หมู่บ้านเพนกวิน

ก่อนอื่นต้องขออนุญาตบอกที่มาที่ไปว่าทำไมถึงทำเว็บที่ชื่อ”หมู่บ้านเพนกวิน” ส่วนตัวผมมีอาชีพค้าขายรายได้พออยู่พอกิน ยามว่างก็ชอบอ่านหนังสือ ชอบเขียนเรื่องราวหรือบทความสั้นๆส่วนมากก็เอาไว้อ่านเอง ชอบดูหนังฟังเพลง ชอบติดตามข่าวสารบ้านเมืองโดยเฉพาะข่าวสำคัญๆเช่น ดาราคนนั้นเลิกดาราคนนี้แล้วเลื้อยไปหาดาราคนโน้น...555 ซึ่งก็คงไม่แตกต่างกิจวัตรประจำวันของทุกๆท่านล่ะครับ แต่มีบางสิ่งที่ค้างคาใจผมมานานแล้ว เคยคิดเอาไว้ว่าถ้าวันใดวันหนึ่งเรารวยนะ มีงานดีๆนะ มีเวลามากขึ้นนะ เราจะไปช่วยเหลือสังคมให้ดีขึ้น แต่ผ่านมาก็หลายสิบปีสิ่งที่เราคิดเอาไว้นั้นก็ยังไปไม่ถึงไหนซะที ก็เลยนั่งคิดทบทวนว่าจะเอาอย่างไรดีก็เลยตัดสินใจใช้นิ้วชี้ทั้งสองข้างจิ้มไปที่กบาลแบบอิคิวซังแล้วก็ได้ผลจริงๆครับ มันทำให้เราคิดได้ว่า “แล้วทำไมเราต้องรอให้รวยก่อนล่ะ ไม่รวยเราก็สามารถทำอะไรได้เหมือนกันนี่ไม่ต้องไปรอให้ถึงเวลานั้นเราก็ช่วยได้” ทั้งหมดมันอาจเป็นเพียงข้ออ้างของตัวเราก็เท่านั้นบางทีพอเรามีอย่างนั้นเราก็อาจจะลืมสิ่งนั้นไปก็ได้จริงมั๊ยครับ ก็เป็นจุดเริ่มต้นในการทำเว็บนี้เพราะไม่ต้องลงทุนมากมาย เราลงทุนแค่ความคิด ร่างกายและความตั้งใจเราก็ทำได้แล้ว

แล้วทำไมต้องเป็น”หมู่บ้านเพนกวิน” ผมเชื่อว่าไม่ว่าคนวัยไหน รุ่นไหนคงไม่มีใครไม่รู้จักการ์ตูน”หนูน้อยอาราเร่กับดร.สลัมป์”หรอกครับเราคงจำตัวการ์ตูนในเรื่องนี้ได้ดีไม่ว่าจะเป็นตัวอาราเร่และกั๊ตจัง ดร.เซนเป้ที่ชอบเก๊กหน้าหล่อ คุณครูมิโดริ ตัวแทนคนรุ่นใหม่อย่างทาโร่และอากาเน่ ซุปเปอร์แมนที่ชอบกินบ๊วยเค็มแล้วปากจู๋ นอกจากตัวการ์ตูนที่เป็นคนแล้วยังมีเจ้าพ่อนิโคจังและลูกน้อง คุณลุงฮิบโป พระอาทิตย์ที่ใส่แว่นดำ พระจันทร์ที่เอาแต่นอนเหมือนบังอร อีกาที่ชอบร้องอาห้อย หรือสิ่งที่เราไม่คาดคิดว่ามันจะดูน่ารักดีอย่างอุนจิ ซึ่งทั้งหมดอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่มีชื่อว่า “หมู่บ้านเพนกวิน”เราลองนึกดูดีๆนะครับถ้าสังคมเราเป็นเหมือนหมู่บ้านแห่งนี้ที่สามารถสร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะ สร้างความสุขถึงแม้บางครั้งจะมีปัญหาที่ตามมาก็ยังรู้สึกว่ามันก็ยังน่าอยู่จริงมั๊ยครับ

“หมู่บ้านเพนกวิน” เป็นเว็บที่ให้ทุกท่านมาแสดงและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน โดยผ่านหัวข้อหรือคำถามต่าง ๆผมไม่ได้หวังผลว่าทุกอย่างมันจะต้องได้คำตอบ ไม่ต้องการบอกว่าใครที่ถูกหรือผิด แต่ขอเป็นเพียงช่องทางเล็ก ๆ ที่เราสามารถช่วยสังคมได้หรืออะไรก็ตามที่เราแนะนำให้ลูกหลานเราทำได้เพื่อสังคมในอนาคตแค่นี้ก็ผมก็ดีใจแล้วครับ เว็บนี้ก็เหมือนเป็นเพียงเศษเสี้ยวของจุด (เล็กกว่าจุดอีก) แต่ถ้าเศษเสี้ยวจากทุกท่านที่มาแลกเปลี่ยนกันนั้นมันมีมากขึ้นจนกลายเป็นจุดที่พอจะทำให้ใครมองเห็นได้ ผมก็เชื่อว่าจากนั้นเราคงได้เห็นว่ามันจะกลายเป็นภาพหรือตัวหนังสือก็เป็นได้ ส่วนการแสดงความคิดเห็นของทุกท่านผมเชื่อว่าทุกท่านคงมีเจตนาดี มีความหวังดี และคงจะไม่ใช้คำหยาบคายที่มากเกินไปหรือดูหมิ่นเหยียดหยามสร้างความขัดแย้งให้กับผู้อื่น ทั้งหมดนี้ขอสงวนสิทธิได้เฉพาะเจ้าบ้านแต่ละหัวข้อนั้นๆ...อิอิอิ(หัวเราะแบบมีเลศนัย) หรือถ้าหลายท่านเคยดูหนังเรื่อง 2499 อันธพาลครองเมือง คงจำฉากที่หมู่เชียรหรือเชียร รถถังอดีตตำรวจที่เป็นรุ่นพี่ของแดง ไบเล่กับเปี๊ยก วิสุทธิกษัตริย์ พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเน้นๆว่า “แดง เปี๊ยก งานนี้พี่ขอ...555”