที่ชอบทำร้ายจิตใจคนอื่นหรือเรากันเเน่ที่อ่อนเเอจนทนคนเหล่านั้นไม่ได้

โดย: machmach151617mai@gmail.com [23 ก.ย. 57 21:53] ( IP 1.46.36.125 X: )
ความคิดเห็นที่ 144
   สังเกตุไหมว่าคนที่ทำร้ายเราเขาเป็นพวกเห็นแก่ตัวไม่นึกถึงจิตใจใครไง ส่วนคนที่บ่นอยากฆ่าตัวตายคือคนที่ถูกกระทำ เป็นคนที่จิตใจออ่น เพราะฉะนั้นเราต้องเข้มแข็งอย่าให้คำพูดใครหรือใดๆ มาทำร้ายเรา ง่ายๆ เราจงกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้างอย่านึกถึงคนอื่นๆ มากนัก ใครที่ทำให้เราเจ็บเราเหนื่ี่อยเราน้อยใจอย่าไปใส่ใจกับเขาๆเห็นเราเป็นลมเราก้อเห็นเขาเป็นแสงแดด
ยิ่งหากใครทำงานหาเงินได้เองก็อย่ได้ไปแคร์คนอื่นๆ ทำตัวเราให้มีความสุขหากใครอายุไม่มากก็หางานทำงานอะไรก็ได้ที่สุจริตไม่ตัองสนใจว่างานนั้นจะสูงจะต่ำให้ได้เงินมาเลี้ยงดูและหาความสุขให้กับตัวเอง คนที่เขาไม่ดีกับเราไม่จริงใจกับเราก็ปล่อยให้เขาเป็นแสงแดด ลมฝนที่มันผ่านมาผ่านไปอย่าได้แคร์
เอาความสุขของตัวเองไว้ก่อน อย่าให้คำพูดของคนอื่นๆ มาทำร้ายเรา ถือคติว่าหน้าด้านจะอยู่ใครจะทำไมหากเขาไม่มาทำร้ายร่างกายหรือฆ่าเรา 5555
โดย: กำลังพยายามทำอยู่ [18 ต.ค. 57 19:45] ( IP A:124.122.162.149 X: )
ความคิดเห็นที่ 145
   

ก็แปลกดีนะ ผมเองก็คนๆนึงแหละที่ยังหาคำตอบนั้นไม่เจอ ว่า''มีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร'' หลังจากนั้นได้คิดถึงคนที่ไม่เอาใจใส่เรา เกลียดเรา ทิ้งเราแม้แต่คนที่เรารัก แม้แต่พ่อ แม่เราเอง เฮ้ออออ. จะบอกว่าคนที่มีความทุกข์กว่าเรานั้นมีอีกเยอะ. แต่คนพวกนั้นไม่ได้เจอไอ้ความทุกข์แบบเรานี่หว่า แล้วเราเองก็ไม่ได้เจอแบบเค้า คนเราต่อจะให้ดี รวยแค่ไหนก็ยังมีความทุกข์อยู่ดี แต่มีคนบางประเภท ที่ไม่คิดแบบเรา

คนเรานั้นมักจะยึดติดอยู่กับความอยากได้ เช่น มาแรงเลยนะ คือความรัก อย่างเดียวเท่านั้นแหละ แต่ ผู้ให้ความรักกับเรามันมีซักกี่คน ขนาดเดียวนี้ พ่อ แม่บางครอบครัวยังไม่ได้รักลูกของตัวเองเลย ถ้ามีลูกสาว หวังขายลูกตอนแต่งงาน ถ้ามีลูกชายก็หวังให้ดูแลยามแก่เฒ่า  ที่บอกว่ามีคนที่ไม่คิดเหมือนเราคือ '''ต้องได้ความรัก'''

ลอง หันหลังกลับมาดูสิ ว่าเรา ได้ให้ความรักกับคนอื่นแล้วหรือยัง ถึงไปอยากได้ความรักจากเขาหน่ะ คนที่.  เป็นผู้ให้ ไม่เคยคิดเรื่องงี่เง่าแบบนี้หรอก ลองให้ก่อนที่จะได้รับแล้วคุณ จะได้คำตอบนั้นเองว่า'''มีชีวิตอยู่ไปทำไม''' ผมได้ลองแล้ว และ มันนน 

 

รู้สึกดีสุดๆไปเลย :-)

โดย: cybermode0@gmail.com [18 ต.ค. 57 23:39] ( IP A:1.46.140.78 X: )
ความคิดเห็นที่ 146
   

ใจเย็นๆครับ ชีวิตวัยรุ่นจะมีความรู้สึกแบบนี้ครึ่งโลกครับ  พี่เน็คคนหนึ่งที่วิ่งหนีความตาย  ตอนอายุ  18  โดนมนต์ดำแทบขาดใจตาย  โชคดีแม่าไปหาหมอเวทมนต์  เลยถอนของออกทัน  ไม่งั้นจะตายอยู่แล้ว  ตอนอายุ  25  รถชนหมากลิ้งไปตามถนนหัวฟาดื้น  แต่ี่อึดรักษาตัวจนหาย  น้อง  แอดมาคุยกับพี่เน็คนะครับ  เฟซ  สมาคมติดต่อต่างดาวกาญจนบุรี หรือ  ยิงมา 0810174675 ชีวิตพี่ใกล้ความตายมาสองครั้ง  แต่พี่มีวิธีหลายวิธี  เื่อให้ความรู้สึกอยากตาย  กลายเป็นอยากมีชีวิต  ติดต่อมานะครับ

โดย: เน็คต้า [23 ต.ค. 57 12:15] ( IP A:27.55.41.19 X: )
ความคิดเห็นที่ 147
   ความคาดหวังนี้มันก็ลำบากนะ เวลามีใครมาคาดหวังในตัวเราแล้วเราทำไม่ได้อย่างที่เค้าหวังไว้ เมื่อเวลามันเลยผ่านแล้วมันก็ย้อนกลับไปไม่ได้เสียด้วยสิ เวลามันย้อนไม่ไ้ด้ เริ่มต้นใหม่ก็ไม่ทัน แต่ความคาดหวังยังคงอยู่.... คนเราเกิดมาเพื่ออะไร คนเราเกิดมาเพื่อตายไง บทสรุปแล้วก็ตรงตามนี้ ส่วนรายละเอียดอื่นๆไม่ต้องคิดผลลับเหมือนๆกัน
โดย: หมุย [31 ต.ค. 57 9:03] ( IP A:64.233.173.208 X: )
ความคิดเห็นที่ 148
   

อ่านมาจนจบ วันนี้เป็นวันเกิดเรา  เราก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกเลย อายุ 41 แล้ว  เคยยากตายมาหลายครั้ง และเคย ทำร้ายตัวเองมาแล้วถึง 3 ครั้ง  แต่ก็ไม่ตาย ทั้งกิน ยา กีดแขน  และสุดท้าย ก็ไม่กินอะไร อดอาหาร น้ำ ทุกอย่าง เพื่อนให้ร่างกายมันป่วยและตาย แต่ก็ไม่เป็นผล  จนถึงตอนนี้ ก็มีชีวติอยู่ เหมือนอยู่ไปวันๆ เมื่อคิดย้อนไปสมัยนั้น เมื่อเห็นแผลเป็นที่แขน ตัวเอง ทำให้เรามองย้อนกลับไป ถึงวันที่เราทำร้ายตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าบาป ก็ยังพยายามหลายๆครั้งนัก แต่ไม่รู้ว่าบุญรึกรรม ทำให้ทำไม่สำเร็จและรอดมาจนถึงทุกวันนี้ ครั้งสุดท้ายที่ทำ การอดอาหาร เจียนตาย ตอนนั้นมีแม่ แม่เห็นเราเริ่มแย่ ทานขอร้อง ให้เราดื่มนม เพื่อให้เรามีชีวิตอยู่ต่อ เห็นแม่ร้องไห้ สติก็กลับมา  และยอมแพ้ต่อความรักของแม่ และ วันนั้นบอกตัวเองว่าจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก   แต่มาวันนี้ ไม่มีแม่ที่รักเราแล้ว มีพี่น้อง มี สามี มีลูก แต่ คนรอบๆตัวเรา ณ ตอนนี้ ไม่มีสักคนเลย ที่ รักเราจริง  ทุกคนลืมเรา ทุกคน ทำเหมือนไม่มีเราอยุ่บนโลก  และทำเหมือนไม่ต้องการเรา  หลายๆปัญหา มันทำให้เราคิดว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีใครต้องการ เราอยากตาย กินข้าว กับน้ำตา ยิ้ม นอก แต่ภายใน น้ำตาตก ทุกวัน  

แต่ ถึงอยากไร เราก็ ทำร้ายตัวเองอีกไม่ได้ เพราะ มันไม่ใช่ทางออกแต่มันจะยิ่งทำให้เรา ตกที่นั่งแบบนี้อีก หลายๆ ชาติ  มันเป้ฯบาป และเรา ก็บอกตัวเองว่าไม่มีประโยชน์ ถ้าเราทำร้ายตัวเองตนตาย ในชาตินี้ จริงอยู่เราไม่ต้องมาเตอ คนที่ไม่เห้ฯค่าเรา เมื่อเราตาย แต่ เมื่อเกิดมีชาติหน้า  เราก้อต้อง กลับมาจุดนี้อีก คือมา ทุกข์ ระทมใจ และอาจจะทุกข์หนักกว่าตอนนี้เป้น ร้อยเท่า พัน เท่า เพระาเราได้ทำการทำร้ายตัวเองไปแล้ว บาปกรรมก็ยิ่งหนักไป อีก   

ดังนั้น เมื่อเราคิดได้ เราจึงไม่ทำร้ายตัวเอง และยอมรัก กับสิ่งที่เกิดขึ้น ให้อภัยคนเหล่านั้น ก้มหน้าก้มตา ชดใช้ กรรมที่เราอาจเคยก่อ มา ให้มันจบๆหมดๆไปสะชาตินี้ อย่าได้ติดหนี้กันอีกเลย ใช้ให้หมด แม้จะทุกข์จน เลือกตากระเด็ด แม้จะเจ็บ เจียนตาย แม้จะต้องร้องได้ จนเป้นสายเลือด ก็ตาม จงให้อภัย และ ให้แล้วต่อกัน อย่าได้ พบเจอกันอีก เลย 

และแล้วเราก็มาอยู่ ที่เพจนี้ล่ะ  เพื่อนๆ ตั้งสติ คิดให้ไกลๆ ค่ะ การตายไม่ช่วยอะไรจริงๆ เพราะเราจะกลับมาเจอความรุ้สึกแบบนี้อยุ่เรื่อยๆ ทุกๆชาติ หากเราทำมัน มันบาป มาก ดังนั้นทางออกที่ดี คือ ไม่ทำร้ายตัวเอง ตั้งใจ ทำใจให้เข้าถึงธรรมมะ ค่ะ   ทนวันนี้ แต่สุขในวันหน้า ถือว่าเรามีกรรม ที่ต้องใช้ มีหนี้ที่ต้องใข้ ใช้ให้หมด ในชาตินี้ จะได้ไม่ตามติดในชาติต่อไป มั่นทำบุญ ทำใจ ในดี รู้จักใก้อภัย  ค่ะ สู้นะค่ะ คนเราอยู่ไม่ถึง ร้อยปีหรอกค่ะ  อดทนไป ก่อน ค่ะ อย่าพึ่งไปทำร้ายสังขาร ตัวเองค่ะ  ปล่อยให้ ไปตามธรรมชาติ ของเขา เราก็ทำดี ต่อไป ค่ะ คิดให้ไกลๆ อย่าคิดแค่ วันนี้ พรุ่งนี้ คิดให้ไกลกว่านั้น ไปถึง ชาติ ต่อๆ ไปค่ะ

โดย: คนเคยตาย [1 พ.ย. 57 3:25] ( IP A:82.47.117.24 X: )
ความคิดเห็นที่ 149
   
T_T

โดย: Panipla [1 พ.ย. 57 8:28] ( IP 49.230.175.212 X: )
ความคิดเห็นที่ 150
   
T_T

โดย: Panipla [1 พ.ย. 57 8:28] ( IP 49.230.175.212 X: )
ความคิดเห็นที่ 151
   

บทกลอนนี้ จำมาตั้งแต่สมัยวัยรุ่น ไม่ทราบว่าใครแต่ง  แต่มันแสดงความรู้สึก

ได้ดีกว่าคำพูดมากมายเป็นไหนๆ  broken heart

 

คว้าง...คว้าง...ใบไม้ปลิว....ละลิ่วหล่น...ลงกลางดิน

เอื่อย...เอื่อย...ธารไหลริน...มิสิ้นสุด...ลงแห่งใด

เปรียบดัง...ชีวิตนี้...มิมีที่...จะพักใจ

อ้างว้าง...ร้างฤทัย...จนชีพดับ...ลงลับสูญ

โดย: pim [7 พ.ย. 57 10:24] ( IP A:114.109.144.16 X: )
ความคิดเห็นที่ 152
   
เบื่อ ท้อ ไม่มีจุดหมาย ไม่มีความหวัง ชีวิต ฉันเป็นของใคร

โดย: umum2549@gmail.com [14 พ.ย. 57 6:36] ( IP 49.230.61.223 X: )
ความคิดเห็นที่ 153
   
ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกท้อแท้กับชีวิตอย่างที่สุดในขณะนี้ มีลูกเรียนจบแพทย์ แต่ตัวเองทำธุรกิจมีแต่ปัญหา โดยเฉพาะเรื่องคน ทั้งที่พยายามเอาใจใส่ แต่เหมือนกลายเป็นใจดีเกินไป สั่งงานไม่ได้ เพราะลูกน้องบอกว่าไม่ทำแต่เงินเดือนต้องแยอะๆ ทั้งที่ผลงานออกมาลูกค้าไม่พอใจ

อยากตายเพราะรูสึกทำบุญกับคนไม่ขึ้น มีแต่อุปสรรค์และปัญหา แต่ก็ยังห่วงคนในครอบครัวอยู่บ้าง ชีวิตเคยประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานด้วยดี แต่ตอนนี้สถานะการณ์ทำให้มีปัญหาทางการเงิน ทั้งงานก็ไม่สำเร็จตามเป้าหมาย

อ่านดูหลายท่านก็เข้าใจ เลยลองคิดกลับกันใหม่ว่าทุกท่านในที่นี้ล้วนไม่กลัวตายและพร้อมจะตายได้อยู่แล้ว ถ้าเรามาทำงานด้วยกันก็คงไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่านี้อีกแล้ว เลยอยากชวนท่านทั้งหลายมาช่วยกันทำงาน เพียงแต่ผมทำธุกิจที่ต้องใช้computer จึงขอท่านที่รู้หรือพอมีความรู้ด้านนี้มาลิงคุยกันเผื่อจะดีกว่าตายไปโดยไม่มีค่าอะไรเลยเพราะเราน่าจะมีคุณค่าบางอย่างอยู่ในตัวแน่ๆ แต่คนอื่นไม่เห็น มาคุยกันที่ thai.gladiator@gmail.com ครับ

โดย: คนท้อที่พยามยามไม่ท้อ [14 พ.ย. 57 8:52] ( IP 171.6.181.204 X: )
ความคิดเห็นที่ 154
   เราก็มีความคิดอยากตายเหมือนกัน มีความคิดแบบนี้บ่อยมากเพราะช่วงนี้มีเรื่องให้ต้องคิดหลายเรื่องเลย แม่เป็นคนที่ไม่เคยเข้าใจอะไรแม่้แต่อย่างเดียว เรารู้นะว่าเขารักเขาห่วง แต่ทำไมล่ะทั้งทัี่ลูกคนอื่นๆเขาก็ทำได้ในสิ่งที่พวกเขาอยากทำพ่อแม่คนอื่นๆเขาไม่เคยว่า ไม่เคยมองว่าลูกตัวเองไม่ดี ห้ามนู่นห้ามนี่ห้ามทุกอย่างห้ามทุกๆๆสืิ่ง เราเป็นลูกคนเดียวพี่น้องก็ไม่มีไม่รู้จะไปปรึกษาใครไม่มีใครให้ระบาย เพื่อนๆก็ฟังจนเยื่อคงคิดละว่าเป็นเรื่องเดิมๆซ้ำๆซากๆ บ่อยครั้งที่แอบร้องไห้อยู่คนเดียวทุกวัน ไม่อยากร้องให้ใครเห็น เราไม่เคยจะมีใครพูดด้วยดีๆเลยเวลามีปัญหา เวลาท้อเหนื่อย ทุกวันนี้เราร้องไห้ทุกคืนเลย เหมือนไม่มีใครเข้าใจ ลึกๆในใจก็กลัวการจากลา กลัวไม่มีใครรัก กลัวไปหมด เหมือนจะเป็นบ้าเลย ความรู้สึกหลายๆอย่างเต็มไปหมดมันจุกมันพูดไม่ออกพูดไม่ได้ มันเหมือนตัวเองไร่ค่าอยู่ที่ไหนๆก็เหมือนแต่จะไปสร้างปัญหาให้กับเขา ไม่รู้ว่าจะเกิดมาทำไมให้หนักโลก อยู่ไปก็ไม่เห็นมีประโยชน์ เวลาเราต้องการใครสักคนเคียงข้างกลับมองไม่เจอใคร แม้แต้่คนที่เรารัก ไม่เห็นจะมีคนจะมารับรู้คงคิดว่าเป็นเรื่องไน้สาระ บางทีก็เบื่อตัวเองมันไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ เมื่อมีเรื่องมีปัญหาจะมีคนๆนึงหรือหลายๆคนคอยซ้ำเดิมอยู่ตลอดทำเหมือนว่าเราผิด ทั้งที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าเราเป็นยังไงคำด่า คำดูถูก คำพูดเย็นชาแรงๆ มันทำให่้เรายิ่งคิดว่าเราโครตไร้ค่าเลย ทุกวันนี้อดทนได้แต่อดทนแม้ไม่เห็นมีใครอยู่ข้างๆ อยากตายแค่ไหน ก็ต้องตั้งสติ ยังหวังว่าสักวันจะมีคนๆที่รักเข้าใจเราเป็นกำลังใจ ให่้ทำในสิ่งที่เราอยากทำทำในสิ่งที่หวังไว้แบบไม่ต้องบังคับ เป็นอิสระไม่เหมือนอยู่ในกรงขังที่มีแต่คราบน้ำตา#ทุกวันนี้มีราเก็บมีดไว้ในห้องเป็นเครื่องเตือนใจ เพื่ออะไรก็ไม่รูเหมือนกัน บ่าไปละ
โดย: miw-758@hotmail.com [15 พ.ย. 57 13:09] ( IP A:49.230.184.139 X: )
ความคิดเห็นที่ 155
   

 

 

เราก็เป็น เราว่านะ อย่าไปหาเลยเสียประวัติหมด ถ้าคิดว่าโลกนี้อยู่ไปก็ไม่มีค่าอะไร พูดตรงๆมันก็จริงนะ คือแบบคนที่จะไม่เป็นแบบเดียวกันก็คงไม่เข้าใจหรอก เพื่อนๆก็จะคอยบอกว่าไม่เป็นไรมีเราอยู่ทั้งคน(แปปๆเดี่ยวก็ทิ้ง)ก็ที่เป็นแบบนี้เนี่ยพวกคุณก็มีส่วนไม่ใช่หรอ

คือสำหรับเรา โลกนี่มันไม่มีอะไร ไม่มีคนที่รักเรา ทำไมเราเป็นคนที่แย่จัง อย่างงู้นอย่างงี้ นอนไม่หลับ ไม่มีสมาถิ กินผิดปกติ(ไม่น้อยก็มาก) บางคนเป็นหนักๆก็จะเกิดภาพหลอน ถ้ากินยามันช่วยจริงนะ แต่พอเลิกกินมันก็เป็นหนักกว่าเดิม

เหตุผลที่ทำให้อยากอยู่บนโลกหน่ะ ไม่มีหรอก แต่ที่ต้องอยู่เพราะว่าในตอนนี้ ไม่มีคนรักเรา (ถ้าหน้าตาไม่ดี ก็จะคิดว่า ทุกคนอ่ะมองที่หน้าตาหมดแหละ)(แต่มันก็จริง) เพื่อนก็จะบอกว่าเห้ย ในโลกนี้ มีคนที่รักตัวตนของเราจริงๆนะ  คือแบบ เออรู้นะ แต่คือส่วนใหญ่มันไม่ใช่ มันเจ็บมาเยอะ คนที่อยากตายที่ไหนเขาจะมานั่งรอกัน ถ้ารอแล้วไม่เจอละ

เอาเป็นว่า ไม่มีเหตุผลที่ต้องมีชีวิต แต่เพื่อที่จะแก้แค้นที่ทำร้ายเรา เราจะตายไม่ได้ เราสำคัญมากกว่านะ และ ใครก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้ทั้งนั้น

 

โดย: Anonymous [23 พ.ย. 57 1:19] ( IP A:171.98.190.125 X: )
ความคิดเห็นที่ 156
   

กลับมาต่อนะครับ

ชื่อ นิคเนมของผมคือ '' มนุษย์เดนตาย ''

คนเราต่างผ่านช่วงเวลาที่อึดอัดครับ ลำบาก ชีวิตไม่เป็นดั่งใจ แบบผม ยกตัวอย่างแค่ เล็ก ๆ ในสังคม และเป็นคนธรรมดา ที่ ไม่ค่อยจะเอาโลก มาแต่ใหนแต่ไรแล้วครับ..

ด้วยเนื่องจากสภาพจิตใจ ที่ปิด และ ปัญหาส่วนตัว บวกกับ ความมุ่งมั่น ที่จะไม่เอาโลกซะอย่าง ก็เลย แทบจะได้สมใจอยากเลยครับ..

ก็เป็นมานานแล้ว หลังจากที่ สัมผัสกับ คน '' มากไป

ก็เป็นมานานแล้ว หลังจากที่ อยู่ในวงการมืด '' มาพอสมควร

ก็ปัจจุบันก็ทำงาน งก ๆ เงิ่น ๆ ครับ เก็บเงิน อีกหลายปีเลย กับการไม่เอาโลกเหมือนเดิม..

ผม ไม่ใช่คนดี บอกไว้ก่อน ดูดบุหรี่ กินเหล้า .. ถ้ามีโอกาส สะสมเหล้าได้สะสมเลย สะสมบุหรี่ด้วย .. เมื่อก่อนผมเป็นคนเอาเพื่อนฝูงนะ แต่พอซักพัก มันรู้สึกว่า มันเยอะไป และไม่ใช่เรา ก็เลยปัจจุบันแทบไม่มีเพื่อนเลย รู้สึก ดี และ มีความสุขมาก กับการได้ใช้ชีวิต อยู่คนเดียว ในระยะเวลา 10 กว่าปีที่ผ่านมา .. ไม่มีแฟน ไม่มีรถ ไม่มีงานที่มั่นคง ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ หรือบ้านหรู ๆ ไว้อวด ก็มีความสุขดีอะครับ คือเรา เลือกที่จะไม่มานั่ง โชว นู่น นี่ว่า ใครเยอะกว่า ใครเจ๋ง กว่า ผมว่า อยู่กับ ตัวเราเอง อยากทำอะไรก็ทำ นั้น คือ ความสุขที่สุดแล้ว ..

ปัจจุบัน อายุ 26 ปีครับ เรียนจบแล้ว ผ่านการเป็นทหารสมบูรณ์แบบ แล้วก็ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย .. เออ ผมมักจะ ชอบใส่แว่นดำ ไม่เล่นเฟส ไม่ทวิต ไม่สไกป์ ไม่เอาอะไรเลย โทรศัพท์เบอร์เพื่อนก็ไม่มี ชอบแบบ นี้มากเลย อีกหน่อย ก็อยู่ในห้องคนเดียว เก็บเงินในบัญชี ตุนมาม่า ตุนเหล้า ตุนบุหรี่ ตอนนี้กำลัง อยู่ในช่วง ทำงานแบบไม่สนโลกครับ เพื่อที่จะชดใช้ให้กับตัวเองที่อด อยากอิสระภาพมานาน กว่า เกือบ 10 ปี รอ สานต่อเรื่องเรียน เรื่องส่วนตัวกว่าจะเสร็จ ก็อดทนสุดๆ  ชนิดที่ว่า กินอาหารข้างทาง อดบ้างไม่อดบ้าง ทนแต่งตัวปอน ๆ ไปทำงาน เพื่อจะได้ทำตัวไม่เด่น เพื่อนที่ทำงานดูถูก เอาลูกมาอวด เอาแฟนมาควง อวดประจำ เมื่อก่อนผม หนัก 87 กิโลกรัม ตัวดำ เงินไม่มี และ ก็เป็นผู้ป่วย ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม แบบ อ้วน ล่ำ สลัม โจรเลยครับ แต่ผมก็เก็บตัวนะ บางทีทำร้ายตัวเอง เอามีดคว้าน แขนบ้าง ขาบ้าง ร้องให้จมกองแผล เป็นเกือบ สิบ ๆ ปี.. ทุกอย่างต้องมีการชดเชยครับ ผมอดทนรออีกหน่อย เวลาผมเหลือจากนี้อีก 75 ปี 1 เดือน เพราะกว่าจะทำอะไรต่ออะไรเสร็จ ก็ 1/4 ของชีวิต ได้เวลาเอาคืนบ้างแล้ว !!! ก็ไม่รู้จะได้เอาคืนขนาดใหน ยังไง ได้หรือ ไม่ได้ก็คอยดูกันแล้วกัน ...

ช่วงเวลาที่เราลำบาก ในตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ทั้งทางกาย และทางใจ ไร้คนโอบกอด ไร้ซึ่ง คนเห็นใจ มีเพียงความตาย และบาดแผล ที่หยิบยื่นให้ วันต่อวัน..

ช่วงเวลาที่เราจมกองเลือด และปลักโคลนแห่งชีวิตที่แสนจะ อุบาทว์ และระยำให้เราพึงระลึกเสมอไว้ว่า จงอดทน จงอดทน จงอดทน และ สวดมนต์ให้กับพระเจ้าเพื่อเข้าข้างเรา ให้ท่านนำทาง ออก..

ช่วงเวลาที่แสนจะทรมาณแค่ใหนที่ต้องทนทุกข์ ตื่นแต่เช้าไปทำงานตอนตี 5 หยุดแทบไม่ได้ ลาเงินก็ไม่ได้ ค่าเช่า ค่าอะไรต่อมิอะไร คำพูดที่คอยส่อเสียด ดูหมิ่น ดูถูก เหยียดหยาม เราเก็บมันไว้ และจดเอาไว้ และบอกตัวเองว่า '' ซักวันหนึ่ง แม้จะต้องแลกด้วยชีวิต กูก็ต้องทำให้สำเร็จ และจะเป็นวันที่กูหัวเราะอย่างไม่แยแส..

ยังมีอีกเยอะ มันยังไม่เริ่มเอาคืนเลยครับชีวิตผม นี่ยังแค่ น้ำจิ้ม ๆ หลังจากปลดประจำการมาจาก กองพันทหาร หมาด ๆ ... ยังไม่ทันได้เอาคืน สร้างภาพ ติดปีกให้ตัวเองเลยครับ

ใช้ชีวิตเรียบ ๆ ง่าย ๆ กินข้าว มื้อ อดมื้อ ทำงาน ออฟฟิต งก ๆ เงิ่น ๆ โดนด่าบ้าง อะไรบ้าง ก็ทนไปก่อน เพื่อให้ได้เงินมา สร้างชีวิตตัวเอง ให้เฟื่องฟู งอกงาม และ เหยียบย้ำ บนที่ ๆ เป็นคราบน้ำตาของเราทั้ง หมด กว่า เกือบค่อนชีวิต ..

ผมนั่งหัวเราะคนเดียว เงียบ ๆ ในเงามืด และกำลังดูคนที่เคยดูถูกเรา คนที่เคยด่าเรา ว่าเป็นยังไง ยังไม่เปิดตัว ยังคงซุ่มอยู่ และค่อย ๆ เฉือด เฉือน ทีละนิด ๆ อย่างเจ็บปวด

เราทำชีวิตเราให้ดี ที่สุด '' ของย้ำนะครับว่า ดีที่สุด '' ให้ได้ ทั้งชีวิต ที่ผ่านมา และกำลังจะเกิด หรือ ไม่เกิดในอนาคต..

ได้เห็นผมแน่ เพราะมันเก็บกดมานานเหลือเกิน ...

