| ภาพยนตร์ Taken, ละครเวที "ข้างหลังภาพ"
|
ความคิดเห็นที่ 1
ข้างหลังภาพ
ที่ผมได้ชมนั้น เป็นละครเวที สร้างจากนวนิยายเก่าที่โด่งดัง เรื่องราวเกี่ยวกับท่านหญิงผู้เลอโฉมและสูงศักดิ์ (ม.ร.ว. กีรติ) ผู้สมรสแล้วกับท่านเจ้าคุณอธิการ เธอได้เดินทางไปท่องเที่ยวญี่ปุ่น ณ ที่นี้ ทำให้เธอได้พบกับ นพพร หนุ่มน้อยนักเรียนไทย ผู้มีบิดาเป็นเพื่อนกับท่านเจ้าคุณ ที่ได้คอยติดตามดูแลเธอ ความชิดใกล้ตลอดเวลาหลายสัปดาห์นั้น สั่นสะเทือนหัวใจหญิงสาวและหนุ่มน้อย ในขณะที่นพพรกำลังถลำลึกเพริดไปในห้วงรัก กีรติกลับพยายามห้ามใจและคอยเตือนนพพรให้ตระหนักถึงสถานะความเป็นจริงและรักษาหน้าที่ในการเรียน เมื่อกีรติต้องเดินทางกลับไทยในขณะที่นพพรยังต้องเรียนที่ญี่ปุ่นอีกหลายปี ภาระหน้าที่ ความห่างไกล และเวลาที่ผ่านไป ทำให้ความรู้สึกอย่างคนรักของทั้งสอง เริ่มสวนทาง จนกระทั่งถึงวันที่นพพรเรียนจบ กลับมายังเมืองไทย นพพรมีสิ่งใหม่ๆในชีวิตทั้งการมีหน้าที่การงานและมีคู่หมั้นจนเลือนลืมความรักที่เคยอยู่ในใจ แต่กีรติผู้ซึ่งสามีได้ถึงแก่กรรมไปแล้วยังคงมีความรักแรงใจและเฝ้าฝัน สถานการณ์จึงนำไปสู่โศกนาฎกรรมของคนทั้งสอง...
ละครเวที(กำกับโดยคุณบอย ถกลเกียรติ วีรวรรณ) ได้นำเสนอนวนิยายเรื่องนี้โดยดัดแปลงเนื้อหา ตัดทอนเรื่องบางส่วน และเพิ่มบทละคร เพิ่มตัวละคร ให้ดูมีสีสัน สนุกสนาน และสะเทือนความรู้สึก ประทับใจผู้ชม มีการประพันธ์บทเพลงให้ตัวละครร้อง และใช้ศิลปะการเต้นรำมาประกอบ รวมทั้งสร้างฉากแต่ละฉากด้วยเทคนิคและแสงสีเสียงประกอบตลอดเรื่อง
โดยส่วนตัวแล้ว นวนิยาย ข้างหลังภาพ เป็นนิยายรักซึ้งตรึงใจอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งประพันธ์โดย "ศรีบูรพา" (ท่าน กุหลาบ สายประดิษฐ์) ซึ่งแม้จะเป็นที่ชื่นชอบ แต่เมื่อมีการนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ ผมก็ไม่ได้ไปชม เพราะนึกไม่ออกว่าหนังจะนำเสนอออกมาอย่างไร ผมไปชมละครเวทีเรื่องนี้โดยไม่ได้คาดหวังมากนัก หลายๆคนก็คิดกันว่าในขณะที่บัตรค่าเข้าชมมีราคาเป็นพันบาทขึ้นไป จะทำออกมาได้คุ้มค่าหรือไม่ (ซึ่งเรื่องราคาค่าบัตรละครเวทีแพงหรือไม่นั้นก็ยังเป็นเรื่องที่เถียงกันไม่จบ) แต่สำหรับเรื่องนี้ ก็เป็นที่ยอมรับจากผู้ชมว่า สร้างและแสดงออกมาได้น่าสนใจและประทับใจผู้ชมมาก(สังเกตเห็นผู้ชม โดยเฉพาะคุณๆผู้หญิง น้ำตาซึมกันเกือบทั้งโรงละคร) และตัวละครแต่ละตัวก็ถ่ายทอดออกมาได้ดี เช่น