| +++ แด่อากง......ของหนู +++
|
ความคิดเห็นที่ 1
หนูอยากให้อากงเห็นมันเป็นคนแรก แต่ไม่เป็นไร หนูขับรถ เอาตุ๊กตาตัวนั้นไปให้อากงดูก็ได้ อากงเห็นก็ได้แต่ยิ้ม หนูไม่รู้หรอกว่าอากงคิดอะไรอยู่
แต่สิ่งที่หนูอยากให้อากงรู้คือ อากงสำคัญกับหนูมาก หนูเข้ามหาลัย หนูก็ไปบอกอากง หนูเรียนจบหนูก็ไปถ่ายรูปกับอากง แม้อากงจะไม่มางานรับปริญญาของหนู แต่อากงก็แสดงความยินดีกับหนู แล้วหนูก็ดีใจที่อากงเองก็อยากไป แต่เพื่อไม่ให้เป็นที่ครหาในหมู่ญาติ ๆ อากงจึงเลือกที่จะไม่ไป หนูเองก็เข้าใจ
อากงค่ะ ตอนที่หนูจะไปเรียนต่อ อากงโทรมาหาหนู อากงพูดกับหนู สอนหนู ห่วงหนู อากงร้องไห้ ทั้งที่หนูไม่เคยเห็นอากงร้องไห้มาก่อน อากงร้องไห้คุยกับหนูนานมาก หนูยังจำคำพูดของอากงได้ดี "เราต้องเข้มแข็ง อดทน อย่าร้องไห้ ต้องเข้มแข็งอย่างภูผา เหมือนอากงไง"
อากงไม่ได้มาส่งหนูที่สนามบิน แต่การที่อากงโทรมาหาหนูก่อนออกเดินทาง ก็ทำให้หนูเข้มแข็ง ไม่ร้องไห้ และไม่เคยร้องไห้เลย แม้ว่าจะลำบากแค่ไหน กับการไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
ทุกเดือนหนูโทรหาอากงครั้งนึง เพราะอากงไม่ชอบให้โทรมาบ่อย ๆ มันแพง แต่พอหนูรู้ข่าวว่าอากงล้ม หนูโทรไปบอกให้อากงรักษาสุขภาพ อากงก็รับปาก แล้วอยู่ ๆ อากงก็ร้องไห้ นั่นทำให้หนูร้องไห้ไปด้วยนะอากง
จากวันนั้นถึงวันนี้ หนูกลับมาเมืองไทยได้ 3 เดือนแล้ว หนูได้ทำหน้าที่ของหลานให้ดีที่สุด เท่าที่หนูจะทำได้ แต่อาการของอากงสิ นับวันยิ่งแย่ลง จากอากงที่อ้วนท้วน แข็งแรง เหมือนตุ๊กตาหมูที่หนูซื้อให้ กลับกลายเป็นคนผอมแห้ง จากอากงที่เคยพูดได้ ดุด่า ว่ากล่าว กลับพูดไม่ได้ ขยับไม่ได้
หนูรอให้มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น ไม่ต้องให้อากงแข็งแรง ลุกเดินได้เหมือนเดิมหรอก อย่างน้อยก็ขอให้อากงพูดได้ ขยับตัวได้
ทุกครั้งที่จับมืออากง หนูคิดแต่ว่า ขอให้โรคร้ายทั้งหลายวิ่งเข้ามาสู่ตัวหนู แล้วขอให้สุขภาพที่แข็งแรงของหนู เข้าไปสู่ตัวอากง หนูเองยังสาว ยังแข็งแรง หนูอยากป่วยแทนอากง หนูอยากเป็นทั้งหมดที่อากงเป็น ทุกวันที่อยู่ดูแลอากง หนูรู้ดีว่า มันจะเป็นอย่างไร แต่หนูก็ยังทำใจไม่ได้
ทำไมนะ เวลาหนูมีเรื่องอยากจะพูดกะอากง หนูถึงพูดไม่ออก หนูรู้ว่าอากงไม่ชอบให้ใครร้องไห้ แต่ถ้าพูดหนูก็ร้องไห้ ใจก็อยากพูด แต่ไม่อยากร้องไห้ให้อากงเห็นเพราะรู้ว่าอากงไม่ชอบ หนูเลยยังไม่ได้พูด ทั้งที่มีตั้งหลายเรื่องที่อยากจะพูด | | โดย: Quarter [7 ก.ย. 49 13:12] ( IP A:203.91.150.106 X: ) |  |
ความคิดเห็นที่ 2
อากงเข้าออก ICU มาหลายครั้งแล้วนะ คราวนี้อากงต้องใส่ท่อช่วยหายใจอีกด้วย คราวก่อน พอได้ออกจากห้องนี้ ก็เป็นอีกครั้งที่หนูเห็นอากงยิ้มดีใจ อากงไม่ชอบห้อง ICU ใช่มั้ยค่ะ พยาบาลเค้าทำแรง อากงเจ็บใช่มั้ย
หนูอยากช่วยอะไรอากงได้มากกว่านี้
คราวนี้หนูทำอะไรไม่ได้เลย คราวก่อน พยาบาลในห้องนี้ เค้าจับอากงมัดมือ หนูช่วยปลดสายรัดออก อากงร้องไห้ พร่ำบอกว่า "ทำไมทำกับอั๊วแบบนี้" หนูสงสารอากง หนูเสียใจแทนอากง หนูเองก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเค้าทำกับอากงแบบนี้ แต่อากงรู้มั้ยว่า หนูต้องไปเถียงกับเค้านะ กว่าเค้าจะยอมให้หนูปลดสายรัดออก จนตอนนี้เค้าไม่ชอบขี้หน้าหนูแล้ว
ยิ่งตอนนี้อากงต้องกลับมาอยู่ที่ห้องนี้ใหม่ในอาการที่หนักกว่าเดิม หนูยิ่งทำอะไรไม่ได้อีก หนูอยากเป็นแทนอากง หนูอยากเจ็บแทนอากง ป่วยแทนอากง
วันนี้ทั้งที่ใส่ท่อ มันทำให้อากงพูดไม่ได้ แต่อากงก็พยายามที่จะพูด จนพยาบาลเค้าต้องมาไล่พวกหนูออกไป เค้าอยากให้อากงพักผ่อน หนูร้องไห้ หนูสงสาร หนูเจ็บแทน อากงที่หนูเห็นมาแต่เล็กจนโต เป็นคนมีเกียรติ ศักดิ์ศรี เข้มแข็ง แข็งแรง ภูมิฐาน แต่อากงที่หนูเห็นอยู่ทุกวันนี้ เป็นอากงที่อ่อนแอเหลือเกิน
มีอะไรที่หนูพอจะทำได้บ้าง หนูถึงจะได้อากงคนเดิมกลับมา ไม่ต้องให้แข็งแรงเหมือนเดิม แค่ขอให้อากงพูดกะหนูให้ได้เหมือนเดิม
อากงค่ะ หนูมีเรื่องอยากจะบอกอากงตั้งหลายเรื่อง ถ้าหนูมีโอกาส หนูจะพูด จะบอกกะอากงนะ
ผู้เขียน : ~amily~ - [ 18 พ.ค. 46 22:36:34 >
........................................................................................................................................................