แล้วเจอกันใหม่ครับ กับคำกล่าวที่ว่า

ฉันค่อย ๆ คืบคลานในเงา มืด เบื้องหลังเป็นปมชีวิต และ มัจจุราชเป็นเพื่อนของฉัน

ฉันค่อย ๆ เก็บเศษเงิน วันแล้ว วันเล่า ๆ ค่อย ๆ ปลดปล่อยพันธนาการให้กับตัวเองทีละขั้น ๆ อย่างเงียบ ๆ .. จงอดทน จงอดทน จงอดทน เพื่อวันของเรา แลกกับวันที่เสียน้ำตาและบาดแผลเป็นที่แขนและขา รวมทั้งจิตใจ ทั้งชีวิตของฉันและลมหายใจ รวมทั้งจิตวิญญาณกำลังกล่าวขานรับ และทำอย่างเดียวกัน นั่นคือ ความพอ และ สิ่งที่เป็นกำไรในวันข้างหน้า ..ฉันค่อย ๆ เดิน อย่างไม่รีบร้อน กินกาแฟไป โดนตำหนิไป กินอาหารริมทางไป มองดูผู้คนไป .. ฉันไม่รีบร้อน และ ไม่สนใจโลกใบนี้เลยซักนิด ถ้าพรุ่งนี้ฉันต้องตาย ฉันก็ตายอย่าง ดีใจ ที่ฉันได้พอใจในตัวเอง และ ก้าวผ่านจุดที่เจ็บมามากพอ..

.. มนุษย์เดนตาย

 

โดย: มนุษย์เดนตาย [24 พ.ย. 57 20:03] ( IP A:58.9.54.146 X: )
ความคิดเห็นที่ 158
   เราอ่านทุกความคิดเห็นแล้วก็รู้สึกสงบใมากขึ้น อย่างน้อยเราก็ไม่รู้สึกแบบนี้คนเดียว เราอยากระบายทุกอย่างบ้าง ใครว่าเป็นพี่คนโตดี แต่เราต้องร้องไห้แทบทุกวัน ครอบครัวเรามีลูก 3 คน เราเป็นพี่สาวคนโต และมีน้องชายอีกสองคน ตอนนี้เราอายุ 17 อีก 6 วันจะ 18 น้องชายคนที่สองห่างกัน 8 ปีและคนที่สามห่างกันเกือบ 13 ปี เรารู้สึกเหนื่อยและท้อมาก เราทำดีทุกอย่างพ่อบอกให้ช่วยทำงานบ้านเราก็ทำ แต่เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องทำคนเดียวด้วย เราเลยแบ่งงานบ้านให้น้องทำ ตอนแรกมันก็เหมือนจะดี แต่น้องเรามันไม่ทำ มีอะไรก็โวยวาย แล้ววันแรกๆ คือเราทำงานในส่วนของเราเสร็จแล้วเราก็เลยมานั่งเล่นคอมฯ แล้วสักพักพ่อก็ถามเราว่าเลี้ยงข้าวหมายัง เราก็บอกว่าอันนี้มันหน้าที่น้อง พ่อก็ด่าเราบอกน้องมันตัวแค่นั้นจะทำได้เหรอ แต่เราจำได้ตอนเราอายุแค่นั้นเราก็ทำแล้วนะ เราก็เลยต้องไปทำ แล้วเราไใถูกกับน้องไง ชอบทะเลาะกันบ่อยๆ เราไม่อยากมีเรื่องกับมันเราก็ไล่มันไปที่อื่น แล้งทีนี้ตอนที่เราเริ่มคิดขึ้นได้ว่า เราโตแล้วนะ เราควรมีวุฒิภาวะไม่ทะเลาะกับน้อง แต่มันก็ทำให้เราต้องหลุดจนได้ คือมันไม่อาบน้ำไง เราก็ไล่มันไปอาบบอกถ้าไม่อาบไม่ต้องเข้าบ้าน แล้วมันก็หนีไปที่อื่นพอพ่อกลับมาเค้าให้เราไปตามมัน แล้วเค้สก็ถามว่าทำไมมันไม่อยู่บ้าน มันก็บอกว่าเราหยิกแล้วก็ไล่มัน เออ เรายอมรัล แต่ถ้ามันฟังเราและก่อนหยิกเราก็พูดดีๆๆ แต่มันกวนตีนเราเอง แต่มันไม่พูดถึงเหตุผลพอเราหันไปแย้งตอนมันพูด พ่อตวาดเราให้หุบปาก ตอนนั้นแม่งโคตรจุก เราฟังมันพูด แล้วเค้าก็หันมาพูดให้เราเล่า แต่น้ำเสียงของเค้าตอนพูดหับน้องชายมันไม่เหมือนกับเรา พ่อเรากระชากเสียงใส่ เออ เรามันไม่ดีใช่ไหม เราเลยไม่พูด เราพยายามกลั้นน้ำตา ทำหน้านิ่งๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร พ่อก็ด่าเราหาว่าเราเราปีกกล้าขาแข็ง ถามอะไรก็ไม่ตอบ เราแม่งอยากจะหัวเราะ ตอนเราพูดไม่ฟังแถมตวาดแล้วตอนนี้จะมาถามทำไม นี่แค่เหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นบ่อยมาก ะเลาะทีไรเราต้องผิด และนี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ คือเราทำงานทุกอย่างรวมทั้งของน้องชายอีกคนด้วย พอเสร็จเราก็มานั่งเปิดคอมดูการ์ตูนรอน้องคนเล็กกินข้าว แล้วมันจะเปลี่ยนเรื่อง มันก็ร้อง งอแงลงไปดิ้น แล้วก็เข็น้ก้าอี้ไปชนชั้นหนังสือ เราไม่อยากโดนด่าก็เลยลุกหนี แต่เราก็อดพูดประชดไปไม่ได้ ว่เราจะไม่ยุ่งด้วยแล้ว แล้วไง สุดท้ายเราก็โดนด่า พอเราบอกพ่อว่า น้องมคนเอาแต่ใจ เราไม่อยากยุ่งด้วย พ่อก็ว่าไปอีกอย่าง บอกเค้าเหนื่อยมาจากงานแล้วต้องมาเหนื่อยเรื่องที่บ้านด้วยเหรอ ตงกว่ะสรุปเราทำอะไรก็ผิด ต้องให้เราก้มลงกราบน้องด้วยไหม พ่อถึงจะพอใจ เราทำอะไรก็ไม่ดี ตอยเราอยู่ประถมพ่อกับแม่ไม่ได้อยู่กับเรา แต่ทำไมเราถึงรู้สึกมีความสุขมากกว่านี้นะ เราน้อยใจพ่อกับแม่มาก เราสอบได้หนึ่ง สอง หรือสาม พ่อไม่เคยดีใจ น้องเราสอบได้เกือบที่สุดท้าย พ่อกับแม่บอกดีแล้วๆม่เป็นไรนะ เราโดนด่าว่าไม่เคยทำอะไรทั้งๆ ที่เราก็ทำงานในส่วนของเรา จนเราคิดได้ว่า ถ้าเราทำงาน เราจะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีก เราเข็ด เราเกลียดผู้ชาย เราไม่อยากมีลูก เราจะส่งเงินให้พ่อแม่ แต่เราจะไม่กลับมาอยู่กับเค้า หัวใจเราเจ็บ มันเหนื่อยเกินไป เราต้องการพ่อแม่ที่รักเราบ้าง แต่ถ้าเราไม่ได้มาเราก็จะทำใจและตัดใจ เราอาจจะเป็นลูกอกตัญญู แต่เราทนไม่ไหวจริงๆ สุดท้ายนี้เราขอขอบคุณที่อ่านในสิ่งที่เราพล่ำเพ้อมาจนจบนะ
โดย: ลูกที่เกิดมาจากความผอดพลาด [2 ธ.ค. 57 20:41] ( IP A:182.53.119.183 X: )
ความคิดเห็นที่ 159
   
มองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย 36ปี ยังล่องลอย

ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีครอบครัว ไม่มีที่ให้ไป

อยากตาย อยากจบปัญหา พยายามเริ่มต้นใหม่

แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน ชีวิตมันแย่กว่าทุกทีที่เจอมา

ไม่รู้จะพูดคุย ปรึกษากับใคร เฮ้อชีวิต


โดย: Try_with_me [12 ธ.ค. 57 23:18] ( IP 27.55.102.163 X: )
ความคิดเห็นที่ 160
   

เราก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกอยากตายมากๆเลย บ้านเรามีกัน 3 คน แม่ พี่ชาย เรา เวลาเราทำอะไรผิด แม่ชอบด่าเราด้วยถ้อยคำำที่รุงเเรงมาก ด่าเหมือนเราไม่ใช่คนเลย เวลาเราทะเลาะกับเเม่ทุกครั้ง เราจะคิดว่าคัวเองไม่มีค่าอะไรเลย คิดอยากฆ่าตัวตายเป็นร้อยๆครั้ง เวลาเราทะเลาะกับพี่ชาย เวลาเราผิดก็ด่าด้วยถ้อยคำที่รุงแรง แต่พอพี่เราผิดกลับแทบจะไม่ว่าอะไรเลย เเถมมาปกป้องเสียด้วยซ้ำ เมื่อตอนเราอยู่ประะมาณป.6 เราโครตขี้เกี้ยจทำงานบ้านเลย มีอยู่วันหนึ่งเราไม่ได้ทำงานอะไรซักอย่างนี้เเหละ พอตกดึกแม่เราขึ้นมานอนกับเรา เเม่เราก็ถีบเราเลยอะ ถีบเเต่ละทีก็เเรงมากๆ ตอนนี้เราไม่อยากจะมีชีวิตอยู่เลย ไม่รู้เราจะเกิดมาทำไม เขาเห็นเราเป็นอะไร 

โดย: pimmypat@gmail.com [13 ธ.ค. 57 19:30] ( IP A:171.101.107.54 X: )
ความคิดเห็นที่ 161
   
ความร๓้รู้สึกเดียวกันกับหบ่ยหลายๆคน เพิ่งรู้มีคนอยากตายเหมือนเราเนอัเยอะขนาดนี้ T T

โดย: โรยลา [29 ธ.ค. 57 1:42] ( IP 103.26.22.220 X: )
ความคิดเห็นที่ 162
   
ไม่มี ไม่เหลืออะไร สิ้นหวังสุดๆ เร่าเคยเปน idol ของคนมากมาย แต่วันนี้ มันไม่มีอีกแล้ว

โดย: โรยลา [29 ธ.ค. 57 1:50] ( IP 103.26.22.220 X: )
ความคิดเห็นที่ 163
   

บางทีเหนื่อยนะกับคามหวังลมๆแล้งๆ ไม่รู้จะมีชีวิตไปทำไม

โดย: poo [30 ธ.ค. 57 18:36] ( IP A:171.5.113.92 X: )
ความคิดเห็นที่ 164
   


เป็นอีกคนค่ะที่มีความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ คิดจะฆ่าตัวตาย แต่ก็กลัวพ่อแม่เสียเงินจัดการพิธีศพ คิดแล้วมันน่าเศร้านะค่ะ ทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะค่ะมันอาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึกนึกคิดเราแย่ เจอปัญหาต่างๆนาๆ โดยที่ไม่เคยได้ปรึกษากับใคร ไม่เห็นหนทางแก้ไข ไม่มีทางออก ท้อ เหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่เป็นอยู่ จิตตกฟุ้งซ่านนั่งร้องให้เหมือนคนบ้า คิดแต่จะอยากตายไปให้มันพ้นๆ แต่ในเวลาเดียวกันสติก็เตือนว่า มันบาปนะ-มันเป็นกรรมนะ จะทำจริงๆอ่ะเหรอ เฮอะๆ! ก็ทำไม่ได้อยู่ดี.... ก็วนมาเครียดอีก เป็นอยู่แบบนี้เหมือนวงจรความอุบาทก์ เฮ้อออ!!! ใครพอมีทางออกที่ดีก็ช่วยแนะนำทีนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :/

โดย: supapun [30 ธ.ค. 57 21:09] ( IP 49.230.133.191 X: )
ความคิดเห็นที่ 165
   

คือตอนนี้เราอยู่ ม. 6 กำลังหาที่เรียนเลยเเละกำลังเป็นช่วงที่เครียดมาก เราเติบโตมาอยู่กับยายตั้งเเต่เกิดจนถึงอนุบาล ย้ายมาอยู่กับแม่เเละพ่อใหม่ พ่อจริงๆของเราเราไม่เคยเห็นเลย เเต่ถามแม่แม่บอกว่าพ่อไม่ดีเเต่ไม่รู้ทำไมเราอยากเจออยากกอดพ่อเราจริงๆสักครั้งถึงพ่อจะไม่เคยส่งเสียเราก็ตาม พ่อใหม่ก็ดีนะดีเรื่องเงินซึ่งเราว่าเงินนชีวิตเราไม่สำคัญเท่าไรหรอกสิ่งที่เราต้องการคือความสุขเราไม่เคยได้ความรักจากพ่อหม่เลยชอบยุให้แม่ด่าเรา บางครั้งก็ทำตัวเหมือนห้คำปรึกษาเรา บ้านเรามีครบทุกอย่างสบายมาก เเต่เราไม่เคยมีความสุขเลย เราไม่สนิทกับพ่อใหม่เราเค้าจะช่วยแค่เรื่องเงินกับแม่ที่เกี่ยวกับเราความรักเราไม่เคยได้เลย แม่มีลูกกับพ่อใหม่ 2 คน แม่ชอบบนชอบด่าเรามากๆไม่ว่าจะทำอะไรแม่ของเราเป็นโรคประสาท เราไม่เคยที่จะระบายอะไรได้ถ้าเราเผลอพูดออกไปนะเเม่เราก็จะว่าที่เราคิดมันผิดคือแม่แกถูกอย่างเดียวเเล้วแม่แกก็จะปวดหัวเข้าโรงบาลพ่อใหม่เราก็จะบอกว่าเป็นเพราะเรา ต่อจากนนี้มาเรามีอะไรเราไม่เคยที่จะระบายให้ใครฟังเลย เราชอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมากๆเกือบทุกวันไหนจะเรื่องเรียนไหนจะเเรื่องชีวิต เวลาเราทำอะไรดีๆแม่แกไม่เคยสนใจ เวลาาเรามีสอบที่ไหนเราว่าจะหยุดขาดเรียนมาอ่านหนังสือเเต่ทุกครั้งที่เราหยุดแม่เราจะใช้เราทำนู่นทำนี่จนเราไม่ได้อ่านหนังสือเลย พอ่ผานไปสัก ชม สอง ชม แกก็จะด่าจะตะคอกใส่เรา เเล้วที่เราทำไปหล่ะแม่แกเคยเห็นบางไหม เราเหนื่อยมากเลย เราไม่มีใครอีกแล้ว เราอยากจะไปเรียนที่อื่นเพื่อที่จะไม่ต้องมาคอยทะเลาะกับแม่อีก นานๆทีเจอกันเพื่อมันจะดีขึ้น ขนาดวันพรุ่งนี้เราต้องไปสัมภาษณ์ที่มหาลัย... เราเลยขาดเรียนมาทำแฟ้ม (จริงๆเราทำเสร็จเเล้ว) เเต่อยากมาดูให้สมบูรณ์มาหาข้อมูลไปสัมภาษณ์เเม่ยังไม่สนเราเลย เเละใช้ทำนู่นทำนี่ ใช้เสร็จก็ด่า  ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราบ้าง เราหวังเสมอนะว่าถ้าเราเรียนจบมีงานทำเราอยากจะเห็นหน้าพ่อเราบ้างว่าหน้าตาเป็นไงถึงเค้าไม่เห็นเราเป็นลูกก็ตาม มีคนบอกเราว่าหน้าตาเรากับพ่อเหมือนกันมาก เเละทุกวันนี้เราต้องอยู่กับปัญหาแบบนี้ทุกวันพูดอะไรไปก็ไม่ได้ไม่เคยมีใครรู้ว่าเราต้องเจอกับอะไรบ้าง  สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือ ความรู้สึกแบบนี้ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องมาเจอเเต่เรื่องแบบนี้ เราเลยไม่อยากอยู่ที่นี่กับแม่เรา อยู่ที่นี่เราก็เหมือนตัวอะไรไม่รู้เจอด่าทุกวัน ทำไมแม่เราไม่เข้าใจ ทำไมไม่เห็นใจเราบ้างเกิดมาพ่อก็ไม่มีเเล้ว อ้ะทำไมไม่เข้าใจเราบ้าง ตอนเด็กนะตั้งที่เรามาอยู่กับแม่เราตั้งเเต่เข้าอนุบาล2เราทำงานบ้านทุกอย่างตั้งเเต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ซึ่งเเตกต่างกับกับลูกของพ่อหม่มาก เเต่น้องทั้งสองก็ไม่รู้หรอกว่าเราไม่ใช่ลูกพ่อใหม่ น้องเราบางครั้งก้ยังถามพ่อกับแม่เราเลยว่าทำไมไม่เห็นมีครกอดเรามั่ง เราน้ำตาเเทบไหล _ _ ญาติพ่อใหม่เราเวลามีอะไรเค้าก็จะให้เเต่ลูกของพ่อใหม่เราซึ่งเราก็รู้ตัวเองดี เราว่าเกิดมาเป็นแบบนี้ทุกไปตลอดแน่

โดย: ทำไมนะทำไม [13 ม.ค. 58 17:52] ( IP A:101.51.162.206 X: )
ความคิดเห็นที่ 166
   

ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองทำงานไม่ได้เลย เคยหยุดและพักไปประมาณ 3 เดือน แต่ช่วงพักก็หาทำในสิ่งที่เรา และรู้ว่าเราชอบด้านการเกษตร แต่ว่าเงินมันไม่เยอะเหมือนเดิม รายได้วันๆ ก็แค่พอกิน แต่ว่าเรามีหนี้สินต้องผ่อนบ้าน ซึ่งก็หลายบาทอยู่ ญาติชอบมาว่า ทำไมมาทำแบบนี้ทำงานเงินเดือนเยอะๆไม่ชอบ ทำไมไม่ทนละ อย่ามาทำแบบนี้เลย มันก็จิงที่ว่าเงินมันได้ไม่เยอะ แต่เรารู้สึกสุขใจ และชอบแบบนั้น อีกอย่าเราก็เพ่งเริ่มต้นทำ เราตั้งใจทำเยอะกว่านั้นแต่ก็ติดที่ไม่มีทุน เราเลยคิดว่าจะกลับมาทำงานเพื่อเก็บเงินอีกครั้ง หาทุนซักก้อนเพื่อจะไปทำสิ่งที่เราฝัน  แต่พอเราได้กลับมาทำจิงๆ ความรู้สึกเดิมๆ ความที่ไม่ชอบ และเจอคนเยอะอีก ทำให้เราเครียดหนักกว่าเดิม เราทำงานไม่ได้ เราก็ไม่รู็เหมือนกันว่าความอดทนเรามันหายไปไหน  จะว่าเราขี้เกียจก็ไม่ใช่ จะว่าติดสบายตอนที่พัก ก็ไม่ใช่ เพราะตลอดที่พักเราทำงานทุกวัน ตื่นเช้าทุกวัน เราทำงานจับจอบ ขุดดินจนมือพัง ตากแดดจนตัวดำ แต่เรากลับไม่รู้สึกเบื่องานแบบนี้เลย แต่พอเราบอกพี่ บอกแม่ว่าเราทำไม่ได้ พี่ก็ว่าเราไม่อดทน งานแค่นี้ทำไม่ได้ แม่บอกให้เราทน แต่เราทนไม่ได้จิงๆ เราก็เลยออก เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงว่าเราแบบนี้ เราต้องการกำลังใจ เราต้องการให้รู้ว่าเราทำเกษตรได้จิงๆ แต่ขอเวลาหน่อย เพราะว่าเพ่งเริ่มต้น จะได้เงินเหมือนเดิมคงจะไม่ใช่ เรารู้ว่าพ่อแม่ห่วงเรา เคยเห็นเราทำงานในห้องแอร์ แต่ท่านไม่เคยรู้เลยว่า เราต้องอดทนกับการทำงานออฟฟิส มา 7 ปี เราร้องไห้ เราทำร้ายตัวเองตลอด ตอนนี้เราเครียดมากๆ เรารู้สึกไร้ค่า เราอยากตาย กลับบ้านก็ไม่ได้ เด่วพ่อแม่ พี่จะว่า .............ตอนนี้หาทางออกไม่ได้เลย.....

โดย: คนไร้คุณค่า [13 ม.ค. 58 22:20] ( IP A:171.96.177.81 X: )
ความคิดเห็นที่ 167
   อยากตายค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าพอ เหมือนตัวเองเป็นลมหรืออากาศที่ไม่มีตัวตน มีเรื่องที่อัดอั้นตันใจคุยกับใครก็ไม่ได้ต้องเก็บไว้คนเดียวมันทรมานเหลือเกิน...
โดย: เพียงลม [13 ม.ค. 58 22:41] ( IP A:171.100.212.82 X: )
ความคิดเห็นที่ 168
   เราก็อยากตายเหมือนกันรู้สึกเบื่อชีวิตมากมีเงินก็แค่นั่นรู้สึกเบื่อชีวิตไม่อยากจะมีชีวิตแล้วอยู่ไปก็ไม่มีจุดหมายความหวังอะไรในชีวิต...มีเงินมีรถมีบ้านมีเพื่อนก็แค่นั่น...พ่อแม่ก็แค่นั่นไม่รู้จะมีชีวิตเพื่ออะไรศึกษาธรรมฝึกสมาธิแล้วยิ่งไม่รู้จะมีชีวิตเพื่ออะไรอยู่เพื่องานเพื่อเงินแค่นั่นหรอชีวิตนี้
โดย: pingza [23 ม.ค. 58 20:32] ( IP A:27.55.193.73 X: )
ความคิดเห็นที่ 169
   

วันนี้รู้สึกเหนื่อยมากๆ หลายๆ อย่างถาโถมมาพร้อมกันทีเดียว เลยเสริช gg แล้วมาเจอกระทู้นี้ เห็นความทุกข์ของหลายๆคนแล้ว เหมือนปัญหาเราเล็กน้อยลงไปเลย

ชีวิตเราส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องของความรัก แต่ทุกอย่างเป็นเพราะเราทำตัวเองนั่นหละ เพราะเราเวลารักใครก็มักจะทุ่มเททุกอย่างเกินตัว จนทำให้ชีวิตด้านอื่นๆ พลอยแย่ไปด้วยอีก เป็นหนี้เพราะช่วยเหลือเค้า สุดท้ายก็ต้องมาเป็นภาระตัวเอง ตอนนี้เราอายุจะ 33 แล้วแต่เรายังเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ได้ดี ยังไม่มีเงินไปเที่ยวที่อยากจะไป เงินเก็บก็ไม่มี งานก็เจอเพื่อนร่วมงานแย่ๆ เพื่อนๆเราก็แต่งงานกันไปหมด เลยรู้สึกตัวเองเหงาๆ เบื่อๆ ไม่มีค่า จะคุยกะใครก็ไม่ได้  บางทีเราก็รู้สึกเบื่อจนไม่อยากอยู่เหมือนกัน แต่เราติดที่ต้องดูแลตอบแทนบุญคุณท่าน หากวันนึงไม่มีท่านแล้วนี่สิ ยังไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปเลย ใครอยากคุยแลกเปลี่ยนความคิดหรือระบายอะไรให้เราฟังก็ได้นะ เรายินดี เพราะเราก็อยากมีเพื่อนอ่ะ krkr892@gmail.com 

 

โดย: เพื่อนที่ชื่อว่าความเหงา [25 ม.ค. 58 21:46] ( IP A:1.46.195.63 X: )
ความคิดเห็นที่ 170
   

เราก็รู้สึกไม่อยากอยู่เหมือนกัน เชื่อมั้ย เราสามารถโทรจิตกับคน(เฉพาะคนที่เค้าให้สื่อ)และเหนือกว่าคน แต่ไม่ใช่ผีนะ เพราะเค้าชอบให้ทำบุญ สิ่งที่ตามมา ได้รู้ว่าตัวเองดีร้ายชาตินั้นชาตินี้มาก่อนยังไง รู้ว่าชีวิตช่วงนี้จะมีโอกาสดีหรือร้าย จากสิ่งที่เหนือมนุษย์นั้นบอกมา มันทำให้รู้สึกแย่ เหมือนว่าเราเกิดมาแค่ใช้กรรม ชีวิตที่เป็นแบบนี้เพราะทำผิดมา ประมาณว่าถ้าเวรกรรมไม่หมดก็หลุดจากความทุกข์ที่เป็นอยู่ไม่ได้ มันแย่นะ มันหมดความหวังเลย ท้อมาก

ส่วนคนที่เราโทรจิตได้ เค้าก็สามารถแสดงอาการให้เรารู้ว่าเค้าคุยกับเราได้  แต่ปัญหามันมี คนเราพูดคุยกันปกติยังผูกพันกันได้ แต่คนที่คุยกันได้ตลอด 24 ชม. ต้องมีความรู้สึกอะไรมากแน่นอน แต่สิ่งที่ตามมาคือความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้แม้แต่จะเปิดเผยตัว เรื่องนี้ยอมรับว่ามันโคตรบ้าเลย

ขอระบายหน่อย มันทรมานนะ เราคิดนะ คนที่สามารถสื่อได้ เห็นผีได้ เค้าทรมานนะ กลัวก็หนีไม่ได้ ต้องหันหน้าชน เคยคิดนะ และปัจจุบันก็ยังคิดอยู่ ว่าถ้าตายจะหนีพ้น ทุกวันนี้ห่วงแม่แค่คนเดียว เราไม่อยากให้เค้าทำศพเรา  เราร้องไห้แทบทุกวัน ท่านเค้าก็ช่วยเรา เท่าที่ช่วยได้ เค้าว่าเป็นเวรกรรม มันไม่หมดก็ยังไม่สบาย เราท้อมาก

อ้อ เราไม่ได้บ้า หรือหูแว่วนะ เรามีวิธีพิสูจน์ของเราและที่บ้านเราก็รู้เรื่องนี้ เราเรียนจบ ป.ตรี ทำงานแล้ว แต่เรื่องแบบนี้ก็พูดให้คนอื่นฟังยาก อ๋อ สวดมนต์นั่งสมาธิ ทำบุญทำแล้ว แทบทุกวัน ยิ่งทำยิ่งสื่อชัด

จริงๆแค่อยากระบาย อยากบอกคนที่ไม่รู้จัก มันก็ดีบางเรื่อง แต่เรื่องที่มันแย่มันกลับทำให้เราไม่อยากอยู่  เบื่อชีวิต เหนื่อยทุกอย่าง ...