กีรติ (แสดงโดยคุณแพท สุธาสินี พุฒินันท์) เล่นได้ดีทีเดียว และมีการสร้างตัวละครขึ้นใหม่ เช่น นวล ต้นห้องของกีรติ ซึ่งเพิ่มขึ้นมาเป็นอีกตัวละครโดยรวมบทจากในนวนิยายบางส่วนมาถ่ายทอดโดยตัวละครนี้ (รับบทโดย คุณรัดเกล้า อามระดิษฐ์) ก็ร้องออกมาเป็นบทเพลงที่มีพลัง ละครมีฉากที่ทำขึ้นได้สวยงามน่าประทับใจ เช่น ฉากบนยอดเขามิตาเกะ มีการจำลองสร้างเป็นลำธารให้มีน้ำไหลบนเวทีจริงๆ โดยสรุปแล้ว คิดว่าน่าสนใจและดีทีเดียว
(แสดงที่ รัชดาลัย เอสพละนาดรัชดา) | | โดย: ท่าใน [24 ก.ย. 51 18:48] ( IP A:202.28.183.9 X: ) |  |
ความคิดเห็นที่ 3
ไปดูมาเหมือนกัน ปาดน้ำตาแทบไม่ทัน ^_^
ละครเยี่ยมมาก อยากให้ตั๋วราคาถูกกว่านี้ จะได้มีคนไปดูได้เยอะๆ และละครจะได้เป็นที่นิยมบ้าง
ที่ว่าตั๋วแพง เพราะเมื่อเที่ยบกับค่าครองชีพแล้ว บางคนอาจจะต้องถึงกับอดข้าวอดน้ำเพื่อหยอดกระปุกไปชื่นชมละครที่ชอบเลยนะคะ | | โดย: จิ๊กกี๋ [25 ก.ย. 51 16:49] ( IP A:194.209.66.41 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 4
อ่านแล้ว ชักจะอยากไปดูแล้วสิ | โดย: jenny  [26 ก.ย. 51 21:46] ( IP A:125.25.24.176 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 5
ผมก็ไม่รู้ว่าค่าตั๋วชมละครของบ้านเรา เดี๋ยวนี้เขาคิดกันคนละกี่บาทนะ
อาจจะมีแถวหน้าใกล้กับเวที แถวกลางๆพอเห็นดาราได้ชัด และแถวหลังสุดที่เห็นตัวเล็กๆเท่ามด คิดกันคนละราคาอะไรทำนองนี้ แบบนั้นรึเปล่าก็ไม่รู้ครับ
คนทั่วไปจะมีโอกาสได้เข้าไปดูไหม นั่นเป็นเรื่องที่คนจัดละครต้องไปคิดเอง หากจ้องจะจับแต่แฟนละครที่เงินหนาๆ ก็ว่ากันไปตามแต่เขาจะตั้งใจทำกันแบบนั้น
แต่ต้องไม่ลืมว่าพวกรากหญ้า หรือคนหาเช้ากินค่ำ พวกนี้หน่ะเป็นแฟนละครทีวีตัวจริงนะครับ
หากค่าตั๋วสามารถที่จะเอื้อไม่ให้พวกเขาอด เมื่อควักเงินเข้าไปดูละครเวทีกันสักรอบ บบนี้ก็น่าจะพอให้พวกเขากัดฟันสู้ได้มั่งครับ
ราคาข้าวของที่บ้านเราตอนนี้ ผมเห็นว่าขึ้นกันไปแบบไม่มียั้งเลย
หลายๆอย่างที่พอได้ยินแล้วผมสะอึกครับ เพราะราคาแพงกว่าอเมริกา เมืองที่ค่าเเรงขั้นต่ำเขา ทำวันเดียวได้มากพอกับแรงงานไทยทำทั้งเดือนอีก
ยกตัวอย่างสักนิดก็ได้ครับ อย่างราคาข้าวปลาอาหารที่ผมเห็นจากข่าว ทางทีวีไทยผ่านเน็ตนะครับ ยังคิดอยู่เลยว่ามันเป็นแบบนั้นได้อย่างไร
ไข่ไก่-ไข่เป็ดขนาดปรกติ ที่จอร์เตียบ้านผมตกโหลละ 98 เซ็นต์ ขนาดไหญ่ที่เรียกว่าจัมโบ้ ก็แค่ 1.29 เหรียญ
