กระบองเพชร

ทะเลทราย - - แห้งแล้ง แดดแรง แผดเผา
กระบองเพชรน้อย...มีความหวัง เพียงสักวันหยาดฝนโปรย ชุ่มฉ่ำ - -
หวังไว้สักครา ผลิดอกสวย เพียงฝนโปรย...ก็จักมีพลัง กำลังใจ...ให้ดอกสวยงาม

คนใจดีเดินผ่านมา เห็นว่าเข้าที ริมหน้าต่าง...ยังว่างเปล่า
บรรจงปลูก ลงในกระถางสวยงาม ดินอุดมสมบูรณ์
รดน้ำ ใส่ปุ๋ย ไม่เคยขาด เอาใจใส่ - - วางไว้ริมหน้าต่าง
ปาฏิหาริย์หรือไรกัน - - ชีวิตนี้

กระบองเพชรแทนคุณ ...ผลิดอกสวยงาม ดั่งเคยตั้งใจ
กระบองเพชรปลื้มใจ ได้รอยยิ้มอ่อนโยน เอ็นดูรักใคร่
รอยยิ้มอ่อนโยน...เป็นกำลัง แรงผลักดัน - - ผลิดอกสวยงามไม่เคยขาด
คราใดดอกเก่าเริ่มเฉา ร่วงโรย ดอกใหม่พลัน แย้มบาน - - สดใส

แล้ววันหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป กระบองเพชรถูกลืม ทิ้งขว้าง ...
กุหลาบสวยหวาน กลิ่นหอม เย้ายวน - - เอาใจใส่ ทะนุถนอม
กุหลาบแสนสวย กระบองเพชรแสนโทรม

น้ำที่เคยได้ ปุ๋ยที่เคยใส่ พลันไม่มีอีกต่อไป หลงลืม
ผลจากการเพียรผลิดอกของเจ้า ทำให้เจ้าโทรมยิ่งนัก
เจ้าทำอะไรเกินตัวไป กำลังของเจ้ามีเพียงเท่านี้ เจ้าฝืนมัน รู้ไหม
ธรรมชาติของเจ้า ผลิดอกได้เพียงปีละหนเท่านั้น เจ้าไม่รู้หรือ เจ้าฝืนทำไม
ผลสุดท้ายก็ไม่ได้อะไร ความรักหรือ ไม่มีเหลือ เคยมีไหม

กระบองเพชร - - น้อยใจ อยากเรียกร้อง
คิดให้ดี ที่ที่เจ้ามา มันเป็นเพียงทะเลทราย แห้งแล้ง แดดแรง แผดเผา ไม่ใช่หรือ
กับตอนนี้เล่า ดีเท่าไหร่แล้ว ได้อยู่ในกระถางสวย ดินอุดม บ้านร่มรื่น ใยไม่พอใจเพียงเท่านี้
ไม่ตายหรอก ในเมื่อสิ่งที่มีอยู่ดีขึ้นมากมายจากเดิม ไม่ตายหรอก กับสิ่งที่ขาดหายไป เคยได้

พอแล้วนะดอกสวยที่เคยมี ความงดงามที่เคยเห็น อย่าฝืน
แค่ประคองต้นโทรมๆ ให้อยู่รอดต่อไปได้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ - - กระบองเพชร

ดีเท่าไหร่ ที่มันไม่ใช่ทะเลทราย
............

/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

บทกวีที่แสนซาบซึ้งนี้ ...ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้แต่งขึ้น
แต่ได้อ่านแล้ว ...รู้สึกชอบมากๆ
จึงขออนุญาตเจ้าของผู้เขียน ..นำบทกวีนี้ ...มาไว้ประเดิมเว็บ "คนรักไม้หนาม" แห่งนี้

ขอบคุณจากใจ

ยินดีต้อนรับผู้มีใจรักไม้หนามทุกท่าน


มิสเตอร์ไม้หนาม