โดย: อยากพูดอยากบอก [25 ก.พ. 58 11:39] ( IP A:101.109.80.177 X: )
ความคิดเห็นที่ 171
   

เคยรู้สึกมั้ย ว่าตอนเด็กๆเราดีกว่านี้ เราเก่งกว่านี้ บางทีก็อยากโทษโชคชะตานะ ทำไมต้องใจร้าย อยากสมหวังเหมือนคนอื่น อยากมีค่า อยากทำอะไรที่เป็นประโยชน์บ้าง เราอยากเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนมีค่าแต่เหมือนมันไม่มีทางเลย ไม่มีจริงๆ

โดย: คนที่อยากได้รับความจริงใจและคำชมบ้าง [6 มี.ค. 58 21:52] ( IP A:49.0.115.228 X: )
ความคิดเห็นที่ 172
   ฝากกำลังใจมาให้ทุกคนนะครับ

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [6 มี.ค. 58 23:20] ( IP A:171.96.172.188 X: )
ความคิดเห็นที่ 173
   
พูดถึงหัวข้อนี้ ก็ดีนะที่ไม่มีใครทำตัวโลกสวยจัด บางคนก็คิดว่าโลกมันดี๊ดี สวยงาม สำหรับเราโลกมันก็เป็นอยู่ในแบบของมัน บางทีก็ไม่เข้าใจนะ พวกคำกล่าวที่ว่า พยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น เราก็พยายามให้แล้วจนหมดตัว (ก็อยู่ม.ปลายนี่แหละ ไม่ได้อะไรมาก) พยายามเรียนดี พยายามตั้งใจทำงาน ทำให้งานทุกอย่งออกมาดี ถึงจะไม่มีเวลานอน พอทำไปนานๆเข้าก็น็อคไม่ไหว ถูกพ่อแม่ว่าเพราะเกรดตก 3.78 นี่ตกแลวหร่อ เราก็คิดนะ อ้อ ถ้าพ่อแม่ว่างั้นก็ได้

เราก็พยายามมากขึ้นอีก พยายาม พยายาม พยายาม ถึงจะเอาเวลาว่างไปทำอย่างอื่นมั่ง พวกดูการ์ตูน อะไรเทือกนี้ แต่สุดท้าย... ไม่รู้ทำไม เกิดอะไรขึ้นนะ พ่อแม่ก็ไม่เคยเห็นด้านที่พยายามสักที ทำไมกันนะ ถึงโดนด่า โดนว่าตลอด ทำไมกันนะ ทำไม จนขั้นอยากฆ่าตัวตาย ตอนอยากตายครั้งแรกคงช่วงใกล้จบประถม ป.5-6 เพราะทะเลาะกับครอบครัว ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจเค้าเลยนะ หรือเพราะเราไม่เข้าใจคนอื่น เราก็พยายามทำความเข้าใจ ทำไมกันนะ เราก็รู้พ่อแม่คงอยากได้เกรดดี แต่ถ้าเกรดดี แลกกับการเข้าโรงพยาบาลของเราเพราะป่วย เพราะเครียด ทำไมพ่อกับแม่ถึงอยากได้เกรดดีๆ มีครั้งหนึ่งก็ช่วงม.ปลายนั่นแหละ เราพยายาม(อีกและ) เราเครียดลง กระเพาะ อาหารเป็นพิษ หรืออะไรก็ไม่รู้ เราก็อวกตั้งแต่5ทุ่มไปเกือบๆตี2 ซึ่งวันพรุ่งนี้จะสอบแล้ว จนไม่ไหว ไปเรียกพ่อแม่ ไม่ทันได้เรียกก็อวกก่อน เลอะเทอะ เข้าอีหรอบเดิมไปรพ. แค่นั้นไม่เท่าไหร่ เค้าไม่เข้าใจ ทำไมแม่ถึงเอาเรื่องของเราไปนินทา เนี่ยไอ...(ชื่อเรา)... อวกเรี่ยราด น่าตลกมากเลย แล้วก็หัวเราะกับกลุ่มเพื่อนแม่ บางทีก็คิดนะ ความจริงแม่ไม่เคยสนใจเลยใช่ไหม ร้องไห้ไปเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครสนใจ พยายามไปเท่าไหร่ ก็ถูกเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น กับพี่ พี่เราทำงานแล้ว มีอะไรก็ลงที่เราตลอด เราเป็นแค่เด็กธรรมดา ยิ่งใกล้สอบเอ็นก็ยิ่งเครียด เริ่มทะเลาะกันหนักเข้าๆ ไม่รู้จะทำไงดี พอรู้อยู่ว่าตัวเองเป็นคนจิตใจอ่อนไหวง่าย นิดๆหน่อยๆก็จะแย่ละ ไม่เข้าใจ ถ้าโตไปจะแย่กว่านี้ไหม แม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนที่ติดกิจกรรม โดนรีไทล อะไรพวกนี้ แบบโครตดูถูกเลย เค้าก็อยากบอกแม่นะ คนที่แม่ดูถูกอยู่อะก็เป็นคนนะ ไม่ต้องทำท่าทางรังเกียจขนาดนั้นก็ได้นะ ทำกิจกรรมแล้วมันผิดหร่อ ต้องเรียนเก่งเท่านั้นหร่อ แม่ชอบเห็นลูกเรียนเก่งแต่ไม่เข้าสังคมหร่อ มีแค่คำถามเต็มไปหมด

โดย: เด็กมีปัญหา [9 มี.ค. 58 21:48] ( IP 101.108.224.65 X: )
ความคิดเห็นที่ 174
   ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่คิดอยากจะฆ่าตัวตายหลายต่อหลายครั้ง จนบางทีก็ไม่ไหวกับสิ่งที่ตนเองทนอยู่ ตอนนี้ผมพยายามหาวิธีตาย ที่ง่ายที่สุดและตายอย่างทรมานน้อยที่สุด ผมไม่รู้ว่าผมจะตายอย่างไรดี ผมเบื่อ ผมท้อผมคิดว่าชีวิตของผมมันต้องมีแต่เรื่องให้ลำบากใจอยู่ตลอดเวลาเลย ตั้งแต่ยังเด็กจนถึง ปัจจุบันนี้ ผมไม่รู้ว่าควรปรอบใจตัวเองอย่างไร หรือหาวิธีที่จะทำให้ชีวิตมันดีขึ้นอย่างไร ผมรู้แต่ว่าไม่มีใครรักผมเลย มีแต่คนที่จะแต่หวังผลประโยษช์จากตัวผมทั้งนั้้น ผมรู็สึกอย่างนั้นจริงๆ ผมเป็นด็กที่เรียนไม่เก่ง อะไรๆก็ไม่ดีเลยสักกอย่าง มีแต่คนดูถูกดูหมิ่ด ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาเหล่านั้นต้องมาว่าผมด้วย ทั้งๆที่ผมไม่เคยสร้างความเดือนร้อนให้กับเขาเลย แต่ทำไมเขาต้องมาทำกับผมอย่างนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ครู หรือคนที่ผมรัก แม้กระทั่งครอบครัวผมเอง ผมเจ็บใจตรงนี้แหละ ผมก็บอกตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าอดทน อดทน ซึ่ง ณ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะอดทนไปเพื่ออะไรไม่มีความหมาย ไม่เป้าหมาย ไม่มีหวัง ไม่มีกำลังใจจากคนที่เรารัก ไม่มีอะไรเลย ณ เวลานี้ผมอยากตายจริงๆ ผมอยู่ม.6 แล้วครับไม่รู้ว่าจะเรียนคณะไหนดี ผมย้ายมาอยู่กรุงเทพคนเดียวตั้งแต่ยังอยู่ม.4 ด้วยสาเหตุอะไรๆหลายอย่างจึงทำให้ผมต้องมาอยู่คนเดียว เป็นเหตุที่ผมต้องยอมเสียสละมา ผมคิดอยู่ตลอดว่าผมนี่เป็นพละของครอบครัวจริงๆ มันคงถึงเวลาที่ผมจะต้องตายแล้วล่ะ อยู่ไปก็ไร้ค่าไม่อยู่ดีกว่าโลกก็ยังเหมือนเดิม หรือใครมีความคิดดีๆหรือแนะนำช่วยบอกผมทีครับ ผมคิดไม่ออกแล้ว ผมยังเด็ก
โดย: yu.siraphob@gmail.com [22 มี.ค. 58 23:43] ( IP A:183.89.60.13 X: )
ความคิดเห็นที่ 175
   

ตอนนี้ผมอยู่ไปก็เหมือนตายไปแล้วครับ  ... ไม่ออกบ้านไปไหน 3 เดือนละ อยู่แบบซ่อนๆ แอบๆ  (ออกไปแค่ซื้ออาหารตามสั่งตอนค่ำๆ กลางคืนๆ ) อยู่บ้านคนเดียว เดินไปเดินมาในบ้าน ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครโทรศัพท์มา ไม่มีครอบครัว งานก็ไม่มีทำ ความรู้ต่ำอายุมากไร้ความสามารถ หลอกลวงตัวเองและคนอื่นไปวันๆ ทำตัวเป็นสิ่งที่่เน่าเฟะ สวะ กากเดนที่สุด ออนเฟสแต่ไม่ได้อัพสเตตัสอะไร อยู่แบบเหงาๆ ง่อย และรอความตาย สุขภาพก็ไม่ดี  ทุกวันนี้ อยู่คนเดียวจริงๆ น่าอนาจ ที่ผ่านมาทำบาปกรรมไว้เยอะมาก ... ตลอดมาตั้งแต่เด็กไม่เคยมีช่วงไหนที่เรียกว่าเป็นคนปกติได้เลย  จิตใจฟุ้งซ่านมีปัญหา ขาดทักษะในการสื่อสาร การวางตัว ยิ่งไปอ่านเรื่องเกี่ยวกับอาการโรคทางจิตเภท หรือ ออทิสติก ก็เหมือนตัวเองไปเสียทุกอย่าง ไปอ่านเรื่องธรรมมะ ตัวเองก็เข้าข่ายในคนพาล และเกียจคร้าน ... ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะมีอะไรดีเหมือนกัน ...

โดย: sax [14 เม.ย. 58 21:44] ( IP A:118.172.140.226 X: )
ความคิดเห็นที่ 176
   

เราก็อยากตาย TT มันอธิบายไม่ได้ แต่เรารู้สึกแบบนี้มาสักพักแล้ว ไม่เอาไหน แย่ เป็นภาระของครอบครัว .. 

โดย: oilnuo [15 เม.ย. 58 20:54] ( IP A:101.51.41.67 X: )
ความคิดเห็นที่ 177
   
ผมก็อยากตายครับ ชีวิตไร้ค่า บัดซบสิ้นดี นั่งคอยบอกให้ผีมาเอาชีวิตไป ไม่อยากอยู่. เเต่ก็ไม่กล้าฆ่าตัวตาย อยากตายมาหลายปีละ

โดย: ชีวิตบัดซบ [16 เม.ย. 58 23:33] ( IP 110.168.43.210 X: )
ความคิดเห็นที่ 178
   

เป็นกันเยอะเนอะ ตั้งแต่ปี 55 มีคอมเม้นจนถึงปี 58 เลย หุหุ

เรื่องของเราก็ประมาณ ลูกคุณหนูขี้เหงา มีทุกอย่างยกเว้นเวลาจากพ่อแม่ แบกความคาดหวัง และใช้ชีวิตอยู่กับการตีกรอบ ทำตามใจคนอื่น เพื่อแลกกับความรัก เป็นแบบนั้นตั้งแต่อนุบาล จนโต ไม่มีเพื่อน ไม่มีพี่น้อง ไม่มีใครเลยสักคน เวลาเราทุกข์ใจ ไม่มีใครรับฟัง ไม่มีใครให้พูดด้วย บางทีฟลุคมีคนยอมฟัง แต่ปัญหาเรามันก็ซ้ำๆ จนเค้าเบื่อหน่าย หาทางออกไม่ได้อยู่อย่างนั้น ต้องไประบายในเนตงี้บ่อยๆ เหมือนกัน แถมเรายังต้องเจอเรื่องหนักๆ ในชีวิตเป็นระยะ และไม่มีใครปกป้องเราเลยนะ ไม่มีจนน่าตกใจ

โชคดีอย่างเดียวของเราคือ เรามีน้องหมา

เค้าฟัง เค้าปลอบ เค้าอยู่เคียงข้าง และรู้ทุกครั้งถ้าเรากำลังคิดจะทำร้ายตัวเอง...มาช่วยเราทุกครั้ง นึกขอบคุณเค้าเสมอ ในโลกที่คนที่่พูดภาษาเดียวกัน สื่อสารกันได้ ไม่เคยเข้าใจเราเลย ก็ยังมีเค้านี่ล่ะ ที่ไม่ต้องพูดกับเราสักคำ แต่เข้าใจเราดีที่สุดในโลกเลย

ทุกวันนี้เราอายุ 30 กว่าแล้ว เราทำมาทุกอย่าง ไม้แข็งไม้อ่อน ตัดพ้อ ทำดีเอาชนะ เปิดอกคุยกัน ฯลฯ มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนนี้อ่ะเราก็หมดหวังไปเรียบร้อย ชีวิตอยู่ในภาวะซึมเศร้ามานานจนจะบรรลุขั้นปลงแล้ว ตื่นตี 2 นอนตี 4 เหมือนกัน บางช่วงกินอะไรไม่ได้เลยนอกจากของเหลว เป็นโรคกระเพาะ กรดไหลย้อน ปวดไปทั้งตัว ไปหาทั้งจิตแพทย์ หมอกายภาพ สารพัดหมอมาหมดแล้ว ไม่หายหรอก เพราะใจมันยังป่วย ตอนนี้พยายามทำใจไม่ยึดติดกับใคร  เรายังต้องดูแลน้องหมาน้องแมว เค้าดีกับเรา เราจะไม่ทิ้งเค้า

ทุกวันนี้ยังดีนะ ในเนตมีคนที่เข้าอกเข้าใจมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะโลกอินเตอร์เนตกว้างกว่าแต่ก่อน และมีคนหัวอกเดียวกันเยอะ แต่ก่อนเราโพสแนวนี้ทีไร โดนดุทุกทีอ่ะ ประเด็นพ่อแม่นี่ไม่ได้เลย

ยังไงก็สู้ๆ กันนะ หาสัตว์เลี้ยงมาสักตัวก็ดีนะ รักเค้าให้มากๆ ไม่ต้องกลัวเค้าจะไม่รักตอบ รักของเค้าไม่เหมือนของคนหรอก^^
 

โดย: ยัยซึมเศร้า [20 เม.ย. 58 15:30] ( IP A:125.24.3.186 X: )
ความคิดเห็นที่ 179
   
รู้สึกว่าน้องชายเกลียดเรามาก อยากให้เราตาย ด่าเราเรื่องที่เราเป็นมะเร็ง จริงๆเราก็ไม่อยากอยู่แล้ว อยากจะฆ่าตัวตายไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่ก็กลัวบาป เลยยังทนอยู่ ไม่รู้ต้องทำไงต่อดี โดนด่าทอแทบทุกวัน พาลหาเรื่องแม่ไปด้วยอีกคน รู้สึกตัวเราเองทำคนอื่นเค๊าลำบาก อยากตายไวๆเหมือนกัน ถ้ากินยาฆ่าตัวตายไปเลยจะง่ายกว่าไหม๊ น้องชายด่าเราหนักขึ้นทุกวันหาวา เรามีเวรกรรมเยอะเลยเป็นมะเร็ง เราร้องไห้แทบทุกวัน อยู่ไปก็ทุกข์มากๆ อยากจะตายไวๆ จะโดดตึกไปก็ไม่รู้จะไปโดดตึกไหนอีก

โดย: Janenie [21 เม.ย. 58 23:36] ( IP 1.46.103.132 X: )
ความคิดเห็นที่ 180
   
เข้าหาธรรมมะดูครับ ^^

สำหรับ บางคนอาจจะบอกว่าดูไร้สาระ ก็ลองดูก่อนก็ได้นะครับ

ผมคนนึง ก็รู้สึกไร้ค่าไม่แพ้พวกคุณหรอกครับ

ไหนคนรอบข้าง คนในบ้านแท้ๆ แล้วเป็นคน...เราอีก

แต่กลับ ใส่ร้ายเราบ่อยๆครั้ง

ผมก็คิดิยากตั้งกลุ่มเฟซอยู่นะสำหรับคนที่รู้สึกตัวเองไร้ค่าอยากฆ่าตัวตาย ทำนองนี้ มีใครสนไหมเอ๋ยยยยยยย

สู้ๆกันนะครับ คนรอบข้างไม่เห็นค่าเรา แต่เราก็ทำให้ตัวเราเห็นค่าตัวเองได้นิ

สู้ๆนะ ธรรมมะรออยู่

โดย: pongporn nannaphat [24 เม.ย. 58 9:44] ( IP 183.89.216.9 X: )
ความคิดเห็นที่ 181
   

ปัญหาผมดูน้อยนิดกว่าคนอื่น  ความรักจากพ่อแม่ผมก็ได้มาเยอะตลอด  แต่ตัวผมเองที่ทำตัวแย่ลง..........หรือเปล่า  หลายๆครั้งพยายามทำอะไรดีๆ  แต่ผลออกมาไม่ค่อยสำเร็จตามที่ตั้งใจไว้  เพราะผมทำตัวแย่  แต่ผมือว่าขยันอยู่ะพอสมควร  ไม่เคยคิดยอมแพ้เลย  แต่โชคชะตาหรือผลลัพธ์การ กระทำผมจึงยังตามหลอกหลอนอยู่  การตายน่ะ  ง่ายมากเลยครับ   คนเราเวลาตายน่ะ  แค่แว็บๆ เดียวนั้นแหละครับ

การสูญเสียทุกอย่างในชีวิต ผมไม่มีผู้หญิงที่เป็นแฟน  แต่ไม่เคยคิดอยากหา  เพราะเข้าใจว่า  แค่เราเหงา  แต่แค่นั้น ปลายทางก็น่าเบื่อ  เลยปล่อยๆไป

เพื่อนฝูงน่ะ  ก้มีปัญหาของเค้า  ช่วยไรเราไม่ได้มาก

เคยคิดอยากหลับไม่ตื่น  แต่พอตื่นมาแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรต่อไป เป็นคนขยัน  แต่ไม่เก่งเท่าไหร่  เคยเก่ง เคยมีสิ่งที่รักและหวงแหนพอหายไป ก็ไม่รู้ว่าจะยู่ทำไมไปวันๆ  พยายามหาสิ่งเหล่านั้นกลับมาแต่ไม่ได้ผล

 

พยายามหาความสุขใส่ตัวไปวันๆ  ไม่มีค่าเลย  เรียนก็ไม่รู้ว่าเรียนไปทำไม อนาคตเป็นยังไง  ถามกับตัวเองตลอดว่า  

 

คนดีๆที่ตายไปก็ไม่สมควรตาย  การตายมันง่ายออกครับ  ดูอุบัติเหตุคนตายแล้วก็ธรรมดาๆ  เขาไม่สมคตวรตายกลับตาย  และเขาคงไม่พร้อมจะตายนั้นแหละคัรบ

 

บาปไม่บาป.......คืออะไร  จิตใจเราน่าเบื่อออก

ผมอยากทำอะไร ผมไม่ได้คิดเลย  อยากมีความสุขแต่สิ่งที่ต้องทำก็มี  เหมือนผมพยายามหนีจากปัญหา เศร้านะครับ  ผมพูดอะไรไม่ได้เหมือนเป็นคนที่ยังมีความหวังอยู่  หรือความฝัน ความต้องการผมแค่ ..................  ถูกคนอื่นรังเกียจทั้งที่เมื่อก่อนไม่ค่อยให้ความสนนใจ  ไม่กลบ้ากลัว  

z,ojt-uhgdup0gvkc9jsousk8;k,l6-.lj9y;wx;yoq  ผมน่ะขี้เกียจ  เอาแต่หนีหาความสุขไปวันๆ  ยังไงปลายทางของเราคือตายอยู่แล้ว  .........เคยคิดจะบอกว่าอยากตายต่อหน้าพ่อแม่  เคยทำงั้นจริงๆ  คิดถึงตอนนี้เพราะตอนนั้นเศร้ามาก  ที่จะเสียสิ่งสำคัญไป

ความตายกับความสุข ไม่ต่างกันหรอกครับ  ความหวัง กับ ความสิ้นหวัง

ช่วยให้เราไปต่อได้ทั้งสองอย่าง  

 

โดย: T [1 พ.ค. 58 15:19] ( IP A:202.28.154.180 X: )
ความคิดเห็นที่ 182
   
เราอยากหายไปเลยอ่ะ

เราเหนื่อย เหมือนปัญหารุมล้อม

แม้แต่เพื่อนก็แทบจะไม่มี แต่ก็ดันอยู่คนเดียวพึ่งตัวเองไม่ได้ ต้องคอยเกาะกับเพื่อนกลุ่มอื่นไปวันๆ

เหมือนเกิดมาวาสนาไม่ดี ไม่มีญาตมิตร พยายามมองโลกในแง่บวกเท่าไหร่ สุดท้ายก็เหมือนเดิม

เหมือนตัวเองไร้ค่า

รู้สึกผิดกับพ่อแม่นะที่คิดแบบนี้

แต่เราอดรู้สึกอ้างว้างไม่เคยได้เลย:(


โดย: เกลียดชีวิตแบบนี้ [7 พ.ค. 58 19:35] ( IP 171.5.54.105 X: )
ความคิดเห็นที่ 183
   

เราเหนื่อยมากๆปัญหาเราเยอะมากบางครั้งก็ตั้งคำถามว่าทำไมชีวิตเราไม่เหมือนคนอื่นเพื่อนเราก็มีความสุขดีแต่ทำไมเรามีแต่ปัญหามีแต่ความทุกข์ทั้งๆที่เราพยายามทำดีคิดดีตลอด เรื่องมีอยู่ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาระรานชีวิตเรามาเป้นปีๆ โดยที่เราไม่ตอบโต้เลย เราก็พยายามห่างแต่เค้าก็ระรานเราอยู่ เราไม่รู้เรากลัวอะไรแต่แค่ได้ยินชื่อเค้าก็ทำให้เรารู้สึกแย่แล้ว อยากตายมากๆ

โดย: เสียใจที่สุด [16 พ.ค. 58 1:10] ( IP A:118.174.72.81 X: )
ความคิดเห็นที่ 184
   เราก็อยากตายค่ะ ชีวิตคล้ายกันพังทุกอย่าง ตกงาน พ่อแม่ก็ต้องฝากน้าเลี้ยง มีลูก สองคนก็ต้องแยกกันเลี้ยงบ้่านยายคน บ้านย่าคน ตอนนี้ในท้องยังมีลูกแฝดอีก ทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น ท้อจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ฆ่าตัวตาย แล้วพ่อแม่ลูกเราจะเสียใจแค่ไหน เขาจะอยู่กันยังไง เลยต้องทนอยู่ต่อไป ชีวิตข้างหน้าอาจจะมีทางดีกว่านี้ หวังแม้มันริบหรี่ แม้ไม่มีใครอยู่ข้างกันสักคน สู้ๆนะคะ
โดย: pt [16 พ.ค. 58 9:16] ( IP A:58.10.77.40 X: )
ความคิดเห็นที่ 185
   

ปัญหาเรื่องเอกสารปรึกษาเรา บัตรประชาชน วุฒิการศึกษา ใบขับขี่ 

รับทำบัตรประชาชน ทุกรูปแบบ ทั้งคนไทยแท้และไม่แท้ นะครับ

- บัตรแท้ตรวจสอบได้ 20,000-40,000 บาท(เช็คได้ในระบบทำเกียวกับราชการได้ทุกอย่าง)
- บัตรปลอมเหมือนจริงแต่เช็คในระบบไม่ได้ 3,000-5,000 บาท (เหมือนจริงทุกอย่างแต่จะไม่มีในระบบ)

สิ่งที่จะได้รับ
- บัตรประชาชน (แบบมีลายน้ำ)
- สำเนาบัตรทะเบียนบ้าน (หน้าที่มีเจ้าตัว) เฉพาะบัตรแท้
- สูติบัตร เฉพาะบัตรแท้

ติดต่อกลับ หรือ สอบถามข้อมูลได้ที่ rtananukul@hotmail.com นะครับ ไม่ลงเบอร์โทรนะครับ เพราะต้องคอยฟัง 108 ปัญหา วันๆ แทบไม่ต้องทำอะไรเลย เมื่อได้ข้อมูลแล้วทางเราจะติดต่อกลับทุกท่านนะครับ ขอท่านที่สนใจจริงๆนะครับ เล่นๆไม่ต้องติดต่อมา เสียเวลาทำแล้วไม่เอาก็เยอะ คนที่เค้าต้องการจริงๆ จะเสียเวลาและโอกาสไปเปล่าๆนะครับ

วุฒิการศึกษา

หากกคุณมัปัญหาด้านวุฒิการศึกษา เช่น เรียนไม่จบ ,เรียนไม่ตรงสายงาน ,ปัญหาการสมัครเรียนต่อ ,ต้องการนำวุฒิฯ ไปสมัครงานเพื่อให้ตรงกับสายงาน หรือเพื่อปรับขึ้นเงินเดือน

ทางเราดำเนินกิจการมาปีนี้เป็นปีที่ 12 ถือว่าเป็นเจ้าแรก และเป็นเจ้าที่มีผู้ใช้บริการมากที่สุด และไม่เคยมีปัญหาใดๆ ตามมาภายหลัง หากมีปัญหาติดต่อกลับ (รับประกันยินดีคืนเงินให้เต็มจำนวน) ภายในระยะเวลา 1 ปี

สามารถตรวจสอบได้จากกระทรวง และมีชื่อในโรงเรียนอยู่จริง รับแก้ไขปัญหาเรียนไม่จบทุกกรณี ผ่านกระทรวง โดยสามารถใช้ไปสมัครงาน/ศึกษาต่อทั้งในและต่างประเทศ สามารถตรวจสอบได้ มีชื่อในฐานข้อมูลของโรงเรียนจริงรับประกันผลงานตรวจสอบได้จริง โดยไม่มีข้อกังขา จะใช้สมัครงานหรือเรียนต่อ ได้ทางภาครัฐและเอกชน ของจริงแน่นอน เรามีรหัสนักศึกษาให้ตรวจสอบกับฐานข้อมูลของมหาวิทยาลัยได้เลยครับ

ค่าใช้จ่ายโดยประมาณ

ระดับมัธยมศึกษา 3,000-5,000 บาท

ระดับ ปวช. 3,000-5,000 บาท

ระดับ ปวส. 5,000-10,000 บาท

ระดับปริญญาตรี 15,000 - 50,000 บาท (เข้ารับปริญญาได้)

ระดับปริญญาโท 50,000 - 80,000 บาท (เข้ารับปริญญาได้)

พิเศษ!!สำหรับวุฒิปริญญาตรี-โท หากต้องการถ่ายรูปรับปริญญาบัตร เพิ่มอีกเพียง ตรี  5,000 บาท โท 8,000 บาท
***การดำเนินการทุกขั้นตอน ข้อมูลของลูกค้าจะถูกปกปิดเป็นความลับ***
***เกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3.5***

ท่านไม่ต้องกังวลว่าผมจะมาหลอกลวงหรืออะไร เพราะวุฒิของท่าน ข้อมูลของท่านผมไม่สามารถใช้อะไรได้อยู่แล้ว ผมแค่อยากจะให้น้องๆได้รับโอกาส ในการดำเนินชีวิต ได้สิ่งที่น้องๆหวังไว้ อนาคตที่ดียังรอน้องๆอยู่ข้างหน้า หากเราตั้งใจทำ ล้มแล้วต้องรู้จักลุก โอกาสสำคัญสำหรับทุกคน ผมเข้าใจครับ ส่วนตัวผม มีหน้าที่การงาน มีกิจการส่วนตัว ทุกวันนี้ก็มีกินมีใช้ไปจนตายก็ไม่หมดแล้วครับ ไม่เอาชื่อเสียง อนาคตมาเสียกับเงินเล็กๆน้อยๆหรอกครับ

ขอย้ำ !! เป็นวุฒิแท้ ออกโดยสถาบัน 100%
(ไม่รับทำวุฒิการศึกษาปลอม เพราะผิดกฏหมาย และนำไปใช้ประโยชน์ไม่ได้)
ระวัง !! บางแห่งจะคิดค่าใช้จ่ายถูกมากๆ ซึ่งรับประกันว่าเป็นของปลอมแน่นอนครับ เอาไปใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้หรอกครับ การ ปรับวุฒิการศึกษานั้นตามหลักความเป็นจริงแล้วสามารถที่จะปรับได้จริงๆโดย วิธีการลงทะเบียนเรียน ณ มหาวิทยาลัยที่เปิดให้บริการแต่อัตราค่าบริการจะสูงมาก ตั้งแต่หลักแสนไปจนถึงหลักล้านเลยทีเดียว

สิ่งที่คุณจะได้รับ
- ใบปริญญาบัตร
- ใบทรานสคริป
- ใบรางวัลการศึกษาดีเด่น
- ใบรับรองการเป็นนักศึกษา
- บัตรประจำตัวนักศึกษา
- ใบ certificate ด้านที่เราจบการศึกษา

เอกสารที่ใช้ประกอบ
- สำเนาทะเบียนบ้าน (ของตนเอง)
- สำเนาบัตรประชาชน (ของตนเอง)
- สำเนาวุฒิการศึกษาของโรงเรียนเดิมที่จบมา
- รูปถ่าย จำนวน 1 รูป (2นิ้ว)

ติดต่อกลับ หรือ สอบถามข้อมูลได้ที่ rtananukul@hotmail.com นะครับ ไม่ลงเบอร์โทรนะครับ เพราะต้องคอยฟัง 108 ปัญหา วันๆ แทบไม่ต้องทำอะไรเลย เมื่อได้ข้อมูลแล้วทางเราจะติดต่อกลับทุกท่านนะครับ ขอท่านที่สนใจจริงๆนะครับ เล่นๆไม่ต้องติดต่อมา เสียเวลาทำแล้วไม่เอาก็เยอะ คนที่เค้าต้องการจริงๆ จะเสียเวลาและโอกาสไปเปล่าๆนะครับ

สิ่งที่ทำอาจไม่ไช่สิ่งที่ถูก แต่ช่วยเหลือคนได้หลายกลุ่ม
เช่น หนีทหาร ติดคดีไม่สามารถทำบัตรได้ แต่อยากหางานทำ เป็นคนเก่งมีความสามารถแต่เรียนไม่จบ ทุกปัญหามีทางออก แค่เราต้องหาโอกาสไม่ใช่นอนรอโอกาส 

*** ปล. มีปัญหาอะไรปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่องนะครับน้อง มีอะไรก็ช่วยๆกันไป แต่ต้องบอกความจริงของปัญหาที่เกิดนะครับ เพราะบางปัญหา ไม่เปิดเผยความจริงพี่ก็แก้ให้ได้ไม่ตรงจุดนะครับ ****

โดย: rtananukul [19 พ.ค. 58 14:07] ( IP A:101.109.243.90 X: )
ความคิดเห็นที่ 186
   ปัญหาเรื่องเอกสารปรึกษาเรา บัตรประชาชน วุฒิการศึกษา ใบขับขี่

รับทำบัตรประชาชน ทุกรูปแบบ ทั้งคนไทยแท้และไม่แท้ นะครับ

- บัตรแท้ตรวจสอบได้ 20,000-40,000 บาท(เช็คได้ในระบบทำเกียวกับราชการได้ทุกอย่าง)
- บัตรปลอมเหมือนจริงแต่เช็คในระบบไม่ได้ 3,000-5,000 บาท (เหมือนจริงทุกอย่างแต่จะไม่มีในระบบ)

สิ่งที่จะได้รับ
- บัตรประชาชน (แบบมีลายน้ำ)
- สำเนาบัตรทะเบียนบ้าน (หน้าที่มีเจ้าตัว) เฉพาะบัตรแท้
- สูติบัตร เฉพาะบัตรแท้