คือพูดง่ายๆว่าตกฟองละแค่ 3-4 บาทเท่านั้เองครับ บ้านเราวันนี้ฟองละเท่าไหร่ เป็นไปได้ถึงขนาดนั้นเลย
ผักหญ้าต่างๆก็เหมือนกัน ผักชีกำใหญ่ชนิดที่กินใช้ 3 วันถึงจะหมด ที่โน่นก็แค่ 50 เซ็นต์เองครับ ตกประมาณสักครึ่งโลได้มั๊งครับเยอะจริงๆ
ถั่วงอกขนาดถุงใหญ่ประมาณครึ่งโล นี่ก็ราว 95 เซ็นต์เองครับ
ยิ่งตอนนี้เรื่องเสื้อผ้า-เครื่องแต่งกายแบรนด์เนมทั้งหลาย เห็นป้ายราคาจากร้านในเมืองไทยแล้วลมจะจับ แพงกว่าทางโน้นไม่รู้กี่เท่าละครับ
กางเกงยีนส์ลีวายส์ จะรุ่นไหนก็เหอะตกอยู่ระหว่าง 12-25 เหรียญเองครับ อยู่ที่ไซด์ใหญ่หรือเล็ก เสื้อพวกยี่ห้อดังๆที่เมืองไทยใช้ ก็คิดว่าอยู่ในราคาใกล้เคียงกับกางเกงยีนส์นะครับ อยู่ระหว่าง 200-800 บาทไทย เลือกได้ตามต้องการทุกยี่ห้อ แล้วก็อย่างที่บอกละครับเงินเดือนคนที่นั่น มากกว่าเงินเดือนคนงานในไทยเราไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า
เรียกว่าเขาสามารถไปดูหนัง ไปกินอาหารนอกบ้าน ไปหาซื้อข้างของเครื่องใช้ได้ทุกๆเดือน โดยไม่ต้องกลัวอดข้าวเหมือนคนงานระดับรากหญ้าแบบบ้านเราเลยครับ | | โดย: คนยูเอสเอ [1 ต.ค. 51 1:42] ( IP A:24.126.214.44 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 6
...... เด๋วนี้ค่าครองชีพในบ้านเราสูงขึ้นมากอย่างน่าตกใจจริงๆครับ ข้าวของอะไรก็แพงไปหมด แต่รายได้เงินเดือนกลับไม่ค่อยเพิ่มขึ้นตาม ส่วนค่าชมละครเวที เท่าที่ทราบ น่าจะอยู่ในราวๆ 1000 - 2500 บาทครับ ผมไม่แน่ใจว่ามีค่าตั๋ว 500 หรือ แพงกว่า 2500 บาท หรือเปล่า เพราะไม่เคยได้ไปดูน่ะครับ จริงๆอยากไปนะ แต่คิดว่ามันแพงเกินไป ดูแค่หนังโรงก็พอแล้วล่ะครับ ความประทับใจคงไม่ต่างกัน เรื่องของละครเวทีเลยกลายเป็นงานบันเทิงสำหรับคนที่รักศิลปะที่มีกะตังจริงๆอ่ะครับ ไม่งั้นคงไม่มีปัญญาตีตั๋วเข้าไปชมอ่ะครับ แต่เห็นหลายๆเรื่องก็ประสบความสำเร็จดีนะครับ คือถึงแม้คนไทยส่วนใหญ่จะรายได้น้อย แต่คนกลุ่มเล็กๆที่รายได้สูงก็มีอยู่มากในบ้านเราครับ แล้วคนรวยนี่ บทจะรวยก็ร๊วยรวยจริงๆครับ จากที่ผมทำงานอยู่ ได้เจอกับพวกมีตังอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน บางคนนี่ควักเงินซื้ออะไรทีแทบไม่คิดเลยครับ | | โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [1 ต.ค. 51 8:01] ( IP A:125.25.8.116 X: ) | |
ความคิดเห็นที่ 8
โครตชอบเลย
| | โดย: patapol-gao@hotmail.com [24 ต.ค. 52 13:17] ( IP A:124.121.32.238 X: ) | |
|