ขอขอบพระคุณผู้เขียน ที่ได้กรุณานำเรื่องราวดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง
ทำให้ได้เรียนรู้ ได้เข้าใจ และสามารถสัมผัสได้ถึงความรักอันบริสุทธิ์
รักที่ล้นออกมาจากส่วนลึกของหัวใจของผู้เขียนอย่างแท้จริง ^_^
ปล. ขอให้อากงอันเป็นที่รักของผู้เขียนหายจากอาการป่วยในเร็ววัน และขอให้มีสุขภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรงตลอดไป รวมถึงครอบครัวของผู้เขียนที่ขอให้พึงมีแต่ความสุข ปราศจากความทุกข์ ได้รับแต่สิ่งดีๆ ทั้งในวันนี้และตลอดไปครับ ^_^ | | โดย: Quarter [7 ก.ย. 49 13:12] ( IP A:203.91.150.106 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 3
(((พูดไม่ออกค่ะ))) T_T | | โดย: ปุ๊กกุจัง [8 ก.ย. 49 10:52] ( IP A:61.7.164.243 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 4
~amily~ ชื่อนี้คุ้นมากเลยนะครับ ไม่แน่ใจว่าข้อความชิ้นนี้มาจากพันทิพย์หรือเปล่า ถ้าใช่ ล๊อกอินชื่อนี้ผมเคยคุยด้วยน่ะ เค้าเรียนอยู่ที่เมกาไม่ใช่เหรอ คิดว่ายังไม่น่าจะเรียนจบด้วยนะ ไม่แน่ใจว่างานชิ้นนี้เป็นงานเขียนลับฝีมือหรือว่าเรื่องจริง แต่สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นเรื่องแต่งแหง๋ๆเลยครับ | | โดย: จ๊อบ [16 ก.ย. 49 21:41] ( IP A:203.118.72.8 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 5
555 เรื่องจริงค่ะ
อยู่เมกาค่ะ เรียนได้ปีนึง ก็ถูกเรียกตัวกลับไปดูแลอากง
กลับไปดูแลได้ 3-4 เดือน อากงก็จากไป
เลยอยู่ต่อจนเสร็จเรื่องงานศพ ก็กลับมาเรียนต่อค่ะ
จนทุกวันนี้ ผ่านมา 3 ปีแล้ว เรียนจบแล้ว และคิดถึงอากงอยู่เสมอค่ะ
ขอบคุณจขกท.ค่ะ เราจำความรู้สึกนั้นได้ดี เรายังไม่ลืมอากงเราเลย
ไม่เสียใจเลยค่ะที่ได้กลับไป
วันแรกที่เดินทางไปถึงเมืองไทย กลับบ้านอาบน้ำแล้วรีบเดินทางไปโรงพยาบาล แม้จะเหนื่อยกับการเดินทางแค่ไหน จุดประสงค์ที่ดรอปเรียนแล้วกลับมาคือ...การมาดูแลอากง
ภาพในวันนั้นยังติดอยู่ในความทรงจำมาจนถึงทุกวันนี้...
เมื่อเปิดประตูเข้าไป "เตี่ย...ดูสิว่าใครมา" แม่เราบอกอากง ซึ่งนั่งอยู่บนเตียง ดูทีวีอยู่
อากงหันหน้ามามองที่ประตู "อากง...หวัดดี" แค่เราเห็นหน้าอากง ความเหนื่อยจากการเดินทางกว่า 26 ชม. ก็หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อเราเห็น...
"พ่อเสือยิ้มยาก" ส่งรอยยิ้มกว้างที่สุดและนานที่สุดเท่าที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน
อากงยิ้ม เรากอดอากง อากงร้องไห้ เสียงร้องไห้ปนเสียงหัวเราะ
เราจำวันนั้นได้ดี
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ที่คุณยังจำเรื่องราวของเราได้ | | โดย: ~amily~ [20 ก.ย. 49 2:19] ( IP A:24.63.236.154 X: ) | |
|