ติดต่อกลับ หรือ สอบถามข้อมูลได้ที่ rtananukul@hotmail.com นะครับ ไม่ลงเบอร์โทรนะครับ เพราะต้องคอยฟัง 108 ปัญหา วันๆ แทบไม่ต้องทำอะไรเลย เมื่อได้ข้อมูลแล้วทางเราจะติดต่อกลับทุกท่านนะครับ ขอท่านที่สนใจจริงๆนะครับ เล่นๆไม่ต้องติดต่อมา เสียเวลาทำแล้วไม่เอาก็เยอะ คนที่เค้าต้องการจริงๆ จะเสียเวลาและโอกาสไปเปล่าๆนะครับ

วุฒิการศึกษา

หากกคุณมัปัญหาด้านวุฒิการศึกษา เช่น เรียนไม่จบ ,เรียนไม่ตรงสายงาน ,ปัญหาการสมัครเรียนต่อ ,ต้องการนำวุฒิฯ ไปสมัครงานเพื่อให้ตรงกับสายงาน หรือเพื่อปรับขึ้นเงินเดือน

ทางเราดำเนินกิจการมาปีนี้เป็นปีที่ 12 ถือว่าเป็นเจ้าแรก และเป็นเจ้าที่มีผู้ใช้บริการมากที่สุด และไม่เคยมีปัญหาใดๆ ตามมาภายหลัง หากมีปัญหาติดต่อกลับ (รับประกันยินดีคืนเงินให้เต็มจำนวน) ภายในระยะเวลา 1 ปี

สามารถตรวจสอบได้จากกระทรวง และมีชื่อในโรงเรียนอยู่จริง รับแก้ไขปัญหาเรียนไม่จบทุกกรณี ผ่านกระทรวง โดยสามารถใช้ไปสมัครงาน/ศึกษาต่อทั้งในและต่างประเทศ สามารถตรวจสอบได้ มีชื่อในฐานข้อมูลของโรงเรียนจริงรับประกันผลงานตรวจสอบได้จริง โดยไม่มีข้อกังขา จะใช้สมัครงานหรือเรียนต่อ ได้ทางภาครัฐและเอกชน ของจริงแน่นอน เรามีรหัสนักศึกษาให้ตรวจสอบกับฐานข้อมูลของมหาวิทยาลัยได้เลยครับ

ค่าใช้จ่ายโดยประมาณ

ระดับมัธยมศึกษา 3,000-5,000 บาท

ระดับ ปวช. 3,000-5,000 บาท

ระดับ ปวส. 5,000-10,000 บาท

ระดับปริญญาตรี 15,000 - 50,000 บาท (เข้ารับปริญญาได้)

ระดับปริญญาโท 50,000 - 80,000 บาท (เข้ารับปริญญาได้)

พิเศษ!!สำหรับวุฒิปริญญาตรี-โท หากต้องการถ่ายรูปรับปริญญาบัตร เพิ่มอีกเพียง ตรี 5,000 บาท โท 8,000 บาท
***การดำเนินการทุกขั้นตอน ข้อมูลของลูกค้าจะถูกปกปิดเป็นความลับ***
***เกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3.5***

ท่านไม่ต้องกังวลว่าผมจะมาหลอกลวงหรืออะไร เพราะวุฒิของท่าน ข้อมูลของท่านผมไม่สามารถใช้อะไรได้อยู่แล้ว ผมแค่อยากจะให้น้องๆได้รับโอกาส ในการดำเนินชีวิต ได้สิ่งที่น้องๆหวังไว้ อนาคตที่ดียังรอน้องๆอยู่ข้างหน้า หากเราตั้งใจทำ ล้มแล้วต้องรู้จักลุก โอกาสสำคัญสำหรับทุกคน ผมเข้าใจครับ ส่วนตัวผม มีหน้าที่การงาน มีกิจการส่วนตัว ทุกวันนี้ก็มีกินมีใช้ไปจนตายก็ไม่หมดแล้วครับ ไม่เอาชื่อเสียง อนาคตมาเสียกับเงินเล็กๆน้อยๆหรอกครับ

ขอย้ำ !! เป็นวุฒิแท้ ออกโดยสถาบัน 100%
(ไม่รับทำวุฒิการศึกษาปลอม เพราะผิดกฏหมาย และนำไปใช้ประโยชน์ไม่ได้)
ระวัง !! บางแห่งจะคิดค่าใช้จ่ายถูกมากๆ ซึ่งรับประกันว่าเป็นของปลอมแน่นอนครับ เอาไปใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้หรอกครับ การ ปรับวุฒิการศึกษานั้นตามหลักความเป็นจริงแล้วสามารถที่จะปรับได้จริงๆโดย วิธีการลงทะเบียนเรียน ณ มหาวิทยาลัยที่เปิดให้บริการแต่อัตราค่าบริการจะสูงมาก ตั้งแต่หลักแสนไปจนถึงหลักล้านเลยทีเดียว

สิ่งที่คุณจะได้รับ
- ใบปริญญาบัตร
- ใบทรานสคริป
- ใบรางวัลการศึกษาดีเด่น
- ใบรับรองการเป็นนักศึกษา
- บัตรประจำตัวนักศึกษา
- ใบ certificate ด้านที่เราจบการศึกษา

เอกสารที่ใช้ประกอบ
- สำเนาทะเบียนบ้าน (ของตนเอง)
- สำเนาบัตรประชาชน (ของตนเอง)
- สำเนาวุฒิการศึกษาของโรงเรียนเดิมที่จบมา
- รูปถ่าย จำนวน 1 รูป (2นิ้ว)

ติดต่อกลับ หรือ สอบถามข้อมูลได้ที่ rtananukul@hotmail.com นะครับ ไม่ลงเบอร์โทรนะครับ เพราะต้องคอยฟัง 108 ปัญหา วันๆ แทบไม่ต้องทำอะไรเลย เมื่อได้ข้อมูลแล้วทางเราจะติดต่อกลับทุกท่านนะครับ ขอท่านที่สนใจจริงๆนะครับ เล่นๆไม่ต้องติดต่อมา เสียเวลาทำแล้วไม่เอาก็เยอะ คนที่เค้าต้องการจริงๆ จะเสียเวลาและโอกาสไปเปล่าๆนะครับ

สิ่งที่ทำอาจไม่ไช่สิ่งที่ถูก แต่ช่วยเหลือคนได้หลายกลุ่ม
เช่น หนีทหาร ติดคดีไม่สามารถทำบัตรได้ แต่อยากหางานทำ เป็นคนเก่งมีความสามารถแต่เรียนไม่จบ ทุกปัญหามีทางออก แค่เราต้องหาโอกาสไม่ใช่นอนรอโอกาส

*** ปล. มีปัญหาอะไรปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่องนะครับน้อง มีอะไรก็ช่วยๆกันไป แต่ต้องบอกความจริงของปัญหาที่เกิดนะครับ เพราะบางปัญหา ไม่เปิดเผยความจริงพี่ก็แก้ให้ได้ไม่ตรงจุดนะครับ ****
โดย: rtananukul [19 พ.ค. 58 14:10] ( IP A:101.109.243.90 X: )
ความคิดเห็นที่ 187
   

ตกลงคุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิงกันแน่  อายุประมาณไหน

ถ้าเป็นผู้ชาย ก็น่าจะบวชซัก ๑ พรรษานะ โครงการบวชฟรีมีทุกจังหวัด

ถ้าเป็นผู้หญิงก็ เข้าวัดปฏิบัติธรรม ถือศีล 8  คุณต้องการกัลยาณมิตร (มิตรที่ชวนทำความดี)

คนที่มองคุณว่ามีค่า มีเยอะแยะไป อย่ามัวไปสนใจกับคนกลุ่มเดิมอยู่เลย  ต่อให้เป็นญาติด้วย

ลองไม่เห็นค่าในความเป็นมนุษย์ของเราละก็  ขอแยกตัวออกมาซักพัก  มีบางวัดที่ที่เขา

พร้อมจะรับคุณเป็นญาติธรรม ถ้าคุณพร้อมที่จะเป็น  ลองโทรมาที่นี่สิ  089 793 2084

โดย: [30 พ.ค. 58 10:49] ( IP A:101.51.127.205 X: )
ความคิดเห็นที่ 189
   

ความจิง ความเห็นของหลายๆคนตรงไปตรงมาดีนะคับ คงนึกไม่ถึงว่าอาจให้ผลดีทางอ้อมแก่ผู้อ่าน เนื่องจาก บ้านเราพูดความจิงตรงๆไม่ค่อยได้ รุ้สึกเสียหน้า แต่พอได้อ่านรุ้สึกมีคนคล้ายกันจากที่อ่านในนี้ ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นบ้างไม่เดียวดายเท่าไร ขอสู้ด้วยกันต่ออีกนิดคับ

โดย: bb [3 มิ.ย. 58 18:00] ( IP A:58.11.65.142 X: )
ความคิดเห็นที่ 190
   
สวัสดีครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยากตายมากๆ ผมเรียนจบปริญญาตรีตอน ปี 53 แล้วก็ได้แต่งงานมีคู่ชวิต มีงานทำ ดูเหมือนชวิตเหมือนปกติมากๆ ผมส่งแฟนเรียนจนจบเงินเก็บแทบไม่มี เพราะให้แฟนใช้หมดมาตอนปี 57 ผมโดนบีบให้ออกจากงานประมาณกลางปีผมก็ยังพอทำใจได้บอกตัวเองค่อยๆหางานใหม่ แต่แล้วดวงมันไม่เข้าข้างผมเลยผมก็ยังเป็นคนที่ว่างอยู่ ผมก็ใช้เงินเก็บที่มีอยู่กินจนหมด มาวันหนึ่งแฟนผมไม่อยู่บ้าน ผมก็สงสัยเลยโทรถามไป เขาบอกไม่ได้รักเราแล้ว ผมทรุดตัวลงกับพื้นปล่อยโหเลยครับ ความรู้สึกอยากเกิดขึ้นทันที แฟนผมหนี้ไปตอนผมหมดตัวไม่พอทิ้งหนี้บัตรเครดิตอีก 120000 สำหรับคนตกงานอย่างผม แทบไม่อยากอยู่บนเลยครับ ทุกวันนี้กินไม่ค่อยได้ เรื่องราวภาพหลอนมันตามหลอกหลอนผมทุกคืน เป็นเอาหนักมากครับ แต่ผมยังตายไม่ได้ เพราะแม่ผมคอยให้กำลังใจ ชีวิตผมเหลือแม่คนเดียว ผมวางแผนว่าจะไปพบบจิตแพทย์ รักษาอาการทางจิต แล้วก็ศึกษาหลักธรรมครับ

โดย: aomlambada@gmail.com [4 มิ.ย. 58 16:21] ( IP 114.109.122.161 X: )
ความคิดเห็นที่ 191
   สวัสดีค่ะ
ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ครอบครัวเรานั้นอยากได้อะไร พ่อกับแม่จะสรรหามาให้ได้หมดตั้งแต่สมัยเด็กๆค่ะ แต่ชีวิตฉันไม่เคยมีความสุข ฉันเคยคิด ว่าความสุขคืออะไร ตั้งแต่ฉันลืมตาดูโลกฉันก็กลายเป็นเด็กมีปมด้อยแต่เกิด ฉันเป็นโรคท้าวแสนปมค่ะ พ่อกับแม่ ปกติไม่ได้เป็นเหมือนกับฉัน ฉันมารู้ตอนอายุ 15 ฉัน ปัจจุบันตอนนี้ 21 แล้วค่ะ ตุ๋มเริ่มขึ้นจนน่าเกียจ ฉันทุกข์ใจมาก เพราะอะไร ทำไมฉันเป็นคนเดียว น้องชายของฉันก็ปกติค่ะ ฉันเกียจตัวเอง เกียจทุกๆอย่าง ชีวิตของฉัันนอกจากโรคนี้แลัว อยากอื่นที่ทุกข์ใจก็เป็นเรื่องครอบครัว ตอนนี้ ครอบครัวเราเริ่มมีปัญหา เราทำอะไรไม่ถูกใจ พ่อกับแม่จะชอบด่าฉัน ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่กับคำพูดของพวกท่าน ทำให้ฉันอยากจะไปตายๆ ซะ พวกเขาด่า มึงไม่น่าเกิดเป็นลูกกู อีดอก จังไรแท้ เพียงแค่เราลืมเอาขยะไปทึ้ง กับล้างจาน เราร้องให้ พวกท่านชอบพูดว่า ฉันน่ะชอบด่าพวกเขาลับหลัง ฉันอยากจะเถียง ว่าไม่เคยคิดแบบนั้น ฉันร้องให้ มาตลอด อัดอั่นตันใจ อยากระบายให้ใครสักคน แต่เราก็ต้องเก็บไว้ เราอยู่ตัวคนเดียว เพื่อนที่เคยมี แต่ก็โดนหลอกใช้ เรามันโง่เรียนอะไรก็ไม่เก่ง ไม่ฉลาดทันคน ชีวิตเราไม่เคยมีความสุข เราเรียนมาตั้งแต่เด็กยันโต เราต่อสู้ด้วยเพียงคนเดียว เพื่อนก็ไม่มี ไม่มีใครจริงใจ พ่อกับแม่ก็ทำเหมือนไม่รัก เราเหนื่อย ท้อแท้ ชีวิตทำไมต้องเกิดมาด้วย แถมต้องเป็นโรคนี้อีก เพราะอะไร มีคนบอกให้สู้ เราสู้ไม่ไหว ไม่มีใครเป็นแบบเราไม่เข้าใจหรอก อยากมีแฟน ความรักคืออะไร ฉันยังไม่เคยรู้เลย แล้วเขาจะรักเราลงหรอ ชีวิตนี้ ต่อให้ตายก็ไม่ขอจะเกิดใหม่ อยากหายไป เพราะอะไร ฉันตั้งคำถามมา ถ้าเราตายไป คิดว่าคงไม่มีใครเสียใจหรอก รู้ว่าบาปรู้ว่ามันทรมาน แต่ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ทนกับความเป็นอยู่ มันสู้ไม่ไหวแล้ว คำปลอบใจจากคนอื่น มันก็ดีแต่ชั่วครู่ เราจะทำยังไงดี อนคตที่จะเกิด จะเป็นแบบไหน โรคที่ไม่มีวันหาย ทุกคนคงรังเกียจ ชีวิตที่ดูน่าสมเพจ ทุกวันนี้ สิ่งที่เรารักคือครอบครัว เราต้องการครอบครัว ต้องการรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ เรายอมตายแทนพ่อกับแม่ ฉันขอแค่อยากเดียว อยากให้เขารักเรา เอาใจใส่เราหน่อย ฉันขอแค่นั่น
โดย: Riril [10 มิ.ย. 58 23:59] ( IP A:223.204.249.85 X: )
ความคิดเห็นที่ 192
   หนึ่งสมอง สองมือ ต้องไขว่คว้า
เมื่อมีปัญหา ขึ้นมา ต้องแก้ไข
เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อย ไม่เป็นไร
ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ ได้อีกครา
โดย: [11 มิ.ย. 58 18:49] ( IP A:1.10.218.172 X: )
ความคิดเห็นที่ 193
   ทำไงดีครับ มีความรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตไม่อยากจากโลกนี้ไปโดยที่เจ็บป่วยเป็นโรคต่างๆ นานา ไม่อยากจากโลกนี้ไปด้วยความแก่ชราภาพ ไม่อยากเห็นตนเองแก่จนหนังเหี่ยวย่น (ไม่อยากแก่) อยากจากโลกนี้ไปในช่วงเวลานี้ ทุกวันนี้พร้อมที่จะจากโลกนี้ไปแล้ว ไม่มีอะไรที่จะต้องห่วงกังวลอีกแล้ว ไม่มีห่วง ไม่มีภาระอะไรทั้งสิ้น คิดที่จะจากโลกนี้ไปอย่างสงบ ไม่ต้องทนเจ็บปวดมากนักก่อนจากไป ไม่อยากจากไปโดยที่มีบาดแผลบนร่างกาย ไม่อยากจากไปโดยที่ทิ้งความน่าเกียดบนร่างกาย(แบบว่าน้ำลายฟูมปากอ่ะ) แต่ที่คิดไว้ก็คืออยากเป็นโรค " ไหลตาย " ครับ. ใครช่วยคิดวิธีให้หน่อยสิ --คิดว่าตอนนี้พร้อมแล้วครับจริงๆ ที่อยากจะจากโลกนี้ไป อย่างที่บอกไว้แล้วว่าไม่มี ห่วง ภาระ อะไรทั้งสิ้นแล้วอ่ะ --
โดย: นัทนที [11 มิ.ย. 58 19:06] ( IP A:1.10.218.172 X: )
ความคิดเห็นที่ 194
   คือมีปัญหาครอบครัวค่ะ ตั้งแต่เกิดมาหรือตั้งแต่จำความได้ พ่อแม่จะทะเลาะตบตีกันมาตลอด เพราะว่าพ่อกินเหล้า ตอนเราเด็กๆพ่อก้อจะตีแค่แม่ พอเราโตขึ้นมาหน่อยระดับมัธยมต้น ก้อมาตีเรากับน้องด้วย ตีโดยไม่มีสาเหตุ ไม่มีเหตุผล คนข้างบ้านมาช่วย ก้ออ้างเหตุผลของความเป็นพ่อ บอกว่า"ลูกกู กูจะทำอะไรก้อได้" แต่เราไม่เคยสู้พ่อเลยแม้แต่นิดเดียว เหตุการณ์หนักขึ้นเลยๆ จนเราจบมัธยมเขาไม่ส่งเราเรียนต่อทั้งที่เราอยากเรียนมาก เราจึงให้ป้ามารับไปอยุ่ด้วย โชคดีที่เราเรียนดี จึงได้ทุนเรียนฟรี จนจบมหาลัย แต่กว่าจะจบมาได้ก็เจอปัญหาเรื่องพ่อมาบ่อยครั้ง จนตอนนี้เรามีครอบครัวแล้ว และเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ไม่เคยมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกัน มีอะไรก็ปรึกษากัน แล้ววันหนึ่งพ่อมีปัญหาเล่นการพนันจนหมดตัว ทำให้ครอบครัวเดือดร้อน อยู่บ้านไม่ได้ เราเลยให้พ่อกับแม่มาอยู่ด้วย เพราะเราเป็นห่วงและรักท่านยังไงก็เป็นพ่อกับแม่เรา แต่เชื่อไหมค่ะ ว่าพ่อเขาไม่เคยโทษตัวเองเลยว่าครอบครัวเป็นแบบนี้เพราะใคร พอมาอยู่กับเรานานๆเข้าก็ทำนิสัยเหมือนเดิม หาเรื่องคนนั้น คนนี้ ทั้งที่ไม่เคยมีใครว่าเขาเลย ทุกคนดีกับพ่อมาก เราสงสารแม่ แม่ก็อดทนเพื่อลูกๆมาตลอด จนป่านนี้ก็ยังต้องทนอยู่ และล่าสุดนี้เลยค่ะ บอกกับแม่ว่าจะทำลายชีวิตลูก ก็คือเรา จะทำให้เราเลิกกับแฟน คือเราสับสนว่าอันนี้คือคำพูดหรือความคิดของคนเป็นพ่อคนหรอค่ะ ทำไมพ่อต้องทำกับเราแบบนี้ โทรไปหาเพื่อนๆหรือญาติๆ เขาก็บอกว่า คิดว่าเราแต่งงานจะพ้นจากเรื่องนี้ น่าจะมีความสุข คือแบบพ่อเขาน่าจะยินดีและมีความสุขที่ลูกสาวมีครอบครัวที่ดีไม่ใช่หรอค่ะ คือคนที่เราโทรไปปรึกษา เขารู้ว่าพ่อทำกับเราแบบนี้มาตลอด ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วทำอะไรไว้ เกิดมาถึงเป็นแบบนี้ บางครั้งอยากคิดฆ่าตัวตาย แต่ก็ห่วงว่า ถ้าเราตายพ่อกับแม่จะไปอยู่ที่ไหน เพราะแกไม่มีที่ไป ทุกข์จริงค่ะตอนนี้
โดย: nannygirl888@gmail.com [22 มิ.ย. 58 20:18] ( IP A:49.230.123.173 X: )
ความคิดเห็นที่ 195
   สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ19 มีความรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตมาก ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ เราเป็นลูกภรรยาน้อย ชีวิตในตอนเด็กๆก็มีความสุขดี แต่ไม่ค่อยได้อยุ่กับพ่อ พ่ออยู่ต่างประเทศ นานๆจะได้เจอกันที ความรู้สึกผูกพันก็แทบไม่มี จนโตพอรู้เรื่องว่าพ่อไม่ได้มีแม่เราแค่คนเดียว รู้ว่าเราเป็นครอบครัวที่2ของเขา แต่เราก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไร มาก ช่งงนั้นแม่เราก็มีแฟนใหม่ เขาเป็นคนที่อายุน้อยกว่าแม่เยอะมาก แม่ชอบเขามาก ซักพักแม่ก็มีน้อง น้องห่างจากเรา5ปี สถานการณ์ในตอนนั้นคือ พ่อเรายังไม่รู้ว่าแม่มีน้องมีแฟนใหม่ พ่อก็ยังส่งเงินมาให้เรื่อยๆ เรารับรู้ทุกอย่างในตอนเด็กๆ พอพ่อจะมาหาแม่ก็ต้องพาน้องกะแฟนใหม่แม่ไปอยู่ที่อื่น เพื่อปกปิด เรื่องราวทุกอย่าง หลังๆมาพ่อไม่ส่งเงินให้เหมือนเดิม แม่กับแฟนใหม่แม่ก็ไปเล่นพนันจนติด ช่วงนั้นเราอายุประมาณ 11 12ปี น้องเราก็เด็กอยู่มาก เขาทิ้งเรากับน้องไว้ให้ย่าเลี้ยง ช่วงแรกๆก็ได้ เขาก็ดีใจ หลังเสียแทบหมด ก็เอาบ้าน 3หลัง ที่1แปลง รถ ไปขาย ไปใช้หนี้ แทบไม่เหลืออะไร ระยะเวลานั้นกินเวลาไปหลายปีมากช่วงที่แม่ติดพนัน ใครเตือนก็ไม่ฟัง เราก็พูดไม่ได้ พอได้ย้ายบ้านใหม่ แม่ก็ยังมีเล่นบ้าง เหมือนเราจะไม่สนิทใจกับแม่ เรามีปัญหากับแม่แทบทุกเรื่อง ความเห็นไม่ตรงกัน ยิ่งช่วงหลังๆมีปัญหากับที่บ้านบ่อยมากแทบทุกวัน งานก็ไม่มีทำแฟนใหม่ของแม่ก็เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ชอบกินเหล้า เรารู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ เราไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นเด็กมีปัญหา เหมือนกับเราชินไปแล้วกับเรื่องราวพวกนี้ แต่ปัญหาต่างๆก็รุมเร้า จนบางทีก็คิดว่าเราเกิดมาทำไม คิดว่าทำไมไม่ตายๆไปซ่ะ มีความคิดว่าอยากตายแทบทุกวัน
โดย: นา [24 มิ.ย. 58 16:12] ( IP A:1.46.128.232 X: )
ความคิดเห็นที่ 196
   

เป็นเหมือนคุณเจ้าของกระทู้เลย

เรารู้สึกเหนื่อยมาก ทุกอย่างมันเข้ามาพร้อมกันจนเราท้อ

อยากตายวันละหลายสิบหน แต่ก็ กลัว เราไม่กล้าพอที่จะตาย

ดังนั้นเราจึงพยายามปล่อยวาง เราชอบพูดกับตัวเองนะว่า

"ชั่งแม่ง" แล้วจากนั้นเราจะรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยsmiley

โดย: porpy [30 มิ.ย. 58 19:18] ( IP A:27.130.218.165 X: )
ความคิดเห็นที่ 197
   อยากตายเพราะทำให้พ่อแม่เสียใจในสิ่งที่เราได้ทำตกงานไม่มีเงินอายุ30กว่าแต่ยังไม่มีอะไรเป็นหลักเป็นฐานมีแต่ทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจเครียดเห็นท่านเครียดแล้วแอบร้องไห้ทุกครั้งอยู่ไปก็เหมือนตัวเองไร้ค่าสู้คนอื่นไม่ได้ทำให้พ่อแม่ภาคภูมิใจก็ไม่ได้ไหนจะเป็นหนี้กยศ.อีกงานไม่มีทำมีจดหมายทวงหนี้ไม่รู้จะหาเงินที่ไหนไปจ่ายถ้าเราตายพ่อจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนเรื่องหนี้ที่กู้มามันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
โดย: [2 ก.ค. 58 15:02] ( IP A:49.48.195.232 X: )
ความคิดเห็นที่ 198
   ผมเป็นคนนึงที่มีปัญากับเมียผมบ่อยมากพักหลัง เมียผมก้อหนี 3 ครั้งจนผมต้องขี่รถมอร์เตอร์ไซค์ไปตอมที่เพชรบูรณ์ 3 รอบ เมียผมก้อกลับมาตามผมที่ผมไปตาม แต่ครั้งนี่ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าถ้ารอบนี่หนีไปอีกผมจะไม่ตามแล้ว..แต่ผมก้อทำไ่ด้แต่ตอนนี่ผมยังไม่ไปตามครับ ผมแค่โทรไถามว่าจะกลับไหมเธอตอบผมว่าไม่กลับ ผมถามไป 3 ครั้ง เธอก้อตอบว่าไม่กลับ แล้วผมถามเธอว่ารักลูกไหม เธอตอบว่ารัก ผมเลยถามว่าถ้ารักทำไมไม่กลับ เธอก้อบอกว่าไม่กลับแล้วยังนี่จะให้ผมทำยังไงคับผมเคลียดมาก ยากตายๆให้หมดพร้อมกับลูก2คนแต่ผมก้อไม่กล้าผมสงสารลูกลูกไม่รู้เรื่องเลยแต่จะมารับกำแทนเมียผมผมจะทำไงดีถ้าผมตายคนเดียวก้อไม่มีใครดูแลลูกผม ลูกผม อายุ13 คนนึง 4.5 คนนึง ผมจะทำไงดีคับถ้าพี่ได้อ่านแล้วช้วยตอบผมทีคับผมเคลียดคับ โทรมาให้คำปรึกษาผมหน่อยคับ 0823325639 นาย ปรีชา นันทชน คับ ชื่อเล่นชื่อ ( ต้อม ) จะรอนะคับถ้าไม่สายเกินไป
โดย: prechanuntachon@hotmail.com [2 ก.ค. 58 22:07] ( IP A:171.96.240.219 X: )
ความคิดเห็นที่ 199
   


ทุกคนมีปัญหาหมดแหละครับ จะฆ่าตัวตายไปทำไม? ผมเองก็คิดว่าตัวเองเป็นคนไม่เอาไหนสมัยเรียนก็เรียนหนังสือไม่เก่ง เรียน ปตรี ก็ไม่จบ (ย้ายไปย้ายมาสุดท้ายลาออก) ทุกวันนี้อายุ 30 แล้ว งานการยังไม่เป็นโล้เป็นพายยังต้องเกาะพ่อกินอยู่เลย (ขายของเรื่อยเปื่อยมีเงินเก็บหลักแสน) ตะก่อนก็คิดน้อยใจแหละว่ากรูจะเกิดมาทำไมบนโลกโหดร้ายแบบนี้ ชีวิตที่ต้องดิ้นรนไปวันๆ และไม่รู้มันจะจบเมื่อไหร่ สู้รีบตายๆไปซะตอนนี้เลยดีกว่ามั้ย (คิดแบบนี้ตอนอายุ 20 ตอนนั้นน้อยใจชีวิตหลายอย่าง) แต่มานั่งนึกดูดีๆ สองแขนสองขายังมี สมองยังพอมี ก็ทำมาหากินเข้าไป จะไปเครียดคิดมากอะไรนักหนา บางคนเกิดมาพิการไม่มีแขนไม่มีขา สมองมีปัญหา เขายังพยายามเอาชีวิตรอดให้ได้เลย ดูหมาสิ มันต้องคุ้ยขยะกินไปวันๆ เวลาเจ็บป่วยเป็นโรคก็ต้องทนเจ็บปวดจนกว่ามันจะตาย (หมาข้างถนน) ชีวิตเราดีกว่ามันอีก มีบ้าน มีข้าวกินอิ่มทุกวัน ทำตัวประหยัดๆหน่อย มีเงินเก็บ มีงานทำ จะเครี่ยดไปทำไม? ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบกับคนที่เขาอยู่สูงหรือมีความสามารถกว่าเราหรอก ครับ ลองดูคนที่แย่กว่าเรา คนที่เขาไม่มีทุนชีวิต ไม่มีโอกาสหลายๆอย่าง บางคนเขายังหัวเราะสนุกสนานกะชีวิตลำเค็ญของเขาได้เลย  ท้อแล้วพักให้หายเหนื่อย หายเหนื่อยแล้วก็มาลุยกันใหม่ครับ อย่าไปฆ่าตัวตายเลยครับ กว่าจะได้เกิดมาเป็นคนซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ที่ฉลาดและเก่งที่สุดในบรรดา สัตว์โลกทุกชนิด มันยากแค่ไหน? ลองเปลี่ยนมุมมองชีวิตดีกว่า ว่าทำยังไงชีวิตถึงจะมีความสุขใจได้? ลองหาคำตอบของชีวิตดูนะครับ ศึกษาศาสนาพุทธเยอะๆก็ดีครับ ผมเข้าใจชีวิต เข้าใจตัวเองมากขึ้นจากพุทธนี่ล่ะครับ ต้องพุทธแท้ด้วยนะครับ ไม่ใช่พุทโธเลี่ยน  เป็นกำลังใจให้คนสู้ชีวิตทุกท่านครับ

 

 

 

โดย: ธุคม [6 ก.ค. 58 9:24] ( IP A:27.130.155.48 X: )
ความคิดเห็นที่ 200
   เคยรู้สึกเหมือนใกล้จะตายมั้ยคะ มันเหมือนเรากำลังหมดจะแรง อยากจะหาที่พิงเอาไว้พักบ้างแต่มันเหมือนโดนบังคับให้ยืนอยู่ตลอดเวลา เริ่มไม่อยากคุยกับใครไม่ไว้ใจคนรอบข้าง ไม่อยากเล่าอะไรให้ใครฟัง ไม่อยากยิ้มไม่อยากหัวเราะให้ใครในบ้าน อยากจะหายไปเลย...........
โดย: หมดแรง [10 ก.ค. 58 23:16] ( IP A:58.8.149.111 X: )
ความคิดเห็นที่ 202
   

   เบื่อทุกอย่าง ถ้ามีสงครามเกิดขึ้นยังดีซะกว่า ยุคที่สงบสุขแต่ภายนอก ภายในมีแต่แข่งขันกันทางเศรษฐกิจ

โดย: [14 ก.ค. 58 21:43] ( IP A:101.51.137.192 X: )
ความคิดเห็นที่ 203
   ถ้าคุณมีความทุกจากการเงินการงานครอบครัวแฟน ลองบวชหรือศึกษาธรรมมะจะช่วยให้ปล่อยวางได้ยังโชคดีกว่าคนนอนป่วยไม่มีลูกเมียอยากตายทนทุกทรมานมากแต่มันไม่ใช่โรคที่จะตายถึงกลุ้มใจมากถ้าคุณเป็นแบบนี้อยากดูหน้าไอ้พวกที่หยามเขาว่าความป่วยมันปล่อยวางยากมันรู้สึกตลอดเวลาถ้าเป็น้ชเรื่องอื่นพอปล่อยได้ป่วยออกจากงานดีๆที่กำลังรุ่งแต่ต้องออกมาเพราะป่วยยังปล่อยวางได้แต่ถ้าป่วยทนทุกทรมานมันมากกว่าตายเห็นข่าวคนตายยังนึกอิจฉาน่าจะเป็นเราเราอยากตายกลับไม่ตายแต่คนเขาไม่อยากกลับตาเพราะฉะนั้นคนที่ทุกจากการเงินการงานครอบครัวสามีภรรยาคุณศึกษาธรรมมะปล่อยวางได้ผมปล่อยได้ยกเว้นเรื่องเจ็บป่วยปล่อยไม่ได้คุณมีโอกาสศึกษาธรรมมะเสียปล่อยได้ไม่ยากหรอกเชื่อผมถ้าแลกได้ให้ทุกใจดีดีกว่าทุกกายทุกใจปล่อยวางได้นอนป่วยอยู่แถมไม่มีคนดูแลปล่อยวางไม่ได้แน่
โดย: Ssilpasit@rocketmail.com [15 ก.ค. 58 12:49] ( IP A:27.55.156.57 X: )
ความคิดเห็นที่ 204
   มีพยาบาลที่ไหนหรือคลีนิคที่ไหนฉีดยาให้ตายอย่างสงบได้บ้างผมไม่มีลูกเมียไม่มีใครเอาเร่ือง
ราคาเท่าไหร่มันนอนป่วยทรมานมากเหมือนคนดีๆกลับวูบอีกทีจากร้อยเหลือ1เปอร์เซนทำใจปล่อยวางยากคงมีแต่พระอรหันในพุทธประวัติเท่านั้นนี่เรื่องจริงไม่ใช่ล้อเล่นช่วยติดต่อ 0879114793 ฉีดแล้วตายจะเอาไปทิ้งข้างโรงพยาบาลก็ได้หวังว่าจะมีใครช่วยผมให้พ้นความทรมานตอนนี้ได้เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลังขอพ้นความทรมานก่อนพวกทีโพสต์ล้อเล่นอยากให้เป็นแบบผมบ้างจะได้เลิกกวนเกรียนคนที่เขามีความทุกอยู่แล้ว
โดย: Ssilpasit@rocketmail.com [15 ก.ค. 58 13:02] ( IP A:27.55.156.57 X: )
ความคิดเห็นที่ 205
   อย่าไปปล้นฆ่าใครเลยรับจ้างฉีดยาให้ผมดีกว่าคุณได้เงินผมได้พ้นความทรมานผมตัวคนเดียวไม่มีลูกเมียไม่มีใครเอาเรื่องคดีความ. โปรดรีบติดต่อด่วนทรมานมาก
โดย: Ssilpasit@rocketmail.com [15 ก.ค. 58 13:06] ( IP A:27.55.156.57 X: )
ความคิดเห็นที่ 206
   ใครตกงานมีหนี้สิน. คู่รักทรยศ. แต่คุณยังไม่เจ็บป่วยยังมีโอกาส. ไปเรียนฝึกอาชีพของกรุงเทพฯราคาถูกจบแล้วมีอาชีพได้จริงเอาแค่พอเพียงร่ำรวยขึ้นกับโชควาสนาคนไม่ป่วยยังมีโอกาส
คุณลองคิดดูคนป่วยไม่มีโอกาสเหมือนคุณเพราะฉะนั้นคนยัวไม่ป่วยสู้ต่อไปสักวันจะดีขึ้นเองศึกษาธรรมมะเพื่อปล่อยวางผมป่วยอยากแลกกับคุณแค่เรื่องงานเรื่องเงินเรื่องคู่แม้ไม่ได้ดั่งใจแต่สามารถปล่อยวางได้แต่ถ้าป่วยนอนอยู่บนเตียงแถมทรมานคุณจะปล่อยวางไม่ได้เพราะเรื่องอื่นผมปล่อยวางได้หมดออกจากงานเพื่อนก้าวหน้าแค่อย่าไปคิดถึงมัน
โดย: Ssilpasit@rocketmail.com [15 ก.ค. 58 14:00] ( IP A:27.55.156.57 X: )
ความคิดเห็นที่ 207
   

สักวันผมจะไปจากโลกนี้

โดย: soupnoi@hotmail.com [15 ก.ค. 58 17:11] ( IP A:101.109.169.72 X: )
ความคิดเห็นที่ 208
   ตอนนี้เราก็อยากตายค่ะ ไม่รู้เกิดมาทำไม ไม่มีใครเข้าใจเราเลย ทำอะไรก็ผิดไปหมด หายใจเฉยๆยังผิดเลย😢 เรามีพี่ชาย 1 คน เขาทำอะไรก็ถูกเสมอ เวลาเราทะเลาะกะพี่ แม่ก็จะเข้าข้างพี่ บอกว่าเราผิดอย่างงู้น ผิดอย่างงี้ เออ! ถ้าเลือกได้เราก็อยากตายๆไปซะ ขนาดวันเกิดเรา ยังไม่มีใครสนใจเลย แต่วันเกิดพี่นี่แห่กันมาทั้งตระกูล มันน้อยใจนะ เราแอบร้องไห้คนเดียว ทุกครั้งที่เราร้องไห้เสียใจก็ไม่เคยมีใครรู้ ถึงเขารู้เขาก็คงไม่สนใจ เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายโดยการแทงตัวเองตายหลายครั้ง แต่ก็กลัวเจ็บ เราเสียใจ เราอยากตาย เราอยากรู้ว่าพ่อแม่จะเสียใจบ้างมั้ยที่เราตาย เราไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรอีกแล้ว ทุกอย่างที่มันเลวร้ายเข้ามาสุมในชีวิตเรา บางครั้งเราก็คิดนะ \'เราไม่ใช่ลูกเค้ารึเป่า\' ทำไมไม่ฆ่าเราตั้งแต่เกิดเลยหละ บางคั้งที่เราทำผิดอะไร เค้าก้อจะไล่ไห้เราไปตาย บอกให้เราเลิกเรียนซะ ไปผูกคอตาย! เชือกอยู่หลังบ้าน ตายๆไปก็ดี! เรานี่นั่งร้องไห้ในห้องคนเดียวเลยค่ะ แต่ก่อนเราเป็นคนร่าเริงมากนะ แต่เดี๋ยวนี้เราซึมๆ เหมือนคนไร้วิญญาณ ณ ตอนนี้ เราโคตรอยากตายเลยค่ะ ถ้าเราตายไปซักคนก็คงจะดี😢😭
โดย: [20 ก.ค. 58 21:38] ( IP A:49.230.103.82 X: )
ความคิดเห็นที่ 209
   

อยากตาย

โดย: [5 ส.ค. 58 11:38] ( IP A:180.183.249.42 X: )
ความคิดเห็นที่ 210
   

ขอเป็นกำลังใจให้กับ ผู้ที่ท้อแท้ทุกท่านนะครับ อ่านแล้วเข้าใจชีวิตมากขึ้น

ไม่ได้รุ้สึกว่า ปัญหาใครหนักกว่ากัน แต่มองเห็นตัวเองน่าสมเพช ที่ไม่มีความพยายาม แค่เข้ากับพ่อของตัวเองไม่ได้ โดนด่าแรงๆ รับไม่ได้ ประชดทุกอย่าง แบบไม่เหลือชิ้นดี ไม่สนใจอนาคต เล่นแต่เกม ไม่สู้ปัญหา ดีที่ไม่ติดยา ไม่เคยรุ้เรื่องราวของคนอื่นเลย ว่าเค้าต้องเผชิญกับอะไรบ้าง ขอบคุณกระทู้นี้ที่ทำให้ ผมตาสว่าง ช่วงนี้มีโรคประจำตัวที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับตัว ทรมานมาก เพิ่งมาสำนึกผิด ว่าชีวิตต้องสู้ตลอด โชคชะตามีผลน้อยนิด จะขอพยายามให้มากขึ้น แพ้ชนะ ช่างมัน สู้ไปด้วยกันครับผม เขียนมาคุยได้ครับ

 

โดย: thadakk@hotmail.com [6 ส.ค. 58] ( IP A:58.11.64.255 X: )
ความคิดเห็นที่ 211
   

เห็นในข่าวว่ามีคนฆ่าตัวตาย เราก้เคยว่าจะต้องคิดสั้นทำไม แต่ตอนนี้เข้าใจความรู้สึกคนๆนั้นแร้ว เพราะบางช่วงเราก้อยากฆ่าตัวตายบ้าง แต่ก้ทำไม่ได้ เพราะรู้ว่ามันบาปมาก ตอนนี้โครตท้อเลย รู้สึกเหมือนพ่อแม่ไม่เคยรักมาเลย พ่อก้หนีไปอื่น ส่วนแม่ก้ไม่เคยใส่ใจเลย เหมือนรักลูกไม่เท่ากัน แคร์แต่น้อง เราทำอะไรไปก้ไม่เคยดีเลย ส่วนน้องทำอะไรไปก็ดีไปหมด บอกเลยยิ่งอยู่ไปเหมือนส่วนเกินในชีวิตเค้าเลย พยายามทำตัวดีเสมอมาตลอด แต่แม่ก้ไม่เคยฟังอะไรเลย เคยลองย้อนคิดไปว่าที่ผ่านมาแม่คิดยังไงกับเรา และก็เริ่มเข้าใจว่าแม่ใช้เราเหมือนเครื่องมือเลย อยากได้ความรักจากพ่อแม่สักครั้งบ้าง ตั้งแต่ย้ายมาบ้านใหม่ทำให้เราต้องจากพ่อไป ตอนนี้ก้เริ่มจะรูแล้วว่าถึงมาอยู่บ้านใหญ่แค่ไหนก้ไม่มีความสุขหรอกถ้าพ่อกับแม่ไม่ให้ความรักต่อเราบ้าง

โดย: lenovo.205@hotmail.com [8 ส.ค. 58 20:39] ( IP A:171.7.249.177 X: )
ความคิดเห็นที่ 212
   

เราก็เคนคิดนะ ตอนนั้น เครียด เครียดทุกอย่างรอบๆตัว มันเซ็ง เซ็งมาก เห็นอะไรก็ดหนื่อยหน่าย อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ มันรู้สึกเคว้งคว้าง คิดไปในทางลบ ฟุ้งซ่านๆมากๆเลยตอนนั้น เกือบจะฆ่าตัวตายไปแล้วเหมือนกัน แต่ตอนนั้น เราอยู่ ม.6 ไง แล้วเราก็ขึ้นมาปี 1 ตอนนี้แหละ เราก็เรียนหนังสือ ปี1 ไปตามปกติ เรื่องคิดสั้น ก็หายไป เราเลยคิดว่า "ถ้าชีวิตที่เป็นอยู่ เราอยู่แล้วรู้สึกไม่ดี ก็ลองออกมาจากตรงนั้น ออกมาหาชีวิตใหม่ แล้วเรา...ยังรู้สึกยังไงอยู่"ลองดู ^^

โดย: tamika@outlook.com [11 ส.ค. 58 16:54] ( IP A:202.29.24.199 X: )
ความคิดเห็นที่ 213
   เปนอย่างไรบ้างทุกคน จาก meen เรารอดแล้วหละ ไม่คิดเรื่องฆ่าตัวตายแล้ว ช่วงไม่มีอะไรทำเลยคิดมากเครียด หางานให้รู้สึกว่ามีภาระ เก็บเงินให้ครอบครัวได้ สบายใจขึ้นเยอะมากแล้ว แอดมาได้นะ line id: meenfish มาระบายให้มีนฟัง อย่างน้อยมีคนฟัง คลายเครียดได้บ้าง
โดย: meen [16 ส.ค. 58 22:51] ( IP A:58.9.178.244 X: )
ความคิดเห็นที่ 214
   อยากตาย ฉันคิดแบบนี้ทุกวัน
โดย: [25 ส.ค. 58 23:01] ( IP A:1.47.137.83 X: )
ความคิดเห็นที่ 215
   

ความรู้สึก เบื่อโลก เซ็งชีวิต ไม่คิดมีชีวิตอยู่ต่อ...นับวันความรู้สึดนี้จะเข้มข้นขึ้นทุกวัน ไอเดียในการจบชีวิตตัวเองมีมาใหม่ตลอดๆ  ความคิดรู้สึกผิดชอบ ศีลธรรม บาปบุญเหลือน้อยนิดเต็มที   อายุจะ 40 อยู่แล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เงินเก็บไม่มีซักบาท รถก็ไม่มี ช่างไร้ค่าเสียจริง  ต้องเก็บของเหลือใช้ตามกองขยะมาดัดแปลงเป็นงานศิลปะ พอบรรเทาอารมณ์ขุ่นมัวได้บ้าง  ไม่นานนักก็อยากตายวันตายพรุ่งก็ยังมีมาอยู่ดี

 

โดย: n7n7kong@yahoo.com [2 ก.ย. 58 13:03] ( IP A:223.206.210.155 X: )
ความคิดเห็นที่ 216
   กำลังเป็นอยู่คะอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป เบื่อ เซ้งกะชีวิตมากค่ะ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิดไปหมด หาว่าเราโง่บ้าง เพราะความไม่เข้าใจ ที่บ้านชอบคิดกันไปเอง คิดเองเออเองคิดว่าต้องเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ไม่เคยฟังเหตุผล ทุกวันนี้ไม่รู้จะอยู่ยังงัย เค้าว่าเค้าด่าเาก็เงียบไม่อยากทะเลาะด้วย เหมือนอยู่คนเดียวไม้เหลือใคร
โดย: [8 ก.ย. 58 14:33] ( IP A:101.51.127.228 X: )
ความคิดเห็นที่ 217
   

เราก็อยากตายเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตัวเองเป็นคนขี้แพ้ อ้วน น้ำหนักเกิน สอบนู้นนี้นั้นก็ไม่ได้ดัั่งใจซักอย่าง ตอนนี้เรียนโท ทำวิทยานิพนธ์อยู่ แต่ไม่อยากจะทำมันเลย เบื่อ ขีเกียจ แล้วก็อยากจะซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มไปวันๆ แล้วก็กินไม่อยุดปาก คิดถึงแต่ของกิน วันๆ ที่อยากทำก็คือ นอน กิน ดูหนังฟังเพลงเรื่อยเปื่อย งานการไม่อยากจับ พอถึงกำหนดส่งก็ลุกขึ้นมาทำ ไหว้พระ สวดมนต์ ตักบาตร ก็ช่วยได้บ้างแต่ก็ทำให้รู้สึกแค่ว่าเราจะไม่ตายวันนี้ แต่ความรู้สึกแบบนี้มันก็แว้บขึ้นมาอีก เบื่อตัวเอง เรามันไร้ค่า เรามันไม่มีน้ำยา ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ทำให้ครอบครัวผิดหวัง รู้ว่าถ้าเราตายไปครอบครัวจะเสียใจ แล้วมันก็เป็นอะไรที่บาปมาก ทั้งชีวิตไม่เคยรู้สึกอ่อนแอมากขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ยังไงก็ ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะคะ

โดย: arinrichard@gmail.com [11 ก.ย. 58 11:49] ( IP A:158.108.209.218 X: )
ความคิดเห็นที่ 218
   เปนเหมือนกันค่ะ บางทีก็คิดว่า เราเกิดมาทำไม เกิดมาแล้วก็ต้องตาย อยู่ไปก็มีแต่ปัญหา เครียด จะอยู่ให้ทรมานไปทำไม ไหนๆชีวิตก็ไม่เคยมีไรดี อยู่ไปก็ไร้ค่า ทำไรก็ไม่เคยสำเร็จ ขนาดคนในครอบครัวยังพูดตลอดว่าเราไม่มีไรดี หาข้อดีตัวเองไม่เจอ อยากตายให้จบๆ
โดย: คนไร้สติ [18 ก.ย. 58 9:13] ( IP A:171.4.249.223 X: )
ความคิดเห็นที่ 219
   หนูก็คิดไม่ตกกับชีวิตตอนนีแฟนก็โดนจับแม่ก็ไม่ค่อยสบายรถก็กรุงศรีออโต้เค้ามาเอาไปทั้งที่จ่ายค่างวดแล้วไม่ได้ค้างค่างวดแต่ก็ไมให้รถเราบอกว่าต้องตรวจสอบการฟอกเงินของแฟนทั้วๆที่เงินจ่ายค่างวดรถเป็นเงินเดือนเราทุกเดือนชื่อรถมันเป็นชื่อของแฟนเราเค้าให้เอาบัตรประชาชนตัวจริงของแฟนเราไปรับรถแต่บัตรประชาชนของแฟนหายยังไม่ไดไปถ่ายบัตรก็มาโดนจับแล้วเราจะทำอย่างไงดีเค้าไม่ให้รถคืนทั้งที่เอกสารมีครบทุกอย่างไม่ได้แค่ยัตรประชาชนตัวจริงใบเดียวก็รับรถคืนไม่ได้เดือนหน้าก็ต้องจ่ายค่างวดรถปกติแต่รถเราไม่ได้คืนใบมอบฉันทะเราก็มีก็ช่วยอะไรไม่ได้เราก็เข้าใจอยุ่มันเป็นคดียาเสพติดมีอยุ่6เม็ดกับเงิน750บาทแต่มันไม่ได้เกี่ยวกับรถเลยมีแต่เงินเราเฮ้อกรุงศรีีเค้าไม่ให้รถอุตส่าห์ส่งมาตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือแล้วตอนนี้รุ้สึกว่าท้อสุดๆแฟนก็โดนจับไปรถเค้าก็ไม่คืนให้มีแต่เรื่องไม่รุ้จะทำอย่างไรดีไม่อยากอยุ่แล้วอยากจะตายวันละหลายๆหนเฮ้อชีวิตเรามันทำไมแย่ที่สุดเลน
โดย: [21 ก.ย. 58 21:13] ( IP A:49.229.66.40 X: )
ความคิดเห็นที่ 220
   
เราอยากตายเหมือนกัน เราอยากตายๆๆๆๆ เครียดๆๆๆๆ เดือนๆๆจ่ายดอกเบี้ยร้อยละ20เดือนละ15,000 จะทำไงดี อยากตายมากๆๆๆแต่พ่อชราของเราใครจะหาข้าวให้กิน
โดย: nokjsp@gmail.com [22 ก.ย. 58 20:55] ( IP A:49.230.232.54 X: )
ความคิดเห็นที่ 221
   ธุรกิจล่มหนี้สินพะรุงพะรังเปนหนี้รายวันเยอะอยากตายจิงๆคับมืดแปดด้านช่วยทีช่วยที
โดย: wanchai.hotmial@.com [24 ก.ย. 58 19:34] ( IP A:1.47.171.156 X: )
ความคิดเห็นที่ 222
   อยากตายเหมือนกัน เพราะตัวเองไร้ค่า ตอนนี้เครียดมากๆ ทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน คือตอนนี้มืด8ด้านอ่ะ คิดอยู่ตลอดเวลาคือ อยากตาย แต่ใจจิงอ่ะ คือ อยากหาลกที่เราอยากอยู่คนเดียว ใแค่เราคนเดียวที่อยู่ในโลกนั้น
โดย: prim_061240@hotmail.com [27 ก.ย. 58 11:32] ( IP A:49.237.40.161 X: )
ความคิดเห็นที่ 223
   อยากตายมากทำไงดี
โดย: พี [27 ก.ย. 58 15:27] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 224
   
อยากให้ชมกัน

โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [27 ก.ย. 58 22:19] ( IP A:171.96.170.237 X: )
ความคิดเห็นที่ 225
   ผมก้อเปรน่ะ คนไนครอบครัวไม่มีคัยสนใจ ทำไรก้อผิดไปหมดเรยไม่เคยทำดีไนสายตาเรย ผมก้อเคยถามตัวเองน่ะว่าเกิดมาทำมัย เกิดมาเพื่อไร ผมพยายามทำดีทุกอย่างแร้ว แต่ก้อไม่เคยมีคัยเหนค่าของผมเรย ผมก้อยากจะตายเหมือนกัน แต่คิดไปคิดมา ผมม่จำเปรต้องตาย ถึงจะม่มีคัยรักผม หรือเหนความคำคัญของผม ผมก้ออยู่คนเดียวได้ มีความสุขได้ ไม่จำเปรต้องไปแคร์คนอื่น ผมคิดแปปนี้มาตลอด แต่บ้างครั้ง มั้นก้อคิดหรือทำแปปนี้ได้คงตลอด เพราะความคิดก้อมีขีดจำกัด ผมยากมีคนรัก ยากมีความสุข เหมือนครอบครัวอืน ก้อแค่นั้นเองคับ
โดย: rom [30 ก.ย. 58 8:51] ( IP A:122.155.35.127 X: )
ความคิดเห็นที่ 226
   

เราก็มีความรู้สึกนี้เกือบทุกวันเหมือนกัน ตั้งแต่แม่เสียไปเมื่อเดือนมีนา  เพราะปกติเราจะสนิทกับแม่มากที่สุดในชีวิตละ มีไรพูดคุยทุกเรื่อง ตั้งแต่แม่จากไป รู้สึกมันโหวง โดดเดี่ยว เหมือนทั้งโลกเราอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีใครให้ปรึกษา อยู่โรงเรียนเราก็เป็นคนพูดน้อย หรือแทบไม่พูดเลย โลกส่วนตัวสูง อีกอยากเราก็มีความรู้สึกว่าไม่อยากพูดกับใคร แต่จริงๆก็อยากพูดล่ะ แต่คงไม่มีใครรับฟังหรอก เกือบทุกวันที่กลับจากโรงเรียนแล้วรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครคุยด้วย พอนึกถึงเรื่องแม่ขึ้นมา น้ำตาก็ไหล ใจก็คิดว่า ถ้าเราตายไปก็น่าจะดี เผื่อจะเจอแม่บ้าง บางทีโลกนี้มันก็อยู่ยากเกินไป แต่เอาจริงก็ทำไม่กล้าทำหรอก กลัว ..

แต่ก็ไม่แน่ มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ...

โดย: ploy [1 ต.ค. 58] ( IP A:27.55.239.140 X: )
ความคิดเห็นที่ 227
   อยากตายมากๆไม่ไหวแล้ว
โดย: [1 ต.ค. 58 2:40] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 228
   อยากตายมากๆแบบที่เดียวตาบ
โดย: [2 ต.ค. 58 2:14] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 229
   ตกงานเงินหมดเป็นหนี้อายคนหวาดกลัว อยากตายมาก
โดย: [2 ต.ค. 58 2:18] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 230
   ช่วยด้วยอยากตาบมากๆ
โดย: [3 ต.ค. 58 18:41] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 231
   เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ เดี๋ยวเรื่องร้ายๆ ก็ผ่านพ้นไป ชีวิตยังมีสิ่งสวยงามอีกเยอะ เชื่อเรานะ เราผ่านจุดที่เหี้ยโครตๆ แม่มีชู้ ติดการพนัน ชู้แม่เอารถไปปล้นธนาคาร แถมแม่ยังเอาทองเราที่เก็บเงินซื้อเองไปขาย เอาเงินไปเล่นไพ่ สุดท้ายการพนันทำเราไม่มีบ้านอยู่ ไม่มีเงิน หมดตัว พ่อเสียศูนย์ สติสตังหาย เพี้ยนไปพักใหญ่ เรากลายเป็นเด็กบ้านแตก พ่อแม่แยกทาง ไม่มีบ้านอยู่ เรียนก็ติดโปร ต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ปากกัดตีนถีบ เหนื่อย ท้อแท้ สิ้นหวัง อยากตายหลายครั้ง เรียนก็เหนื่อย ทำงานก็เหนื่อย สุดท้ายมันก็ผ่านไป ตอนนี้ดีขึ้น อาจจะไม่ดีมาก แต่ก็ดีขึ้น พ่อก็ทำมาหากินได้แล้ว แม่ก็ตาสว่าง กลับตัวกลับใจ เราเชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านพ้นไป
โดย: titying_tungkijrat@hotmail.co.th [4 ต.ค. 58 2:48] ( IP A:49.229.118.247 X: )
ความคิดเห็นที่ 232
   ผูกคอแล้ว แแแต่ไม่ตาย หมดสติแปบเดียว
โดย: [4 ต.ค. 58 22:00] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 233
   

พี่น้องสามคนพ่อแม่ไมา่เคยด่าคัยเรยไม่เคยตบคัยมีแต่กูที่โดนตบที่โดนด่า ด่าสารพัดอย่างลูกเลว ลูกเหี้ย ลูกสัส ไม่น่าเกิดเป็นลูกกู จะไม่หัยเรียนแต่ทำงัยด้ายกูอยากเรียนให้จบ ผู้หญิงนิสัยแบบกูจบเยอะแยะไปถ้าเราอยากเรียนจริงๆกูแค่อยากรับปริญญาเหมอยคนอ่นเขา ทำมัยอ่ะคนนิสัยแบบกูมันเหี้ยจนเรียนไม่ด้ายใช่มั้ยพี่กูอ่ะโกหกไม่รู้เท่าไรรู้บางรึป่าวว่าโกกไรบ้างมันให้กูปิดปากห้ามบอกพ่อบอกแม่กูขืนพูดออกไปกูก้อโดนตบโดนด่ากูเป็นน้องเรยพูดอะไรไม่ด้ายกูเก็บตั้งแต่กูอายุ7ตอนนี้กู17แร้วกูทำรัยฟ้องพ่อฟ้องแม่ตลอดที่เรื่องพวกมันกูไม่เคยพูดตอนนี้กูโดนตบโดนด่าตลอดจนเหมือนหมาตัวหนึ่งในบ้านไว้ระบายอารมจะเตะจะด่าอะไรก้อด้ายเหมือนกูไม่มีความรู้สึก ไม่เสียจัยตอนนี้กูเก็บกดมากวันกูฆ่าตัวตายขึ้นมาแร้วพวกมันจะรู้สึกกกูตายเมื่อไหร่กูจะตามไปหลอกหลอนมึงงง!!!!

โดย: สาวนิรนาม [4 ต.ค. 58 22:48] ( IP A:180.180.206.43 X: )
ความคิดเห็นที่ 234
   

ผมเองก็มีความทุกมาก เกิดมาไม่มีพ่อเเม่ ดิ้นรนเอง ชีวิตตั้งเเต่เด็กก็จะย้ายไปอยู่กับคนนั้นคนนี้ไปเลือยจนในใจคิดว่าพวกเขาก็ไม่อยากได้เรามาเป็นภาระหรอกลูกเขาก็ต้องดูเเลเเล้วจะต้องมาดูเเลเราอีกน้ำตาตกในตลอดมาที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเองเลยคิดเเต่ว่าท่าเรามีเเม่อะไรมันน่าจะดีกว่านี้เพาระยายเคยเล่าให้ฟังว่าเเม่ทำงานเก่งส่งเงินให้ทุกเดือน เเต่มันก็เป็นเเค่อดีตไปเเล้ว ทุกข์ใจมากตอนนี้ออกมาอยู่คนเดียวอ้างวางครอบครัวก็อยากมีเเต่ด้วยที่ตัวเองลำบากก็เลยต้องทนอยู่คนเดียวทุกข์ใจจริงๆเงินเดือนก็ไม่พอกิน เจ็บๆจริงๆไม่มีใครสนใจผมเลยจะสนใจได้ไงละเนอะลูกเขาก็มี กรรมเวรเเท้ๆ

โดย: ความทุกข์ [8 ต.ค. 58 11:50] ( IP A:49.229.68.90 X: )
ความคิดเห็นที่ 235
   อยากได้ปืนจังจะได้ยิงหัวให้ดับไป ผูกคอทรมานมากตอนนี้ต้องทนเจ็บจากรอยเชือกบาด T T
โดย: [10 ต.ค. 58] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 236
   ชีวิตไรค่ามาก ได้แต่เกาะคนที่บ้านกิน ตกงานมาสองปีแล้ว โดนไล่ออกจากงานสามครั้ง เงินก็ไม่มีใช้ กลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดก็อายคนมาก อยากตายจริงๆ ความมั่นใจหายหมด เคยมีเงินเดือนเป็นครึ้งแสน ตอนนี้เอาตัวไม่รอด ติดหนี้บัตรอีก เครียดมาก ระบายกับใครก็ไม่ได้ เพื่อนฝูงที่เคยรักเคยดีหายหมด แฟนก็เลิมห่างออกไปเลื้อยๆ อยากตายจริงๆ
โดย: [11 ต.ค. 58 15:01] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 237
   อยากหายไปจากโลกนี้จัง ชีวิตไรค่ามาก หมดเนื้อหมดตัวอยากตายมาก
โดย: [12 ต.ค. 58 14:56] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 238
   อยากมีสังคมเหมือนเดิมแต่ทำไม่ได้ อยากได้งานคืน อยากตายมากๆ เสียใจมากจนร้องให้ไม่ออก
โดย: [13 ต.ค. 58] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 239
   

เป็นกำลังใจให้ทุกข้อความข้างบนนะครับ ยอมรับว่าโลกใบนี้หนักและโหดร้ายมากขึ้นทุกวัน ไม่แน่ว่าตัวเองจะสามารถฝ่าพันไปได้ถึงเมื่อไรเหมือนกัน แต่ จะพยามเข้ามาให้กำลังใจทุกคนในนี้นะครับ สู้ๆไปด้วยกันครับ

โดย: thadakk@hotmail.com [14 ต.ค. 58 2:13] ( IP A:58.8.1.216 X: )
ความคิดเห็นที่ 240
   ร้องให้ไม่ออก เสียใจจนไม่รู้สึกอะไร กลายเป็นคนชั่วเห็นแก่ตัว อยากตายมากๆให้พ้นจากความทุกนี้
โดย: [14 ต.ค. 58 16:47] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 241
   หนักมากทุกวันที่อยากตาย แต่แสดงความรู้สึกไม่ได้ ตายจริงก็ลำบาก อยากตายมากๆๆ
โดย: [15 ต.ค. 58 2:34] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 242
   ทรมานมากอยากตายแต่ไม่กล้าทำกลัวรอด จะยิงหัวก็ไม่มีปัญญาหาปืนเพราะไม่มีเงิน
โดย: [16 ต.ค. 58] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 243
   ช่วยด้วย
โดย: [16 ต.ค. 58 15:14] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 244
   อยากตายมากกกกกกกกก จะเป็นบ้าแล้ว ไม่ได้ออกจากบ้านมาหลายเดือนแล้ว
โดย: [16 ต.ค. 58 16:14] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 245
   สู้เถอะครับ มุ่งทำเหตุให้ดี ผลไม่ต้องไปโฟกัสอะไรมันครับ เดี๋ยวมันก็มาของมันเองตามเหตุที่เราทำไว้ คนอื่นคิดยังไงอย่าไปอะไรมากครับ มันเป็นความคิดเค้าเราไปบังคับอะไรไม่ได้ คนเราดูกันตัดสินกันแค่ผิวเผิน ไม่ค่อยอยากรู้ว่าเจออะไร ผ่านอะไรมาบ้าง คุณตั้งใจทำเหตุให้ดีไว้ก็พอครับ นั่นก็มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นแล้วที่คุณทำ สิ่งดีๆมันก็ดีอยู่ในตัวของมันแล้ว ไม่ต้องรอใครมาตัดสินอะไรอีก ลองดูนะครับ แค่เปลี่ยนที่โฟกัส ^_^
โดย: [16 ต.ค. 58 21:16] ( IP A:171.98.8.135 X: )
ความคิดเห็นที่ 246
   พยายามจะระบายความรู้สึกแต่ไม่มีใครเข้า อยากจะตายจริงๆครับ น้ำตาไม่ไหล ทรมารมาก
โดย: [16 ต.ค. 58 23:35] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 247
   ผูกคอตายทำมาแล้วทรมนมาก ไม่สำเร็จ ทำไงดีเงินก็ไม่มี
โดย: [18 ต.ค. 58 22:12] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 248
   ติดเบียร์ เงินหมด ตกงาน อยากตายมาก
โดย: [19 ต.ค. 58 23:11] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 249
   

หลายๆอย่างในครอบครัวผมก็ถือว่ามีชีวิตที่ดีกว่าหลายคนในโลก แต่ทำไมรู้สึกเหมื่อนอยู่คนเดียว สายตาคนในครอบครัวเวลามองเหมื่อนรังเกียจเวลาเค้าช่วยเหลือเราเพราะมันคือความสงสาร แต่ผมไม่ต้องการความสงสารต้องการความรักและเข้าใจผมใช้ชืวิตมาจนถึงอายุ30แต่ไม่เคยเจอความรู้สึกที่หลายๆครอบครัวเค้ามีกันเหมื่อนเป็นแค่เงาจางๆไม่มีค่าอะไร แต่กับมาเจอผู้หญิ่งคนหนึ่ง ทำให้เรารู้สึกดีและมีความสุขมากทั้งๆที่ในชิวิตไม่เคยรู้สึกมาก่อนแต่ก็ต้องยอมรับความจริงว่าเรากับเค้าไม่มีทางที่จะอยู่ด้วยกันเพราะเค้ากับเราฐานะมันต่างกันก็นางฟ้ากับหมาวัดแบบนั้นอะ แต่ก็ถือว่าดีมากที่ก่อนจะตายได้รู้สึกแบบนี้มันมีค่ามากกับคนอย่างผม ผมไม่ใช่คนที่เสียใจผิดหวังแล้วจะฆ่าตัวตายวันนี้พรุ้งนี้ ผมคิดมา4ปีแล้วมันก็ถึงเวลาแล้วจริงๆอย่างน้อยก็ลองหลายๆอย่างจนมั่นใจว่าเรามันส่วนเกินจริงๆอย่างน้อยก่อนตายก็นะดูอนิเมะดูหนังแบบจัดเต็ม55พอดูจบหมดก็ตามนั้น ยังไงก็ต้องตายๆเร็วหน่อยก็ไม่เห็นเป็นอะไรอย่างน้อยก็เลือกวันตายได้

ผมอยากให้หลายๆคนคิดดีๆก่อนคิดนานๆลองแก้ปัญหาก่อน

โดย: ..... [22 ต.ค. 58 5:04] ( IP A:182.52.7.173 X: )
ความคิดเห็นที่ 250
   ผมอยากตายจริงๆ
โดย: [23 ต.ค. 58 8:11] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 251
   

ก่อนตายจริงๆ สำหรับเราขอให้สามารถ หาเงินใช้หนี้สิ้นที่มีอยู่จนหมดด้วยเถอะ และมีเงินมาจ่ายหนี้บ้านจนหมด เพื่อให้แม่ได้มีที่อยู่อาศัย ไม่ต้องลำบากในเวลาที่ไม่มีเราแล้ว อยากน้อยก็ได้มีที่อยู่อาศัย เป็นของตัวเอง เรามีเรื่องห่วงก็แค่นี้ที่ล่ะ หวังคงมีสักวันที่จะใช้หนี้สินให้หมดและมีบ้านให้แม่ได้อาศัยต่อไป ก่อนหน้านี้ตกงานมานานไม่มีรายได้ ต้องคอยไม่ขอยืนเงินญาติพี่น้อง คนรู้จักมาใช้ก่อน ถึงแม้จะโดนด่าว่าดูถูกก็ต้องอดเก็บไว้ในใจ ทำให้รู้เลยว่าเวลาที่เราตกต่ำไม่มีใครอยากรู้จักเราเลยสักคน มีแต่คนมองไม่เห็นเรา เวลาลำบากจริงได้รู้จักความเป็นจริงของชีวิตขึ้น คนรู้จักก็ทำเป็นไม่รู้จัก ไม่อยากคุย ไม่อยากให้เข้าไปทักทาย เพราะรังเกียจที่เห็นเราจน ไม่มีอะไร เพื่อนๆๆก็ไม่มีคนคบเพราะไม่ค่ายมีตังค์ แฟนยิ่งไม่มีไปใหญ่เลย ไม่คิดว่าจะมีใครจะมาคบคนจนหลอก ซึ่งมันก็จริงทุกคนก็อย่างได้สิ่งที่ดี ชีวิตที่ไม่ต้องการคนที่กำลังลำบากไปคบหรอ เพราะรู้ว่าจะมีมาขอความช่วยเหลือ เลยไม่มีใครมามอง มีแต่ความรังเกียจที่เราได้รับจากคน รอบข้าง ชีวิตที่ตกตำไม่มีใครมอง เสียใจพยายามทำชีวิตให้ดีขึ้น ก็ไม่สำเร็จ หางานก็ไม่ได้ หนี้สินที่ก็มีแต่วิ่งมาตามถาม เครียด อยากตายอยุ่ตลอด แต่จะตายจริงก็สงสารแม่ เดียวจะไม่มีใครดูแล ไม่มีใครเสี้ยงดู บ้านก็ต้องผ่อน ก๋อนตายถ้ามีเงินมาใช้หนี้ และผ่อนบ้านหมดได้ คงได้นอนตายตาหลับ ไม่อยากไปแบบทิ้งภาระไว้ให้คนข้างหลังต้องมาลำบาก

โดย: naaa [24 ต.ค. 58 1:48] ( IP A:171.101.183.8 X: )
ความคิดเห็นที่ 252
   อยากตาบมากที่สุด อยาดยิงหัวให้ดับตาย
โดย: [26 ต.ค. 58] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 253
   ถ้าเกินสิบวันไม่เห็นผมแสดงว่าตายแล้ว
โดย: [28 ต.ค. 58 1:32] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 254
   

เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่รู้สึกท้อครับ บางครั้งยิ่งเราคิดว่าตัวเองไร้ค่า แล้วยิ่งปรึกษากับคนอื่นที่คิดว่าตัวเองก็ไม่มีค่าเช่นกัน ยิ่งไม่เกิดประโยชน์อันใดครับ เพราะทุกคนต่างก็มีปัญหา และอุปสรรคในชีวิตมากน้อยทั้งนั้น แต่บางครั้งเราเคยคิดไหมว่า สิ่งที่เรามีอยู่ตอนนี้มันมากกว่าคนอื่น และก็ดีกว่าหลายๆคนครับ เกิดมาก็ไม่ได้พิการอะไร มีครบ32 ถ้าเราเกิดมาแล้วตาบอดสนิด เราคงไม่เห็นปัญและอุปสรรคต่างๆ  ที่ทำให้เราได้ใช้สติปัญของเราเองแก้ไขมัน ถ้าเราเกิดมาไม่มีแขนขาล่ะ เรายังมีมือไว้ถือปืนยิงหัวตัวเองไหม หรือจะคิดกัดลิ้นตัวเองตาย  งั้นคนที่เขาพิการ เขาก็ทุกข์ คงมองตัวเองไร้ค่า แล้วฆ่าตัวตายกันหมด เราเองเลือกจะมองตัวเองไร้ค่า มองแต่เรื่องทุกข์รอบตัว  ความสุขมันเกิดจากภายในใจครับ ทำใจยอมรับในสิ่งที่เรามี และเลือกเดินในทางที่เราเลือกให้ดีที่สุด  

สมัยผมอายุ15 ผมติดยา ค้ายา จนอายุย่างเข้า20  ผมติดคุกอยู่4 ปี  จนทำให้ผมต้องเรียนไม่จบ สิ่งที่ผมอยากทำหลายๆเรื่องนะตอนนั้น (เหมือนคนอยากข้าวไม่ได้ทาน อยากเที่ยวไม่ได้เทียว อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ ) ต้องจบลงแค่นั้นเมื่อท้าวผมย่างก้าวเข้าเรือนจำ แต่ผมไม่เคยท้อ หรือมองว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่าจนคิดจะฆ่าตัวเอง ผมใช้เวลาในการพริกชีวิตตัวเองแค่4ปี จากคำดูถูกของคนรอบตัว หลังจากออกมา พยายามหางาน จนทุกวันนี้ อายุ31 มีงานดีๆทำ มีเงิน มีรถคันละล้านขับ สิ่งที่ติดตัวผมออกจากคุกมาคือรอยสักเต็มตัว แต่สิ่งที่ผมเอาทิ้งไว้คือความคิดแย่ๆ  สิ่งที่ผมอยากจะบอกกับหลายท่านว่า คนเราเกิดมา ทุกคนล้วนมีคุณค่า ไม่ใช่ไร้ค่า เพียงแค่เราต้องเริ่มจากความคิดดีในตัวเองก่อนครับ พูดกับตัวเองทุกวันในแง่ดีๆ หาสิ่งใหม่ๆทำให้ได้อย่าอยู่เฉยๆ ออกจากจุดที่เรายื่น ที่คิดว่าจุดนั้นแย่ คนนั้นแย่ ให้เลือกคบคน ปรึกษาคนดีๆที่คิดว่าเขารักความก้าวหน้า มองหาแต่สิ่งดีๆ คบคนดีๆครับ ไม่ใช่ปรึกษาแต่คนแย่ๆ คนที่จะพาแต่ลงเหว 

แล้วเราจะรุ้ว่า ชีวิตเรามีค่า ไม่ใช่ไร้ค่า เราสร้างสรรชีวิตเราให้เป็นคนมีความสุขที่สุดได้ เป็นคนที่มีคุณค่าที่สุดได้ จากการเริ่มคิดใหม่ครับ

โดย: pimwipa_cz4@hotmail.com [3 พ.ย. 58 23:41] ( IP A:171.4.249.195 X: )
ความคิดเห็นที่ 255
   

คุณ  IP A:115.87.43.158 X อย่าเพิ่งตาย ไปหาหมอด่วนค่ะ คุณวนเวียนอยู่ในห้วงความทุกข์ คิดหาทางออกที่ผิดๆ คนอยากฆ่าตัวตายไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่เป็นคนป่วยค่ะ คุณป่วยค่ะ

ถือว่าช่วยชั้นเถอะไม่หาหมอนะคะ ลุกออกจากบ้านซะ ทำให้ได้

โดย: คนที่ไม่อยากปล่อยให้เกิดขึ้น [4 พ.ย. 58] ( IP A:14.207.223.218 X: )
ความคิดเห็นที่ 256
   ผมใกล้จะไปโรลพยาบาลแลว
โดย: [4 พ.ย. 58 17:50] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 257
   ไปนะคุณต้องรักษา ไม่มีใครช่วยคุณได้ถ้าคุณไม่ลุกไปหาหมอ เอาใจช่วย ดีใจที่คุณตอบและยังมีชีวิตอยู่ ชีวิตยังมีค่านะคะแค่คุณป่วยเลยมองไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง ไปพรุ่งนี้เลยแล้วมาเล่าด้วย
โดย: คนที่ไม่อยากปล่อยให้เกิดขึ้น [4 พ.ย. 58 22:01] ( IP A:14.207.178.139 X: )
ความคิดเห็นที่ 258
   เราเป็นคนนึงที่รู้สึกแบบนี้ แต่กลัวบาป ชีวิตแยทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่างในชีวิต แต่งงานก็ต้องเลิกไม่เคยสมหวังในเรื่องความรักสักครั้ง ไปทำงานที่ไหนก็มีแต่คนเกลียดทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรใครเลย เพื่อนที่จะพูดด้วยจะระบายอะไรไม่มีสักคน เคยคิดว่าเราเกิดมาทำไมไม่เห็นมีอะไรดีสักอย่าง ใครๆก็ไม่ชอบหน้าเรา ขนาดน้องชายแท้ยังเกลียดเราเลย ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมเหมือนกัน
โดย: ชีวิตที่แสนเศร้า [12 พ.ย. 58 20:36] ( IP A:64.233.173.227 X: )
ความคิดเห็นที่ 259
   ผมไปโรงพยาบาลไม่ได้แล้ว ค่ารักษาแพงเกินไป อยากตายมากเลย อยากหายไปจากโลกนี้
โดย: คนอยากตาย [12 พ.ย. 58 21:41] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 260
   

คิดอยากตายเหมือนกันครับ

ในเมื่อเกิดมาก็ไม่เคยมีความสุขอยู่แล้วความตายหรืออะไรมันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านนี้แล้วล่ะ แม้แต่พ่อแม่พี่น้องคนใกล้ตัวก็ไม่เคยหวังดีด้วยซักคนชีวิตพังหมดก็เพราะพวกเขาเค้าสร้างความวุ่นวายให้จนต้องไร้อนาคตและหมดหนทางที่จะไปต่อ ไม่มีทางไปและไม่มีใครแล้วจริงๆ

โดย: ์Nadeath [13 พ.ย. 58 2:12] ( IP A:171.96.181.242 X: )
ความคิดเห็นที่ 261
   เราจะทำไงดีให้ตายทันที่แต่ผมไม่มีเงินเลย
โดย: คนอยากตาย [14 พ.ย. 58 22:39] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 262
   

ถึงทุกคนที่อยากตายในนี้ และต่อจากนี้ เข้าใจและเห็นใจทุกคนนะ

1)เหมือนคนอยู่บนตึกริมหน้าต่างแล้วไฟไหม้ล้อมรอบตัว ทางที่สบายสุดคือกระโดดลงไปให้จบๆไปซะ กับความน่ากลัว ความเจ็บปวด

2)เหมือนคนเป็นโรคร้ายทุกข์ทรมาณจะตายก็ไม่ตาย ต้องร้องขอความตายตลอดเวลา (เพราะอาการอยากตายคือโรคแบบนึงจริงๆที่ต้องรับการรักษา เป็นโรคที่จับต้องไม่ได้)

จะเปรียบเทียบยังไงดี อยากบอกพวกคุณว่าความหดหู่ที่คุณเผชิญ เหมือนคนร่างกายอ่อนแอเป็นโรคแล้วเจ็บปวดทรมาณ กับอีกคนเจอสถานการ์ณแบบเดียวกับคุณ แต่ร่างกายแข็งแรงกว่าจะเจ็บน้อยกว่าหรือ รู้ว่าเจ็บแล้วร่างกายก็จะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม

คนสองคนเจอเรื่องแบบเดียวกัน โดนด่า/ตกงาน/อกหัก/ล้มละลาย/ลูกตาย คนร่างกายแข็งแรงผ่านไปได้  อีกคนร่างกายอ่อนแอจากสื่อประสาทในสมอง กลับเจ็บปวดทุกข์ทรมาณเจียนตาย ซ้ำยังเพิ่มความน้อยใจรู้สึกไร้ค่าไม่มีใครต้องการ ชีวิตไร้ความหมาย เป็นภาวะแทรกซ้อน

ถามตัวเองว่าอยากหายจากโรคนี้มั้ย เพราะคุณหายจากโลกนี้สลายเป็นอากาศไปได้เองโดยไม่ฆ่าตัวตายไม่ได้ ฆ่าได้แต่เชื่อในกรรมมั้ยว่าฆ่าแล้วชาติหน้าจะทุกข์ทรมาณแบบนี้จนฆ่าตัวตายอีกเอามั้ย รึอยากหายจากโรคนี้ชาตินี้แหล่ะ

มีสถานพยาบาลมากมาย ถ้าไม่มีเงินไปโรงพยาบาลรัฐ แนะนำศิริราชราคาถูกสัก100-200

 

โดย: [23 พ.ย. 58 1:20] ( IP A:14.207.145.7 X: )
ความคิดเห็นที่ 263
   

โรงพยาบาลศิริราช  ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตรศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล  กรุงเทพมหานคร

เบอร์โทรศัพท์ : 02-411-0241-9,02-419-8666

  โรงพยาบาลรามาธิบดี  ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตรโรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล  กรุงเทพมหานคร

เบอร์โทรศัพท์ : 02-2011016

  โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตรจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  กรุงเทพมหานคร

เบอร์โทรศัพท์ : 02-2564000

   โรงพยาบาลวชิรพยาบาล   ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ วิทยาลัยแพทยศาสตร์กรุงเทพมหานครและวชิรพยาบาล   กรุงเทพมหานคร

เบอร์โทรศัพท์ : 02-2443000

 โรงพยาบาลศรีนครินทร์ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร  มหาวิทยาลัยขอนแก่น อำเภอเมือง  จังหวัดขอนแก่น

เบอร์โทรศัพท์ : 043-237902, 043-242344-6

 โรงพยาบาลสงขลานครินทร์   ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตรมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  อำเภอหาดใหญ่  จังหวัดสงขลา

เบอร์โทรศัพท์ :  074-455000, 074-313823, 074-324868-9

 โรงพยาบาลมหาราชเชียงใหม่ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตรมหาวิทยาลัยเชียงใหม่  อำเภอเมือง  จังหวัดเชียงใหม่

เบอร์โทรศัพท์ : 053-947700

  โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า  กองจิตเวชศาสตร์และประสาทวิทยา วิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า  กรุงเทพมหานคร

: 0-2354-7600-28

   ง.โรงพยาบาลและศูนย์อนามัยในสังกัดกรุงเทพมหานคร 

    โรงพยาบาลตากสิน     :     เบอร์โทรศัพท์ 02-8631054

 

 

      ศูนย์บริการสาธารณสุข (บางศูนย์) จ. โรงพยาบาลในสังกัดกรมสุขภาพจิต     

 

  โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา  คลองสาน   กรุงเทพมหานคร

เบอร์โทรศัพท์ : 02-4370204

 

   โรงพยาบาลนิติจิตเวช   พุทธมณฑล

เบอร์โทรศัพท์ :   02-889-9191,0-2441-9029

 

  โรงพยาบาลราชานุกูล  กรุงเทพมหานคร

 เบอร์โทรศัพท์ : 0-2245-4601-5

 

  โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์  สำโรง สมุทรปราการ

เบอร์โทรศัพท์ : 02-3843381-3 

 

  โรงพยาบาลศรีธัญญา  นนทบุรี

เบอร์โทรศัพท์ : 02-5250985

 

  โรงพยาบาลสวนปรุง  อ.เมือง  เชียงใหม่

เบอร์โทรศัพท์ : 053-280246

 

 โรงพยาบาลสวนสราญรมย์  อ. เมือง  สุราษฎร์ธานี

เบอร์โทรศัพท์ : 077-311308

 

 โรงพยาบาลสมเด็จพระศรีมหาโพธิ  อ. เมือง  อุบลราชธานี

เบอร์โทรศัพท์ : 0-4531-2550

 

 โรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมา  อ.เมือง  นครราชสีมา

เบอร์โทรศัพท์ : 044-342667

 

 โรงพยาบาลจิตเวชนครพนม  อ. เมือง  นครพนม

เบอร์โทรศัพท์ : 042-512512

 

 โรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่น  อ. เมือง  ขอนแก่น

เบอร์โทรศัพท์ : 0-4322-7422

 

  โรงพยาบาลจิตเวชสงขลา  อ. เมือง  สงขลา

เบอร์โทรศัพท์ : 074-311319

 

  ฉ. โรงพยาบาลทั่วไป และโรงพยาบาลศูนย์  ในสังกัดสำนักงานปลัด กระทรวงสาธารณสุข     

 

โรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา  อ.เมือง  กาญจนบุรี

เบอร์โทรศัพท์ : 034-511233, 034-622999

 

 โรงพยาบาลศูนย์ราชบุรี  อ.เมือง  ราชบุรี

เบอร์โทรศัพท์ : 0-3232-7901-9

 

 โรงพยาบาลศูนย์นครปฐม  อ.เมือง  นครปฐม

เบอร์โทรศัพท์ : 034-254150

 

 โรงพยาบาลเจ้าพระยายมราชสุพรรณบุรี  อ.เมือง  สุพรรณบุรี

เบอร์โทรศัพท์ : 035-523395

 

  โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์  อ.เมือง  เชียงราย

เบอร์โทรศัพท์ 053-711300

 

โรงพยาบาลระยอง  อ.เมือง  ระยอง

เบอร์โทรศัพท์ : 038-611104

 

 โรงพยาบาลศูนย์ลำปาง  อ.เมือง  ลำปาง 

เบอร์โทรศัพท์ :    0-5422-3623-31

 

 โรงพยาบาลน่าน  อ.เมือง  น่าน

เบอร์โทรศัพท์ : 054-751815

 

  โรงพยาบาลศูนย์อุดรธานี  อ.เมือง  อุดรธานี

เบอร์โทรศัพท์ : 0-4234-8888

 

   โรงพยาบาลกรุงเทพจันทบุรี  อ.เมือง  จันทบุรี

เบอร์โทรศัพท์ : 039-319888

     

โรงพยาบาลศูนย์ชลบุรี  อ.เมือง  ชลบุรี

เบอร์โทรศัพท์ : 0-3893-1000     

 

โรงพยาบาลศูนย์ยะลา  อ.เมือง  ยะลา

เบอร์โทรศัพท์ : 0-7324-4710-9     

 

โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต  อ.เมือง  ภูเก็ต

เบอร์โทรศัพท์ : 076-254425     

 

โรงพยาบาลพังงา   อ.เมือง  พังงา

เบอร์โทรศัพท์ : 076-412032

โดย: [23 พ.ย. 58 1:23] ( IP A:14.207.145.7 X: )
ความคิดเห็นที่ 265
   ผมเองนะ อยากต้อบข้อความที่255ผมรอดตายแล้วเพราะคุณ ขอบคุณมากคับ
โดย: คนเคิยอยากตาย [23 ก.พ. 59 4:58] ( IP A:115.87.43.158 X: )
ความคิดเห็นที่ 266
   

ตอนนี้ก็อยากตาย เป็นโรคซึมเศร้า เบื่อไปหมดทุกอย่าง ไม่มีเป้าหมายเลย ตื่นมาก็ทำงาน กลับบ้าน เอาแต่นอนๆๆๆ แล้วตื่นมาทำงาน กลับบ้าน นอนๆๆหาวิธีฆ่าตัวตาย กินยาต้านเศร้ากับย้ำคิดย้ำทำ ยานอนหลับ ไม่ได้ผลเลย เบื่อๆๆๆๆ

โดย: [9 มี.ค. 59 21:17] ( IP A:27.55.9.29 X: )
ความคิดเห็นที่ 267
   

คนเราเดี่ยวนี้อยากตายกันเยอะมาก ร่วมทั้งฉันด้วย 

โดย: [12 มี.ค. 59 15:08] ( IP A:27.55.228.41 X: )
ความคิดเห็นที่ 268
   ไม่รู้ว่านี่เป็นอาการโรคซึมเศร้ามั้ย แต่มีความรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไร้ค่าสุดๆ รู้สึกเบื่อกับทุกอย่าง ไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องอะไรทั้งนั้น อยู่ๆก็ร้องไห้ บางครั้งในเวลาที่ไม่มีใครเข้าใจ หรือท้อแท้ เหมือนในสมองจะสร้างห้องๆนึงขึ้นมา แล้วห้องนั้นก็มีแค่เราคนเดียว นั่งกอดเข่าบางครั้งนั่งร้องไห้ บางครั้งนั่งเม่อลอย จำได้ว่ามีความคิดอยากฆ่าตัวตายก็ตอนอายุ 12 รู้สึกว่าเรามันเป็นภาระ ไม่มีคนรัก ไม่มีคนสนใจ จากนั้นก็หายไปแต่ในส่วนลึกมันยังอยู่ เมื่อไหร่ที่รู้สึกน้อยใจก็จะเกิดความคิดอยากตายขึ้นมาทุกที จนถึงตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองมันไร้ค่ามากๆ รู้สึกว่าคนรอบข้างที่อยู่กับเราก็เพราะหวังผลประโยนช์จากเรา และเบื่อหน่ายกับเราแล้ว แต่ไม่รู้จะกำจัดเรายังไงแค่นั้น เราเคยเข้าไปอ่านความเห็นของหลายคน และคำแนะนำต่างๆ แต่สมองเรากลับไม่เคยเอาสิ่งที่ดีมาใช้เลย บางคนแนะนำให้เปิดใจกับคนใกล้ตัว เราลองแล้ว!!! เราบอกกับเจาว่าเรารู้สึกอยากตายมากเลยตอนนี้ แฟนเรากลับบอกว่าเราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าหรอก แต่เราพยายามจะเป็นมากกว่า หลังจากนั้นเขาก็พยายามจะให้เราทำอะไรอีกมากมายที่เขาคิดว่าจะทำให้ฐานะทางครอบครัวดีขึ้น แล้วเขามักพูดเสมอว่าทำไมไม่ช่วยเขาสร้าง(แล้วที่เราทำงานทุกวันนี้ มันคืออะไร??)เรามีแต่ผลาญเงินเขา วันเวลาของความตายน่าจะอยู่ไม่ไกล เรารอแค่เวลาที่มันจะระเบิดเท่านั้น ถึงตอนนั้นเราคงไม่กลัวที่จะต้องทำให้ตัวเองหลุดพ้น ทุกคนอาจเสียใจที่เราจากไป แต่แค่แป๊ปเดียวเท่านั้นแหล่ะ เราเชื่อแบบนั้น เพราะเราไม่มีค่าเลยสำหรับพวกเขา
โดย: ผู้ซึมเศร้า [12 มี.ค. 59 21:56] ( IP A:64.233.173.207 X: )
ความคิดเห็นที่ 270
   

อยากตายโดนโกงเป็นหนี้พ่อแม่ไม่เข้าใจ ทะเลาะกับญาติ ทะเลาะกุแฟนแฟนก็ทิ้ง โดนกลั่นแกล้งย้ายงานไม่มีเส้น สุขภาพรอผ่าตัด

 

 

โดย: Lpchaiwon@gmail.com [8 เม.ย. 59 2:20] ( IP A:27.55.96.223 X: )
ความคิดเห็นที่ 271
   
อยากตายเป็นพักๆเหมือนกัน อยากหนีไปไหนก็ได้
พ่อแม่ก็ไม่เข้าใจมีแต่เงียบ ไม่ก็ซ้ำเติม ระบายหน่อยเผื่อจะรุสึกดีขึ้น นอนร้องไห้ทุกวัน เบื่อตัวเองจังแต่ทำไงได้ ยังไงก็ต้องสู้ต่อไป อุตส่าห์ได้เกิดมาใช้เวรใช้กรรมทั้งที ใช้ให้หมดไปเลย แล้วก็สร้างกรรมดีเสริมบ้าง อนาคตอาจจะดีขึ้นกว่านี้ นิดนึงก้ยังดีค่ะ

โดย: พิมพ์ศุจี ปานพรหม [21 พ.ค. 59 20:48] ( IP A:49.229.49.198 X: )
ความคิดเห็นที่ 272
   

ฆ่าตัวตายแลัวคิดหรือมันจบทุกอย่าง มันกนักกว่าเก่าเป็นพันเท่าไปนานเท่านานเลยนะ

โดย: ธงชัย [10 มิ.ย. 59 10:09] ( IP A:61.7.213.58 X: )
ความคิดเห็นที่ 273
   วันนี้เราก็กำลังอยากตายเหมือนกัน เราไม่รู้ว่าชีวิต เกิดมาทำไม เราเป็นคนไม่ต้องการอะไร อยากมีชีวิตที่พอดี อยากทำงานขี่วินมอเตอไซมรเงินพอใช้ไปวันๆ แต่ก็รู้สึกผิดกับพ่อ และแม่ ทุกวันนี้ก็ต้องทำงานด้านบัญชี ซึ่งเป็นงานที่เกลียดมาก ไม่อยากเจอไม่อยากทำ เราไปทำงาน แล้วก็ลาออก ไปทำงานแล้วก็ลาออก เป็นว่าเล่น แต่ทำไงได้ชีวิตต้องใช้เงิน ไหนขะค่าใช้จ่ายทางบ้านอีก เรารู้สึกไม่ไหวแล้วเราืำทำบัญชีมา5ปีแล้ว จนตอนนี้มันเอ่อล้นจนเกินจะกลับไป ล่าสุดเราไปทำวันเดียวเราเจอเรื่องเดิมๆเอกสารเป็นกอง เราอยากจะอ้วกอยากจะฉีกขยำเผาไฟซะให้หมด เราจึงตัดสินใจไปแค่วันเดียว ตอนนี้เราก็ว่างงานอีกครั้ั้ง แต่ก็เครียดมาก เราต้องใช้ตังนะ ต้องให้ที่บ้านทุกเดือน 4000 เราจะหาจากไหน เราไม่น่าเกิดมาเลย เราไม่อยากอยู่ในโลกที่มีแต่คนเลว แก่งแย่งชิงดี ประจบเจ้านาย ด่าลับหลัง รังแกคนที่ไม่สู้ เราอยากตายมาก เราคิดว่าโลกมันไม่ยุติธรรมกับเราและสังคมโลกมันก็เน่าเละไปหมด เราไท่อยากอยู่แล้ว อยากตาย อยากตาย อยากตาย
โดย: อยากตาย [27 มิ.ย. 59 22:05] ( IP A:125.24.6.18 X: )
ความคิดเห็นที่ 274
   

ความรู้สึกอยากตาย มันเกิดขึ้นกับเรา บ่อยครั้ง แต่เราก็กลัว กลัวตาย,กลัวต้องชดใช้กรรมจากการฆ่าตัวตาย เราเกิดมาเป็นคนที่ทุกคนจะมองข้ามเราไปตลอดตั้งแต่เล็ก จนโต จนทำงาน เราเกิดมาในครอบครั้วที่พ่อแม่มีลูก 9 คน เราเป็นคนสุดท้อง แม่กับพ่อไม่ได้ต้องการให้เราเกิดมาหรอก เราเป็นลูกหลง เรามีพี่ชายที่อายุห่างกัน 1 ปี และพี่ๆคนอื่นอายุห่างกับเราเยอะ ตั้งแต่เด็ก เราจำได้ว่าเวลาเราเสียใจเรานั่งร้องไห้โดยที่ไม่มีใครปลอบหรือสนใจเลย เป็น ชม.ๆ เหมือนเราไม่มีคนที่รักและต้องการมาตั้งแต่เด็ก เรารู้นะว่าพ่อกับแม่เขาก็คงรักเราแหละ แต่คงน้อยกว่าพี่ชายเรา พี่ชายเราเหมือนลูกคนสุดท้องมากกว่า เราไม่ค่อยได้อะไรใหม่ๆเลย ตั้งแต่เด็ก เราต้องรอของที่ใช้ต่อจากพี่ๆ มือ 3 มือ 4 เราไม่เคยได้ของขวัญอะไรเลย เราจำความได้ พี่เราซื้อตุกตาหมีให้ กับชุดวอร์ม เราเก็บมันไว้ในตู้ โดยที่ไม่ใส่เลย กลัวมันเก่า เราเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น ทั้งๆที่มีพี่ๆ มากมาย ตอนโตขึ้นไปเรียนหนังสือ เรากลายเป็นคนเก็บกด ไม่ค่อยพูด เข้ากับเพื่อนไม่ได้ ชอบโดนล้อ และรุมหัวเราะ พอเริ่มโต เรียนระดับมหาลับ เราก็เข้ากับใครไม่ค่อยได้ เป็นพวกแปลกแยก ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกะใคร ตอนเราหาที่เรียน พ่อแม่ กับพี่ๆไม่มีคนช่วยเราคิดดูหรือตัดสินใจเลย เราคิดเอง ตัดสินใจเอง ทุกอย่าง จวบจนวันที่เราหางานทำ เราต้องพยายามหางานทำทันที เพราะเราไม่มีคนช่วยซัพพอร์ตเรื่องเงิน และพ่อกับแม่ก็คอยบอกเราว่าไม่มีเงินให้แล้ว เราก็เข้าใจนะ พอเราโตขึ้น พ่อกับแม่มีหนี้สินจากการซื้อรถ และ หาทุนให้พี่ชายทำทุนทำไร่ เราไม่เคยได้ขอเงินจากที่บ้านและให้ที่บ้านกู้เงินให้เลย แต่หนี้สินทั้งหมด มันเยอะมากๆ พ่อแม่เราเริ่มแก่เฒ่า ทำงานไม่ได้ มีโรครุ้มเร้ามากมาย พร้อมกันทั้ง 2 คน เราให้พี่สาว รับท่านทั้ง 2 มารักษาตัวที่ กทม. หนี้สินที่ท่านทั้งสองกู้มาให้พี่ๆ แม่บอกเราว่าให้เราช่วยพี่ชำระหนี้ที่เราไม่ได้ก่อ และไม่ได้ใช้เลยแม้แต่บาทเดียว เราจุกน้ำตาเอ่อล้น แม่กับพ่อเราเป็นคนสมัยเก่า ท่านคิดว่าทุกคนต้องช่วยกัน แต่พี่ๆเราทุกๆคนเขามีครอบครัวและมีรายได้หมดแล้ว มีบ้าน มีรถ มีทุกอย่าง แต่เรา ไม่มีอะไรเลย...เราเหมือนคนที่ทุกคนมองข้าม...เช่นเดิม เราต้องช่วยค่ารักษาพยาบาลและค่าใช้จ่ายให้กับพ่อแม่ที่มารักษาตัว แม่ก็บอกให้ช่วยให้หนี้ พี่ที่พ่อแม่อยู่ด้วยก็พูดเรื่องค่าใช้จ่ายเยอะแยะกับเรา เราไม่มีทางออก เหม่อลอย เรารักพ่อ แม่ เราไม่รู้จะทำยังไง  ตอนนี้ที่ทำงานเราก็โดนมองข้าม โดนหลอกว่าขึ้นเงินเดือนเพิ่มงานเยอะแยะมากมาย แต่ขึ้นให้น้อยนิด เราเป็นเซลออฟฟิศ แต่ๆ เราต้องขายของต้องทำเอกสารเอง จัดคิวเอง ทำตั้งแต่ต้นจนจบ ให้ค่าตำแหน่ง 1000 (เงินเดือนเราน้อยอยู่แล้ว) เราอยากลาออกมากๆๆ อยากไปทำอย่างอื่น ไม่อยากรับผิดชอบโดยที่เราโดนเอาเปรียบ **เราทำยอดให้ บจก.เยอะมากๆ แต่เงินเดือนน้อยนิด ค่าคอมไม่มี __แต่เราก็ต้องทนทำ ทนให้เขาเอาเปรียบ เพราะเรามีภาระพ่อแม่ หนี้สินที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ เรารู้สึกว่าเราขี้ขลาด ไม่สามารถก้าวออกไปได้ ทั้งๆที่งานที่ทำเอาเปรียบเรา ***เราไม่รู้ว่าเราคิดมากไป หรือมองโลกลบ หรือเป็นโรคซึมเศร้า แต่ตอนนี้เราอึดอัดมากๆ เราอยากหันหลังเดินไปไม่อยากคุยกับใคร 

โดย: SUK [2 ก.ค. 59 10:46] ( IP A:124.122.108.46 X: )
ความคิดเห็นที่ 275
   เคยอยากตายยยยยยยย เพราะคิดว่ามันจะจบปัญหาทุกๆอย่างได้ ชีวิตตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีเลยมีหนี้สินเยอะแยะไม่มีเงินๆๆๆลูกจะไปโรงเรียนก็ต้องไปยืมคนโน้นคนนี้ตกงานอีกต่างหากปวดหัวทุกวันเครียดจนจะกระอักเลือด แต่....ตอนนี้ก็กลัวตาย ไม่รู้ว่าตายไปแล้วไปอยู่ตรงไหน จะได้นอนบนที่นอนสบายๆมั๊ย จะได้กินอะไรอร่อยหรือปล่่าว จะได้เห็นรอยยิ้มของลูกเสียงหัวเราะของลูกอีกมั๊ย โอวฯลฯตอนนี้เลยไม่อยากตายเลย อยู่มันไปเรื่อยๆ เชื่อว่าวันนึงเราจะมีโอกาสได้มีความสุขขึ้นบ้าง ความจริงโอกาสดีดีก็ผ่านเข้าัมาในชีวิตบ่อยๆแต่เรารักษามันไว้ไม่ได้ ตอนนี้รอโอกาสนั้นอยู่ แม้ไม่ได้นั่งรอเฉยๆก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นมา แต่...ก็ยังไม่อยากตายเพราะถ้ามีโอกาสดีดีเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เรา....จะได้มีโอกาสแก้ไขทุกสิ่งทุกอย่างให้ดีขึ้น ตอนนี้....เรารักตัวเองมากๆรักลูกมากๆแม้ว่่าเครียดๆๆๆทุกวันก็ตาม พรุ่งนี้จะหาอะไรลูกกินอีกสามวันจะหาค่าเช่าบ้านจากที่ไหน แล้วหนี้สินที่เค้ามาทวงจะทำไง? งานล่ะจะหาได้เมื่อไหร่ เรื่องผู้ชายไม่ต้องคิดรักลูกรักพ่อแม่ดีกว่า.... เฮ่อ ตายไปจะหายเครียดมั๊ยเนี่ยถ้ารู้ว่าตายไปแล้วพ้นจากปัญหาทุกอย่างตายไปแล้วมีความสุข วันนี้ก็อยากจะตายอยู่นะ
โดย: ... [5 ก.ค. 59 8:34] ( IP A:183.89.27.1 X: )
ความคิดเห็นที่ 276
   

เราก้อเปนคนหนึ่งที่เคยมีอาการจิตตกแบบนี้แล้วก้อไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ซึ่งแอบงงตัวเอยุ่เหมือนกันว่าทำไมชีวิตคนอื่นเจอเรื่องเลวร้ายแปปเดียว ก้อเจอแต่สิ่งดีๆที่เข้าหาตัว แต่สำหรับเราเจอแต่สิ่งเลวร้าย ปัญหามากมายมาเกือบ 3ปีแล้ว พยามทำทุกๆทางที่คิดว่าจะดีแต่ก้อไม่เคยมีสิ่งดีๆเข้าตัวเลยจนบางครั้งคิดว่า จะยุ่ไปทำไมกันถ้าชีวิตไม่เคยเจอเรื่อดีๆแบบคนอื่นเลย เรามีอาการที่ซึม อึดอัดยุ่ในใจ แต่หาคำตอบไม่ได้เลว่าันเปนเรื่องอะไร บางครั้งไม่มีแรงจนไม่อยากจะทำไร อยากยุ่นิ่งๆแบบนั้นไปตลอด พยามที่จะสันหาความสุขเข้าตัว แต่ก้อเหมือนกับว่าตัวเองมีความสุขครึ่งๆกลางๆเหมือนไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เปนอีกคนที่กำลังมีอาการแบบนี้ค่ะ ไม่รุ้จะทำ หรือจัดการกับชีวิตของตังเองยังไงแล้วเหมือนกันfrown

โดย: ิิbeebeer235@gmail.com [8 ก.ค. 59 13:00] ( IP A:118.172.113.156 X: )
ความคิดเห็นที่ 278
   อยากระบายค่ะ เบื่อมากตอนนี้ อยากหนีไปให้ไกลแสนไกลไม่อยากเจอใคร ชีวิตดูเหมือนมีความสุขแต่ที่จริงแล้วถูกกดดันมาก ทุกอย่างมันต้องเป็นตามความคิดของแกเค้าแครร์คนอื่นเค้าไม่แคร์ความรู้สึกของลูก เค้าอยากให้เป็นไปในทางที่แกคิด คนอื่นคิดไม่เป็นพูดไม่ได้ เหมือนเราอาศัยอยู่ไปวันๆ ทำอะไรก็ไม่เป็นตัวของตัวเองคอยจับตามองตลอด จะไปไหนก่อไม่ได้ ต้องคอยโทรตามตลอด มันเบื่อๆๆๆอยากจะหนีไปให้ไกลสุดไกล บอกให้เราแต่งงานก้อไม่ถูกใจเค้า ไม่รู้จะให้เราทำยังไงถ้าแต่งมาแกก้อจะพอใจทำให้เราอึดอัด ชีวิตมันเป็นยังไง แกไม่แคร์ความรู้สึกของลูก คนอื่นทำไมแกแคร์จัง ชีวิตถูกกดดันตลอด เบื่อชีวิต บางทีก็คิดอยากฆ่าตัวตายเหมือนกัน รู้อยู่ว่าอยากให้ลูกได้ดี แต่ทำไมต้องกดดัน มันกดดันจากการกระทำเรารู้เราดูออก เพราะคนที่ถูกจับตามองมันดูออก
โดย: buatongmunkong1@gmail.com [13 ส.ค. 59 16:42] ( IP A:1.47.2.124 X: )
ความคิดเห็นที่ 279
   แล้วถ้ามันเป็นตลอดๆล่ะ ของเราคือครอบครัวมี4คนพ่อแม่น้องกับเรา เวลาไปกินข้าวก้อไปกิน3คนทิ้งเราอยุบ้านคนเดียว แล้วซื้อให้กินคนเดียว บอกหิว6โมงได้กิน3ทุ่ม ทั้งๆที่คนอื่นกินตั้งแต่6โมงครึ่งมันคืออะไร ไม่มีตัวตน?? หรือยังไง แถมกลุ่มไลน์แอบส่องของน้องดูมีกลุ่มครอบครัว ซึ่งไม่มีเราอยุ คุยกันทั้งวันได้ หรือว่าบางที เราอาจเป็นเด็กถูกเก็บมาเลี้ยง
โดย: nnnnnn@hhhhh.com [17 ส.ค. 59 21:41] ( IP A:223.24.6.234 X: )
ความคิดเห็นที่ 280
   

เหนื่อยและท้อเหมือนกันเลยค่ะ จขกท. พูดจี้ใจดำเราเลยแหละ เราก็ส฿กว่า มีบางเรื่องที่บอกกับพ่อแม่หรือ เพื่อนไม่ได้ นั่นก็คือ เรารู้สึกตัวเอง "ไร้ค่า"  รู้สึกสายตาทุกคู่ที่มองมา แหมแต่การกระทำหรือการส่งสายตามาหาเรา ก็เป็นการบอกกรายๆว่า มึงไม่มีประโยชน์อะไรเลย มันทำให้เรารู้สึกว่า แล้วต่อไปเราจะทำยังไงดี แล้วเราไร้ค่าแบบนี้เราจะเลี้ยงพ่อแม่ได้ไหม เราได้แต่ร้องไห้แต่บอกใครไม่ได้เลย เพราะถ้าพูดออกไปคงไม่พ้นเจอสายตา เสแสร้งที่มันซ่อนคำว่า ก็จริงมึงมันไร้ค่า อยู่ในนั้นเลย รู้สึกตัวเองเด็กเกินกว่าจะต้องเป็นผู้ใหญ่ ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป้นผู้ใหญ่ได้  ไม่อยากแบกรับอะไรที่เครียดเกินไป เหนื่อยมากๆเลยค่ะ ร้องไห้ก็ต้องร้องอยู่ตัวคนเดียว ใครมาเห็นเราก็บอกไม่ได้ว่าร้องเพราะอะไร   เรายากหนีไปให้พ้นๆ ซะ แต่พอนึกว่าต้องเรียนให้จบต้องมีเงินให้พ่อแม่ได้ใช้อย่างสุขสบาย เราก็หนีไปไหนไม่ได้ แต่เราก็ทรมานเหลือเกิน ทุกวันนี้ร้องไห้แทบจะทุกวัน รู้สึกตัวเองอ่อนแอเกินไป อ่อนแอเกินไปจริงๆ

โดย: เราเข้าใจคุณนะblink [22 ส.ค. 59 19:29] ( IP A:223.206.249.219 X: )
ความคิดเห็นที่ 281
   
เข้ามาให้กำลังใจทุกคนอีกครั้ง ช่วงนี้เหนื่อยมาก คุณแม่อาการไม่ค่อยดี แม้จะเหนื่อยแค่ใหน เรื่องความตายไม่เคยอยู่ในความคิด จะบอกว่าชีวิตบางทีก็น่าขัน คนอยากตายไม่ได้ตาย คนไม่อยากตายก็กลับตายได้ง่ายๆ วันนี้ตอนไปที่รพ. เขาจะมีมุมหิ้งพระ มุมหิ้งพระเยซู ไว้ให้คนป่วยหรือญาติๆได้ไหว้ ได้อธิษฐาน มีเครื่องเล่นซีดีเปิดเพลงบทสวด เราก็หาปุ่มอยู่นานกว่าจะเปิดได้ สุดท้ายก็ได้ฟังกัน รู้สึกฟังแล้วมันทำให้ใจสงบ แฟนเล่าว่า เห็นผู้ชายคนข้างๆนั่นใหม ตอนบทสวดเริ่ม เขายกมือไหว้ปะหลกๆ น้ำตาไหลพรากๆ นั่นล่ะช่วงขณะของห้วงเวลาที่คนเขาไม่อยากตาย ไม่อยากให้คนที่รักตาย แล้วคุณๆที่อยากตายนี่ ไม่รู้นะ เอาเวลาไปทำประโยชน์อะไรให้กับตัวเอง กับคนอื่น กับคนรอบข้าง กับอีกมากมายได้ตั้งเยอะแยะ มาคิดอะไรไร้สาระ ถ้าหาเงินได้หลายล้านแล้วเบื่อโลก อยากตายนั่นก็ค่อยว่ากัน
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [26 ส.ค. 59 17:25] ( IP A:171.96.193.251 X: )
ความคิดเห็นที่ 282
   

ไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย อยากลืมๆทุกอย่าง อยากตาย

โดย: เบ้น [31 ส.ค. 59 17:12] ( IP A:171.7.157.167 X: )
ความคิดเห็นที่ 283
   รู้สึกเป้นลูกที้ไม่ดีเหมือนลูกคนอื่นทำไรไม่เคยสำเร้จเลยทำไห้แม่เสียใจมาตลอดบางทีก็อยากตายเหมือนกันแม่จะได้ไม่ต้องเลี้ยงเราไห้เป้นภาระ
โดย: Paoza_08@hotmail.com [4 ก.ย. 59 4:28] ( IP A:223.24.34.81 X: )
ความคิดเห็นที่ 284
   

สู้ๆครับ ถ้าไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร ก็ให้อยู่เพื่อตัวเอง ยังมีคนอีกมากที่ลำบากกว่าเรา จนกว่าเรา มีไม่ครบ 32 เหมือนเรา อย่างน้อยๆชีวิตเราก็ดีกว่าคนเป็นแสนๆล้านๆ ในอีกหลายๆประเทศ ที่ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน ไม่มีแม้ที่จะอยู่  เมื่อชีวิตเราดีขึ้นแล้ว อย่าลืมเอื้อเฟื้อเพื่อแผ่ให้คนตกทุกได้ยากกว่าเราด้วยนะครับ สวัสดี..

โดย: nipon [7 ก.ย. 59 10:35] ( IP A:101.109.49.182 X: )
ความคิดเห็นที่ 285
   

เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ ชีวิตคนเราขึ้นๆลงๆไม่เคยหยุดนิ่ง เข้าใจเลยครับ

โดย: bb [7 ก.ย. 59 22:23] ( IP A:58.8.207.163 X: )
ความคิดเห็นที่ 286
   
อยากตายเหมือนกัน

มีความรู้สึกนี้มาตั้งแต่ย้ายมาอยู่ต่างประเทศ จากที่เคยมีงานการดีๆเงินเดือนดีๆมีทุกสิ่งอย่าง แต่วันหนึ่งนั่งคิดบ่อยๆตอนนั้นว่า ทำไมตัวเองถึงไม่มีครอบครัวบ้าง ย้อนกลับไป คือ พ่อแม่แยกทาง แม่เสียไปสิบปีแล้ว ส่วนพ่อไม่ค่อยได้เจอ ปีหนึ่งเจอครั้งสองครั้งถือว่าบุญล่ะ ส่วนตัวเป็นพี่คนโตของน้องสองคน น้องสาวกับน้องชาย แยกย้ายกันอยู่คนละที่คนละทางเพราะต่างเติบโตคนละที่ ตัวเราเองย้ายมาอยู่คนเดียวเรียนหนังสือจนจบ หางานทำ มีเงินเดือนก้อส่งเสียหัยที่บ้านมาโดยตลอด มากบ้างน้อยบ้างแต่ส่งทุกเดือน มันเหมือนเป็นหน้าที่ของพี่คนโต ไม่ได้รู้สึกเครียดอะรัยที่ทำ กลับมาถึงจุดเปลี่ยนชีวิต คือ การแต่งงาน ไม่ใช่เพราะอยากมีผัวจนตัวสั่น เพราะที่ผ่านมา บอกตรง มีมาตลอดไม่เคยขาด แต่พอถึงจุดอิ่มตัว คือ หยุด หยุดเที่ยว หยุดเจอเพื่อน หยุดปาร์ตี้ หยุดจนไม่มีเพื่อน ทำแต่งาน เพราะได้งานดีๆมาตลอด แต่ไม่มีผัวเป็นตัวตน จนวันนั้น นั่งๆอยู่ คิดขึ้นมาว่า ถึงทีกรูมีครอบครัวเองบ้างล่ะ เมื่อมาเจอผู้ชายที่ดีๆ ทำงัยล่ะทีนี้

อย่างแรก จดทะเบียน ทำเรื่อง ทำวีซ่า ทำโน้นนี่ วุ่นวายเวิ้นเว้อชิบหาย จากนั้น ขายบ้าน ลาออกจากงาน เก็บของทุกสิ่งที่มี ส่งของทุกสิ่งที่ไม่ใช้ไปหัยน้องต่างจังหวัด ค่าส่งไปรษณีย์หมดไปสองหมื่นห้า ส่งในประเทศนี่ล่ะ เพราะของที่มีไม่รู้จะเอาไปไว้ไหน จนวันสุดท้าย เก็บของที่จำเป็น ซื้อตั๋วมุ่งหน้ามาหาผัวที่รอเรารับเราอยู่

ปีแรก sad

ที่ย้ายมา คุณพระ นี่มันเมืองร้างชัดๆ พูดภาษาอิตาลี่ไม่ได้ ดูโง่เง่า ด้อยค่ามาก ไปเรียน ก้อไปนั่งฟังฟังฟัง ร้องไห้เกือบทุกวัน คิดถึงงานสวยหรูที่เคยทำที่เคยมีที่เคยสัมผัส คิดถึงวันเงินเดือนออก คิดถึงโมเม้นช้อปปิ้งบ้าระห่ำ ด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง ที่มีทุกสิ่ง และสามารถดูแลน้องๆได้ แต่ ตัดสินใจมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองนี่ ตัดสินใจมาดีที่สุดแล้ว โมเม้นนั้นคือ คิดว่า ชีวิตกรูต้องดีขึ้นไปกว่าเดิมอีกสิว่ะ กรูมีความสามารถ กรูต้องทำได้ดีสิว่ะ อิห่านนนนเอ้ย มาปีแรก น้ำตาแตก ดราม่าแทบทุกวันคืน ผัวแมร่งก้อเครียดเลย เมียแมร่งคงไม่มีความสุข แต่ความจริงคือ สามีดีมาก ดูแลเทคแคร์ดีทุกสิ่งอย่าง มาปีแรก ยังไม่พร้อมมีลูกตอนนั้น จนมาปีที่สอง เริ่มคิดว่าควรจะมีลูกซักคนบ้าง จู่ๆก้อมีมาแต่เหมือนมีมาแค่หัยหายอยากแล้วจากไป ท้องได้แค่เดือนครึ่ง พอหมอนัดไปตรวจดูการเต้นของหัวใจ งัยล่ะ วันจริง หมอบอกเหมือนในหนังเลย คือ เสียใจด้วยนะ ไม่มีหัวใจ ไม่มีการเติบโตใดๆทั้งสิ้น ผลคือ ต้องนัดไปดูดออกที่รพ นอนไปครึ่งวัน กลับมาบ้าน เชื่อมั้ย ไม่เคยร้องไห้กับเรื่องแบบนี้ ทำเป็นเข้มแข็ง ประหนึ่งว่า มันเกิดขึ้นได้เสมอ ในหญิงวัยสี่สิบสองเยี่ยงนี้ จากนั้นมา สองผัวเมียก้อพยายาม ทำทุกสิ่ง ทำทุกกระบวนการที่จะมีลูกได้ ทำหลอดแก้วไป4ครั้ง ทั้งฉีดทั้งตรวจทำแมร่งสารพัด จนร่างแมร่งจะพัง แปรปรวนไปหมด

ปีที่สอง

ของการอยู่ที่นี่ แบบไร้งานประจำ ไร้เงินเดือนที่ตัวเองเคยได้ ไร้การช้อปปิ้งแบ
โดย: someoneindacrazyworld [12 ก.ย. 59 2:40] ( IP A:87.9.208.145 X: )
ความคิดเห็นที่ 288
   
กลับมาเรื่อง การอยากตาย เหมือนคนย้ำคิด ย้ำทำ คือ คิดว่า ไม่มีลูก ไม่มีภาระอะรัยเลย ชีวิตนี้ ไม่มีหนี้สิน คือ ถ้าตาย ก้อคือ จบ ผัวมันคงเสียใจ ครอบครัวที่บ้านก้อคงมีเสียใจบ้าง แต่ ถ้าตายไปจริงๆ เรื่องก้อคงจะเงียบๆไป เพื่อนฝูงก้อน้อยถึงน้อยมาก คงไม่มีใครมาไถ่ถามถึง เขียนไปนี่เหมือน คนขึ้น้อยใจเนาะ เออ สงสัยถ้าจะจริง

ปีที่สามcrying

ของการอยู่นี่ ไม่เคยมีซักแว๊บ อยากจะกลับ แม้กระทั่งไปเที่ยวเยี่ยมเยียน แค่คิดก้อเศร้าแล้ว อิห่าน กลับไปก้อไม่มีบ้าน ขายทิ้งไปแล้ว เพื่อนฝูงก้อเสือกเลิกติดต่อพวกเค้าเอง อีกอย่างกลับไป ก้อไม่มีเงินมากพอจะหัยน้องๆหลานๆเหมือนเมื่อก่อน เหี้ย คิดแค่นี้ แมร่ง เศร้าชิบหาย อำนาจที่เคยมีแมร่งมลายหายหมด เพียงแค่ การไม่มีงานทำ เหมือนไร้ตัวตน เหมือนคนไร้คุณค่า เสือกหาเงินเองไม่ได้ จะหัยเอาเงินผัวไปส่งหัยที่บ้านเหมืือนก่อนก้อคงไม่ทำ เสียมีศักดิ์ศรีสูงส่ง สุดท้ายแมร่ง พอคนถาม ไม่คิดถึงบ้านเมืองประเทศมรึงบ้างหรืองัยไม่คิดกลับ เวลาเพื่อนๆผัวถาม อยากตอบไป ถ้ากรูมีงานทำ มีเงินตัวเอง กรูจะกลับไปเที่ยว
โดย: someoneindacrazyworld [12 ก.ย. 59 2:44] ( IP A:87.9.208.145 X: )
ความคิดเห็นที่ 289
   
ถึงคราวต้องวิเคาระห์ตัวเองว่า สาเหตุที่อยากตาย เพราะ??

รู้สึกตัวเองด้อยค่า

รู้สึกไร้ตัวตนในสังคม

ไร้ความภาคภูมิใจในเอกราชของตัวเอง

ไร้อำนาจทางสังคม

ทำลูกก้อไม่ติด ทำเหี้ยรัยก้อไม่สำเร็จ

ภาษาบ้านเมืองมันก้อพูดยากไปไหน เหี้ยเอ้ย

------------- ทุกวันนี้ ยังคิดว่า อยากตายด้วยการกินยานอนหลับ-------------

เพราะหาซื้อได้ง่าย ตายด้วยวิธีอื่นคงไม่ อาจจะถึงจุดจุดหนึ่งที่ตายจริงๆ ผัวกลับมาถึงบ้านแล้วเราไม่อยู่แล้ว ยังคิดอยู่ว่า คงจะเขียนจดหมายบอกผัวว่า ขอโทษที่ตาย และช่วยปิดเรื่องการตายของเรากับทางครอบครัวที่เมืองไทย ส่วนเพื่อนๆ คงไม่มีใครรู้อยู่แล้ว เพราะไม่ติดต่อใครมาสองปีแล้ว จะมีแค่คุยกับเพื่อนสองคนทางไลน์



-------------เคยสงสัยต้องแดกยานอนหลับกี่เม็ดว่ะ--------------------------------

ถึงตายห่านไปเลย ไม่ใช่แบบในหนัง อิห่าน ทุรนทุรายแล้วน้ำลายฟูมปาก ผัวมาเจอพาไปล้างท้อง ทรมานชิบหาย ไม่เอาแบบนั้น เอาแบบ ตายห่านไปเลย ไม่ต้องเรียกร้องความสนใจ เพราะกลัวจะได้ความสมเพชเวทนา ถ้าไม่ตาย อิห่านเอ้ยยยย จะตายก้อยังยากชิบหาย
โดย: someoneindacrazyworld [12 ก.ย. 59 2:45] ( IP A:87.9.208.145 X: )
ความคิดเห็นที่ 291
   
พอจะตอบก็เริ่มต้นไม่ถูกเลยครับ เพราะมีประเด็นให้คุย ให้แสดงความคิดเห็นเยอะไปหมด บอกคำเดียวแค่ว่าชอบมาก หลงรักมากๆ คือชอบตัวอักษร สดๆเปี่ยมพลังแบบนี้ ไม่ใช่คำพูดของคนใกล้ตายแน่นอน ภาวะแบบนี้ผมว่าคุณน่าจะเบื่อมากกว่า ( ขอเทียบรุ่นนะ เพราะอายุรุ่นๆเดียวกัน ผม Job ครับ เผื่อลืมแนะนำตัว ) ชอบจังหวะจะโคนในการพูดคุย ในการเขียนเป็นตัวอักษร อยากบอกว่า อย่าไปเขียนเวปดัง หรือไปลงโซเชียลเลยครับ มาโพสท์ประจำแถวนี้ดีกว่า ไม่มีตังให้ มีแต่คนพูดคุยหรือแอบฟังกันหน้าสลอนก็เท่านั้นเอง เวปนี้ไม่มีรายได้ มีแต่รายจ่าย เพราะต้องเสียค่าเช่าบ้าน แต่ไม่มีสปอนเซอร์ ( ฮา ) เปิดมา 11 ปีแล้ว ก็แบบว่าขำๆ เอาไว้เก็บข้อมูล เก็บเหตุการณ์ต่างๆไว้เป็นข้อเตือนใจ ให้มีเพื่อนมาพูดคุย บ้างก็ยังอยู่ บ้างก็จากกันไป ไม่ต่างจากชีวิตจริงในโลกภายนอก

ถ้าไม่เป็นการอวยเกินไป ก็อยากจะบอกว่า สไตล์การเขียนแบบคุณนี่มีแววมากๆ ถ้าไปเขียนบล็อค ก็คงมีคนติดตามเยอะแน่นอน ถ้าพัฒนาอีกสักนิด เผลอๆออก pocket book เป็นของตัวเองได้ นี่ไม่ได้อวยเกินจริง เพราะหลายคนที่ผมเห็นแววแบบนี้ หลังๆก็ไปออกหนังสือกันเป็นแถว แต่เชื่อผม ออกหนังสือน่ะไม่รวยหรอก ( ฮา ) เขียนบ้าๆบอๆเอามันส์ สนุกสนานกว่าเยอะครับ

ด้วยการประมวลทุกองค์ความรู้ ความคิดในหัวของคุณ ผมว่าคุณรู้แหละว่าทุกอย่างเป็นอย่างไร เพียงแต่ระบบการจัดการ หาทางออกให้กับความเบื่อตัวเองมันยังไม่ลงตัวก็เท่านั้น แอบสงสัยนิดนึง หลังขายบ้าน ขายทรัพย์สินต่างๆแล้ว ไม่ได้ถือเงิน หรือทรัพย์สินเอาไว้กับตัวบ้างเลยเหรอครับ ถ้ามีเงินกับตัว ผมว่าน่าจะสนุกกับการทำอะไรกับเงินนั้น เช่นเอาไปซื้อกองทุน เล่นหุ้น หรืออะไรอย่างอื่น ก็น่าจะแก้เบื่อ แก้เครียดไปได้บ้าง ( มั้งครับ )
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [12 ก.ย. 59 8:35] ( IP A:171.97.144.18 X: )
ความคิดเห็นที่ 292
   
อยู่อิตาลี มา 3 ปีกว่า ขอเดาว่าน่าจะเป็นเมืองเล็กๆในชนบท ( หรือป่าวไม่รู้ ) เพราะถ้าอยู่เมืองใหญ่ ไมน่าจะเบื่อหน่าย และน่าจะมีอะไรให้ทำ ให้ชมมากมาย ขอเดาต่อว่า ที่เบื่อ ที่เซ็ง คงเพราะไม่มีอะไรทำเป็นหลัก อย่างที่คุณเองก็วิเคราะห์ไปแล้วรอบนึง อันดับแรก ถ้าผมเป็นคุณนะ ผมจะเรียนอิตาเลียนให้คล่องอย่างเร็วที่สุด ถ้าที่นึงสอนไม่ดี ก็ไปหาที่ใหม่ ที่สอนดีกว่า ง่ายกว่า เชื่อว่าน่าจะมีที่สอนภาษาเยอะแยะมากมายแถวๆนั้น อย่างน้อยที่สุดก็คงใกล้ตัวนั่นแหละครับ คนสอนที่ดีที่สุด ภาษาอิตาเลียนง่ายครับผมว่า ในฐานะที่เคยเรียนมาเมื่อเกือบสิบปีก่อน เป็นภาษาที่ง่ายที่สุดเมื่อเทียบกับ 6 ภาษาที่เคยเรียนมา แต่สุดท้ายไม่ได้ดีสักภาษา ( ฮา ) เรียนแค่ปีเดียวก็เขียนอ่านพอได้แล้วครับ พอสื่อสารได้แล้ว มันคล้ายๆภาษาอังกฤษ ไม่ยาก แต่เรื่องภาษานี่มันต้องมีใจ ด้วยประการสำคัญ ถ้ารักที่จะรู้ รักที่จะอยากพูดเขียนอ่านได้ มันก็จะเป็นเร็ว ครับ ทุกภาษาแหละ อย่าไปแอนตี้มัน ภาษาน่ะสนุกจะตาย ผมว่าถึงจะไม่ได้ใช้ แต่ก็ได้อะไรที่เกี่ยวเนื่องมาอยู่เสมอ ในทุกภาษาที่เรียนมา ยิ่งถ้าอยู่ที่นั่นด้วยแล้ว ผมมั่นใจว่าไม่เกิน 1 ปี คุณควรจะพูดอ่านเขียนคล่องแล้วครับ ยกเว้นไม่ตั้งใจเรียน ( อันนี้ต้องดุ 555 ) ภาษาต้องหมั่นใช้ ต้องขยันหาคนคุย ต้องฝึกฝน ต้องไม่ขี้เกียจ ในโปรไฟล์อย่างคุณ ผมเชื่อว่าคุณต้องทำได้สบายอยู่แล้ว หลังจากได้ภาษาแล้ว อันดับต่อมานะ ถ้าเป็นผม ผมจะออกเที่ยว ไปถ่ายภาพ ไม่มีกล้องก็หาสักตัว เด๋วนี้กล้องถูกมาก หรือใช้มือถือก็ได้ ตระเวณถ่ายภาพโน้นภาพนี้ ถ้าไม่แชร์ ก็เก็บไว้ชม หรือเอามาโพสท์แถวนี้ก็ได้เต็มที่แล้ว ( แต่ต้องไม่เกิน 120 kb นะ เด๋วโพสไม่ได้ ลดไซส์ก่อน ) เป็นการฝึกการจัดวางองค์ประกอบภาพ ก็เหมือนงานศิลปะ หรือถ้าสนุกกว่านั้น เรียนวาดภาพ หรือเรียนอย่างอื่นที่เรารู้สึกว่าสนุก หรือชอบ ที่โน่นน่าจะมีให้ืเลือกมากมาย หรือจะไปเดินชมอะไรที่สวยๆงามๆ การเที่ยวก็ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลือง ชวนคุณสามีไปด้วย หรือไม่ก็เริ่มจากใกล้ๆก่อน แล้่วค่อยออกไปไกลขึ้น สมัยนี้เราเที่ยวแบบประหยัดได้ ขนาดเมืองไทยยังมีคนขี่มอร์ไซค์คันเดียวเที่ยวทั่วไทยมาแล้วโดยไม่ต้องใช้เงิน หรือใช้แบบน้อยมาก นอกจากถ่ายภาพหรือท่องเที่ยว ชีวิตมีอะไรให้เล่นสนุกเยอะ ถ้าเป็นผม ผมก็จะไม่กลับมาเที่ยวไทยนะ ไม่รู้จะกลับมาทำไม บ้านเมืองนี้มันมืดมนเต็มทนแล้ว ผมว่าคนที่อยู่เมืองไทย น่าจะรู้สึกอยากตายมากกว่าคนที่อยู่ทางโน้นแน่นอนครับ
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [12 ก.ย. 59 8:43] ( IP A:171.97.144.18 X: )
ความคิดเห็นที่ 293
   
เล่นกีฬา ก็เป็นอีกกิจกรรมที่ไม่เสียตัง หรือเสียตังน้อยมาก อาทิ เริ่มต้นวิ่ง ถ้าไม่ชอบวิ่ง ก็มีพวกแอโรบิค ฟิตเนส ว่ายน้ำ อื่นๆอีกมากมายให้เริ่มต้นลองทำ อะไรที่ไม่เคยลองทำ น่าลองทำนะครับ โดดบันจี้จัมพ์ งี้ ทำอาหาร ทำความรู้จักเพื่อนใหม่ หรืออะไรอีกดีล่ะ ผมว่าชีวิตนี้เรามีอะไรที่ยังไม่ได้ทำอีกมากมาย ลองคิดๆดูสิครับ ว่ามีอะไรบ้าง อาจจะเริ่มต้นด้วยการ ฝึกโพสท์กระทู้ใหม่ ในเวปบอร์ดชมรมหมีแพนด้า ดีใหมครับ ( ฮา )

https://www.pandagroup.pantown.com/
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [12 ก.ย. 59 8:47] ( IP A:171.97.144.18 X: )
ความคิดเห็นที่ 294
   

เราอายุ 20 เครียดมาก  กับทุกสิ่งคิดนะว่าเกิดมาทำไม ไร้ประโยนช์เปลืองข้าวเปลืองน้ำทำอะไรก็ไม่เป็นทำงานไม่เป็นเรียนมาทำไมโง่ งานก็ทำไม่เป็นสงสารพ่อสงสารแม่ที่มีลูกอย่างหนูเพราะเราจนเงินก็ไม่มี พยยามไม่ขอเงินพ่อเงินแม่โตแล้วอยากหาเงิน มีความรัก แฟนก็ด่าก็ว่า มึงจะคิดมากทำไม มันยิ่งทำให้เราเครียด ว่าเราไร้ค่า เราไม่อยากอยู่บ้านเลย กลัวร้องไห้ให้พ่อแม่เห็นตอนนี้ที่พิมพ์เราก็ร้อง เราไม่รู้จะคุยกับใครเราไม่มีเพื่อน พอเราคุยเพื่อนมันไม่อยากคุยกกับเรา เราอยู่คนเดียว อยู่ห้องเช่าเล็กๆ เราเครียดเราอยากตาย เราท้อ แต่เราไม่กล้าทำเรากลัวเจ็บ แต่เราชอบทำร้ายตัวเอง ทุบกำแพงต่อยกำแพงให้มันเจ็บให้มันหยุดความคิดแบบนี้ เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราเสียใจ เรานอนไม่หลับทุกวัน จนมันเพรียมันหลับไปเอง เราเครียดเราท้อ 

โดย: ืืืืnoon [18 ต.ค. 59 23:25] ( IP A:27.55.237.147 X: )
ความคิดเห็นที่ 296
   

เราก็อยากตาย เป็นพักๆอยูู่ในหัวตลอดเวลา หลายคนอยากตายเพราะความรักที่ขาดคนรักไม่ได้ แต่เรานี่อยากหนีจากผู้ชายที่คิดว่าเค้าเป็นเจ้าชีวิตเรา เราเหมือนคนอยู่ในกรง เหมือนสัตว์

โดย: ่J [8 พ.ย. 59 13:53] ( IP A:203.113.115.144 X: )
ความคิดเห็นที่ 297
   

- มนุษย์เดนตายกลับมาแล้ว -

หลังจากที่เจอปัญหาเข้ามามากมาย ตอนนี้ มนุษย์เดนตายมีชีวิตที่ดีมากที่สุดในโลกแล้วคับ

หลังจากที่พบเจอกองพันทหารเข้ารับราชการ และเรียนจบปริญญาตรีแล้วก็ทำงานอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง หลังจากนั้นก็เข้ารับตำแหน่งผู้ช่วย ผู้ค้าปลีกและส่งในย่าน ธุรกิจแห่งหนึ่งแถวรัชดา หลังจากนั้นก็ย้ายเข้ามาที่ศูนย์การค้าส่งแห่งแรก และเป็นแห่งเดียวในประเทศไทยที่มีคน (น้อยที่สุด) ก็ว่าได้

เพราะอะไรนะหรือครับ เพราะผมไม่ได้เช่าที่ไง ที่ของผมเอง หลังจากนั้นเราก็ลงทุนขายของและเป็น พนง. ขายอย่างสุจริตและตรงไปตรงมาหลังจากที่ทำงานเสร็จแล้ว ก็กลับไปดูงานของบริษัทปรากฎว่า พนักงานดีเด่นไม่ใช่เรา แต่เป็น ลูกค้าที่มาซื้อ ยำแซ่บนั่นเอง..

จะบอกว่าเข้ามาที่แรกก็จิตตกนิดหน่อยเพราะไม่คิดว่าจะได้เข้ามาอีก แต่ก็เข้ามาแล้วก็เลยเข้ามาพิมพ์ให้จบ ให้รู้เรื่องกันไปเลยชีวิตคือ ชีวิตครับ มันต้องแก้ปัญหาก่อน กว่าจะเจอกับความลำบาก ความลำบากที่มันไม่รู้จบก็เข้ามาประทังกันเข้าวันแล้ววันเล่า แต่นั้นแหละคือ ชีวิตจริง

 

อันที่จริงจะเข้ามาดูรถซะหน่อยว่าโพสรุ่นใหน ปีใหนเอาไว้ จะเข้ามาซื้อ แล้วก็ถ่ายรูปไว้ ( ซะที่ใหนละ )

โดย: - มนุษย์เดนตาย - [12 ธ.ค. 59 15:50] ( IP A:110.168.4.117 X: )
ความคิดเห็นที่ 299
   

เราอยากหยุดลมหายใจตัวเอง แต่เราก็มีคนที่รักเรามากคือแม่จองเราท่านเป็นคนเดียวไม่ว่าจะยามทุกข์ยามสุขจะมีแม่บัวเสมอ แต่ในวันที่แม่ของเราทุกข์ใจ ทุกข์กายตัวเรากับช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลยเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ จนตอนนี้เรา30 เราลองมาหลายวิธีกับการกระทำนั้นๆเรารอดมาได้ทุกครั้ง ทุกครั้งที่เราลืมตาตื่นมาเราจะเห็นแม่เรานัางร้องไห้อยู่ข้างกายเรา  ณ ตอนนี้ เราก็ยังเห็นท่านยิ่งรู้สึกผิดไปอีกพันล้านเท่า เราจึงเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้จ้างในทุกอย่าง ทุกการกระทำ เราแอบทำร้ายตัวเองเพื่อปลดปล่อยตัวเอง เราเข้มแข็งทากภายนอก ทั้งร่าเริงให้กำลังใจใครหลายๆคน ณ เวลานี้ เราต้องเก็บอารมณ์ทั่งหมดไว้ในหัวใจ ห้ามร้อง ห้ามเศร้า ห้ามรู้สึก เราจึงสร้างชีวิตอีกคนขึ้นมา และต้วตนอักคนก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ ต่างสะถานะการต่างเวลา เรามีหลายตัวตนให้นำมาใช้จนเราไม่รุ้ว่าาตัวจริงเราเป็นใคร เรามีลักษณะ ท่าทาง ความคิด ตามที่คนอื่นอยากให้เป็น ตอนนี้ที่พิม เราร฿้สึกว่านี่คือคนที่อยากระบายแต่ระบายไม่หมดมีความแข็งแกร่งและอ่อนแอในเวลาเดัยวกัน ถ้าวันไหนที่เรารู้สึกว่าต้องทำให้คนรอบข้างลำบาก ทุกข์กายทุกข์ใจเราจะค่อยๆกรีดตามตัวในส่วนที่คนอื่นมองไม่เห็น เราไม่อยากทำใครเดือดร้อนอีกแล้วโดยเฉพาะ แม่ผู้เป็นที่รักของเรา เราไม่ต้องการคำตอบของใครอีกแล้ว เราอยากให้มีใครสักคนช่วยฟังเราในบางครั้งที่เราเป็นบางคนมาระบายให้ฟัง

โดย: [17 ก.พ. 60] ( IP A:1.20.254.86 X: )
ความคิดเห็นที่ 300
   อยากได้ปืนสักกระบอกยิงหัวตัวเอง ถ้ามี ณ ตอนนี้หรือตอนไหน จะทำโดยไม่คิดอะไรเลย รู้มาตลอดว่าชีวิตลำบากและสู้มาตลอด จน ณ ตอนนี ตายแม้ยังมีลมหายใจมันเป็นยังไง...ไม่อยากสู้แล้ว....ท้อแล้ว....ไม่หวังอะไรแล้ว
โดย: Water... [1 มี.ค. 60 2:15] ( IP A:223.24.5.32 X: )
ความคิดเห็นที่ 301
   

สนับสนุนครับ ทำให้เค้าเห็นไปเลยในเมื่อเราไม่คุณค่าแล้วจะอยู่ทำไมครับ คนที่เค้าไม่เข้าใจ เค้าก็คงไม่เข้าใจจริง ๆ ปล่อยให้เค้าอยู่ไปโดยที่ไม่มีเราเลยจะดีกว่า ให้เค้าสำนึกว่าตอนมีเรากับไม่มีเรามันต่างกันไหม เพราะสำหรับมุมมองของเรายังไงเราก็ไม่มีค่าอยู่แล้วเลยไม่ต้องใส่ใจ อยู่หรือตายมีค่าเท่ากัน

โดย: ข้อความสุดท้าย [1 มี.ค. 60 14:38] ( IP A:223.27.228.194 X: )
ความคิดเห็นที่ 304
   

อยากตาย

โดย: soul [13 ม.ค. 61 2:36] ( IP A:184.22.224.171 X: )
ความคิดเห็นที่ 305
   

ติดตามกระทู้ของผมได้นะครับ จาก ตั้งแต่เรียนมหาลัย ปี 3 จนถึงหน้าปัจจุบัน

ปัจจุบันย้ายไปพันธุทิพย์ เพราะไม่มีสแปม เว็บเนื้อหาลึก และ เจาะจง แล้วอีกอย่างยังไม่มีไวรัส ส่วนเว็บอื่นที่โพสไว้ โดนไวรัสกินหมดแล้ว บางเว็บก็ยังกระจายไม่ดีเท่าที่ควร ย้ายไม่ทันกู้ได้บางส่วนเท่านั้นเอง

 

https://pantip.com/profile/1190717#topics

โดย: มนุษย์เดนตาย [17 มิ.ย. 62 19:29] ( IP A:110.171.230.236 X: )
ความคิดเห็นที่ 306
   

ย้ายกลับมาที่เก่านะครับ

ดูเหมือนว่า Pantip จะไม่ต้อนรับเรา ดูเหมือนว่ามันจะมีแต่คนรวย ๆ ที่ไม่ป่วยเลย

( ปรกติดีทุกอย่างเกิดมาดีหมด ไม่เคยเจอปัญหา ) ก็ขอให้ทีมงานเค้าโชกดีไปกับลูกทีมแล้วกัน

 

กลับมาบ้านเก่าต่อ ไม่มีเกาหลี ไม่มีเชื้อชาติ ไม่มีศาสนา มีแต่ปัจจุบัน และคนทำมาหากินแท้จริง ไม่ใส่หน้ากากเข้าหากันหมดเดิม

 

ลองไปดูได้ผมโดนบล๊อคและโดนประจานเนื่องจากไป มีปัญหากับ พวกติ่งเกาหลีเค้า เค้าไม่ยอมก็เลยโดนไล่ออก ปัญหาหน่อมแน้มมาก เป็นที่รู้กันว่าระบบเกาหลี มันค่อนข้างจะบอบบาง โดนอะไรแรง ๆ ไม่ได้เหมือนประเทศมันที่มีแต่พวก ฮิคิโคโมริ นั้นเอง

 

หลบอยู่แต่หลังคีย์บอร์ดไม่กล้ามาเผชิญความจริง

โดย: มนุษย์เดนตาย [26 ก.ค. 62 20:25] ( IP A:110.171.230.236 X: )
ความคิดเห็นที่ 307
   

ผมเคยมาโพสที่กระทู้นี้เมื่อปี 57 ตอนนี้ก็ผ่านมานานแล้ว โดยในปัจจุบันเป็นช่วงที่ ไวรัสโควิด19ระบาด ในตอนนี้ผมได้เข้าเรียนที่มหาลัยแห่งใหม่มา4ปีแล้ว แต่ก็แน่นอนว่าผมยังเรียนไม่จบ จนตอนนนี้อายุก็จะปาไป 30 แล้ว ยังเรียนปริญญาตรีไม่จบเลย ก็เข้าใจว่าคนเราไม่แก่เกินเรียนหรอก ถ้า ไม่มีภาระและสายตาที่คอยดูถูกเหยียดหยามจากคนอื่นๆ ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าสำหรับคนที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ หรือ เคยได้สัมผัสกับมันสักครั้ง มันคงจะยากมากที่จะนึกถึงว่าความสำเร็จมันเป็นยังไง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าแย่มาก ไปพบจิตแพทย์แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้นลย ผมคิดว่าไปก็เสียเงินทิ้งป่าวๆ สู้เอาเงินไปทำอย่างอื่นยังดีซะกว่า ผมเคยคิดเหมือนกันว่าพวกฆ่าตัวตายน่ะอ่อนแอชีวิตดีกว่าคนอื่นตั้งยอะจะทำไปทำไม แต่ถ้าคุณไม่ได้อยู่ตรงจุดที่เค้ายืนคุณจะไม่มีทางเข้าใจเลย ว่ามันจะต้องที่สุดขนาดไหนที่ทำให้คนๆนึงที่ใช้ชีวิตอยู่มาหลายปี ต้องมาฆ่าตัวตาย จนกระทั้งเราได้มายืนอยู่จุดเดียวกับเค้าจึงได้รู้ว่าปัญหามันเกินจะรับไหวจริงๆ สำหรับคนที่อายุจะ30อย่างผมแล้ว ยังต้องมาแบมือของินพ่อแม่นี่ ทำให้ผมรู้สึกแย่มาก ผมคิดว่าถ้าเค้าเอางินที่เลี้ยงดูผมและค่าเทอมไปใช้ในบั้นปลายชีวิตก็คงจะมีความสุขแล้ว คงไม่ต้องมาเป็นหนี้แบบนี้ ผมอยากจะบอกว่า ถึงตอนนี้จะเป็นปี 63 แล้วซึ่ง ผ่านมา 6ปีแล้ว ชีวิตมันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย มีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ ผมรู้สึกท้อจริงๆครับ ท้อถอยมาก อยากที่จะหายไปจากโลกนี้ ขอให้ทุกท่านที่ยังพยายามสู้อยู๋ สู้ต่อไปนะครับ ถึงมันจะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ผมคิดว่าจะต้องมีหลายท่านที่ยังกัดฟันสู้ต่อไปอยู่

โดย: sarulock_nut@hotmail.com [9 พ.ค. 63 1:08] ( IP A:171.97.131.102 X: )
ความคิดเห็นที่ 308
   

Tim asuhan Erik ten Hag kemudian akan memulai kampanye Liga Premier 2022-23 mereka di kandang melawan Brighton & Hove Albion pada 7 Agustus, dan akan menarik untuk melihat bagaimana kinerja Man United musim depan, karena musim 2021-22 yang mengecewakan melihat mereka. finis di posisi keenam dan kehilangan Liga Champions.
https://cn.mixxmix.com/article/star-review/15/544795/#none
https://cn.mixxmix.com/article/star-review/15/575525/#none
https://cn.mixxmix.com/article/star-review/15/470527/#none
https://cn.mixxmix.com/article/star-review/15/613863/#none
https://cn.mixxmix.com/article/star-review/15/575537/#none
https://trac.edgewall.org/demo-1.4/ticket/1286#comment:4
https://trac.edgewall.org/demo-1.4/ticket/464#comment:14
https://trac.edgewall.org/demo-1.4/ticket/21#comment:9
https://trac.edgewall.org/demo-1.4/ticket/74#comment:12
https://trac.edgewall.org/demo-1.4/ticket/76#comment:12

 

โดย: Erik ten Hag [23 ก.ค. 65 19:57] ( IP A:172.17.0.1 X: )
คลิก เพื่อเปลี่ยนกลับไปแสดงความคิดเห็นแบบเดิม

ชื่อไฟล์รูปห้ามมีอักขระพิเศษ เช่น (#),(<),(>),(&) เป็นต้นค่ะ
ชื่อ / e-mail :    แทรกไอคอนน่ารักๆในข้อความ
e-mail :
ส่งอีเมลทุกครั้งที่มีการตอบกระทู้       (ใส่ Email เมื่อต้องการให้ส่ง Email เมื่อมีคนมาโพสในกระทู้)


CAPTCHA code



คลิกที่นี่เพื่อกลับหน้าบ้าน